Languedoc-Roussillon

Vrijdag 1 juli

Klokslag 16u konden we onze reis aanvangen, richting Languadoc-Roussillon.  Helaas, toen we net de Hoogleedsesteenweg opgedraaid waren, merkte Sabrina op dat ze haar sleutels van de mobilhome niet mee had.  Een kwartier later draaiden we de rijksweg op, richting Frankrijk.  Tot aan de Franse grens verliep alles vlekkeloos, maar toen doemden de eerste files op, richting Lille.  We hebben niet echt stilgestaan, maar opschieten deden we ook niet.  De eerste drie uur hebben we precies 133 km gereden, wat je niet echt denderend veel kunt noemen.  De GPS had ons door het centrum van Arras gestuurd, wat ook niet echt efficiënt was.  Maar goed, vanaf Senlis verliep alles wel vlot, met mooie wegen.  Parijs hebben we niet gezien, hoewel we er wel langs hebben gereden.  Rond 22u30 hielden we halt in Melun op de parking bij de plaatselijke feestzaal.  Er was een bal aan de gang met kadetten van één of andere militaire school.  Dit was toch vast te stellen aan hun mooi uniform.  Met oordopjes heb ik geen last gehad van de muziek en al bij al goed geslapen.


Zaterdag 2 juli

Vandaag zijn we 28  jaar getrouwd.  We staan nu op een zalige camping nabij Neuvéglise.  In een boekje hadden we gelezen dat dit een mooie plaats was, voor wie van de natuur hield.  We staan hier inderdaad prachtig met zicht op een beekje in de diepte.  Verder zien we de heuvels van de Cantal.  De rit vandaag was in het begin opnieuw met horten en stoten, maar na de eerste 100 km schoot het wel goed op.   De laatste 150 km was zelfs gratis over snelwegen tot Saint-Flour.  Morgen maken we er een rustige niets-doen-dag van.  Misschien een kleine wandeling.   We zien wel.

Zondag 3 juli

Vandaag staat niets doen op het programma.  We hebben een ongelofelijk zicht op een vallei in de Cantal.  In de diepte stroomt de Truyère.   Ondertussen heb ik het internet aan de praat gekregen op mijn laptop.  Orange staat dit niet toe, enkel op een smartphone, maar door mijn smartphone als modem te gebruiken voor mijn laptop, lukt het gelukkig wel.  Skype zou ook niet te gebruiken zijn, benieuwd of ik dit kan  omzeilen.  Morgen wordt regen voorspeld.  Benieuwd of we hier zullen weggeraken over de wegen die niet geasfalteerd zijn.

Zot zijn doet geen zeer, maar het is wel verdomd lastig.  Om half drie vatten we de gele route aan van een anderhalf uur wandelen.  Na een derde verloren we letterlijk de gele markeringen uit het oog, zodat we op de tast verder moesten.  Twee keer zijn we afgedaald tot aan het water langs moeilijk begaanbare paden, die door het water gecreëerd werden op zoek naar de rivier in de diepte.  Sabrina had sandalen aan, wat ook geen perfect schoeisel is voor zo'n trip.  We hadden ook het heetste moment van de dag uitgekozen, omdat meneer de koers wilde horen, ik dus.  Maar goed, we zijn er geraakt en het water smaakte heerlijk.  Vanavond proberen we het kleine restaurant eens uit.  De prijzen zijn laag, maar ik hoop dat het eten iets fijner zal zijn dan de rest van de camping.  Maar voor wie houdt van puur natuur, is dit een prachtige camping.

Maandag 4 juli

Vandaag is het de  nationale feestdag van Amerika, Born on the Fourth of July, ik zie Tom Cruise nog zitten in zijn rolstoel.  Wij zagen deze morgen 283 km op de GPS staan, de afstand die we nog te goed hadden tot Aigue-Morte, onze eindbestemming.  De rit verliep vlot.  De start was eventjes spannend, want de camping was enkel te verlaten via een aardeweg en ik was toch een beetje bang dat de wielen de grip zouden verliezen.  Maar al bij al viel het goed mee, gelukkig bleef het droog, want er was regen voorspeld voor deze morgen.  Tegen de middag bereikten we de viaduct in Millau, die we voor € 13.50 mochten gebruiken.  Dit viaduct bestaat uit peilers die hoger zijn dan de Eifeltoren.  De brug is zo'n 2,5 km lang.  Voor we deze tocht in de hoogte aanvatten, hebben we eerste via een korte klim alles eens overschouwd en besloten dat het goed was.

Rond 15u30 kwamen we aan op een camperplaats in Aigue-Morte waar we voor 8 euro de nacht mogen doorbrengen.  Eerst was er een kort fietstochtje van zo'n 5,5 km en dan stonden we aan de vestingsmuren van  dit aardige havenstadje dat jammer genoeg nooit een grote haven is geworden door de voortdurende verzanding.  Het kreeg wel een vestigingsmuur rondom de stad, die vele eeuwen later een toeristische trekpleister is geworden.  Voor 7 euro konden we rondom de stad wandelen op deze remparts.  Dankjewel Klasse voor de lerarenkaart, zo kon ik gratis binnen.

