2021-04 Bloesemstreek

 Het fotoalbum

Het Vinne

We mochten samen met Luc en Christine drie jaar geleden de maidentrip meebeleven van hun eerste mobilhome.  We maakten toen een wandeling in Meetkerke.  Vandaag kregen we opnieuw de eer om erbij te zijn bij de eerste trip met hun tweede camper.  Gisterenmorgen had Luc gebeld dat hun nieuwe camper eindelijk binnen was en het plan had opgevat om naar de fruitstreek te trekken.  Ik belde gisterenavond om een ontmoeting te regelen aan het Vinne, het startpunt van de Fruitlandroute een fietstocht van een goede 40 kilometer.  Het werd niet de mooiste rit van deze week, maar het gezelschap maakte dit goed.  Bij onze terugkomst werden de kampeerstoeltjes tussen de campers gezet en konden we bij een drankje wat bijpraten, want het was meer dan een jaar geleden dat we elkaar nog gezien hadden.  

Met een toiletdoos in het rood was het voor ons hoog tijd om terug te keren.  Waze stippelde een route uit die we zelden nemen, hij stuurde ons langs de ring R0, om daarna de Route Wallonie te nemen.  In de verkeersinfo hoorde ik toen dat er een ongeval was in Jette, de reden waarschijnlijk waarom Waze ons heel wat meer kilometertjes deed omrijden.  Half zeven waren we thuis.

We hebben er een leuke week opzitten, waarin we veel konden socializen op een veilige manier.  Hopelijk is dit een voorbode van een terugkeer naar het oude.

 Fruitlandroute

Budingen

We staan nabij het kerkhof van Budingen, een deelgemeente van Zoutleeuw, de naam doet me om één of andere reden aan bloedworst denken.  Het kerkje van Budingen was de start van onze zestien kilometer lange wandeling doorheen de mooie bloesemstreek, ook wel Getevallei genoemd.  De wandeling van Pasar krijgt vijf sterren bij RouteYou, deze kans konden we niet aan onze voorbij laten gaan.  We vertrokken onder een schuchter zonnetje, maar in de verte zagen we donkere wolken met schuine strepen, wat volgens ons op neerslag wees.  Een kwartier later viel hagel op onze kappen.  Het duurde gelukkig niet lang zodat we het de rest van onze tocht droog hielden.  

Het was de bedoeling om na de wandeling te verkassen naar de parking nabij 't Vinne, een natuurgebied dat we kennen van enkele jaren geleden, toen Corona nog deed denken aan Mexicaans bier, maar we staan hier zo rustig, dat we besloten te blijven overnachten.  Ik was deze morgen te vroeg wakker van het verkeer en een camper die het blijkbaar nodig vond om zijn batterij bij te laden, door drie kwartier zijn motor te laten draaien.  Hier staan we alleen, samen met de overleden geesten van Budingen.

 Door de boomgaarden van de Getevallei

Alden Biesen

De busparking nabij de commanderij Alden Biesen staat momenteel vol met mobilhomes.  Oes Nest is er één van.  We maakten eerst een bloesemwandeling van zo'n vier kilometer in en rond het prachtige gebouwencomplex.  We konden zelfs even vlonderen.  We waren in het gezelschap van vele gezinnen met kinderen, want die konden zich uitleven in een zoektocht in het teken van de bij.

Deze namiddag genoten we van een fietstocht met knooppunten die ons van Haspengouw naar de streek van Kempen en Maasland bracht.  We zegden even dag aan Ambiorix op het marktplein van Tongeren om daarna door pittoreske dorpjes te fietsen waar we nog nooit van gehoord hadden zoals Nerem, Mal, Sluizen, Millen, Genoelselderen, Rijkhoven.  Het was een pittige fietstocht, maar oh zo mooi.  Limburg fietsparadijs is meer dan een slogan: het is de nagel op de kop.   

Bij onze terugkomst kon ik nog driekwartier meepikken van de Brabantse Pijl.  Het weer was ons goedgezind overdag, want nu we binnen zitten, tokkelt de regen op ons dak.  Het is jammer genoeg geen weer om buiten te zitten zoals gisterenavond.  Een nieuwe afspraak met Geert zal voor een volgende keer zijn.

 Alden-Biesen

 Fietsen in het hinterland van Alden Biesen

Tongeren

Het is inmiddels bijna half 9, zelden dat ik dan nog mijn blog schrijf, maar we hebben er een zalige avond opzitten met Geert, een oud-collega, inmiddels gepensioneerd.  Hij heeft er 30 kilometer stappen opzitten, wij 41 km trappen.

Deze morgen werden we wakker onder een stralende blauwe hemel.  Na een korte verkenning rond het domein van chateau de la Motte, reden we naar de parking nabij de stroopfabriek van Borgloon waar onze fietstocht startte.  Na anderhalve kilometer bemerkte ik dat we onze route in omgekeerde richting bezig waren.  We keerden op onze trappen terug, om de tocht in de juiste richting aan te vatten.  We fietsten voorbij het klooster van Coolen, een niemand-vertellen-plekje waar we al minstens twee keer stonden.  Het landschap deed soms Engels aan.  Mijn vader zaliger zou gezegd hebben: "Zoei nog willn doad goan?"  We aten ons notenbrood op, op een bankje in de zon, maar toen die zich verschool achter de wolken, werd het vlug koud.

We kwamen vroeger dan gepland aan bij Betty, een spraakwaterval die zoveel mannen heeft versleten dat ze het niet wil zeggen.  We lazen buiten zolang de zon zich liet zien.  Een uur later kwam Geert toe na zijn tocht.  Het werd een gezellig weerzien dat we langer trokken dan gehoopt.  Waarschijnlijk dat de alcohol ons langer deed buiten zitten dan anders.

Morgen scheiden onze wegen zich, hoewel we morgenavond doorgeven wat onze volgende camperplek wordt.  Misschien breien we er nog een verlengstuk aan.  We zien wel.

 Van fruit tot stroop  38 km