Zomer 2014 Noord-Portugal

Het heeft even geduurd, maar alle video's van onze reis tijdens juli 2014 naar Noord-Portugal staan online op YouTube.  De reisblogs kan je HIER nalezen.  Veel kijk- en luistergenot.

Thuis 26 juli 2014

Het was de bedoeling om rustig naar huis te wielen, om zondagmiddag thuis te komen.  Daarom opteerden we om geen tolwegen te nemen.  Maar het verkeer verliep zo vlot dat we vandaag iets over vijf onze oprit opreden.

Gisterenavond sliepen we in Cloyes sur le Loir.  Merk op, dit is geen tikfout, er staat geen 'e' aan deze rivier.  De camperplek zelf stelde niet zo veel voor, maar het was er wel rustig slapen.  Ik had nog twee caches opgeslagen en hoewel we ze beide niet vonden, was de wandeling meer dan de moeite waard.  We ontdekten een oud klooster en een prachtig park waar de Loir doorheen vloeit.

Vandaag wilde ik nog eens bij water overnachten, maar als je merkt dat je rond vijf uur kunt thuiskomen, dan is het een beetje onnozel rond drie uur nog ergens halt te houden om de volgende dag nog 150 kilometer te rijden.

Ondertussen heeft Oes Nest zijn badje gekregen, onze kledij is gewassen en al voor meer dan de helft opnieuw droog.  Morgen moet Sabrina opnieuw aan de slag.

Mijn buurman vroeg zonet hoeveel kilometers we in het totaal afgelegd hebben.  Ik had het nog niet uitgerekend, maar het komt neer op 5170 kilometer.

Nog enkele plus- en minpunten op een rijtje:

Plus:

De wegen in Spanje en Porugal zijn zeer goed berijdbaar.  Enkel sommige bergpassen zijn wat moeilijker, vooral door de dorpen.
Noord-Portugal is veel groener en gevarieerder dan we hadden verwacht.
Het leven in Portugal is de helft goedkoper dan bij ons.  Je betaalt wel een tikkeltje meer voor de diesel.
Het 3G-netwerk is bijna perfect in Portugal en Spanje.  Bijna dagelijks in de auto kunnen luisteren naar Radio Tour op Radio 1.
In Noord-Portugal is overal water te vinden en we hebben nooit ons grijs water en/of toilet moeten lozen waar het eigenlijk niet mag.
Het was er veel minder warm dan ik verwacht had en de nachten koelden mooi af.
Geocachen is een fantastische ontdekking geweest, waarbij we omgevingen ontdekten waar we anders het bestaan niet van afwisten.  Ook al vonden we slechts de helft van het beoogde aantal, de trip was meestal de moeite van het verplaatsen en zoeken waard.

Min:

We zaten veel in Oes Nest.  Hoewel we prachtige landschappen gezien hebben, was het teveel achter glas.  Ik kon niet altijd parkeren en als er dan een plaats was, viel er niets te zien.
We hebben graag een actieve vakantie waarbij we wandelen en fietsen.  Dit viel wat tegen in Portugal en Spanje.
We hadden beter weer in Noorwegen vorig jaar dan in Portugal, we hadden het anders verwacht.
Wat kleine technische mankementen met Oes Nest:

• Een keukenkastdeur kon niet meer sluiten, zodat de potten en pannen verhuisden op onze kleren.
• Onze schotel hebben we slechts de eerste week kunnen gebruiken.
• Onze koelkast stonk verschrikkelijk naar gas.

Het was niet nodig geweest om tijdens de heenreis een tolweg te nemen en daar meer dan €100 voor te betalen. De route nationale is vlot berijdbaar, zonder veel vertragingen van dorpen.

Frontenac 22, 23 en 24 juli 2014

We zagen mooie streken, maar vonden onze vakantie tot nu toe te weinig actief.  We maakten geen zo'n fantastische wandeltochten als in Noorwegen vorig jaar.  We fietsten wel een paar keer, maar ook hier zaten we met een onvoldaan gevoel.  Daarom wilden we onze laatste week afsluiten met enkele mooie fietstochten.

Toevallig hadden we ontdekt dat er een prachtig fietspad loopt van Bordeaux naar Sauvetaire.  Dit fietspad is een oude treinbedding waarover de wijn van Entre-deux-mers naar Bordeaux werd vervoerd.  In Frontenac is een camperplaats die tegen dit fietspad aan ligt.

Dinsdag fietsten we naar Sauvetaire, een middeleeuwse stad met vier stadspoorten die de vier toegangswegen in de gaten houden.  Woensdag peddelden we de andere richting uit, naar de abdij van Sauve, een ruïne die ook een UNESCO-stempel kreeg.  We zijn niet binnen geweest, omdat we Villers-la-Ville een paar maanden terug bezochten en een ruïne blijft een ruïne.

Voor de rest hebben we geslapen, naar muziek geluisterd, gerust, gemediteerd, ontspand, gelezen en vooral van de warmte genoten.  Oh ja, voor de lezers onder jullie: Slaap van Lars Kepler is een aanrader.

Deze avond maakten we nog een mooie wandeling naar de (alweer) ruïnes van het kerkje van Sainte-Présentine. Het was een warme dag geweest en de frisse avondbries deed deugd, ook al stond het zweet te parelen op mijn voorhoofd.

