Denemarken de zomer van 2017

De reis is voorbij, de bewegende beelden blijven over.

bit.ly/2017-denemarken

Thuis

We hebben gedurende 25 dagen rustig tot slaapverwekkend verkeer gekend, de voorbije twee dagen waren van een andere orde.  Eenmaal we de grens gepasseerd waren tussen Denemarken en Duitsland, moesten we rekening houden met de ene wegenwerken na de andere.  Dit betekende telkens versmalde rijstroken over zo'n 10 kilometer, waarbij vrachtwagens en campers rechts moesten houden omdat het linker rijvak slechts 2m10 breed was.  Stil hebben we niet gestaan, maar snel vooruit ging het ook niet.  Ik had woensdagavond een camperplaats in Greven uitgestippeld, even boven Münster, een afstand van 480 km.  De GPS gaf aan dat we rond half vier zouden arriveren, maar het werd twee uur later.  Gelukkig was het een grote camperplaats, hoewel er niet veel vrije plaatsen meer over waren.  Op 90 meter was er een restaurantje gespecialiseerd in schnitzels van het formaat XXL.

Deze morgen waren we om half tien alweer vertrokken voor de laatste 420 kilometer.  Onze dochter was jammer genoeg niet thuis in Gentbrugge, zodat we rond half vier thuis waren.  Het verkeer zat enkel rond Antwerpen volledig vast, maar dat zijn we ondertussen gewoon.

Welke tien begrippen zullen we van Denemarken onthouden?

Lief, heuvelachtiger dan verwacht, enorme graanvelden, vikings, blonde schonen, goedkoper dan Noorwegen, prachtig wegennet, minder wind dan verwacht, meer zon dan verwacht, hulpvaardige bevolking.

Bredebro Camping Ballum

Het laatste avondmaal

op Deense bodem, wordt spaghetti bolognaise, home-made, de ideale manier om een prachtige reis af te sluiten.

We hebben er alles uitgeperst om tot het laatste ogenblik van Denemarken te blijven proeven. 

Ik schreef al enkele keren één van de oudste in mijn blogs, maar nu kan ik gegarandeerd schrijven: Ribe is de oudste stad van Denemarken.  Het was één van de hoogtepunten van onze reis.  Het bestuur van Ribe schreef tientallen jaren geleden subsidies uit voor eigenaars die hun huis in Ribe renoveerden met aandacht voor het originele uitzicht.  Zo is Ribe een stad geworden waar je het gevoel hebt in de tijd terug te keren.  De machtige Dom staat een paar meters lager dan de rest van de stad, maar architecten hebben dit ingenieus opgelost door rondom de kerk een hellend vlak te bouwen.

In de voorbereiding was eventueel voorzien om via de Duitse en Nederlandse waddeneilanden huiswaarts te keren, naar aanleiding van een mooie natuurdocumentaire op Canvas.  Maar aangezien we een week te kort hebben, moesten we dit plan laten varen.  Toch bezochten we vandaag het Deens waddeneiland Rømø, dat bereikbaar is met een tien kilometer lange weg over zee.

We doorkruisten met Oes Nest de drie wegen die er zijn en hielden telkens halt voor een highlight van het eiland: de vissershaven van Havneby, het visserskerkje van Kirkeby en de immense schapen- en koeienweiden van Juvre.  In Toftum vonden we nog met behulp van Google Maps een omheining van walvisbeenderen. 

We staan nu op de mooie camping van Ballum, uitgebaat door Nederlanders, zodat we onze moerstaal konden gebruiken aan de receptie.  Onze tafel en stoelen staan weer buiten, want het weer was weer eens prachtig vandaag, echt moslimweer, rond de vijfentwintig graden met een sluierbewolking.  Nooit gedacht dat onze laatste week het beste weer zou opleveren. 

Nørre Nebel

Onze laatste fietstocht van 42 km zit erop voor onze zomervakantie in Denemarken dit jaar.  Vannacht hadden we nooit gedacht dat dit mogelijk zou zijn, toen Oes Nest enkele keren besproeid werd met wat regenvlagen.  Deze morgen werden we wakker onder een schuchter zonnetje, dat met de dag aan kracht won.  Het werd een prachtige dag.  Voor we fietsten, overbrugden we eerst nog een zestigtal kilometer met de camper.

Ringkøbing is een charmant havenstadje.  Je vindt er vooral pleziervaartuigen, de vissersbootjes stellen niet veel voor.  Voor het eerst was er een behoorlijke drukte van vooral Duitse toeristen op onze reis.

We dwarsten de smalle landengte tussen Ringkøbing Fjord en de Noordzee.  Halfweg hielden we even halt in Hvide Sande, de enige plaats waar de landengte onderbroken wordt door water.  Gelukkig is er een sluis waar de voertuigen over kunnen rijden.

Onze fietstocht vertrok in Nørre Nebel.  Campercontact leerde ons dat hier een eenvoudige camperplaats was op het terrein van een vissersclub.  100 kronen, alles all in is een schappelijke prijs.  Enkel om het toilet te lozen moet €5 surplus betaald worden.  Voor één keer maakten we misbruik van de omslag waarmee je betaalt omdat ik eerst dacht dat het een halve euro was.  Voor twee lozingen betaalden we één euro rond.

