Mijn frustratiemeter stond vandaag enkele keren in het rood. De belangrijkste reden is dat ik uren na elkaar achter het stuur heb gezeten. Daarbij komen nog enkele tegenvallers. Het begon op de stopplaats waar ik Oes Nest bijtankte. Na een lekker broodje, wilde ik nog een uiltje knappen, maar ondertussen stond een diepvries op tien wielen naast ons gestationeerd, die zijn motor liet draaien om de inhoud onder het vriespunt te houden. We beslisten dan maar door te rijden.
Toen we in Gijon een tweede stop planden, bleek nergens een parkeerplaats vrij te zijn van zo'n 10 meter lengte. Hoewel Gijon volgens onze gids een stop waard was, reden we dan maar weer door. Sabrina had in haar voorbereiding opgeschreven dat Tazones een leuk vissersdorpje was, maar ook hier was geen enkele vierkante meter parkeerruimte nog vrij. 't Is zondag vandaag, en ook hier trekken de Spanjaarden en masse naar het water.
Hoewel we vandaag 300 km langs de kust hebben gereden (van de 530 km in het totaal), is deze route in niets te vergelijken met onze kust. Aan de ene kant heb je bergen en aan de andere kant heb je af en toe een baai met een strandje, maar voor de rest is het ook onherbergzaam gebied.
Sabrina had nog twee camperplaatsen voorzien, maar die lagen ook aan de kust en wetende dat het zondag is, was dit een hopeloze zaak om daar een overnachtingsplaats te vinden.
Op weg naar onze laatste poging reden we dan nog twee keer verkeerd zodat onzen Lieve Heer woorden naar zijn hoofd kreeg geslingerd die ik nu niet op digitaal papier wil zetten.
Ondertussen staan we wel op een mooie plaats in het nationaal park van Caberceno (dichtbij Santander). Ik vond geen wandeling in de buurt, maar er zit in vogelvlucht wel een cache verstopt op zo'n 3,5 km. Die proberen we morgen te vinden, voor we verder rijden naar de Franse grens. Geocachen heeft ons al aangename uren bezorgd tijdens deze reis. Ook al vinden we de schat niet altijd, de wandeling maakt veel goed.
Track
Geen opmerkingen:
Een reactie posten