Deze avond stond geitekaas op het menu, met een krop sla die nodig moest worden gegeten, maar de smaak was nog raak.  Jammer genoeg stelden we vast dat we opnieuw geen warm water konden aanmaken, het wordt dus letterlijk een koude douche vanavond.  Morgen bezoeken we le Grau du Roi, opnieuw met de fiets.  Daarna zakken we af naar Montpellier.

Dinsdag 5 juli

De muziek op de camping aan de overkant hield ons deze nacht wakker tot 00.00 maar dan was het plotsklaps stil.  Gelukkig.  Op de camperplaats Les Poissons Argentes was het niet druk.  Deze morgen naar le Grau du Roi gefietst in de hoop een pittoresk visserdorpje aan te treffen.  Van de vissershaven is er niet veel meer te zien.  Het is één van de grootste jachthavens van Europa geworden met al het mondain gedoe erbij.  Langs de uitlopers van de Camargue zijn we dan doorgefietst naar les Espiguettes, omdat daar een vuurtoren staat.  Ik hoop dat de boten hem zien als het nodig is, want wij hebben hem niet gezien.
In le Grau du Roi hebben we nog wat kleine boodschappen gedaan in de plaatselijk Lidl.  Tegen de middag zochten we  de weinige schaduw op naast onze mobilhome om het brood binnen te spelen dat we een half uur ervoor gekocht hadden.

Na een deugddoend tukje in de challeur binnen, hebben we voor €2 onze watertank helemaal gevuld en de WC volledig geledigd.

Dan zijn we doorgereden naar Montpellier op zoek naar een parking die we vonden in de Rue de Joffre.  In Montpellier vind je weinig auto's geparkeerd omdat er voor 12000 auto's ondergrondse parking is.  Maar een mobilhome kan daar niet staan.  Gelukkig ligt de parking vlakbij het centrum van de stad.  Je kan er maximaal 5 uren staan voor €2.60  Ondertussen hebben we er nog een euro bijgestoken vanavond zodat we verwacht worden te vertrekken tegen kwart voor 10.

Het was bloedheet in Montpellier.  Nu om half tien is het nog 34 graden buiten en eentje meer binnen. 't Zal blazen en puffen worden.  Het is wel een mooie stad.  Vanavond heb ik eerst 1 liter  pils soldaat gemaakt voor €6 euro, een prijs die je niet kan laten liggen.  Daarna hebben we wok besteld in een kleine zaak in 't centrum.
Montpellier leeft van de jonge mensen.  Het is vooral een studentenstad en dat zie je.
We hebben nog steeds geen warm water, maar de koude douche beviel wel daarnet.  Nu kijken we nog naar een aflevering van code 37 en daarna een lange, hete nacht.

Woensdag 6 juli

Céte en Méze, 't zijn niet zoveel letters van verschil, maar wel bij het bezoek ervan.  Beiden worden in de toeristische gids omschreven als pitoreske vissersdorpjes, maar in Cète hebben we wel onzen peren gezien.  

Eerst even onze voorbije nacht samenvatten.  Die was heet, verschrikkelijk warm.  We stonden dus op een openbare parking, op  betongrond, die de warmte van overdag 's nachts geleidelijk vrijgaf.  Ik had mijn oordopjes gelukkig in mijn oren gepropt, zodat ik weinig last had van het burenlawaai, maar die was er wel.  Toeterende auto's, geroep en getier van dronkaards,  vertrekkende auto's, de voorbij razende trein.  Ik viel vlug in slaap rond 23u30, maar heb toch zo'n twee uur klaar wakker gelegen tussen 1u30 en 3u30.  Daarna viel ik als een blok in slaap tot 8u30.  Sabrina was ondertussen gekleed en wel, toen ik wakker werd.

We vertrokken richting  zuidoost om 't centrum van Montpellier te ontwijken, richting Cète.  In Cète was het zoeken naar een parkeerplaats, een fiasco, de borden stuurden ons in 't centrum van de stad, wat voor een behoorlijk grote mobilhome nefast is.  We laveerden ons tussen een camionette die zich in een klein straatje parkeerde, zodat we via centimeterwerk ons een weg verder baanden.  Gelukkig vonden we richting "le gare" toch nog een goede parking voor mobilhomes.   Het bezoek aan Cète was zeker de moeite waard toen we via een klim le Mont Saint-Clair beklommen zodat we een mooi panoramisch zicht over de stad en de omgeving kregen.  't Was warm, maar de trip zeker waard.  In de stad terug aangekomen,  genoten we van een belegd broodje.  De prijzen zijn in Frankrijk gevoelig gedaald en moeten zeker niet onderdoen voor Belgische prijzen.  Je kan er nu goed eten en drinken voor minstens zoveel (weinig) geld als bij ons.

Na Cète trokken we verder naar Mèze en dit stadje beviel ons meer dan Le Grau du Roi.  Het was er veel minder toeristisch, maar voor ons zeker zo aangenaam.  We maakten er een mooie wandeling langs de haven en doorheen het dorp om met onze voeten in het water te genieten van het uitzicht op  de baai.

Onze eindhalte was domaine de Morin-Langaran, een suggestie uit France la Passion, een wijndomein waar het heerlijk vertoeven is tussen de olijfbomen waar krekels elkaar in gang houden.  We hebben er (h)eerlijke wijn gekocht en lekker gegeten met Spaanse wijn van de Vinos del Vero, die we in een Passars verleden bezocht hebben en die we via onze Delhaize nog steeds aankopen.