De fietstocht trakteerde ons voor de laatste maal op heel wat natuurschoon.  Het begin van de route liep langs een geasfalteerde oude spoorwegroute.  Maar op weg naar het natuurpark van Tipperne trotseerden onze fietsen een vervelend kiezelsteenpad.  Via het haventje van Bjork keerden we terug naar onze camperplaats.

Onze stoelen en tafels staan nog eens buiten voor een laatste barbecue.  Weergod Franka (broer van Freya) is ons al de hele reis gunstig gezind.  Weinig regen, schappelijke temperaturen en voldoende zon om van een geslaagde vakantie te spreken.

Morgen zakken we verder huiswaarts.

Ulfborg

We hadden beiden onze wekker gezet, om ons zeker niet te overslapen.  5 voor 9 arriveerde een vrachtwagen, maar achteraf gezien was dit groot geschut dat echt niet nodig was.  Onze linker voorband werd opgepompt en de blonde heer stelde voor om naar de dichtstbijzijnde bandencentrale te rijden in Thisted.  Hij zou ons volgen indien onze voorband nog wat verse lucht nodig had.  Dit bleek niet nodig te zijn.  De band kon gelukkig hersteld worden en een half uur later en 286 kronen lichter, vertrokken we even na 10 uur richting Thyborøn, maar eerst moeten we een veerboot nemen om het Thyborøn kanaal over te steken. 

We lieten Oes Nest achter op een grote parking en verkenden eerst de kust met een mooi herdenkingsmonument voor honderden matrozen die hier waren omgekomen in 1916.  Het schelpenhuisje stelde voor ons niet veel voor.

We reden door naar Lemvig omdat onze toeristische gids de planetenroute aanraadde.  Dit is een pad van we vermoeden een drietal kilometer, waarbij alle planeten voorgesteld worden in de juiste verhouding en afstand tot de zon.  Een leuk idee om de streek te verkennen en we bereikten op die manier het pittoreske jachthaventje.

De volgende halte was Holstebro, een stad die wel iets uit onze route lag, maar het was nog te vroeg om een camperplaats op te zoeken.  Holstebro is een hedendaags stadje met talrijke kunstwerken en enkele moderne gebouwen.  In de Netto sloegen we –waarschijnlijk voor de laatste keer – de nodige mondvoorraad in.

We staan nu voor de zoveelste keer bij een plaatselijke boer in Ulfborg.  Rechtstreeks betalen aan de boer is hier bijna een doodzonde: You can put your money in the box. 

Morgen hopen we voor de laatste keer te kunnen fietsen in Denemarken.  We leerden ondertussen dat mijn twee weerapps het Denemarkens weer moeilijk kunnen voorspellen. Gisteren was regen aangekondigd, deze morgen stonden we op onder een blauwe hemel en we hebben al bij al een mooie dag gekregen.

Vester Vandet

En wat hebben we geleerd vandaag?

Deense kinderen hebben zes weken vakantie.  Hun leerkrachten vier, de overblijvende twee weken gebruiken ze voor vorming en voorbereiding van het nieuwe schooljaar.

De wimpels dienen vooral om de windrichting af te lezen.  Denemarken heeft door de klimaatverandering meer wind te verduren met de jaren.  Het is zelfs verboden om een vreemde vlag overdag op te hijsen.

Vanaf 18 jaar is de jeugd volwassen en krijgt een basisinkomen.  Daarboven op wordt ook hun studies door de staat betaald.

De grote velden, met een voor ons onbekend gewas, is koolzaad.  Koolzaad kennen wij als de gele velden die Frankrijk kleuren, maar we zagen nog nooit de vruchten, waar rapsolie van gemaakt wordt.

De meeste Denen rijden met kleine auto’s omdat de autobelasting verschrikkelijk hoog is.

We leerden dit allemaal bij de Italiaan Antoni en de Deense Ellen, bij wie we deze namiddag op de koffie gingen.  Antoni klopte deze morgen aan, maar toen waren we met ons ontbijt bezig. We werden bijzonder hartelijk onthaald met koffie, zelfgebakken cake, Belgische speculoos!, vlierbessensiroop en een Italiaans sterke drank.  Antoni en Ellen leerden elkaar kennen in de Emmausbeweging in Duitsland. 

Het regende de hele morgen onophoudelijk.  De tien kerkgangers trotseerden de buien voor de viering van half elf.  Op de middag kreeg ik eerst een sms-je en daarna een telefoontje, dat we morgen gedepanneerd worden rond negen uur.  Sabrina opperde eergisteren dat ze eens een dagje niets wilde doen.  Vandaag heeft ze die dag gekregen.  Benieuwd waar we morgenavond zullen staan.  De weersvoorspellingen zien er niet te best uit voor de komende week.  Maar als het niet de heee dag regent, maken we er wel iets boeiends van.

Nog dit, Vester Vandet is een deeltje van Thisted, wat tien kilometer verder ligt.  We staan dus nog steeds op dezelfde locatie van gisteren.  Hoe kan het ook anders?

Thisted

Geen regen, weinig zon, voldoende wind, dit is een goede samenvatting van het weer van vandaag.  Ideaal fietsweer, met de wind in de rug.  Met wind op kop kozen we voor standje 3, niet te verwarren met de Kama Sutra.