De rest van de week proberen we de 900 km te overbruggen in twee of drie dagen, om zaterdagavond of zondag op de middag terug thuis te komen.  De eindevaluatie wordt thuis opgesteld.  Nu ga ik nog even rustig genieten van een aperitiefje.

Labenne-Océan 21 juli 2014

Deze morgen wilden we dus een cache vinden aan de overkant van het nationaal park van Caberceno.  Ik had de gps-coördinaten ingegeven in mijn Garmin en die had een mooie wandeling geprogrammeerd doorheen het park.  We zagen het helemaal zitten.  We startten onder een zwangere hemel van regen en gelukkig kon ons parapluutje het beetje vruchtwater opvangen.  Na een kwartiertje wandelen, werd ons pad afgesneden door een hoge omheining.  Wat we ook probeerden, er was geen mogelijkheid om aan de andere kant van deze obstructie te komen.  We keerden ontgoocheld terug en bij het terug binnenkomen van het dorp, zagen we dat je het park enkel binnen kon na betaling van €25 per volwassene.  Het park bleek een soort wildpark te zijn, met allerlei dieren, waar je enkel binnen mag met een auto.

's Middags hielden we opnieuw halt aan de Atlantische kust in het plaatsje Beda.  We konden net een brug onder met Oes Nest.  Het juweeltje Bilbao lieten we daarna links liggen, of was het nu rechts?  Deze stad bezoeken we wel nog eens met het vliegtuig als citytrip.

We gaven de coördinaten in van een camperplaats in Hondarribia, de laatste stad voor de Franse grens,  Jammer genoeg wilde mijn GPS een straat indraaien waar een verbodsbord stond.  Ik zag het niet zitten om Oes Nest eventueel vast te rijden in te smalle straatjes.  De camperplek schreven we dan maar op onze buik, maar we raakten Oes Nest wel kwijt aan de rand van de stad, zodat we het charmant stadje toch nog bezochten.

Ik vond op het internet een camperplaats in Labenne-Océan, zo'n 54 km over de Franse grens.  We dienden €8 te betalen, maar alle campervoorzieningen waren aanwezig.  Een uurtje later zetten we onze stoelen buiten en aten onze spaghetti bolognaise met het bord op de billen.

Track

Caberceno 20 juli 2014

Mijn frustratiemeter stond vandaag enkele keren in het rood.  De belangrijkste reden is dat ik uren na elkaar achter het stuur heb gezeten.  Daarbij komen nog enkele tegenvallers.  Het begon op de stopplaats waar ik Oes Nest bijtankte.  Na een lekker broodje, wilde ik nog een uiltje knappen, maar ondertussen stond een diepvries op tien wielen naast ons gestationeerd, die zijn motor liet draaien om de inhoud onder het vriespunt te houden.  We beslisten dan maar door te rijden.

Toen we in Gijon een tweede stop planden, bleek nergens een parkeerplaats vrij te zijn van zo'n 10 meter lengte.  Hoewel Gijon volgens onze gids een stop waard was, reden we dan maar weer door.  Sabrina had in haar voorbereiding opgeschreven dat Tazones een leuk vissersdorpje was, maar ook hier was geen enkele vierkante meter parkeerruimte nog vrij.  't Is zondag vandaag, en ook hier trekken de Spanjaarden en masse naar het water.

Hoewel we vandaag 300 km langs de kust hebben gereden (van de 530 km in het totaal), is deze route in niets te vergelijken met onze kust.  Aan de ene kant heb je bergen en aan de andere kant heb je af en toe een baai met een strandje, maar voor de rest is het ook onherbergzaam gebied.

Sabrina had nog twee camperplaatsen voorzien, maar die lagen ook aan de kust en wetende dat het zondag is, was dit een hopeloze zaak om daar een overnachtingsplaats te vinden.

Op weg naar onze laatste poging reden we dan nog twee keer verkeerd zodat onzen Lieve Heer woorden naar zijn hoofd kreeg geslingerd die ik nu niet op digitaal papier wil zetten.

Ondertussen staan we wel op een mooie plaats in het nationaal park van Caberceno (dichtbij Santander).  Ik vond geen wandeling in de buurt, maar er zit in vogelvlucht wel een cache verstopt op zo'n 3,5 km.  Die proberen we morgen te vinden, voor we verder rijden naar de Franse grens.  Geocachen heeft ons al aangename uren bezorgd tijdens deze reis.  Ook al vinden we de schat niet altijd, de wandeling maakt veel goed.

Track

Santiago de Compostela 19 juli 2014

We hebben Portugal deze morgen vaarwel gezegd, hoewel, wat zong ik vroeger weer als kind op het einde van het schooljaar?  Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend, weldra zien w'elkander weer...

Deze nacht hebben we beiden weinig geslapen.  Om halfnegen onze tijd, werd er een groep scoutsjongeren gedropt op de camping.  Er werden een zestal tentjes opgezet vlakbij Oes Nest en er was kabaal tot één uur 's nachts.  Ondertussen kregen we een slagwerkconcert te horen op ons dak door de regen afgewisseld met af en toe een dennenappel die door de zwaartekracht lagere oorden opzocht en met een basklop het ritmisch getik van de regen ondersteunde.

