De foto's

Onze reis zit erop.  Ik had het deze morgen efkes moeilijk om terug in het werkritme te komen.
 
Klik op onderstaande foto om het album te bekijken:

Vianen

Giethoorn is de Place2Be volgens mijn broer.  Als je op de camperplaats Haamstede staat is het niet aangewezen om er via Google Maps te geraken, want wij kwamen na een klein half uur wandelen uit in de nieuwe stad Giethoorn.  Om de toeristische trekpleister te bereiken, moesten we opnieuw een half uur stappen.  Bleek achteraf dat we veel korter uit waren geweest door rechts de camperplaats te verlaten.
Giethoorn is iets speciaals, het moet gezegd, maar ondanks we zelf tot deze bevolkingsgroep behoren, hadden wij wat last van de vele (Aziatische) toeristen die met hun smartphones vaak meer geïnteresseerd waren in de tamme eenden die er te fotograferen waren dan de unieke locatie.  Tijdens onze bezoeken aan de elf steden, waren we soms de enige toeristen en dat heeft toch iets.
Tijdens onze huwelijksreis komt de stad Kampen vele jaren later nog vaak eens opduiken en dat werd onze volgende halte.  We zouden er overnachten, maar de camperplek (een deel van een grote parking) stond vol.  We hielden het daarom bij een stadswandeling, maar opnieuw waren we gecharmeerd door deze Hanzestad, hoewel het op deze zaterdag gezellig druk was in de winkelstraten.
Ik zocht op goed geluk een camperplaats op onze terugweg en het werd Vianen, waar een braderie gehouden werd.  Hopelijk worden we hier niet weggejaagd, want er mogen slechts zes campers staan en wij zijn de zevende, maar het is er wel mooi staan, hoewel zonder voorzieningen.
Vianen viel ook mee.  We deden een terrasje bij de Rode Reiger en bestelden er een plaatselijk biertje, dachten we toch.  Ik zei als grap dat het waarschijnlijk ook in Ertvelde was gebrouwen en dit bleek nog waar te zijn ook.  Het stadsbier van Sluis wordt daar trouwens ook gebrouwen evenals vele cafébieren van bij ons.
We waren van plan om nog één keer een restaurantje op te zoeken, maar de twee voorstellen van Tripadvisor bleken niet meer te bestaan.  Het wordt daarom paëla van het huis met een gekoeld flesje rosé die nu in de diepvries zit.
Morgen hopen we onderweg nog even halt te houden bij een dochter in Gentbrugge.  We hebben er weer een geslaagde paastrip opzitten.  Het weer viel goed mee.  Vandaag kwam de zon pas te voorschijn rond drie uur, maar nu is het aangenaam warm.  Gelukkig viel er weinig tot geen regen, want mijn ruitenwisser is dringend aan vervanging toe.

Giethoorn

Aan alles komt een eind.  Toen we gisteren naar het voorlaatste deel keken van seizoen 4 van The Bridge, klopte de havenmeester aan om de tol te innen van €7,5.  De haven is nog in aanbouw en moest klaar zijn, maar zoals de vele fonteinen die we niet zagen, maar wel opengebroken marktpleinen, zijn veel plannen nog niet gerealiseerd i.v.m. de culturele hoofdstad.  De laatste aflevering van de acht namen we er ook nog bij, omdat de spanning te snijden was en we onszelf niet wilden verwonden.
Ik ben ook gestart met het laatste deel van de reeks rond Frieda Klein van het schrijverskoppel Nicci French.  Het achtste deel verscheen eergisteren en kon ik het hier in Nederland reeds op de digitale kop tikken.

Invuloefening: het was opnieuw een weertje om in ....... te rijden en met ........ hemdsmouwen.  Mijn drie weerapps voorspelden bewolkt weer en daarom fietste ik in lange broek naar Heerenveen deze morgen na een heerlijk ontbijt van afgebakken broodjes, maar toen we toevallig opnieuw langs Oes Nest passeerden om onze fietstocht aan te vatten, besloot ik toch voor een kortgepijpte broek te kiezen.