De avond is zwoel, maar minder warm als gisteren.  Ik kon via mijn satelliet geen tv ontvangen, maar gelukkig is de internetverbinding uitstekend, zodat ik Cavendish hoorde winnen, voor Gilbert.

We zitten nu buiten nog na te genieten van een mooie avond en hopen straks beter te slapen.

Ons probleem van het niet kunnen aanmaken van warm water is opgelost.  Rond 17u kreeg ik van Dicar een telefoontje op mijn Frans nummer dat ik via mail had doorgegeven.  Samen hebben we enkele mogelijke oorzaken overlopen.  Toen ik de code had doorgegeven die een rood ledje op de verwarming flikkerde, was de oorzaak gekend: het raam stond open waar de voeler van de verwarming staat geïnstalleerd.  Blijkbaar is dit een veiligheid, zodat de boiler niet wil werken.  Met het raam dicht, werkt onze boiler wel.  Weer een probleem dat is opgelost.  Als nu onze vliegendeur vlot open en dicht wil schuiven, zijn alle problemen opgelost.  Bedankt Dicar voor de service op afstand.

Donderdag 7 juli

Het weer valt een beetje tegen vandaag.  Neen, we hebben geen regen, maar de zon is ook niet echt van de partij en net tijdens een rustdag op een camping waar we vandaag buiten lezen, nog niets gedaan hebben.  De krekels zijn zonet weer in gang geschoten, wat erop wijst dat het wat warmer is geworden.  Tussen 14u en 15u hielden ze hun schilden stil.  't Schijnt dat je aan de frequentie van het tjirpen kunt afleiden hoeveel graden warm het is.

Deze morgen heb ik mijn stoel hersteld met een rondelle die ik van de bazin van het wijnhuis heb gekregen.  Ofwel word ik te zwaar, ofwel zijn onze stoelen aan vervanging toe.  Ik gok op het laatste.

Vanavond eten we wok met giros, rijst en allerlei groenten.

Vrijdag 8 juli

Vandaag stond in het teken van le Canal du Midi.  Dit kanaal was eind de achttiende eeuw klaar en zorgde ervoor dat er scheepvaart mogelijk was van de Atlantische oceaan tot de Middellandse zee.  Daarvoor werd er van Toulouse een kanaal gegraven van 250 km dat uitmondt in de Middellandse zee bij Sète.  Het grootste probleem was om een heuvelrug te overwinnen en dit gebeurde via tientallen sluizen en zelfs een brug over de Orb bij Béziers.

Om dit allemaal te kunnen bezichtigen hebben we ons stalen ros van de fietsstalling gehaald.   Eerst vonden we nog één vrij plaatsje langs het kanaal bij Villeneuve-les-Béziers.  We staan er langs de vele woonboten in de schaduw van een soldatenboom of plataan.  Deze morgen fietsten we naar het sluizencomplex van Fonséranes, waar een enorm hoogteverschil wordt overwonnen via negen opeenvolgende sluizen.  Een boot uit Hasselt was aan dit huzarenstukje bezig toen wij er waren.  De kapitein was behoorlijk nerveus met al die kijklustigen op zijn dak.

Daarna bezochten we Béziers zelf, jammer genoeg zonder stadsplan, want de toeristische dienst was gesloten tot 14u.  Na wat gesukkel vonden we dan toch de prachtige kathedraal van Saint-Nazaire, waar je een betoverend panorama krijgt over de streek.

Rond 15u30 waren we terug bij de motorhome.  We hadden jammer genoeg geen bakkerij gevonden die nog open was, dus bakte Sabrina 6 pistolets af in ons oventje, die met een Camembert en een plaatselijke paté heerlijk smaakten.  Na een geknapt uiltje waren we klaar voor de andere kant van het kanaal en dit fietsen we af tot bij de Middellandse zee.  We kregen prachtige natuurpartijen te zien, wilde en tamme paarden en veel gehuurde boten van le boat.  Als ik 65 ben wil ik vrouw en kinderen ook wel eens trakteren op zo'n tocht op le Canal du Midi.

Nu zitten we binnen te genieten van een lekkere pastis anex roséwijntje voor 't vrouwtje.  Op het menu staan koude patatjes, koude worst (van de barbecue van eergisteren), sla, tomaatjes, couscous en een flesje wijn.  Vanavond trekken we waarschijnlijk nog eens het dorp in, want het zijn hier plaatselijke feesten.  De avond sluiten we af met een heerlijke douche en een filmpje op tv.  Ha, wat is het leven toch mooi.

Zaterdag 9 juli

Thuis spelen de meisjes Aan tafel na.  Ik hoop dat ze even lekker eten als wij vanavond met ons geroosterd koud kippetje, maar dat zal wel, ik heb vertrouwen in onze dochters.

Vandaag hebben we onze stek gevonden naast het meer van Mateilles bij  Gruissant.  Dit dorpje werd ons aangeraden door een collega van Sabrina.  De doelstelling was om van hier naar Narbonne te fietsen.  We vielen van de ene verbazing in de andere, maar gelukkig niet in het water, want er was een fietspad aangelegd van Gruissant tot Narbonne, langs een prachtig kanaal.  We kwamen ezels tegen, paarden, stieren en bovenal een prachtige natuur.