Thisted zal je waarschijnlijk niet vinden op een kaart, maar het ligt aan het meer Vandet Sø, dat naast zijn tweelingbroer Nors Sø ligt.  Onze fietstocht van 70 kilometer slingerde zich rond deze twee waterplassen, maar liep ook langs de Noordzee, hoewel we die niet vaak te zien kregen.  Voor bergen hoef je niet in Denemarken te zijn, maar een gevarieerd heuvelachtig landschap krijg je gegarandeerd.  Ik had in mijn fantasie Denemarken vergeleken met Nederland, maar dat klopt voor geen meter.

Ons anwb-gidsje is een perfecte aanwinst om ideeën te sprokkelen voor wandelingen en fietstochten, maar een bijkomende gedetailleerde kaart is een must, of je loopt of fiets verloren.  Vandaag werd dit weer eens bewezen.

We staan nu op het meest noordelijke punt van onze trip.  Met vijf weken hadden we ook Skagen erbij genomen, met zicht op de botsing tussen Noord- en Oostzee, maar dat is toekomstmuziek.   Vanaf morgen zakken we langzaam terug richting Vlaanderen. 

Update:

Tijdens de aperitief vond ik dat de pastis in een verkeerde hoek stond ten opzicht van mijn glas.  Ik had nog niets gedronken, dus dat kon niet de oorzaak zijn.  Toen Sabrina een blok onder het linker voorwiel wou schuiven, kwam ze met het negatieve nieuws dat de linkervoorband plat stond.  Het was half zes dus misschien kon Ethias Assistance nog snel hulp regelen, want morgen is het zondag.

Twee telefoontjes later met een Deens bijstandsvezekering, weten we dat het morgen een echte rustdag zal worden, want op zondag zal niemand bereid zijn om ons te depanneren.

We laten het voorlopig niet aan ons hart komen.  We hebben eten bij voor drie dagen.  Morgen kan ik de supersprint volgen op de Champs Eliyée en een vriendelijk buur heeft ons reeds uitgenodigd voor de koffie morgenvroeg.  We staan bij een kerkje waarvan de klok gelukkig niet luidt, maar bij elke kerk is een proper openbaar toilet, dus dat probleem is ook opgelost.  

Fly

Omdat we gisterenavond door de regen niet genoten hadden van de prachtige omgeving waar we stonden, maakten we deze morgen nog een kleine wandeling langs en op het keienstrand in de buurt van de vuurtoren.

Voor het eerst deze reis hebben we een regenprogramma moeten activeren.  Het was de intentie om rond het meer van Flyndersø te fietsen, maar tijdens onze oversteek van van Oost- naar West-Jutland, een tocht van 140 km, miezerde het constant.  Toen we halt hielden in de omgeving van Estvad, besloten we de fietsen te laten staan en een wandeling te maken.  Het werd een strontwandeling.  Niet dat de wandeling tegenviel, integendeel, maar je moest voortdurend je stappen passen tussen de vele schapenkeutels die op onze wandelweg lagen.  Een geluk bij een ongeluk, de wandeling viel qua natuurpracht echt mee.  We vermoeden dat we het meer nooit zo mooi zouden gezien hebben vanop de fiets. Onze schoenen en kousen waren wel doorweekt.

Op campercontact vond ik een boer waar we gratis mogen staan, zodat we het voor de rest van de dag rustig houden.  We werden kwispelstaartend verwelkomd door de hond des huizes.

Normaal wordt het weer morgen beter, zodat we ons stalen ros nog eens kunnen temmen.

De vuurtoren van Sletterhage

Man, man, man, wat staan we hier weer op een mooi plekje.  Het moet gezegd, als we tweejaarlijks kiezen voor het Noorden, staan we op mooiere plaatsen dan in het Zuiden. 

De helft van het mysterie van de Deense wimpels is opgelost.  Het is bij wet verboden om de Deense vlag 's nachts te laten wapperen.  Voor wimpels zijn er geen probleem, vandaar het gebruik van dit lapje textiel in plaats van de vlag, die ook (de vlag) volledig volgens de Deense afspraken moet gemaakt zijn qua kleur en afmetingen.

Hoewel we in het bijna centrum van Aarhus geparkeerd stonden, was het uitzonderlijk rustig en stil vannacht.  Gisterenavond vertrok de ene auto na de andere na hun bezoek aan Tivolipark, een pretpark van grote broer in Kopenhagen.  Vanaf tien uur was het rustig.  Deze morgen leegde een vuilkar de afvalbakken, maar toen was het reeds half zeven.

De mooiste kunstwerken van The Garden stonden langs de Strandveyen.  Nu begrepen we ook waar de naam vandaan kwam, want de meeste kunstwerken hadden hier wel een relatie met de omgeving.  Vanop afstand was het zicht op Aarhus ook de moeite waard.

In de Lidl vulden we onze mondvoorraad nog wat aan en zetten toen koers naar Femmøler voor een wandeling van een kleine tien kilometer doorheen een oer-Deens landschap of het landschap zoals Denemarken er vroeger moet uitgezien hebben.  De wandeling pikten we opnieuw uit onze  anwb-gids, maar gelukkig kon ik een gedetailleerde wandelkaart op mijn smartphone erbij gebruiken, want anders waren we verloren gelopen en ik wilde zeker de klim op de Izoard zien, de laatse kans op vuurwerk in deze Tour.

Bij de terugkomst gaf ik snel de coördinaten in van de vuurturen van Sletterhage via de app van campercontact, en wijle weg.  Twintig kilometer later kon ik net op tijd de schotel opzetten en genieten van de zeldzame spannende momenten in deze ronde van Frankrijk.

