2023 Antwerpen: slot

 

Thuis

We werden beiden wakker van het geluid van vrachtwagens deze morgen vroeg rond 5 uur.  Sabrina dacht dat stadswerkers zo vroeg een graf delfden, ik dacht dat men meubels loste in het woonzorgcentrum.  Kerkhof en WZC liggen beiden vlakbij de camperplaats in Laarne.  Het is niet ver voor de bewoners naar hun laatste rustplaats.  Toen we drie uur later opstonden, werd duidelijk waar het lawaai vandaan kwam.

Marktkramers hadden zich mooi voor ons gesetteld voor de wekelijkse vrijdagsmarkt in Laarne.  Onze afspraak met Ayco zou deze morgen uitgesteld worden naar een later uur, want we konden nog niet vertrekken.  Daarom maakten we nog een wandeling in de buurt aangeboden door RouteYou.  Bleek dat we de wandeling in het verleden reeds gemaakt hadden.

Rond half een konden we dan toch vertrekken.  Na een koffietje in Gentbrugge en zonder toeteren, reden we huiswaarts.

Laarne

De Reien van Brugge, de Ruien van Antwerpen, één lettertje verschil.  Die van Brugge liggen bloot, de Ruien zijn verdwenen onder de grond en daar trokken we vandaag door.  We werden verwacht om 11 uur in de Suikerrui.  Daar kregen we een overall, type technische recherche, maar in het blauw.  Terwijl onze schoenen en jas in een rugzak verdwenen, staken we onze voeten in de laarzen die we boven onze overall moesten aantrekken.  Zo waren we klaar om onder begeleiding van Linda een wandeling van anderhalve kilometer te maken door de Ruien.

Een kleine geschiedenisles.  Tijdens de Middeleeuwen waren de Ruien open grachten die kriskras door de stad liepen, zoals in Brugge en Gent.  Door het ontbreken van een riolering, deponeerde iedereen zijn gevoeg in de Ruien.  De leerlooiers loosden er ook hun giftige stoffen in.  Gevolg: de brouwerijen konden geen bier meer brouwen, want er was geen zuiver water meer.  Dit losten ze op door een kanaal te graven dat enkel de brouwerijen van proper water voorzag.  Toen de stank niet meer te harden was en mens en dier slachtoffer werden van allerlei besmettelijke ziektes zoals pest, cholera en mazelen, besloot Napoleon dat alle Ruien overdekt moesten worden.  Wie dit deed op eigen kosten, kreeg de grond cadeau.  Het duurde nog honderd jaar vooraleer alle grachten overdekt waren.

We kregen deze geschiedenisles van Pieter Embrechts die in mooier Nederlands dan zijn zuster  ons te woord stond op de tablet die we samen met de laarzen en overall bij het vertrek kregen. Linda was enkel mee om ons veilig door de ondergrondse Ruien te loodsen en dit was ook nodig, want hoewel Aquafin ervoor gezorgd heeft dat er nu rioolbuizen lopen langs de Ruien, was het toch vaak waden door slijkerige plassen met de stank van str.  Hier en daar schoot een bruine rat weg.  Op hun gevoeg groeiden fijne zwamdraden als breekbare kunst omhoog.  Ook een zeldzame spin is hier te vinden, we kregen er met het geoefend oog van Linda ééntje te zien.

Na anderhalf uur moesten de laarzen geborsteld worden in een bak water en met de tuinslang door Linda afgespoten.  We kregen de raad om onze handen te wassen, waarna we het Stadsmagazijn verlieten, de eindhalte van onze wandeling.  Voor wie Antwerpen bezoekt, is deze wandeling zeker een aanrader.

Daarna maakten we nog een korte stadswandeling van zo'n 6 km.  Tegen de eerste regenbuien waren we terug binnen in Oes Nest.  Om drie uur vertrokken we richting Laarne waar we nu staan.  Morgen pikken we onze kleindochter op in Gentbrugge voor een weekendje bij oma en opa.

Het waren grijze dagen, maar we hebben geluk gehad met de regen.  Jammer dat de zon ontbrak voor een gouden randje aan ons bezoek aan Antwerpen.  

Wandeling de Ruien  onder de grond €19/pp   nog een link niet op maandag

https://www.routeyou.com/nl-be/route/view/11718138/recreatieve-wandelroute/antwerpen-ontdekken-via-weetjes

Antwerpen, dag 3

Het moet gezegd en geschreven: 't zijn schone lichtjes aan de Schelde.  Bobbejaan bedoelde andere in zijn lied, maar we genoten vanavond van het mooie kerstlichtspektakel dat Antwerpen over zijn bezoekers laat schijnen.

Deze morgen hielden we het rustig met een boek: eentje van papier voor Sabrina en voor mij met e-inkt.  Val der titanen is een turf van meer dan 800 bladzijden.  Ik ben een beetje bang dat ik 62 jaar zal vieren vooraleer die uit zal zijn.

Na de middag zakten we af met de fietsen die we achterlieten niet ver van de 123 meter hoge toren van de Onze-Lieve-Vrouwkathedraal.  Een groot aantal locaties van het kunstenproject Finis Terrae zijn gratis te bezoeken.  Deze locaties zijn op zich een bezoek waard.  We startten in de Vlaeykensgang omdat de poort tot de tuin van de kathedraal net terug gesloten was voor een half uur.  De Vlaeykensgang loop je in hartje Antwerpen zeker voorbij, maar de kunst deed onze deze prachtige locatie ontdekken.  De tuin van de kathedraal is feitelijk een daktuin en ook hier kom je anders nooit.  Zo bezochten we nog heel wat huizen via smalle trappen of chique galerijen waar wij anders ook nooit komen.  Samengevat, Finis Terrae is een aanrader en we waren verwonderd van het aantal bezoekers die we vandaag tegen kwamen.