In Narbonne kochten we eerst een belegd broodjes dat in de lommerte soldaat werd gemaakt.  Daarna verkenden we te voet dit stadje dat iets minder te bieden heeft dan Béziers of Mèze, maar het bisschoppelijk kasteel was wel de moeite waard.  We hebben er zelfs €8 betaald voor een museumbezoek.  Toen we terug op onze camperplaats waren, hadden we er toch weer 34 km opzitten.  Het weer blijft uitstekend, maar we genieten nog steeds van een frisse zeebries.  Overmorgen trekken we het binnenland in en ik ben bang dat het dan gevoelig warmer zal worden.

De problemen met ons warm water zijn gelukkig van de baan, zodat we straks van een verkwikkende douche kunnen genieten.  Genieten doe ik nu reeds van een lekkere Calvados van Père Magloire waar we tijdens de paasvakantie de nacht hebben doorgebracht.  Deze morgen deden we nog enkele inkopen in een Carrefour.  Deze winkelketen is hier vergelijkbaar met Auchan bij ons, groot, proper en een overrompelend aanbod van producten.

We hebben beslist om morgen nog een dagje te blijven om te nietsen.  Maar dat verslag ik morgen dan wel weer.  Gegroet.

Zondag 10 juli

Ik werd wakker, foei, met een blik op het internet via mijn mobiele telefoon: bewolkt! Toen ik het gordijntje omhoog deed rond 8u30 was het inderdaad zwaar bewolkt.  Dit bleef zo de hele voormiddag, met zelfs op zeker ogenblik donkere wolken die weinig goeds voorspelden.  Meteo France had me nochtans gerustgesteld, vanaf de middag zou de zon erdoor komen en zo geschiedde het.  In de voormiddag hebben we weinig meer gedaan dan gelezen en geslapen.  Op de middag genoten van een terug opgewarmd Frans broodje van gisteren.  Rond 14u trokken we onze sandalen aan voor een wandeltochtje rond het meer van Mateilles.  Ik had geschat dat we er zo'n anderhalf uur zouden over doen en die schatting klopte op vijf minuten na.  Hoewel er geen wandelpad lag rond het meer, was het er wel aangenaam wandelen.  Op het einde van de wandeling leek het alsof we over een uitgedroogde woestijn liepen.

Terwijl we na de wandeling een zoveelste tukje deden, schoten we beiden wakker door een klapband van Sabrina's fiets.  Gisteren hadden we reeds gemerkt dat haar achterband een rare kronkel vertoonde.  Daarom hadden we uit voorzorg reeds een binnenband gekocht in de Carrefour.  Maar door de warmte sprong ook de buitenband stuk.  Ik ben toen snel naar de dichtsbijzijnde Intermarché gefietst, maar die bleek slechts open te zijn tot 12u30 op zondag.  Ik heb toen de nieuwe binnenband erin gedraaid met wat versteviging van de oude binnenband, want we wilden deze avond naar het vissersdorpje van Gruissant fietsen.  Te voet zou ook wel lukken, maar 7 km heen en terug leek ons toch iets van het goede te veel.

In Gruissant beklommen we eerst de resten van de oude verdedigingstoren vanwaar we een mooi zicht hadden over de streek.  Daarna zochten we een restaurantje op want we hadden beiden zin in vis, die we vonden in een baars.  Of het zee- of rivierbaars was, weten we niet, maar hij smaakte wel heerlijk met een flesje witte wijn die nog betaalbaar was.

Zonder bandenproblemen geraakten we terug op de camperplaats om morgen nieuwe oorden op te zoeken in Katarenland.

Maandag 11 juli

Ik ben thuis.  In Katarenland.  Volgens de overlevering zou mijn over(x)grootouder van Katarenland afkomstig zijn, een schaapsherder die de onlusten ontvluchtte en met zijn schapen naar Rijsel trok.  Vandaar trok hij naar de markt in Brugge en hij zou er gebleven zijn.  't Is een mooi verhaal dat mij via het internet werd aangereikt.  Ik geloof het omdat het een emotionele waarde heeft.  Maar desalnietemin zijn we nu in de Kataren, aan de voet van het kasteel van Peyrepertuse.

Deze morgen gingen we eerst op zoek naar de vissershuisjes van Gruissant Plage des Challets.   Volgens de boekskes zouden hier nog oude vissershuisjes op paalwoningen te vinden zijn.  We hebben veel paalwoningen gezien, maar ze waren wel recent gebouwd voor de vele vakantiegangers.  De authentieke vissershuisjes hebben we niet gezien, als ze nog bestaan, want op de kaart vonden we ze ook niet.

Daarna trokken we naar de prachtige abdij van Fonfroide.  Deze abdij is nu privébezit, maar vroeger een Cisterciënzersklooster.  Ze werd door een mecenas uit Bézier gered van de ondergang en het bezoek was de moeite waard.

Daarna trokken we door Katarenland richting het kasteel van Peyrepertuse.  We staan nu op een  camperplaats aan de voet van dit kasteel met de bedoeling om morgen rond 9 uur de wandeling aan te vatten naar het kasteel.