Sabrina klutst vanavond een omelet, met kruiden gepikt uit een kunstwerk dat we deze morgen op onze route vonden.  Er viel ondertussen een klein buitje, maar gelukkig genoten we gedurende de dag weer van een noorderse zon zonder hoge temperaturen.

Voor en tijdens ons avondmaal stroomden auto's toe op de parking.  Sommigen haalden stoeltjes boven en settelden zich met een blikje bier en een verrekijker met zicht op de zee.  Toen een aantal mensen begonnen te wijzen, haalde ik ook onze verrekijker boven, omdat ik dacht dat er dolfijnen of een walvis kon gespot worden.  Toen ik niets zag, sprak Sabrina een wijzende vrouw aan, die vlak bij Oes Nest stond.  Bleek dat een enorm cruiseschrip - de Costa Favolosa - vanuit Aarhus op weg was en op 50 meter van het strand zou voorbijvaren.  Als je goed keek kon je de voorsteven inderdaad uit de mist zien opduiken.  Het werd een leuk tussendoortje. 

Aarhus

Moe maar bijna voldaan.  We hebben er een druk dagprogramma opzitten in Aarhus.  Het feit dat deze stad tot culturele hoofdstad werd uitgeroepen, was voor ons de directe aanleiding om voor Denemarken te kiezen als vakantiebestemming dit jaar.

Ik had gisterenavond een parking gevonden aan de rand van de stad waar het volgens het satellietbeeld een goede uitvalsbasis zou zijn om Aarhus te ontdekken met de fiets en er te overnachten.  Na een korte rit bonden we onze fietsen samen aan het stadhuis dat volgens onze gids een bezoekje waard was.  De buitenkant was dit zeker niet, maar binnenin keerden we terug naar de architectuur van onze vroege kinderjaren.  Het gebouw kreeg dan ook begin de jaren zestig een Europese prijs.

We zetten onze ontdekkingstocht verder met een bezoek aan de prachtige bibliotheek, gelegen aan de haven.  Een rondgang liet ons alle hoeken en kanten van Aarhus zien.  Binnenin stelden we nog eens vast, dat de  Denen veel energie en middelen besteden aan kinderen.

We maakten een korte havenwandeling, maar deze buurt is nog volop in ontwikkeling.  Toegegeven, het project moet klaar zijn in 2017, maar er is nog veel werk aan de winkel.

The Garden is één van projecten als culturele hoofdstad, een kunstparcours verspreid in en rond de stad.  We fietsten enkele kunstwerken en installaties bij elkaar, de ene al mooier dan de andere.  Het majestueuze kunstwerk in textiel in het museum Aros, was wel prachtig.  In het museum van wetenschappen konden we in een zaal gratis nog enkele kunstwerken meepikken, hoewel ik de opgezette dieren en skeletten interessanter vond dan de kunst dier ermee verwerkt werd.

Den gamble by is het Bokrijk van Aarhus en omdat we goede herinneringen hadden aan iets gelijkaardigs in Noorwegen, besloten we om daar de dag mee af te ronden. 

In de inleiding had ik het over bijna voldaan.  We keerden even terug naar Oes Nest voor een aperitiefje en een verdiend rustmomentje.  Daarna trekken we met de fiets nog de stad in voor een restaurantje.

Voldaan!!!

Via tripadvisor kregen we de tip om Street Food uit te proberen, een overdekte hal waar allerlei kraampjes de wereldkeuken aanbieden aan de bezoekers.  Toen we toekwamen, zat het er aardig vol.  We verkenden eerst een toertje wat er allemaal in de aanbieding stond en kozen dan voor een potje Jamaicaanse keuken.  We hebben het niet beklaagd.  Bij de uitgang lieten we ons verleiden voor een lekker ijsje dat we buiten verorberden.

We hebben er een mooie dag opzitten en het weer was ons ook gunstig gezind.  Morgen nog een half dagje Aarhus, maar dan in de stadsrand en dan trekken we weer verder.

Odder

De pittoreske vestingkerk in Horne lag gisteren te ver buiten onze fietsroute voor een bezoek.  Om die reden reden we nogmaals door Faaborg, deze keer met Oes Nest, om halt te houden en een bezoek te brengen aan de enige ronde kerk van Fyn.  Alle protestantse kerken zijn hier witgeschilderd binnenin.  Daardoor komen deze kerken heel sober over.  Een kerkhof is hier letterlijk een prachtige tuin, met grafstenen verspreid over de goed onderhouden tuinen.  Het kerkhof van Horne bevat een klein labyrint, de ideale manier om God te zoeken…

Nog een fietstochtje vandaag?  Allé, een kleinte dan, van dertig kilometer.  Allé kom je als woorddeel vaak tegen in straatnamen, evenals vej en gade.  In Kraarup lieten we Oes Nest achter aan de kant van de weg.  Langs Espe (er stond geen been voor) fietsten we door Ringe en Kellerup richting het slotkasteel van Egeskov, een toeristische trekpleister want de parking stond goed vol met auto’s en campers.  Wij hadden geen tijd (we moeten onze vijf weken inkorten, weet je nog?) en fietsen terug naar Oes Nest.

Daarna hadden we 186 km voor de boeg, richting Aarhus.  We staan nu bij een plaatselijke boer op 16 km van de culturele hoofdstad van Europa, met de bedoeling om morgen en eventueel overmorgen de stad te verkennen.