Tegen vijf uur slenterden we langs, onder en boven de vele mooie kerstverlichting rond de kathedraal, de Groenplaats, de Meir en de kades met een gigantisch rad.  Honderden mensen droegen één of meer zakken met één of ander batje dat ze hadden gekocht.

Klokslag zessen bonden we onze fietsen achteraan Oes Nest, want we willen morgen nog ondergronds gaan in Antwerpen.  De tickets boekten we gisteren opnieuw online.  Gelukkig doen de Antwerpse servers het opnieuw na hun grote hack.  Parkeerboetes kunnen blijkbaar nog niet uitgeschreven worden.

Antwerpen haalt vaak negatief het nieuws door dodelijke fietsongevallen.  We zijn echter aangenaam verrast van de fietsinfrastructuur.  Er zijn duidelijk al heel goede inspanning gebeurd in 't centrum.  Overal kan je ook je fiets gebonden achterlaten aan de vele fietsstallingen.

https://www.finis-terrae-antwerpen.com/

Antwerpen, dag 2

Een quizvraagje om te starten, een beeldvraag: wat is dit?

Een voetschraper, wist je 't?  Onze dag stond in het teken van dit gat in de muur naast de deur.  Honderd jaar geleden veegden Antwerpenaren de paardenmest van hun schoenen door langs de ijzeren beugel te schrapen.  Een eeuw later versierde Anke van Meer de voetschraper van haar woning met een miniatuurtje: kleine poppetjes in een aangepaste setting.  Ze vroeg er subsidies voor aan 't Stad en kreeg die. Momenteel zijn er tientallen van deze miniatuurtjes te bewonderen.  Vier audiowandelingen loodsen je er doorheen en je krijgt telkens een gepersonaliseerd verhaal te horen van de mensen achter de muren van de voetschraper.  Wij maakten vandaag drie van deze audiowandelingen die op Spotify zijn te vinden.  Je wordt netjes door een mooie vertelstem geleid vanaf het startpunt en als je geen amateurfotograaf bent, dan kloppen de tijden mytisch perfect, maar pipo kon het natuurlijk niet laten om af en toe zijn fototoestel boven te halen.  Deze foto's zal je jammer genoeg niet kunnen bewonderen vandaag.

We ontdekten zo ook verschillende wijken van Antwerpen: de Sint-Andrieswijk,  de Merodebuurt en 't Kiel.  Die laatste wijk voelde aan als Molenbeek, het is blijkbaar de Marokaanse buurt van Antwerpen. Maar we voelden er ons zeker niet onveilig (ik toch niet).

Na twee wandelingen warmden we ons op in het MAS waar we de tentoonstelling Luister bezochten en beluisterden, want het zijn een verzameling verhalen samengesteld door Dimitri Leue en verteld door Tine Embrechts, die zelfs een Westvlaams accentje aandurft in sommige verhalen.  

Samen met onze 12500 stappen, hebben we ook 20 km gefietst vandaag doorheen Antwerpen.  Het was merkelijk kouder dan gisteren, maar het bleef de hele dag droog.

Wandelingen langs voetschrapers (te beluisteren op Spotify)

Luister in het Mas Museumpas  en gratis met lerarenkaart gesloten op maandag

Antwerpen, dag 1

Met corona besloot de familie Coppens vorig jaar om het nieuwe jaar te vieren halfweg 2022.  Dit viel zo goed mee, dat we besloten dit in 2023 te herhalen.  Daarom konden we op 1 januari even na 11 uur vertrekken richting Antwerpen naar de camperplek Vogelzang, vernoemd naar de laan waarlangs de locatie gelegen is.  Voor 10 euro kan je hier overnachten en je betaalt nog één euro per kWu elektriciteit.  Als je hiermee de mobilhome niet verwarmt, kan je een dag overbruggen.

Omdat pas na vier uur regen was voorspeld, maakten we gisteren nog een mooie wandeling doorheen de groene longen Brand en Nachtegaalpark.  Middelheim zelf was gesloten, maar we bezochten dit vorig jaar met vrienden.  Toen we terug waren werd de luchtvochtigheid te hoog voor de waterdamp die even later als regen neerviel.

Sabrina had 's avonds voor een klassieker gezorgd: kaasfondue die we doorspoelden met een flesje cider.  De avond sloten we af met het verhaal van Vlaanderen, veredelde schooltelevisie voor volwassenen met de techniek van vandaag.

Deze nacht viel de regen opnieuw met bakken uit de lucht, maar we hadden geluk dat het droog bleef toen we te voet naar het KMSKA afzakten.  Ik had gisteren één online ticket voor mezelf besteld. Sabrina kon met haar museumkaart zo binnen.  Het museum is sedert enkele weken terug open na een jarenlange renovatie.  De kunstwerken zijn nu per thema opgesteld: dood, licht, Rubens, Ensor, ...  Zo krijg je verschillende stijlen en periodes samen te zien, wat zeker een meerwaarde is.  Ook de architectuur van het gebouw is een bezoek waard.

We waren terug tegen vieren zonder opnieuw last te hebben van regen.  Voor vanavond hadden we een tafeltje gereserveerd in de Colmar.  We kozen voor het buffet als hoofdmaaltijd en ik kreeg er nog een flesje rode wijn bij omdat ik jarig ben.

Vogelzang is de ideale uitvalbasis om cultuur, 't stad en de inwendige mens te versterken.  Morgen zou het een droge dag worden, ideaal om Antwerpen per fiets te verkennen.