We fietsten doorheen het prachtig domein Oranjewoud, nabij Heerenveen.  Ik beklom er een betonnen uitzichttoren uit 1934, Sabrina keerde halfweg terug naar beneden.  We hadden op het einde van onze rit 40 km op de teller staan.

Ondertussen staan we op onze nieuwe camperplaats nabij Giethoorn, wat we morgen bezoeken.  Het weer is gekeerd en nu is het inderdaad bewolkt, maar wij konden genieten van schitterend fietsweer met weinig wind.  We verlieten ondertussen ook Friesland en staan nu in de provincie Overijssel.  't Ja, ook onze paasvakantie zit er bijna op, maar we hebben nog twee dagen om te genieten vooraleer terug in het drukke werk te duiken.

IJlst

Friese kinderen hebben geluk.  Ze schrijven hun taal zoals je het uitspreekt: akwadukt, garaazje.  Oes Nest is gesetteld in Drylts of IJlst in het Nederlands.  Sommige eigennamen zijn herkenbaar in het Fries, maar andere klinken compleet anders.
Geen zon, geen short, die ligt terug opgeborgen onder het bed.  We stonden op met een gure oostenwind.  Ik had wel goed geslapen.
Sloten is de kleinste onder de Friese steden.  Deze parel ligt binnen de wallen en bastions en dankzij zorgvuldige restauraties is het charmante karakter van het vestingstadje behouden gebleven.  Een lange rij lindebomen, de stoeppalen, de Friese klinkers en de fraaie gevels geven de kaden langs het Diep een nostalgisch  aanzien.
IJlst is het hoofddorp van de gemeente Wymbritseradiel.  Je mag ook geen stuk in je kraag hebben als je deze naam moet uitspreken indien je verloren bent gelopen.  Opnieuw vind je langs de boorden van de Ee lindebomen, maar het zijn vooral de mooie overtuinen die het stadje een idyllische aanblik geven.
Geloof niet altijd de recenties op campercontact.  We reden met de camper door naar Sneek omdat daar een camperplaats lag met een beoordeling van 8,8 gelegen achter een hotel/restaurant.  Je mocht er gratis staan als je een avondmaal nuttigt, maar wij vonden de locatie maar niets te midden van muren.  We keerden daarom terug naar IJlst, waar we nu staan naast een fierljepbaan.  Ik nodig je uit om de betekenis van fierljeppen op te zoeken.
Vanuit IJlst maakten we een korte fietstocht van zo'n twintig kilometer om zo Sneek opnieuw te bezoeken, onze laatste elf-steden-stad van onze reis.  Sneek is geen toeristische trekpleister.  Het is vooral een winkelstad voor de lokale bevolking.  Er zijn nog weinig authentieke woningen te vinden.
Vanavond gaan we uit eten in de stadsherberg het wapen van IJlst.  Rudi heeft gelijk, je kan in Nederland ook lekker en vooral goedkoper eten dan in België.