Het weer was vandaag minder dan voorspeld, maar we hebben geen nattigheid gevoeld, toch een pluspunt.

Fjellebroen

Aan de titel merk je waarschijnlijk dat we onze camperplaats van vannacht nog geen vaarwel hebben gezegd.  Hoewel het lijkt alsof de wind ons hier weg wilt blazen, blijven we steevast nog een nachtje staan.

Eerst een kleine beetje Deens voor beginners.  Kom je op de fiets een lotgenoot tegen, dan zeg je: Haai.  Ik schrijf dit fonetisch, zodat je de juiste uitspraak mee hebt.  We dwarsten vandaag verschillende fietsers en kregen vaak een haai  als begroeting.  Danish people are very kind, zei Sabrina vandaag nog tegen een vrouw die ons de weg wees naar Korint.

Blæsende betekent veel wind.  Mijn weerapp van Yahoo had het voorspeld en we hebben het gemerkt vandaag op de fiets.  Vooral langs de kust bij de terugweg kregen we de wind van voren, zodat we onze ondersteuning op vier zetten (op een schaal van zes).

Til Salg zie je hier overal.  De gelijkenis met To Sale herken je misschien.  Er staat hier verschrikkelijk veel te koop, van prachtige oudere huizen met strooien daken, tot nieuwbouwwoningen, boerderijen en fabrieken.

Onze Nederlandse anwb-gids presenteerde ons vandaag een fietstocht van zestig kilometer.  Het werden er uiteindelijk kop zeventig zonder dat we een kilometer verkeerd hadden gereden.  In Faborg maakten we een stadswandeling met behulp van een andere reisgids.  Sabrina pluimt altijd Arhus voor we vertrekken.  Het moet gezegd, haar boeken komen steeds goed van pas.  Faborg bekoorde ons veel meer dan Odense gisteren.  Deze vissersstad heeft een ziel en authenticiteit.

De rest van de fietstocht slingerde zich doorheen de Fynske Alper, een titel die wij niet hebben uitgevonden, maar het heuvelachtig landschap door bossen, weiden en immense graanvelden doet met de nodige fantasie wel een beetje aan de Alpen denken.

Onze stoelen en tafel staan naast Oes Nest, een beetje uit de wind, die momenteel gelukkig wat in kracht afneemt.  Na dit verslag steek ik onze nieuwe barbecue aan om straks te genieten van enkele lappen vlees en een worst.

Smakelijk en tot morgen...

Fjellebroen

We zitten met een probleem.  Toen Sabrina deze morgen wakker werd, merkte ze op dat ze waarschijnlijk een week te veel heeft voorbereid.  Ze nam haar voorbereidingen ter hand en stelde vast dat dit inderdaad het geval is.  Ofwel blijven we een week langer weg, maar dit is jammer genoeg geen optie, want Sabrina moet op maandag 31 juli terug aan de slag.  Het wordt dus schrappen van geplande activiteiten.

Was de Deense weergod Franka ons gisteren gunstig gezind, vannacht was hij waarschijnlijk met het verkeerd been uit een wolkendek gestapt want vanaf vijf uur begon het regelmatig te regenen en dit bleef zo tot 15 u.  Via Tripadvisor had ik ontdekt dat Odense een bunkermuseum rijk was en de commentaren van bezoekers waren heel lovend.  We kozen daarom om onze dag te starten met dit bezoek, terwijl het toch regende.  De fietsen lieten we op de mobilhome staan en reden met Oes Nest naar het centrum van Odense.

De bunker gaf een mooie impressie welke invloed de koude oorlog had op de Denen.  Ze probeerden voorbereid te zijn op een eventuele kernaanval van Rusland.  Daarvoor werkten politie, leger, vrijwilliger, politiek en administratie samen en was de bunker 24 op 24 uur bemand/bevrouwd met een ploeg mensen, tientallen jaren aan een stuk.  Toen de functie van de bunker pas in 2003 werd opgegeven, besloot een groep vrijwilligers om er een museum van te maken.

Het meisje met de zwavelstokjes vond ik als kind het mooiste sprookje.  Het is van de hand van Hans Christiaan Anderson, die zijn jeugd in Odense doorbracht.  De stad staat dan ook helemaal in het teken van zijn sprookjeschrijver.  Je vindt overal in de stad één of ander kunstwerk, dat gewijd is aan één van zijn sprookjes, van de kleren van de keizer tot het tinnen soldaatje. 

Het slechte weer zal er wel mee te maken hebben, maar Odense was voor ons geen hoogvlieger, hoewel de dom wel kon bekoren in zijn protestantse eenvoud. 

Voor we de stad verlieten, sloegen we een bom calorieën in dank zij Burger King.  Het zakje friet was wel wat klein.

Om half drie reden we door naar de haven van Faaborg om morgen in die omgeving een fietstocht te maken van 60 km.  Het drukke havenstadje nodigde niet direct uit als slaapplaats, dus reden we door naar een boer, maar die plek vonden we zijn 100 kronen niet echt waard, we stonden al veel mooier en goedkoper.

We keerden iets terug tot het haventje van Fjellebroen en vroegen of we hier mochten overnachten.  De kostprijs was ook 100 kronen, maar het uitzicht is stukken mooier en mijn schotel wordt deze keer niet gehinderd door bomen.

Omdat we reeds een warme maaltijd achter de kiezen hebben, houden we het vanavond bij een simpel kaasplankje. 