We verlieten de camping rond half elf onze tijd, nadat we de gebruikelijk vloeistoffen hadden geloosd en opgeslagen.   Na tien kilometer reden we de Spaanse grens over.  De eerste vijftig kilometer werden we heen en weer gewiegd over de kronkelwegen, maar daarna kregen we autosnelweg onder onze wielen, richting Santiago.  De peregrinos (pelgrims) verschenen opnieuw langs de kant van de weg.

Oes Nest werd gebivakkeerd bij een zwembad 6 km buiten Santiago.  Met de fietsen zochten we de binnenstad op, maar het werd een calvarietochtje van 9 km enkele reis.  Mijn Garminfietscomputer stuurde ons eerst de autosnelweg op.  Daarna bereikten we via onverharde wegen het centrum van Compostela, wat aangenaam volledig verkeersvrij is.  Kan ook niet anders, want auto's zouden zich zo vast rijden in de kleine middeleeuwse straatjes van deze gezellige stad.

Santiago de Compostela is een toeristische magneet en dat merk je aan de middenstand die hier volop floreert.  Maar het was er al bij al niet te druk en we genoten van de omweg.  De rijkdom van de kathedraal van Compostela, waar volgens de overlevering de resten zouden begraven liggen van de apostel Jacobus, vond ik er ver over en zal niet in de geest liggen van wat Jezus met zijn rijk bedoelde, maar soit.

Toen we onze fietsen terug opzochten aan de rand van de stad, geraakten we nog even in gesprek met een koppel uit Stasegem, dat net aangekomen was met de fiets.  Bleek dat de laatste twee dagen de lastigste waren geweest van de hele fietstrip, vanaf de Franse Pyreneeën.

Toen we terug keerden langs de laatste kilometer van de Camino de Compostela die de wandelaars nemen, geraakten Sabrina en ik elkaar kwijt.  Gelukkig vonden we elkaar terug de laatste kilometer, zodat Sabrina terug opgelucht kon ademhalen.

Morgen rijden we richting Franse grens.  Hoe ver we raken, weten we nu nog niet.  Dat lees je wel.

Lamas de Mouro 18 juli 2014

Ik hoorde zonet Frank Deboosere verklaren dat vandaag de warmste dag van het jaar is en dat de warmste nacht eraan komt.  Geloof het of niet, maar de temperatuur in Brussel is momenteel het dubbele van hier.  In Brussel is het momenteel 32 graden volgens mijn pc.  De rest kan je zelf uitrekenen.  We genoten vannacht zelfs van ons donsdeken.

We sloegen hier onze figuurlijke tent op, omdat de camping gesitueerd ligt in het nationaal park Peneda-Geres.  Van hieruit had Sabrina een wandeling gevonden van 4,5 km.  We deden er anderhalf uur over.  Het eerste deel was niet zo spectaculair.  We zijn ondertussen al wat gewoon mogen we toch wel zeggen, maar de laatste 2 km waren iets avontuurlijker en ook oogstrelender.

Deze middag aten we binnen in Oes Nest, een simpel kaasplankje met twee plaatselijke kazen en twee glaasjes wijn, deze keer niet uit de Doura, merk ik nu, want de fles staat naast mijn laptop te wachten tot we de rest uitdrinken.

Ik had op het kramakkelig netwerk van de camping twee caches gevonden in de buurt.  Sabrina had snel de eerste gevonden.   De tweede heette Vista 360°.  Voor ons lag een granieten berg, dus dat beloofde klimwerk te worden.  De cache beschreef het terrein met vier sterren.  Sabrina gaf het halfweg op, maar ik zette met succes door.  Het zicht was adembenemend (hopelijk later op video te bekijken) en de cache zelf was niet zo moeilijk te vinden, verscholen onder een stevige granietblok.

Terug op de camping kon ik nog de overwinning meepikken van Nibali via radio Tour.  De rest van de dag wordt luieren, maar jammer genoeg niet onder de zon.  Die laat het afweten vandaag.  We kregen zelfs al hemelwater op ons dak.  Morgen hopelijk beter.

Nog een leuk fait divers-ke: de koeien (en paarden) lopen hier vrij rond.  Gisteren zaten we gezellig wat te lezen, toen de campingbaas snel naar buiten liep om de poort dicht te trekken, want er stonden koeien voor het kampeerterrein.  Even later slaagde één van de koeien er toch in om met zijn hoorns de poort open te trekken en rustig de camping binnen te wandelen, waarop de campingverantwoordelijke terug naar buiten liep om de koe weg te jagen.  Een mooi zicht was dat.

Lamas de Mouro 17 juli 2014

Mobistar reist met u mee, welkom in Spanje.  Mis, we zitten nog altijd in Portugal, wel tegen de Spaanse grens aan, maar we stellen de grens nog even uit en verblijven daarom twee dagen op een oersimpele camping in Lamas de Mouro.  Voor het eerst heb ik zelfs geen internetverbinding met mijn telefoon, in zo'n godverlaten oord verblijven we nog twee dagen.  Gelukkig heeft de camping wel een verbinding waarmee deze blog nog net kan gepost worden.