Mirns

Mirns, de naam klinkt Russisch, maar we staan wel degelijk op een boogscheut van het IJselmeer op een zoveelste boerderijcamping.  Je mag jammer genoeg niet vrij staan in Nederland met de camper, want we kwamen vandaag weer verschillende idyllische plaatsjes tegen waar het prachtig staan zou zijn.
We bezochten deze morgen eerst Workum.  De stank was vannacht wat geminderd, waarschijnlijk door verdoving van ons reukorgaan.  Het draaien van de wieken viel ook best mee, hoewel de windmolen vlakbij de boerderij stond en we gisterenavond toch een half uur last hadden van de slagschaduw van de wieken.
Workum beviel ons, hoewel het maar twee straten groot is, is het een charmant dorp.  We bezochten er drie verschillende warenhuizen: de Aldi (groenten), de Blokker (houtskool) en Poiesz (vlees). Je raadt het al, vanavond steken we de vlam in onze barbecue.  Het vuur zal ik zelf niet moeten aanwakkeren, daar zorgt de wind wel voor.
Hindeloopen was ons tweede elfstedendorp van vandaag.  Helemaal anders dan Workum, maar de wandeling uit onze toeristische gids zeker waard. Terwijl de wegen in Workum lekker breed waren, zijn die van Hindeloopen een wirwar van kleine straatjes.
We zochten daarna onmiddellijk onze camperplek op in Mirns om van daaruit een fietstocht te trappen van dertig kilometer, voor de helft langs het IJselmeer.  Stavoren was ons derde elfstedendorp van vandaag.  We bezochten ze nu bijna allemaal, op Harlingen na, dat we gisteren links lieten liggen.
Het blijft shortweer, maar wel met een trui vandaag.  De wind staat wel behoorlijk hard, leuk in de rug, maar op kop ben je blij dat je de ondersteuning op vier kan zetten.

Workum

Ik hou het kort vandaag, want we zitten buiten te genieten van de zon.  We staan in Workum, op het erf van een boerderij dat zo gastvrij is om enkele campers toe te laten tegen een vrijwillige bijdrage.  De mestgeur moet je erbij nemen en die is geconcentreerd aanwezig.
Mijn wens werd bewaarheid: ik kon vandaag fietsen met opgerolde hemdsmouwen en in short.  Deze morgen pakten we beiden eerst een douche om daarna de juiste vloeistoffen weg te laten lopen en andere aan te vullen.  Ook de dieseltank werd volgepompt aan een kostprijs iets lager dan bij ons, maar het verschil is nog niet groot.
Franeker was de eerste elfstedenstad die op ons af te werken lijstje stond, maar omdat ik geen parking vond, reden we door tot Sexbierum.  Zoek niets achter de naam, er blijkt een logische verklaring voor te zijn, maar Sabrina's uitleg ben ik vergeten.  Van hieruit maakten we een fietslus van 27 km.  Onderweg bezochten we dan toch Franeker en deden er inkopen.  Alle elf dorpen krijgen ter ere van Leeuwardens Europese culturele hoofdstad een speciale fontein op het marktplein, maar jammer genoeg betekent dit enkel dat overal de marktpleinen opengebroken erbij liggen.  2018 is volgens ons reeds meer dan drie maanden oud.
Met de camper reden we vervolgens door tot Bolsward, dat voor ons meer te bieden heeft dan Franeker.  De prachtige Fransiscanerkerk in art-deco-stijl was een bezoekje meer dan waard.  We probeerden er ook houtskool in te slaan, voor een  bbc vanavond, maar die was blijkbaar uitverkocht.  Het wordt dus toch onze eerste keuze: Vol-au-vent, met puree en perziken. 

Hopelijk verandert het weer niet van gedachten, want het is goed zo.