Odense

Vandaag start het Vikingfestival in Trelleborg tot 23 juli.  We wisten niet goed wat we moesten verwachten van dit evenement.  Bij aankomst besloten we om onze kredietkaart te gebruiken, de linkeringang.  Na betaling van 230 kronen kregen we zo’n typisch festivalbandje rond te pols.

Het museum van Trelleborg is normaal gratis.  Je kan er één van de vijf Vikingforten bezoeken dat Denemarken rijk is.  In 1937 vond een archeoloog op deze plek de resten van een reusachtig fort.  Om 11 uur was er een gratis gidsbeurt en de jongedame deed dit schitterend, afwisselend in Amerikaans-Engels en Deens.  Het fort bestond uit twee cirkels met een greppel – zonder water – en een muur, elk acht meter diep of hoog.  Je kwam er dus niet zomaar binnen.  Het fort bestond uit verschillende gebouwen die geometrisch neergeplant waren.  Eén gebouw werd gereconstrueerd, maar volgens onze gidse was dit teveel volgens de visie van de archeoloog.  Nu weet men beter en is in het museum een maquette te bewonderen die waarheidsgetrouwer is.

Er is weinig bekend van de Vikings omdat er geen geschriften zijn.  We weten wel dat koning Bluetooth – inderdaad, die van de smartphone – Denemarken wist te verenigen met delen van Noorwegen, Zweden en Duitsland.   Op het kerkhof vond men geraamtes van Tsjechen, Duitsers en …. Belgen.  Op onze vraag hoe men dat wist, blijkt dat onze tanden dit vertellen.  Via koolstofdatering kan men tot op 10 jaar nauwkeurig de ouderdom bepalen van de restanten die gevonden werden.

Op het domein werd ook het enige volledige Vikingschild gevonden door een studente archeologie, die volgens onze gidse aan het graven was op een ongeoorloofde manier.

Voor de rest stonden op het domein tientallen tentjes van hedendaagse Vikingen, die de tijd van toen deden heropleven met een grote variatie aan ambachten uit die tijd: smeedwerk, sieraden, weven, kantklossen, vlees grillen.  Kinderen kwamen ook aan hun trekken met boogschieten of zwaardvechten.  Het festival werd vandaag vooral door inlanders bezocht, we hoorden slechts zelden niet-Deens.

In Slagelse zochten we een Aldi op om een nieuwe voorraad voedsel in te slaan, want die was aardig geslonken.  Vanavond schuiven we twee pizza’s in ons oventje, het speeksel komt me al in de mond.

De meteo schonk ons vandaag één van de beste dagen.  Jammer  genoeg zou het morgen minder zijn, met grote kans op regen.  Gelukkig zien de volgende dagen er weer beter uit. 

Oh, ik vergat nog te schrijven dat we vandaag de Grote Belt zijn over gestoken, de achttien kilometer lange tolbrug dat de eilanden Zeeland en Funen met elkaar verbindt.

Korsør

24 juli 2013 zegt jullie waarschijnlijk niets, maar vier jaar geleden stonden we op exact dezelfde plek toen onze reis erop zat door Noorwegen.  Nu zijn we gelukkig nog maar halfweg, maar we vonden dit toen zoen idyllisch plekje dat we zelf hadden ontdekt, dat we er terug wilden staan voor we morgen de Grote Belt oversteken, de tolbrug tussen Sjealland en Odense.

Ex-collega Wim gaf ons de raad om zeker een vikingfestival mee te pikken als dit in onze planning paste.  Morgen begint er één in Trelleborg.  Omdat we mooie herinneringen hebben aan de highland games in Schotland twee jaar geleden, genieten we hopelijk morgen van een ander cultureel hoogtepunt in Denemarken. 

Omdat het festival pas zaterdag start, hadden we een dag op overschot.  Maar die hebben we vandaag ingevuld met een skitterende natuurwandeling in de omgeving van Surerup, opnieuw een tips van onze anwb-gids.  We genoten beiden van de drie uur durende wandeling doorheen een variatie van natuurskoon.

Bij aankomst op de parking vingen we nog elk een uiltje en reden dan door naar Korsør, iets verder dan onze bestemming morgen.  Onderweg vulde ik nog onze dieseltank voor 7,89 kronen of omgerekend € 1,06 - iets goedkoper dan bij ons, denk ik - maar het was wel het laagste bedrag dat we op onze reis tegenkwamen.

In Korsør zette ik de schotel op om eindelijk eens echt te genieten van de laatste dertig kilometer in de Tour.  Ik bekijk toch slechts het laatste uur.  Ze mogen de ritten dus gerust veel korter maken om de spanning op te krikken.

Oh ja, nog dit, deze morgen zat ik in ons kleinste kamertje – nog merkelijk kleiner dan thuis – de regionale pagina’s te lezen van de krant.  Het was schrikken toen ik las dat een bekende uit Roeselare op 51-jarige leeftijd gestorven was op reis met vriendinnen in Frankrijk.  @Geert: Je zal haar man misschien wel kennen, want hij heeft les in de normaalschool van Brugge en ik heb hem al een aantal keer bij ons gezien op school, een leerkracht van net geen twee meter die plastische opvoeding geeft.

