Home

Het was niet gepland, maar de mooiste wandeling hebben we voor laatst bewaard.  Wie deze blog volgt, weet inmiddels dat ik enkel boeken lees als we met Oes Nest weg zijn.  Momenteel ben ik bezig aan Pantserhart van Jo Nesbo.  Deze voormiddag was dit mijn bezigheid, terwijl we naar de 1000 klassiekers luisterden op Radio2.

Rond 13u vertrokken we aan de kerk in 's Gravenvoeren voor een trip van een dikke elf kilometer, langs het prachtige natuurdomein Altenbroek, een Engelse tuin die momenteel in handen is van Natuurpunt.  De wandeling bracht ons over de grens in Nederland waar het reservaat verandert in de naam Noorbeek.  De Noorbeek is een rivier die in België in de Voer stroomt.

Eigenlijk mogen we blij zijn dat het deze week hard gevroren heeft, want tot vandaag waren de wandelwegen behoorlijk begaanbaar.  Vandaag waren de paden veranderd in modderige glijbanen en mijn broek en jas zullen het geweten hebben, toen ik een slippertje maakte.

Omdat onze watervoorraad erdoor zat en onze toiletdoos vol (van ruilhandel is hier geen sprake) besloten we gisterenavond al, om na de wandeling huiswaarts te keren.  Op de laatste dag van 2014 kan Oes Nest dan nog een schoonmaakbeurt krijgen van binnen en buiten.

Vrijdag trekken we er dan opnieuw op uit naar het Chinees lichtfestival in Antwerpen waarvoor ik online reeds kaarten heb gekocht.  Zaterdag bezoeken we dan de Dorsinkazerne in Mechelen.

's-Gravenvoeren

Ons boekje Vervoering in de Voerstreek bracht ons deze morgen naar het kerkje van Remersdaal of Remersdael in 't Frans.  Zo Frans was de streek blijkbaar niet in het verleden, want de naam lijkt me toch van Nederlandse oorsprong.  Van hieruit vertrok een wandeling van zo'n elf kilometer.

De wegen ernaar toe lagen er gelukkig berijdbaar bij.  Het had wel nog wat gesneeuwd vannacht en we werden wakker in een grijze mist, maar we besloten deze voormiddag binnen te blijven en te lezen.  Na een verkwikkend tukje vertrokken we onder een licht opgeklaarde hemel.  We konden terug verder kijken dan onze neus lang was.  Tijdens de wandeling kwam de zon zelfs schuchter eens goeiendag zeggen.

De beschrijving in het boekje klopte tot we bijna terug waren, toen nam de GPS het over, anders liepen we nu nog te vloeken op weg naar Oes Nest.

We staan inmiddels opnieuw op de nieuwe verkaveling in 's Gravenvoeren om morgen een laatste wandeling te maken die in de dorpskern vertrekt, even verderop. Mijn kopvalling blijft koppig de kop opsteken.

Val Dieu

Een lopende neus zorgde ervoor dat ik geen zo'n beste nacht achter de rug had. Gisterenavond hebben we wel nog naar een prachtige feelgood-movie gekeken: Les femmes die 6ieme étage.  Het verhaal ga ik hier niet uit de doeken doen, maar onze dochters hadden die mee uit de bib en maakten er zo'n reclame over dat we hem meenamen op voorwaarde dat wij hem zouden terug brengen naar af.
Binnen was het lekker warm.  Daar stond een elektrisch vuur voor garant en onze verwarming op gas.  Als we aan de stroom kunnen hangen, dan zetten we altijd een klein elektrisch vuur in Oes Nest.  Maar terwijl Sabrina een douche nam, zag ik onmiddellijk dat we problemen zouden krijgen met onze watervoorziening.  De afvoer was inderdaad dichtgevroren, zodat we geen water konden lozen.  Maar water bijtanken lukte ook niet, want alles was afgesloten door de vorst.  De komende dagen zullen we spaarzaam moeten omspringen met onze watervoorraad, maar dat lukt wel, we hebben zeker nog 50 liter mee.  We verbruiken maximaal 20 liter per dag.  Probeer dat thuis maar eens, na drie toiletbezoeken is die hoeveelheid al doorgespoeld.

Van Achen reden we naar Aubel, een dorpje in het land van Herve, waar op zondag een lokale markt is met streekproducten.  Deze info is voor Sabrina voldoende om ons daar halt te laten houden en een aantal kazen van de région in te slaan.  Ik kon un boudain noir avac raisins blancs niet laten liggen.  De noordoostenwind sneed elk stukje warmte uit ons lijf, maar toen we de dame achter de toog bezig zagen terwijl ze uit het gekoelde etalageraam kaas en worst haalde, vergaten we snel hoe koud wij het hadden.

Na Aubel hielden we halt bij het grootste Amerikaanse kerkhof van ons land in Henri-Chapelle waar 8000 Amerikaanse hun laatste rustplaats kregen in Belgische bodem.  De meeste soldaten stierven tijdens het laatste Ardennenoffensief in Bastogne.