Vandaag maakten we onze mooiste natuurwandeling vanuit het charmante dorpje Soajo.  We hadden een blauw boekje gekocht met wandelingen in Noord-Portugal.  Op die manier ontdek je streken die je niet onmiddellijk via het internet vindt.  We verkenden eerst het dorp op zoek naar het marktpleintje.  We liepen door piepkleine straatjes, maar het lawaai rondom ons, bewees dat het dorpje leefde.  De wandeling zelf was een prachtige symbiose tussen natuur en de invloed van de mens op die natuur, om het water in de juiste banen te leiden, zodat er wijn en andere vruchten mee kan gecultiveerd worden.

Het was de bedoeling om de wandeling van 11 kilometer uit te maken, maar de beschrijving klopte toch niet zoals we verwacht hadden, zodat we weer eens onze weg kwijt raakten en daarom genoodzaakt waren op onze stappen terug te keren.

Daarna reden we verder naar Lamas de Mouro, waar we nog twee overnachtingen tot ons nemen, voor we de grens met Spanje oversteken naar Compostella.

Het weer was bij het opstaan mistig, maar mijn rechthoekige glazen bol, anex tablet had dit voorspeld.  Tegen drie uur kwam de zon er weer volop door, maar het is hier wel merkbaar frisser dan de streek waar we vandaan komen.

Vanavond geen Vive le Vélo, daarvoor is de wifi te prehistorisch.  We houden het dan maar bij onze e-boeken.

Lindoso 16 juli 2014

Een vissersdorpje, dat zal toch wel het bezoeken waard zijn?  We zakten eerst af naar Viano de Castelo.  Het was inderdaad een stopje waard.  Mooi centraal marktplein met een fontein en historische gebouwen errond.  We vonden er ook een plaats om ons toiletdoos te legen in een plastieken WC.  Vreemd dat deze plaatsen aan de kust 's morgens steeds mist nodig hebben om te ontwaken.

Daarna zakten we af naar Ponte de Lima, een stadje bij een historische brug over de Lima.  De brug deed ons denken aan le pont d'Avignon, maar wel in een volledige staat.  Aan de overkant vonden we jammer genoeg niet de cache die er ergens verstopt zat.

Vanaf het kerkje van Bravaes maakten we een mooie natuurwandeling langs de Lima.  Zo'n anderhalf uur later reden we verder naar Lindoso, waar we eerst aperitiefden onder een lindenboom en daarna dezelfde boom gebruikten voor een lekker avondmaal van zalm met een lekker slaatje, gefrabriceerd in het warme Nest door Sabrina.

Toen de zon nedergedaald was, zochten we nog een cache tussen de espigueros, droogplaatsen voor mais en tarwe.  Gelukkig konden we onze dag mooi afsluiten toen Sabrina het triomfantelijke YES uitriep en ik onze cache online kon registreren.

Oh ja, we waren gisterenavond nog aangenaam verrast na ons avondmaal in een restaurant aan het water.  Op de menukaart hadden we uitgerekend dat we een Belgische prijs zouden neerleggen voor onze ribbetjes en vlees van zwart varken, maar bij de afrekening bleek dat dit slechts de helft bedroeg van wat we voorzien hadden.  Men hanteert hier blijkbaar twee prijzen: 1/2 en 1.  Voor 1/2 krijg je een vol bord, wat wij voor ons geserveerd kregen.



Track

Esponende 15 juli 2014

Heen en weer, zo kan je onze tocht door Noord-Portugal omschrijven.  Van het binnenland, naar de kust en terug en deze cyclus herhaalt zich.  We staan nu in Esponende, aan de kust.  Eigenlijk was het de bedoeling om even uit te rusten op een camping, maar door omstandigheden zijn we er niet geraakt.  Toen we Esponende naderden, dachten we eerst dat er ergens bosbrand was.  Het wolkendek trok in versneld tempo dicht en éénmaal aangekomen, hoorden we wel de misthoorn, maar konden hem niet zien, want de hele omgeving lag onder een dik misttapijt.   Gelukkig klaarde het weer na ons middagdutje terug op(en).

Op de kaart leek een fietstochtje langs de kust een haalbare... kaart, maar de praktijk verliep anders.  Deze keer geen prachtige fietspaden langs de kust zoals in Porto of Aveiro.  Het traject in Esponende was wel mooi, maar daarna kregen we een drukke baan onder de wielen.   Toen ik met de fietsgps kleinere wegen opzocht, bleek dat hier de tijd had stilgestaan en dat er nog geen Europees geld was gevonden om de kasseiwegen te vervangen door asfalt.  We bleven trappen tot we aan een klein zandstrand uitkwamen, maar na een frisse pint, keerden we op onze trappers terug.

Portugal leeft volgens de greenwichtijd, een uur vroeger dan bij ons.  Als je een restaurantje opzoekt, geeft dat soms problemen, omdat ze pas na 19 uur warm eten serveren en voor ons is het dan al een uurtje later.  Daarom moesten we vruchteloos terug keren naar Oes Nest en heb ik zo nog wat tijd om de blog van de dag te tikken.