De Zwarte Haan

Er zijn geen zekerheden meer in 't leven.  Gisteren fietsten we met opgerolde hemdsmouwen onder een stralende lentezon.  Ik had zelfs eventjes spijt dat ik geen short aangetrokken had.  Vandaag wandelden we langs de waddenkust met een winterjas die hoog tot in de nek was opgetrokken.  Sabrina droeg zelfs handschoenen.
We kozen om onze verplaatsingen vandaag met Oes Nest te maken, afgewisseld met korte wandelingen.  Alles samen hebben we er toch 17537 stappen opzitten of zo'n 12,8 km.
Het charmante stadje Dokkum was onze eerste stop.  Deze vestingsstad is doorheen de geschiedenis bewaard gebleven dank zij zijn vesten.  De binnenstad werd zo bewaard in zijn authenticiteit.  Het was er wel doods.
In het tweelingdorp Paesens-Moddergat, maakten we een prachtige wandeling op de dijk richting Ameland - Schiermonnikoog.  Het was er koud, maar gelukkig bleef het droog. Onder begeleiding van het lied de vondeling van Ameland van Boudewijn de Groot, wandelden we tot het einde van de dijk die er een heel eind in zee loopt, een net geen weg-pink-traan-momentje.
Op de terugweg maakten we kennis met het monument ter ere van de 83 vissers die er in 1883 omgekomen waren in een storm, wat een eind maakte aan de visserij in deze streek.  Enkele gerestaureerde vissershuisjes zijn de stille getuigen van het armoedig bestaan van deze bevolkingsgroep.
De pier van Wierum vonden we niet.  Bleek dat die nog gebouwd moet worden.  Het was een bouwwerk die we wilden bekijken in het teken van Leeuwarden, culturele hoofdstad van Europa, wat onze aanleiding was om naar Friesland af te zakken.
Holwerd bleek een kleine ontgoocheling, we reden daarom snel door naar Marrum, waar we een uitkijktoren beklommen na een eenvoudig museum te hebben bezocht van de Seedykster Toer.  Hier werden de paarden gered van de verdrinkingsdood wat door deze foto werd vastgelegd die de Zilveren Camera won in 2006.   Wat verder genoten we van de Dijktempel, een monument die werd gebouwd ter herdenking van een nieuw dijkencomplex in 1993.
Nu staan we op een camperplaats in de Zwarte Haan.  Het gelijknamige restaurant is jammer genoeg op maandag gesloten, zodat we zelf ons potje zullen moeten koken, maar ik heb alle vertrouwen in 't vrouwtje.
We weten ondertussen ook waar de mol zit: rond Oes Nest.

Leeuwarden

We hebben er onze eerste vijftig kilometer opzitten met de (elektrische) fiets dit jaar.  Frustrerend, minder dan één vijfde van wat de renners in Paris-Roubaix moesten afhaspelen vandaag en dit op het einde met zo'n 58 km/uur, zonder motortje (denk ik toch).  We hebben er desalniettemin ontzettend van genoten.  De zon gaf warmte achter de sluierbewolking, er was weinig tot geen wind en het landschap deed ons zowel terug denken aan onze huwelijksreis als aan onze reis door Denemarken, vorige zomer.  Ik voel me 35 jaar jonger, zei Sabrina en in mijn fantasie zag ik een huidje als een vers gestreken zakdoek.
We opteerden als fietsroute toch voor de route uit het ANWB-boekje dat Sabrina soldaat had gemaakt in onze bib.  We hebben altijd goede ervaringen met gidsen van ANWB en we werden opnieuw niet teleurgesteld.  We sloegen onderweg een leuke babbel met een oudere heer die ons wist te vertellen dat er 's avonds meer dan een miljoen ganzen neerstreken op de weilanden waar we nu al zicht hadden op duizenden vogels, die op een niet te volgen teken allen samen het hazenpad kozen om even verder terug neer te strijken.
Ik drink nooit thee, maar vandaag maakte ik een uitzondering voor een heerlijke verse muntthee.  Het feit dat er geen alcoholische dranken op de kaart stonden, noopte mij ook tot die beslissing.
Tegen kwart voor drie waren we terug op onze camperplaats.  Terwijl Sabrina buiten genoot van haar e-boek en een uiltje, volgde ik binnen de laatste honderd kilometers van de koers om Peter de Grote magistraal te zien winnen op de piste van Roubaix.
Vanavond mocht ik kiezen voor spaghetti bolognaise.  We zaten nog even samen buiten, maar de koude wind noopte ons om binnen te zitten.
Het programma voor morgen zal afhangen van het weer, want mijn app voorspelt regen voor de voormiddag.  Daarna zou het beter worden.  We zien wel.