Vinstrup

We moesten slechts weinig kilometers overbruggen van Sorø naar het vertrekpunt van onze fietstocht: zo’n 25 kilometers.  Aan het meer van Tystrup vonden we een prachtige locatie langs ons parcours, met zicht op het meer.  De fietsen werden van Oes Nest gehaald, de volgeladen batterijen ingeplugd en weg waren we voor een tochtje van tussen de vijftig en zestig kilometer. 

Gelukkig werden we vaak geholpen door onze madam van Google Maps, want met het kaartje en de beschrijving in onze gids van Denemarken Actief van anwb waren we niet zoveel.  Na zo’n vijftien kilometer hoorde ik een vreemde poinggg in mijn achterwiel.  Bleek dat een spaak het begeven had onder mijn gewicht.  In Sorø zouden we wel een fietsenmaker vinden die dit euvel kon oplossen, maar dat was niet het geval. Gelukkig sloeg mijn achterwiel niet te fel, zodat we beslisten om zo verder te fietsen. 

Ons traditioneel middagmaal met de fiets: koekjes en een banaan verorberden we op een bankje in Lynge.  In Vester Brody kregen onze fietsen opnieuw wat rust toen we het pittoresk kerkje bezochten met mooie fresco’s.

Ik weet niet of de Deense bevolking belastingvermindering krijgt als ze de Deense wimpel laten wapperen, maar feit is dat je die hier overal ziet.  Een wimpel geeft misschien ook beter de windrichting aan dan een vlag.

Op het einde van onze tocht passeerden we ons oorspronkelijk doel, een parking die wat ingesloten ligt tussen bomen.  Omdat de wind hier minder fel was dan op de plaats waar Oes Nest op ons stond te wachten, besloot ik om toch te verleggen, zodat ik van 16 u.  de Tour kon volgen, terwijl mijn schotel minder onderhevig zou zijn aan de wind, want die was er vandaag volop, voor het eerst.

’t Was een skone fietstocht, langs rustige wegen met ontzettend weinig storende elementen.  Er stonden 56 kilometers op de teller, met ondersteuning, maar die is hier wel meegenomen want Seeland is veel minder vlak dan verwacht.

Sorø

Een loopconditie moet onderhouden worden, ook als er geen is, zoals bij mij.  Daarom trotseerden we deze morgen de motregen voor een parcours van 5 km.  Ik had via Google Maps een parcours uitgestippeld vanaf de boerderij waar we stonden.  Normaal lopen we zo’n 30 minuten, maar de laatste kilometer was behoorlijk bergop, zodat we die te voet overbrugden.

In Roskilde kwamen we een oude bekende tegen, Thomas Dambo, of toch één van zijn kunstwerken, een extra-large versie van een gereedschapsbak met bijhorend materiaal.  Het centrum van de stad was de etalage van verschillende kunstwerken, gemaakt met afvalmateriaal.

Vooraf wilden we de Domkerk bezoeken, maar 120 kronen vonden we teveel voor een kerk en we investeerden de helft van het bedrag in aardbeien en krieken op de markt.

In de omgeving van Roskilde vonden duikers bij toeval vijf Vikingschepen in de modder.  In 1962 werden die door archeologen boven gehaald en er werd 25 jaar geïnvesteerd om de schepen te restaureren.  Voor dat doel werd speciaal een betonnen gebouw neergezet waar nu het Vikingmuseum is gehuisvest.  Je kan er de vijf schepen zien, alsook replica’s.  Je ontdekt er de geschiedenis van de Vikings die meer waren dan de barbaren waarvoor ze in onze geschiedenisboekjes werden versleten.  We waren verrast van het technisch vernuft waarmee de snekken werden gebouwd.  Op verschillende films zagen we hoe nu met dezelfde middelen van toen deze schepen worden nagebouwd.  Dat begint met het uitzoeken van de juiste bomen die de juiste vormen en takken moeten hebben als waaruit men sommige onderdelen van het schip moet kappen.

In Lejre pikte ik de laatste 20 kilometers van de Tour mee en zag hoe Marcel zijn vijfde zege binnen rijfde.  Sabrina wilde er niet overnachten omdat we op een parking bij een spoorlijn stonden.  Een uur later was een Vlaming zo vriendelijk om zijn mobilhome wat te verplaatsen, zodat wij ook een stekje hadden bij opnieuw een boer waar we gratis mogen staan. 

Het vertrouwen van de Denen charmeert ons sterk.  Deze morgen moesten we onze 50 kronen gewoon in een serre leggen.  Het museum kon je zonder problemen gratis bezoeken, want wij werden nooit gecontroleerd.  De ingangsprijs bedroeg wel 260 kronen, die we uiteraard betaalden, maar je kon eigenlijk zonder controle overal binnen en buiten.  Ook nu moet je betalen voor elektriciteit en/of je het toilet wilt lozen, maar dat gebeurt ook door het bedrag in een pot te steken.     

De weersvoorspellingen voor morgen zien er stukken beter uit dan vandaag (veel motregen) zodat we opnieuw een fietstocht maken gespreid over de ganse dag.