Track

Braga 14 juli 2014

Onze toeristische gids omschrijft Braga als het Rome van Portugal.  Dit heeft niets te maken met de auto's die overal staan waar een vierkante centimeter plaats is, maar wel met de vele kerken die Braga rijk is.

We staan op een parking, niet ver van het heiligdom Santuario do Bom Jesu do monte.  De parking is gelukkig rijkelijk voorzien van geboomte, zodat we vandaag grotendeels in de schaduw stonden.

Het bezoek naar boven naar de kerk, deden we met een oud houten treintje of beter een funiculare.  Het systeem stak ingenieus ineen.  Beide treintjes hebben een bak water aan boord.  Het treintje dat naar beneden komt, pompt zijn bak boven vol water en omgekeerd ledigt het treintje beneden zijn waterbak, zodat het verschil aan gewicht ervoor zorgt dat het ene treintje door de zwaartekracht naar benden komt en het andere treintje naar boven trekt.

De kerk boven stond in de steigers en was zoals de meeste kerken in Portugal overladen met tierlantijntjes, goud en ogenuitstekende opsmuk.  Barok noemen kunsthistorici dit.  We namen de brede trappen terug naar beneden.  Hoewel het er  vandaag behoorlijk rustig was, kan je er op zondag over de koppen lopen, want het is na Fatima het grootste bedevaartsoord van Portugal.

De stadswandeling in Braga viel goed mee.  Ik was van plan geen kerken binnen te gaan, maar heb me toch enkele keren opnieuw gestoord aan de pracht en praal.  Opvallend is dat in de meeste kerken tientallen Portugezen in gebed verzonken zijn.  Je voelt je een beetje een indringer.  Maar Braga heeft ook gezellige winkelstraten.  We hadden de bus genomen naar beneden en die vonden we niet onmiddellijk terug toen we wilden terugkeren.

's Avond aten we pizza naast Oes Nest en hielden we een babbeltje met een Nederlands echtpaar dat naast ons stond.  De avond sloten we af met een nieuwe beklimming van de trappen van Bom Jesu, om de zonsondergang boven Braga te bezonderen.



Track

Penha 13 juli 2014

We hadden een heerlijke nacht onder de rug.  Voor Sabrina wat frisjes, maar ik trok pas tegen de morgen mijn fleezedekentje over mij.

We slingerden ons vandaag verder langs de Douro.  Het heeft even geduurd, maar we vinden beiden Noord-Portugal  een toppertje, zoals onze dochters dit zouden noemen.

Sabrina had ontdekt dat we onderweg naar Guimaraes zeker halt moesten houden voor een zicht op de waterval van Fisgas de Ermelo.  Toen we hiervoor parkeerden aan een kapelletje, vond ik op mijn tablet een cache op dertig meter.  Toen we die gevonden hadden, wandelden we verder naar de waterval die zich een kleine kilometer verder liet zien. We ontdekten er bij toeval de preekstoel van Portugal (zie ons verslag vorig jaar van de preekstoel in Noorwegen), maar de cache die er verstopt was, vonden we niet.

De weg naar de oude hoofdstad van Portugal, Guimaraes, verliep verder langs prachtige slingerende wegen, maar breed genoeg voor Oes Nest.

We staan nu op een kleine camping in Penha, gelegen boven Guimaraes.  Met een kabellift daalden we af voor een intiem bezoek aan de vroegere hoofdstad van Portugal.  "Klein, maar fijn", dit etiket gaven we deze stad.  We vonden er wel geen enkele cache, maar het was er te warm om veel inspanningen te leveren.

Vanavond eten we in het kleine restaurant op de camping en daarna hoop in op mijn laptop zowel Vive le Vélo als de finale mee te pikken van het WK voetbal.  We krijgen er gratis internet, dus dit zal wel lukken.



Track

12 juli 2014 Lamas de Olo

Even een kleine rechtzetting.  Gisteren sliepen we niet in Lamego, zoals mijn blog eerst aangaf.  Eén van onze camperregels is: Als je jou ergens niet goed voelt, dan ga je elders.  Sabrina had last van de warmte en we stonden behoorlijk dicht bij een drukke weg.  Het was misschien niet verstandig om na de maaltijd nog verder te rijden, met drie glaasjes wijn, maar ik deed het voor één keer toch.  Veertien kilometer verder trok ik handrem op in Peso de Régua.  We maakten er nog een aangename avondwandeling langs de Douro om wat later een pintje te drinken op het dakterras van het plaatselijk museum.  Drie pintjes (20 cl) later konden we nog een optreden meemaken van een slagwerkgroep, maar als je Slagerij van Kampen twee keer gezien hebt, was dit eerder een niveau voor een schoolfeest.

Vandaag reden we dan verder op verkenning door de valleien langs de Douro.  Viel dit gisteren wat tegen, dan genoten we vandaag met volle teugen van al het natuurschoon wat we op onze weg tegen kwamen.  Niet voor niets is dit als werelderfgoed bewaard natuurgebied.

In Pinhao stopten we even om het treinstation te zien.  Dit station bevat verschillende polychrome azulejos: schilderijen uit faiancetegels die de wijncultuur van de streek voorstellen.  Tijdens onze wandeling werden we begeleid door Portugese slagers die door de luidsprekers langs de straten knalden.