Leeuwarden

Er zijn nog zekerheden in 't leven.  Onderweg met Oes Nest luisteren naar de Rotonde met Christel Van Dyck (opgenomen podcasts), 's avonds kijken naar een serie (we zijn gestart met het vierde en laatste seizoen van the Bridge), een e-boek lezen en vooral lang en diep slapen (zouden we misschien thuis last hebben van slechte aardstralen?)
We vertrokken iets over negen uit Brecht voor nog zo'n 260 km. In de GPS stond een camperplaats aan een haventje geprogrammeerd, op zo'n kleine vijf kilometer van het centrum van Leeuwarden.  Er was behoorlijk wat verkeer onderweg, maar we werden nergens opgehouden.  Rond half één waren we ter bestemming.
Met de fietsen zakten we af naar 't centrum.  Net voor we vertrokken kregen we nog enkele leuke adresjes mee van de eigenares van de camperplaats waar het leuk tafelen is.  We combineerden een drietal wandelingen tot één geheel.  Zoals vaak viel de randstad een beetje tegen, maar naarmate we de binnenstad naderden werd de stad steeds boeiender en de oude binnenstad van Leeuwarden kon ons zeker bekoren.  We genoten halfweg van een heerlijk Nederlands biertje van een plaatselijke brouwerij.
Het avondmaal werd genuttigd bij één  van de tips die we hadden gekregen: Post Plaza in een oud postgebouw dat de tijd van toen ademde in al zijn voegen.  Het eten was ook best lekker en zeker niet prijzig.
We waren terug tegen de klok van half acht.
Morgen wil ik traditiegetrouw de laatste twee uren van Paris-Roubaix zien.  We besloten om morgen te blijven en eerst een fietstocht te maken van een dikke veertig kilometer aan de hand van een app die ik zonet heb gedownload.
Nu zitten we wat na te genieten van een eerste geslaagde dag, met de stoeltjes buiten tegen het water en een wit wijntje om de laatste restjes door te spoelen.
Leven als God in Frankrijk kan ook in Nederland en de tientallen overvolle terrasjes in de binnenstad leerden ons dat de mensen hier ook geen aanhangers zijn van een sobere protestantse levensstijl.

Brecht

Begin juli 1983 sleurden we in het station onze fietsen de trein op om naar Leeuwarden te sporen.  Enkele dagen ervoor hadden we elkaar het ja-woord gegeven.  Het doel was om in Leeuwarden door te fietsen naar Ameland en dan verder per fiets terug huiswaarts te keren, van hotel naar hotel, die ik allemaal geboekt had ...per brief, want internet bestond nog niet.  Onze huwelijksreis werd een onvergetelijk avontuur wat we vijfendertig jaar later willen overdoen, maar deze keer met Oes Nest.  We rijden nu naar Leeuwarden, waar we hopelijk morgenmiddag aankomen.  Nu staan we op een plekje in Brecht waar we reeds meerdere keren stonden, maar de modderparking heeft een metamorfose ondergaan in een volwaardige parking met nieuwe aanplanting en vele parkeerstroken.  Ik had besloten om de E34 te nemen om zo iets vlotter bij de Kennedytunnel te geraken, maar tegen de grens met Antwerpen, stuurde Waze me op een bepaald ogenblik het havengebied in.  Even later stonden we aan de betaalterminals van de Liefenshoektunnel.  Keren was geen optie, maar gelukkig betaalden we slechts €6, een optie die ik onthoud voor de toekomst, want we konden daarna vlotjes doorrijden om over Antwerpen terug in te voegen op de E19.  Een klein half uur later stonden we op onze voorziene bestemming.  Zelden heb ik zo vlot rond Antwerpen gereden.  Aangekomen kon ik nog het einde van het radiojournaal meepikken, waar we meekregen dat je meer dan een uur verloor op de E17 richting Antwerpen.  Eén keer waren we in de haven over de file gereden, maar we merkten er verder niets van.  Hopelijk is dit de start van een schitterende vakantie in Friesland, waar we op onze manier de Elfstedentocht willen ondernemen.