Gilleleje

We konden vandaag voor het eerst onze stoelen en tafel bevrijden uit onze donkere garage van de mobilehome en hebben deze neergepoot op het groene gras van een boerderij in Gilleleje waar we nu staan voor 50 Deense kronen (€ 7) met alles erop en eraan.  Het uitzicht is machtig en we hebben besloten om er vandaag een rustdag van te maken.
Deze morgen fietsen we zo'n 5 km naar Gilbjerghoved waar we een korte wandeling maakten naar gigantische duinen die de hoogte hebben van kliffen.  We zijn nu op het noordelijkste puntje van Sjaelland - lees Zeeland -.  Later zullen we nog noordelijker reizen in Jutland.
Bij de terugkomst verbroederden we Franse kaas en wijn met Deens smorrebrood, een combinatie die best smaakte.  Jammer genoeg moesten we ons daarna terugtrekken in Oes Nest omdat een regenvlaag overtrok.  Nu is het terug droog en we hopen vanavond mijn nieuwe barbecue op houtskool voor het eerst te kunnen gebruiken.  Straks meer nieuws.

Enkele uren later:

Voor het eerst regende het een uur aan een stuk, gelukkig net tijdens de laatste dertig kilometer van de Tour.  Ik zat toch binnen en Sabrina kwam me vervoegen om een kruiswoordraadsel op te lossen.  Rond 7 uur trok alles terug open en beslisten we om toch nog te barbecueën en met succes.  Net voor onze reis kocht ik een reisbarbecue omdat ik niet zo tevreden ben van de gasbarbecue die we al jaren gebruiken op reis.  Gamma leverde de beste prijs/kwaliteit en de eerste test is met glans geslaagd.  Het is een barbecue met een deksel en met het deksel erop en de luchtgaten dicht, is de barbecue al helemaal afgekoeld.  Ik durf hem nog niet in de koffer te steken, maar de houtskool zal wellicht niet meer opflakkeren.
Het weer voor mogen ziet er minder uit, zodat we doortrekken naar Roskilde voor een stads- en museumbezoek aldaar.

Helsingor

We deden niet mee met de rustdag in de Tour en hebben er zo'n 63 km fietsen opzitten.  We deden de kastelenroute, van Helsingor naar Hillerod en terug.  Het traject liep langs de Margrietenroute en in gedachten hadden we een romantische weg voor ogen, maar de weg nummer 6 bleek achteraf een drukke verbindingsweg te zijn.  Gelukkig stuurde Google Maps ons door enkele lange bosdreven zodat we een hinde letterlijk op onze weg dwarsten.  Een vos was minder in ons geïnteresseerd en vluchtte snel weg.
In Gurre maakten we kennis met ons eerste kasteel van de dag.  De ruïne behoort tot de oudste kastelen van Denemarken, maar veel was er niet meer te zien buiten enkele lage muren en de fundamenten.
Het jachtslot Fredensborg is van een veel recentere datum en dat was te merken aan de grandeur met bijhorende prachtige tuinen.  Het is het lievelingskasteel van de koningin van Denemarken, die er dan ook graag gasten uitnodigt.  In juli is ze er meestal niet.  Er stonden daarom geen wachtposten aan de ingangspoort.
Frederiksborg is ook een koninklijk kasteel te herkennen aan de gouden bollen in één van de torens.  Ook hier vonden we een prachtige tuin, met haagjes die geometrische figuren vormden, fonteinen en barokke beelden.
In Helsingor staat het bekendste kasteel Kronborg.  Shakespeare koos dit kasteel als decor voor zijn Hamlet.  Het hele stadje staat dan ook in 't teken van deze historische figuur.  Een ferry draagt dezelfde naam.
We vertrokken onder een blauwe hemel, maar die is intussen veranderd in een grijs wolkendek.  Misschien krijgen we straks een buitje, maar we zitten binnen.  Hopelijk blijft het de volgende dagen hetzelfde weer als de voorbije week: veel opklaringen, niet te warm en minder wind dan verwacht.  Sabrina voelt zich hier echt in haar nopjes.

Helsingor

Deze nacht reed de laatste mobilhome het gat dicht waartussen ik deze morgen wilde vertrekken.  Gelukkig was diezelfde vogel een vroege vogel, want toen we vertrokken om kwart voor negen, was hij terug parti.

We staan opnieuw in een jachthaven, die van Helsingoer, zo’n 45 km over Kopenhagen.  We staan hier blijkbaar for free, dus blijven we twee dagen, want in onze reisgids staan twee fietsroutes die van hieruit vertrekken.  Via onze voorruit kijken we uit op de Zweedse stad Helsinborg die hier met de veerboot op net geen 5 km vandaan ligt.  Blijkbaar komen de Zweden in Helsingoer en masse hun alcoholische voorraden inslaan.

Deze morgen verkenden we het bijzonder charmante stadje te voet.  De verfindustrie doet hier gouden zaken, te merken aan de veelkleurige gevels van de huizen.  Het was even zoeken naar één van de mooiste –en oudste- kloostergangen van Europa in een oud Karmelietenklooster.

Deze namiddag maakten we een fietstochtje naar het museum Louisiana, volgens onze reisgids, één van de mooiste musea van Europa.  We kunnen niet vergelijken, maar het gebouw, de kunstwerken en de tuin vormden een ongezien symbiose met elkaar.  Niet het grote aantal maakt van dit museum een must see, wel de manier waarop de kunstwerken geëtaleerd worden.  We zagen werken van Henry Moore, Miro, Giacometti, Calder, om maar enkele grote namen op te noemen.

Omdat het vandaag één van de drie koninginnenritten was in de Tour, wilde ik graag de laatste dertig kilometers zien.  We waren daarom tegen vier uur terug thuis (toch zalig dat je dit kunt schrijven op reis) 

Misschien wandelen we vanavond nog naar het kasteel Kronborg wat als een ansichtkaart in de verte prijkt.