Op onze tafel loopt nu een vreemde kever rond recht uit de film van Lord of the Rings.  Hij zal zeker met zijn voelsprieten een goede WIFI-ontvangst hebben.

Deze avond hebben we twee lekkere quiches gegeten, een normale met ham en een abnormale met spenazie en geitenkaas.  Mijn fles Fitou smaakt ook uitstkekend.  Sabrina heeft een fles Rosé gekraakt.

Het was vandaag bloedheet, de kleur die mijn voeten nu hebben, want die zijn behoorlijk verbrand.  Je vergeet die in te smeren, maar ook daar heb je lichaamsdelen die kunnen verschoeperen.

Ik denk dat mijn vader blij zou zijn als hij zou weten dat zijn roots hier ligt, want de Kataren zijn de uitlopers van de Pyreneeën.

Zo, het was weer een mooie dag, Vlaanderen, geniet van de feestdag, maar wij zijn blij dat we er niet zijn.  A demain.

Dinsdag 12 juli

Deze morgen stond de wekker van mijn GSM op 8 uur.  Het was de bedoeling om in de koelte van de ochtend de wandeling te maken naar het kasteel van  Peyrepertuse.  Zoals de voorspellingen bevestigd hadden, was het een bewolkte hemel en niet zo warm als de voorbije dagen.  In onze slaapkamer had ik het deken ook al gehaald om ons te dekken, want het was de eerste nacht dat we dit konden verdragen.  

Voor we begonnen, namen we eerst een calorierijke maaltijd tot ons, van spiegeleieren met geroosterd brood (in onze grill).  Geladen met elk een fles water en mijn fototoestel, vatten we de tocht aan naar boven.  Volgens een pijl moesten we de blauw-oranje markering volgen.  In het begin lukte dit aardig.  Maar halfweg stuurde deze ons steeds verder weg van het kasteel, zodat Sabrina liever terug wilde  keren en via de asfaltweg verder klimmen om het kasteel te bereiken.   Na een dik uur stonden we aan de billeterie die ons 17 euro armer maakte.  Mijn lerarenkaart kreeg hier geen vat op.  Daarna was het nog een kwartiertje klimmen tot bij het kasteel.

Ongelofelijk dat men erin slaagde om op deze hoogte een klein dorp neer te zetten vergroeid met de rotsen waarop het werd neergezet.   We kregen er ook nog een show te zien met een valk, een uil, een gier en een arend.  Van een vijfde vogel ben ik de naam vergeten.

Vanop de allerhoogste toren hadden we een wandelpad ontdekt dat naar ons dorp liep.  Het was soms een behoorlijk steile afdaling met schuivers over de keien, maar na een dik half uur stonden we terug bij onze mobilhome.  Ik was ondertussen een grote hoeveelheid vocht kwijt, zodat een douche ons deugd deed.  Na deze douche en een verkwikkend slaapje, voelden we ons terug als herboren.

Onze einddoel voor vandaag was Domaine Castel-Nègre, een wijngaard uit de France Passion.  Via een kloof en zestig kilometer verder, werden we begroet door de wijnboer die trouwens bijna perfect Engels sprak.  Niet tegen ons, maar tegen een Engelsman die er wijn kwam kopen.  Wij hebben er een fles Crémant-Limoux brut gekocht voor de aperitief van vanavond.  Daarna stond er penne met gerookte zalm in mosterdsaus op het menu, met een lekkere fles Fautavel van de streek.

Onze mobilhome werd ondertussen reeds tweemaal besproeit door een overtrekkende regenvlaag.  Hopelijk wordt het weer morgen weer beter, maar we waren toch blij dat het vandaag niet zo warm was als gisteren.

Woensdag 13 juli

Vannacht weinig ogen dicht gedaan.  Terwijl we naar tv keken kwam er reeds een hevige onweersbui over en dit herhaalde zich de hele nacht door.   De regen viel onregelmatig op ons vier centimeter dikke dak en dit maakte behoorlijk lawaai.  We stonden ook onder een boom, zodat de druppels na de bui nog een kwartier verder bleven vallen.  Deze morgen stonden we dan op bij een buitentemperatuur van 17 graden.

Voor Carcasonne hadden we de GPS-coördinaten ingegeven van een camperplaats, maar toen we 37 km later Carcasonne binnen reden, wilde de GPS mij persé onder een brug krijgen van 2m50 hoog, wat met 40 cm meer, moeilijk gaat.  We reden dan maar verder en kwamen de plaatselijke camping tegen.  Ik zag dit zo niet zitten, maar we hadden langs een klein riviertje ook motorhomes ontdekt, ik wilde het daar eens proberen.  Als het van mij afging, stonden we daar, maar Sabrina voelde zich niet gerust, zodat we nu toch op de camping staan.  Gelukkig reden we deze morgen nog binnen, want nu is alles volzet.

Carcasonne bestaat uit twee delen, de benedenstad en een bovenstad, beschermd door een dubbele muur.  Dit deel is voor Disney inspiratiebron geweest voor het kasteel  van Doornroosje.  Ik herinner mij dat de stad toen sliep, maar dit was vandaag zeker niet het geval.  Je kan er over de koppen lopen en voor 't eerst ook Amerikaanse koppen.  Maar de ommuurde stad is zeker de moeite waard.