In Sabrosa genoten we niet alleen van de kalmte, maar ook van vijftiende-eeuwse huizen gecombineerd met hedendaagse architectuur.  We aten er onze stuutjes op en reden toen verder naar Vila Real.  We parkeerden iets buiten het centrum, omdat we in het drukke middelpunt geen parkeerplaats vonden.  Toen we daarna het centrum niet snel terug vonden, keerden we op onze stappen terug, om verder te rijden naar Lamas de Olo, een boerendorp met authentieke huizen.  We parkeerden Oes Nest tussen twee meertjes en lieten onze mobilhome achter op zoek naar drie caches die hier in de streek verstopt zaten.  Twee van de drie kon ik in ons logboek zetten, de derde vlakbij Oes Nest vonden we niet terug.

Het werd een rustige avond en nacht, hoog in de bergen, op een droomplek, letterlijk en figuurlijk.  Na een aflevering Avingerne op de computer, kon ik via Stievie nog een volledige aflevering bekijken van Vive le Vélo op mijn telefoontje.  Daarna was het ook voor mij tijd om het laken over mij te trekken, want ons donsdeken was intussen verhuisd naar de douche.



Track

Lamego 11 juli 2014

En wat hebben we gisteren geleerd bij Taylor?  Porto wordt enkel bewaard en gerijpt in Porto.  Dit komt omdat het zeeklimaat waar Porto aan onderhevig is, de ideale klimatologische omstandigheden biedt voor de Porto om in eiken vaten volwassen en zelfs bejaard te worden.  Er waren flessen te koop van de oogst van 1964 voor €2500.  Het verbouwen en de wijngaarden bevinden zich langs de Douro, meer het binnenland in en dat is net de weg die we vandaag verkend hebben.

De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat het eigenlijk wat tegenviel vandaag.  De valleien langs de Doura zijn echt prachtig, maar als chauffeur zie je er niet zoveel van en er zijn weinig mogelijkheden om de mobilhome langs de kant te zetten en als die er zijn, dan valt er meestal niets te zien.

We vertrokken langs de verkeerde kant van de Douro en we geraakten niet onmiddellijk aan de juiste kant, zodat de eerste vijftig kilometers veel klimmen en dalen waren, zonder spectaculaire vergezichten.

Met behulp van Google Maps vonden we dan toch een brug over de levensader van Noord-Portugal en vanaf nu  konden we de rivier wel goed zien.   Een oriëntatiepunt vandaag was de Miradouro da Boa Vista, één van de mooiste panorama's in deze streek.  Jammer genoeg kende mijn GPS dit trefwoord niet en Google Maps bakte er ook niet veel van.  Via het internet kon ik wel de juiste coördinaten opsnorren: 41,111013800 -7,830505400    Die - min is wel belangrijk, want Portugal ligt over de meridiaan van Greenwich.  Mijn Mio toonde in het begin telkens plaatsen in Italië, want onze campergids drukt dat minnetje niet af.

We vonden nog een cache in de nabijheid van dit panorama: a cache a day keeps the doctor away.  We waren beter op die prachtige hoogvlakte gebleven, want de beslissing om af te zakken naar een camperplaats in Lamego, draaide uit op een teleurstelling, er was geen camperplaats.  Ik reed toen nog een dik halfuur rond op zoek naar een alternatief, maar vonden die niet, zodat we nu op een kleine parking staan boven Lamego.

Morgen staat er gelukkig een wandeling op het programma, want dit is leuker dan heel de dag bochten nemen en bergje op, bergje af.

De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 30 graden.



Track

Porto 9 en 10 juli 2014

Camping da Madalena is voor twee dagen onze stek, waar Oes Nest werkloos mag wachten tot we morgen opnieuw verder trekken.  De camping ligt op 10 kilometer fietsen van het centrum van Porto en de tocht ernaartoe is al de moeite waard.  Je fietst langs de Atlantische kust tot je via de Douro Porto binnen rijdt.  De omgeving is heel fietsvriendelijk met mooie fietspaden en ondertussen kan je genieten van schoon vrouwvolk en mannen met bierblikjes in hun buik.

Gisteren hebben we onze fietsen achtergelaten aan de toeristische dienst om te voet verder te trekken.  Via een gietijzeren brug van de hand van Eiffel staken we de Douro over om zo het oude centrum van Porto te verkennen.  Onze kuitspieren werden onmiddellijk aangesproken toen we omhoog klommen.  Sabrina had twee wandelingen gecombineerd tot één wandeling.  Zoals elke verkenning start je met een wauw-gevoel, maar na enkele uurtjes slenteren, maakt dit plaats voor de frustratie dat je de weg niet altijd vindt, de voetgangers niet doorstappen, het te druk is, het autoverkeer je de pas afsnijdt.  Rond vijf uur vonden we het welletjes en keerden terug naar onze fietsen die ondertussen in de volle zon stonden te wachten op hun baasjes.  De terugrit verliep met wind in de rug.  's Avonds aten we in het restaurant op de camping.  Onze dagschotel bestond uit calamarès met rijst en een lekkere rosé Mattheus.