Onze dagelijkse portie wandeling vertrok aan de abdij du Val Dieu, zo'n vijf kilometer over Aubel.  Sabrina had er twee lussen voorbereid, eentje van vijf kilometer en daarna nog eentje  van vier kilometer.  Het weer was schitterend.  Een lichte nevel waar de zon kwam doorpiepen, maakte de omgeving als in een sprookje.

Na de wandeling proefden we nog even wat de abdij aan gerstenat te bieden heeft.  Ik heb nog beter bier gedronken, mijn voorkeur gaat uit naar de bitterheid van hop, maar jammer genoeg wordt er steeds meer suiker toegevoegd aan bier.

We staan nu zielsalleen op een parking naast de abdij.  Het zal een koude nacht worden, want er staat geen wolkje aan de hemel.  Ik heb onze gasvoorraad nog niet gecontroleerd, hopelijk redden we het tot woensdag.

Aken

Deze nacht probeerde een oostenwind ons tevergeefs in slaap te wiegen, met omgekeerd resultaat.  Ik werd wakker rond half drie van sneeuwregen en hevige rukwinden.  De rest van de nacht was er één van veel dromen (bv. dat mijn computer gestolen was op school, een nationale ramp) en veel wakker worden.

We hadden verwacht onder een sneeuwtapijt wakker te worden, maar dit was gelukkig niet het geval.  We konden over een goed berijdbaar wegdek koers zetten naar Aken, onze volgende halte.  We hadden Aken uitgekozen omdat de slechte weersvoorspellingen voor vandaag ons deden kiezen voor een stadsbezoek.  We hadden geluk, want we verkenden deze Europese hoofdstad avant la lettre zonder nattigheid.  De temperatuur viel in het begin zelfs goed mee, maar naarmate onze stadswandeling vorderde, draaide de wind naar het noordoosten zodat het snel kouder werd.
We hadden op reisroutes een stadswandeling gevonden van net geen drie kilometer.  Maar eerst versterkten we de inwendige mens in de Eenhoorn, een gezellige kroeg voor het stadhuis.  We kozen voor een typische Duitse maaltijd met allerlei worsten en varkensvlees, zuurkool en puree, met daarbij een halve liter weisenbier.

Na de maaltijd bezochten we het paleis van Karel de Grote die zijn stek had in Aken.  Hier wordt jaarlijks de Karel de Grote prijs uitgereikt aan iemand die zich voor Europa heeft ingezet.  Dit jaar mocht onze Herman van Rompuy deze prijs in de koningszaal in ontvangst nemen, maar mij viel vooral op dat nog geen enkele vrouw sedert 1955 deze prijs in ontvangst mocht nemen.  Waarom president Clinton en Kessinger deze prijs wel kregen is mij een raadsel, of het zou moeten zijn voor hun aandeel in het vallen van de muur.

Toen we terugkeerden begon het licht te sneeuwen, maar inmiddels is dit ook weer gestopt.
Oes Nest staat nu op een camperplaats op tweeëneenhalve kilometer van het centrum waar we voor €15 zowel elektriciteit en water kunnen inslaan.  Er mogen meer van deze plaatsen zijn.
Vanavond blijven we verder binnen, te genieten van de 1000 klassiekers op Radio 2.  Aken is een aangename stad om in deze kerstperiode te bezoeken.  We genoten van een gezellige dag.

's-Gravenvoeren

Onbegrijpelijk dat in de jaren tachtig deze streek politiek zo zwaar beladen was, terwijl het landschap enkel vrede en rust uitstraalt.  De omgeving is wel Happart  (vergeef me de woordspeling), het wordt niet voor niet Klein-Zwitserland genoemd, maar we hebben met Oes Nest al verschillende Klein-Zwitserlanden aangedaan.

We vertrokken deze morgen voor een tocht van om en bij de 250 km.  Bij de kerk van Pieters-Voeren konden we Oes Nest parkeren op een nabijgelegen parking met ons achterwerk over een grasveldje, zodat we niet in de weg stonden van de vele wandelaars die net als wij hun auto daar achterlieten voor een wandeling.  We werden nog aangesproken door twee families uit het Brusselse die vroegen of we een wandelkaart hadden met knooppunten.  We toonden onze wandelgids, wat als een magneet werkte, want ze volgen in ons zog voor zo'n vier kilometer.  Daarna zagen we ze pas terug toen we al op weg waren naar onze overnachtingsplaats, doe we vonden op een nieuwe verkaveling in 's-Gravenvoeren.

Voor vannacht worden sneeuwbuien voorspeld met koude oostenwind.  Bij slecht weer trekken we morgen naar Aken, anders maken we een wandeling in en rond 's-Gravenvoeren.  Misschien kunnen we er wel langlaufen...