Daarna hebben we de benedenstad verkend, een typisch Franse (vuile) stad, maar hoewel het begin tegen viel, ontdekten we gaandeweg toch ook mooie plekken.  Er is hier de hele zomer een festival, met dagelijks gratis optredens.  Een voor mij onbekende groep was bezig te soundchecken, maar 't klonk wel goed.

Ik had de schotel opgezet, zodat we nog eens een journaal van één konden meepikken.  Daarna lekker gesmuld van biefstuk, een varkenshaasje, koud fruit, penne en taboelé.  Ja, het klinkt goed en het was ook een feestmaaltijd.  Door het minder goede weer was het geen barbecue, maar de vooruitzichten voor morgen zijn gelukkig opnieuw beter.

Morgen is de de nationale feestdag, maar ik zal eerst eens genieten van de Ronde van Frankrijk op TV.

Donderdag 14 juli

Ja, de Fransen waren natuurlijk jaloers op onze  Vlaamse feestdag, zodat ze zo vlug mogelijk wilden achter komen.  Vandaag was het reeds zover, quatorze juillet, hun nationale feestdag.  Wij hebben er speciaal een dagje langer voor uitgetrokken in Carcasonne.  Hoewel we gedurende de dag weinig gedaan hebben.  Het was de bedoeling om deze morgen nog een fietstochtje te maken langs het Canal du Midi, maar Sabrina's buitenband besliste daar anders over, het sneetje was getransformeerd in een ettergezwel waarbij de binnenband naar buiten kwam.  We zijn dan maar thuis gebleven.

Ik probeerde de digitale televisie aan de praat te krijgen met mijn zelfgebouwde DVB-antenne, maar dit lukte langs geen kanten.  Na een uur gaf ik de moed op en heb mijn GPS in de slaapkamer geïnstalleerd omdat ik wist dat ik hiermee wel de nationale televisiezenders kon ontvangen op het teeveetje dat is ingebouwd.  Zo kon ik toch de koers volgen op een 7 inchscherm.   Via de schotel luisterde ik ondertussen naar Radio Tour.

We aten deze middag warm in de vorm van spaghetti bolognaise, omdat we vanavond de stad wilden intrekken.  Om 18 u was er een gratis optreden en om 22u30 wordt boven Carcasonne een feu d'artifice afgeschoten.

De hele middag lag ik op mijn bed, om te slapen en om de tour eens te volgen over de Tourmalet en Luz d'Ardiden, twee cols die ik als jonge adolecent ook bestegen heb, met de auto welteverstaan.

Rond halfvijf trokken we de stad in, maar rond 8 uur waren we terug op de camping omdat  onze magen knorden.  Straks bekijken we het vuurwerk nabij de camping.  We hebben ontdekt dat we daar ook een mooi uitzicht over de stad hebben.  Zo hoeven we niet veel meer te stappen.  In de benedenstad kon je werkelijk over de koppen lopen.  Het was nog geen zes uur en de mensen hadden reeds hun territorium afgebakend met een deken, een koelbox en veel drank.   In de stad waande ik me op de Roeselaarse batjes, waar opmerkelijk veel Frans werd gesproken.

Morgen trekken we opnieuw verder richting Lodève, een stadje waar we tien jaar geleden ook een vakantie hebben doorgebracht bij het meer van Salagou.  Het wordt hopelijk een aangenaam weerzien.

Ewel, de Fransen kunnen er iets van, het vuurwerk was de moeite waard om een dag langer te blijven.  En dit boven het prachtige decor van de ommuurde stad Carcasonne.  We hebben ervan genoten en met ons duizenden anderen.

Vrijdag 15 juli

Deze morgen handelden we de normale procedure af:  WC legen bij het chemisch toilet,  drinkwater bijvullen met de gieter en een emmer en  afvalwater lozen.   Na de betaling van 52 euro konden we vertrekken over la Montagne Noir via een D-weg.  De D staat voor Damned small route,  gelukkig was het heel rustig op de weg, want op sommige plaatsen konden mobilhomes elkaar bijna niet dwarsen.  Gelukkig viel dit door het weinige verkeer toch mee, zodat we zonder problemen in Olargues arriveerden, een prachtig geconserveerd Middeleeuws dorpje waarop het toerisme gelukkig nog geen vat heeft gekregen.

We maakten er een wandelingetje, eerst naar beneden, naar de Duivelsbrug of Pont du Diable, om daarna te stijgen naar de kerktoren in de hoogte.  Het zicht over de streek was machtig.

Daarna reden we verder door naar Mourèze.  Maar eerst deden we nog inkopen in een Super Intermarché waar we ook een nieuwe buitenband vonden voor de fiets van Sabrina.  Zo kunnen we morgen hopelijk een mooie fietstocht maken.

De volgende halte was de Cirque de  Mourèze waar de natuur erin slaagt om kunst te toveren in de vorm van rotsformaties die overal als stalagmieten oprijzen.  Voor € 2 euro vonden we een parkingplaatsje en de toeristische informatische kregen we er gratis bij.