Voor vandaag wijzigden we onze plannen in een fietstocht langs de kustlijn.  Eerst lieten we ons terug afzakken tot aan de Douro.  Daar namen we voor €1 pp en €1 pf (pf staat voor per fiets) een overzetbootje.  Na vijf minuten konden we dan verder fietsen langs de kustlijn en lieten Porto letterlijk achter ons liggen.  Na een tiental kilometer keerden we onze fietsen, toen het te toeristisch werd en we in de verte de industriezones van Porto zagen liggen.

We fietsen even de binnenstad in om de de Douro terug over te steken via de brug Luis I (van Eiffel, weet je nog?)  Opnieuw lieten we onze fietsen achter bij de toeristische dienst om de kelders van Taylor's Port te bezoeken.   Voor €5 pp (de fietsen mochten niet meedrinken) kregen we een korte rondleiding en mochten we drie verschillende Portwijnen proeven.

We fietsen daarna gezapig terug, o.a. langs de openbare wasplaats Afurada aan de riviermonding, waar de vrouwen de was kunnen doen en ophangen aan voorhistorische waslijnen.

Terug op de camping maakte ik de laatste twintig kilometers live mee via Radiotour.  Mijn schotel doet het jammer genoeg niet meer.  Wellicht een slecht contact, maar ik blijf er liever af.

We blijven thuis eten.  Straks zet ik ons gasbarbecuetje terug ineen om er koteletjes, een worstje en zalm op te roosteren.

Morgen trekken we verder langs de Dorouvallei, richting Vila Real, maar de eindbestemming ligt nog niet vast.  Het weer heeft zich ondertussen goed herpakt.  De zon schijnt volop, maar de frisse wind doet deugd.  We klagen niet als we lezen over de waterellende in België.



Track 1     Track 2

8 juli 2014 Caie de Bico

We staan op een prachtlocatie, op de kaaien van Bico, nog steeds aan de lagune van Aveiro, waarvan we de stad in de verte zien liggen.  Naast onze mobilhome zien we tientallen kleine vissersbootjes dobberen in alle kleuren van de regenboog.  Rond ons giert de wind, alsof hij het niet apprecieert dat we hier staan.  Maar weg krijgt die ons niet, hiervoor doen we het: staan in alle vrijheid op de mooiste locaties die je jou kunt inbeelden.

Gisterenavond maakten we nog een wandeling langs de zoutvlaktes van Aveiro.  Zo ontdekten we een oude jachthaven waar moderne plezierbootjes lagen.  We besloten om de brug in te wisselen voor dit charmant plekje.  Jammer genoeg hadden we geen rekening gehouden dat op één van de plezierboten, overdreven plezier werd gemaakt tot drie uur in de nacht.

Voor vandaag stond een wandeling en een fietstocht op het programma.  De wandeling geschiedde in oude rijstvelden in de streek van Salreu.  In het verleden zorgden schotten ervoor dat bij laag water de lagune zich vulde met zoetwater, terwijl bij hoog water het zoute water van de zee de schotten dichtduwde, zodat het zilte water geen weg vond in de lagune.  Op die manier liepen de rijstvelden dagelijks onder water met zoet water.

Rijst wordt er nu niet meer geteeld, maar met Europese steun werd er een prachtig natuurdomein van gemaakt, waar ooievaars en reigers je klapwiekend de weg tonen.  Hoewel, traditiegetrouw verloren we onze weg, zodat de acht kilometer er rond de twaalf werden.

Daarna reden we door naar onze huidige camperplaats, met de bedoeling om van hieruit opnieuw naar de zee te fietsen, maar de stevige wind fluisterde in onze oren, dat we beter een kleine wandeling maakten in de streek.  De cache hebben we hier niet gevonden, maar gelukkig hadden we er vandaag al ééntje ontdekt bij een vogelkijktoren.

Alles werd vandaag ook gevuld  wat kan gevuld worden, of geleegd wat moet geleegd worden.  In een supermercado hebben we geroosterde kip mee voor vanavond.  Alles is hier spotgoedkoop.  Gisterenavond hebben we bifi (vlees) gegeten, dat het langs onze oren uitkwam, maar het was wel lekker in zijn eenvoud.

7 juli 2014 Aveiro

Deze morgen stonden we voor het eerst deze reis op onder een staalblauwe hemel en het bleef zo de ganse dag.  Eindelijk.  De vooruitzichten zien er trouwens goed uit.  Het zou een liberaal kleurtje  blijven.

Omdat we gisteren de Atlantische kust niet gezien hadden, besloten we deze met de fiets opnieuw op te zoeken.  Het werd een mooi fietstochtje langs de lagune van Aveiro tot in Vaguiera.  De heenreis verliep alsof we elektrisch fietsten, met een sterke wind in de rug.  Terugkeren was op eigen beenkracht.  De golven beukten met opmerkelijk meer kracht op de kustlijn, dan bij ons.  Ideaal voor surfers.  Na een fris biertje van 't vat, keerden we terug naar Oes Nest.

's Middags genoten we van lekkere pistolets om daarna door te rijden naar een camperplaats in Aveiro, onder een brug van de A25.  Waarschijnlijk zullen de oordopjes voor de nodige stilte moeten zorgen vannacht.

Aveiro beviel ons sterk.  Het is feitelijk de eerste stad in Portugal waar we echt van genoten hebben.  Het is er proper.  Mooie combinaties van oud en nieuw.  Gezellige oude straatjes en moderne winkels.  Vanuit Aveiro vertrokken bekende ontdekkingsreizigers op zoek naar nieuwe oorden.  De zoutontginning maakte de stad rijk in het verleden, tot de baai verzandde.  

Deze avond hopen we nog eens een gezellig restaurantje mee te kunnen pikken en nog een avondwandeling te maken in de zoutvlakten aan de rand, waar we vlakbij staan.  Morgen willen we de streek nog wat beter verkennen, want het is hier een natuurparadijs.

6 juli 2014 Aveiro

De situatie doet me denken aan 35 jaar geleden toen mijn broer trouwde.  Ik zat toen meer in de auto te luisteren naar de finale van Wimbledon.  Nu gebeurt hetzelfde.  Via internet volg ik de spannende finale tussen Djokovic en Federer.

Het weer zou vandaag scheidsrechter spelen of we nog een dag langer bleven op de camping of niet.  Meteovista's voorspellingen waren juister dan die van Accuweather: het begon te regenen rond 10 uur.  We hadden gelukkig alles reeds opgeborgen en hadden gisterenavond reeds afgerekend, zodat we snel konden vertrekken.

Na vijftig kilometer bollen, stopten we in Buçaco, een magische plek met een mysterieus bos, het duurste hotel van Portugal, de achttien staties van de kruisweg uitgebeeld in prachtige terracottabeelden, zeldzame en oude bomen en vooral, veel... regen.  We lieten het niet aan ons hart komen en maakten toch een mooie wandeling door dit domein, wat ons €7 kostte bij het binnenrijden.

Na de koffie rond 15 u, probeerden we nog een cache te versieren iets verderop, maar die vonden we niet en de vochtige omgeving deed ons besluiten om verder te rijden naar Mira aan de kust, zo'n 50 kilometer verder.

Mira, het Blankenberge van Portugal was druk.  De Portugezen trekken op zondag massaal naar zee en alle parkings stonden vol.  Het weer was intussen positief gekeerd.  De zoektocht naar een mooie camperplaats duurde daarna meer dan anderhalf uur.  We reden steeds verder door naar onze volgende halte: Aveiro.  We staan nu op een kleine parking met zicht op Aveiro, gelegen aan het water.  Voor ons dobberen werkloos een rij vissersbootjes.

Drie, drie, veertig, veertig, vijfde set.  Het is razend spannend, net als mijn boek, de sneeuwman van Jo Nesbo, wat ik gisteren uit kreeg.



Track

5 juli 2014 Oliveira do Hopital

Het zal eventjes kalm blijven op de blog, want we staan na een weekje reizen, voor enkele dagen op een camping om zalig niets te doen, buiten slapen, lezen, iets drinken, een barbecue, weer te slapen, te lezen, te ...

Afhankelijk van het weer trekken we morgen of maandag verder, want voor morgen wordt regen voorspeld.  Vandaag zou een zonnige dag worden, maar die laat zich momenteel niet zien.

3 juli 2014 Op weg naar Torre bij Casa da Lagoa

Deze nacht werd ik geplaagd door de zus van diami of diado.  We hadden nochtans lekkere forel gegeten gisterenavond.  De plaatselijke specialiteiten hebben we niet kunnen proeven in het restaurant dat Sabrina had vastgelegd, omdat het zijn deuren definitief had gesloten.  Enigszins begrijpelijk, want er loopt hier geen kat rond.

We hebben opnieuw behoorlijk wat asfalt gevreten vandaag.  De wegen zijn onberispelijk, maar er rijdt bijna niemand op.  Soms moet je tol betalen, maar dan spreken we over 0,70 tot 1,30 euro, het noemen niet waard.  De betaling gebeurt automatisch via je nummerplaat die aan je kredietkaart wordt gekoppeld, maar aangezien we dit niet gedaan hebben, vermoed ik dat we zoals vorig jaar in Noorwegen, nooit geen rekening zullen zien.

We doorkruisten verschillende prachtige landschappen vandaag.  Gelukkig heb ik deze morgen onze dieselbak nog gevuld, want ons beestje heeft aardig wat gedronken over de bergpassen.

Onderweg stopten we in Torre de Moncorvo.  Dit om eens de beentjes te strekken en ook om wat inkopen te doen, want supermarkten kom je hier niet zo vaak tegen.  Ik droeg de zak met alcoholische dranken, Sabrina de rest.  We hebben hier een lekkere witte wijn leren kennen die heel koel moet gedronken worden en wat parelt in de mond.  Vino Verde heet men deze hier.

We staan nu op een kleine parking aan een stuwmeer op weg naar Toro, het hoogste punt van Portugal, net geen 2000 meter hoog, maar met de toren die er staat lukt het net om die grens te bereiken.

Het weer blijft bewolkt met zon.   Deze morgen wat spatjes gekregen, maar verder niets.  Het is 's nachts aangenaam met ons dekentje.  Hopelijk blijft de regen uit de komende dagen, want de vooruitzichten in het noorden zijn niet zoals verhoopt.  In België is het blijkbaar beter weer.



Track