Onze eindhalte was le lac du Salagou, waar we zo'n tien jaar geleden met vrienden ook verbleven, maar de camperplaats daar stond propvol, zodat we genoodzaakt waren een tweede alternatief in te roepen, bij een wijnboer van de France Passion.  We hebben er geen spijt van dat we hiervoor moesten kiezen, want we staan hier heel rustig, we zijn de enige motorhome die dit domein bezoeken.

Morgen hopen we een mooie fietstocht te maken.  De achterband van Sabrina's fiets werd ondertussen vervangen.  We hebben lekkere pizza's gegeten en als toetje staat nog een caramelijsje te wachten in de diepvries.  Het weer heeft zich opnieuw hersteld met temperaturen over de 30 graden, maar nu genieten we van een lekkere stevige wind.

Zaterdag 16 juli

Het is nu half tien 's avonds, ergens hoog boven het meer van Salagou op een camping te genieten van een optreden van enkele campinggasten.   Deze morgen zijn vertrokken uit de wijngaard in Saint-Felix die we vonden in het boek van France Passion.  We zijn  onmiddellijk doorgereden naar Octon, waar we een camping wisten die ons wel zou bevallen om nog wat van de zon te genieten, want morgen wordt wat regen voorspeld.  Dan zouden we het meer van Salagou proberen te verkennen via de fiets.

We hebben genoten van de zon en van elkaar en ik heb een Vlaming zien winnen op le Plateau de Beille, op televisie welteverstaan.  Voor de rest weinig nieuws vandaag.

Zondag 17 juli

Ik begrijp nu waar het spreekwoord vandaan komt dat God in Frankrijk zou wonen.   We voelen ons hier zo goed in dit ruwe landschap nabij het meer van Salagou dat we besloten om er nog wat te blijven.   Het weer was niet je dat, maar beter dan voorspeld.  Van de regen hebben we enkel last gehad deze morgen in ons nest en een beetje rond 13u toen we aan het picknicken waren.

Vandaag hebben we onze Ronde gereden, eentje van bijna 45 km rond het meer van Salagou.  Begrijp het niet verkeerd, veel van het meer hebben we niet gezien, de wegen liepen errond en we zijn nooit aan de oevers geraakt.  Soms was het behoorlijk klimmen, maar dan volgde ook een heerlijke afdaling.  De wind was ook duchtig van de partij.  Soms voor, soms tegen maar dat is normaal als je rond rijdt.

Bij de aankomst op de camping heb ik me snel voor de tv geschaard om de laatste 40 km te zien met aankomst in Montpellier.  Cavendish toonde zich weer eens de ongekroonde spurtbom.

Vanavond hebben we heerlijk genoten van paëlla met een flesje heerlijke Pouilly Fumé.   Morgen plannen we een fietstochtje naar Lodève, maar dat versla ik morgen wel.

Maandag 18 juli

29 km fietsen om enkele inkopen te doen, zot zijn doet geen zeer.  Ondertussen hebben we Lodève bezocht, de grootste stad hier in de buurt, maar veel stelt het niet voor, een typische Zuide-Franse stad, hondendrollen en veel kleine straatjes.  Er was wel een poëzieprogramma bezig, ik denk dat het er deze avond wel leuk vertoeven is.  In de Hyper U kochten we twee flessen wijn, vier blikjes Chti (Noord-Frans bier dat ik wel weet te pruimen) en nog wat vast voedsel.

Terwijl de heenweg vooral bergop liep met wind op kop, was de terugweg een zaligheid, op een beklimming na op het einde van de rit.   Voor de rest bestond de dag uit slapen, lezen, drinken en vooral genieten van de zon die af en toe door de wolken kwam piepen.  Het is niet meer het zonnige weer dat we gewoon zijn, maar als ik het vergelijk met het Belgische weer, dan mogen we niet klagen.  Dit is de grootste reden dat we ons verblijf hier in Octon wat langer rekken dan gepland.

Dinsdag 19 juli

Rond 5 uur deze morgen vielen er regeldruppels op ons dak, een voorbereiding voor wat ons te wachten staat als we terug in Belgenland zijn.   Het weer was vandaag zeker niet zuiders, wolken met zon en een temperatuur rond de 21 graden, maar we mogen niet klagen, ideaal wandelweer.   We zakten deze morgen af naar Celles, een verlaten dorp bij het meer van Salagou.  Onderweg kreeg ik het gezelschap van een flinke drol die zich parasiteerde aan mijn voetzool.  De stank kreeg ik er gratis bij.

Celles is een uitgestorven dorp door hekken ommuurd.  In de jaren tachtig moest iedereen het dorp verlaten, omdat de rivier Salagou werd afgedamd om er een stuwmeer van te maken.   Wij vermoeden dat we hier zo'n 18 jaar geleden ook waren, maar we vonden de camping niet meer terug.

Deze namiddag ben ik aan een nieuw boek begonnen en deze avond stond een laatste barbecue op het menu, met restjes die we de voorbije dagen hadden verzameld.

Morgen vatten we de terugtocht aan via Millau.  Afhankelijk van het weer blijven we hier nog een volle dag, maar de voorspellingen zijn niet denderend, zodat we waarschijnlijk vlugger zullen afzakken.  Jammer, maar helaas, het is mooi geweest.

Voor vanavond staat ons nog de ontknoping te wachten van Damages,  een fictiereeks die we deze reis bekeken hebben.  Benieuwd hoe het zal aflopen.  De fles Père Magloire staat alvast klaar.

Woensdag 20 juli

We staan momenteel in het Hol van Flutol, een West-Vlaams gezegde voor de middle of nowhere.

Deze morgen nog even de zon gezien en zelfs buiten kunnen ontbijten.   Rond 10 u vertrokken we richting Millau om vandaar door te rijden door Montpellier-le-Vieux, een oord waar de natuur zijn vrije loop kon gaan wat resulteerde in allerlei rotsformaties en prachtige vergezichten.  Het weer was niet je dat, een temperatuur van 15 graden noodzaakte ons tot een trui en lange broek, een groot verschil met wat we gewoon waren.

Het was de bedoeling om daarna een camperplaats in Millau aan te doen, maar die stond vol.  Een andere camperplaats uit ons boek Facile-en-Route bleek enkel een plaats te zijn met een zuil om water te tanken en het toilet te lozen, maar staanplaatsen waren er niet.  Ondertussen was het lichtje gaan branden van de brandstofmeter, zodat ik een brandstofpomp wilde opzoeken, die we vonden in een LeClercq.  Ik kon niet betalen met Visa noch met CB, mijn kaarten werden geweigerd, zodat we ons laatste cash geld op tafel moesten leggen.   In het warenhuis konden we ook geen geld ophalen, maar dit kon gelukkig wel op de terugweg in een Super U.

200 euro rijker zochten we een bestemming op uit onze France Passion, maar die plaats vonden we niet.  We reden wel door een prachtig natuurdomein, zodat ik plots de remmen toetrok en ons langs de kant van de weg heb gesetteld.   We staan hier dus in het Hol van Fluthol.  Lekkere vislasagne binnengespeeld met een flesje witte wijn.  Morgen zakken we verder huiswaarts.

Donderdag 21 juli

Pompompompom...  Tettettettet...  Te Deum voor onze nationale feestdag.  Maxime Montfort heeft zijn best gedaan om zijn ploeggenoot Andy Schleck de overwinning te bezorgen.  Het militair defilé viel bij ons in het water.  Ook hier in Briare le Canal is het  kwakkelweer, nu eens zon, dan bewolking en af en toe een saladevlaag.

Ik denk dat we deze nacht op de donkerste plaats stonden, waar ik ooit verbleven heb.  Rond 23 uur zag ik geen enkel lichtje, voor iemand die in België woont onvoorstelbaar.  Jammer genoeg was het bewolkte hemel, anders had ik zeker de sterrenhemel eens geobserveerd.

Deze morgen werden we wakker terwijl aan weerszijden een kudde schapen langstrok.  Rechts zonder herder, links in de verte met twee herders waarvan één te auto.

We vertrokken behoorlijk vroeg naar onze normen, rond 9u05.   Om tijd te sparen, besloten we niet nog eens over Millau te rijden, maar onze kredietkaart boven te halen en nogmaals de viaduct van Millau te nemen.  Een goede beslissing, want we schoten het eerste uur goed op, net als de overige vijf uren.   We reden vandaag 527 km, maar om 16u wilde ik de remmen dichttrekken om de Tour te bekijken.

De voorziene halte in Briare le Pont bleek vol te staan, dus reden we door naar Ouzouer dat eveneens aan het kanaal van Briare ligt.  Op de camperplaats aldaar, had ik geen ontvangst van digitale televisie, nog van de satelliet en bovendien had ik er voor het eerst geen internetverbinding, een ramp voor een addicted als ik.   Ik ben daarom teruggekeerd naar Briare waar ik op de plaatselijke markt toch de beklimming op de Gallibier kon bekijken.  Een politieman kwam me wel vriendelijk verwittigen dat ik er best niet zou overnachten, want het was markt de volgende dag, dus de kans was groot dat ik om vijf uur uit mijn bed zou worden gelicht.

Na de Tour keken we of er een plaatsje vrij was gekompen aan de kades.  Op de voorziene plaatsen niet, maar als geroutineerde mobilhomegebruikers vonden we wel even verder een plaats voor auto's die mits wat millimeterwerk ook voor onze mobilhome geschikt was.

We maakten daarna een wandeling naar de grootste metale brug voor boten van Europa, zo'n 625 meter lang, over de Loire.   De kerk is de enige bezienswaardigheid van het stadje.

Vanavond staan croque monsieurs op het menu.  Of we morgen doorrijden naar huis weten we nog niet.  Normaal is dit de laatste dag dat ik internet heb, dus heb je morgen geen nieuws van ons, dan zijn we nog onderweg, anders komen we zaterdag rond de middag thuis.  We hebben nog zo'n 465 km voor de bumber.

Vrijdag 22 juli

Het zit er bijna op, nog 187 km scheiden ons van het thuisfront.  We staan momenteel op een parking in Roye.  We kozen deze stad omdat de kans het grootst was dat ik hier de beklimming van de Alpe d'Huez kon zien en tergelijkertijd volgen via het internet, wat een juiste keuze bleek te zijn.  Het feit dat er een sanizuil aanwezig was om ons toilet te legen, was aardig meegenomen, want het rode verklikkerlampje vertelde ons dat dit dringend nodig was.

Het wordt het laatste verslag van een mooie reis, want over de laatste tweehonderd kilometes valt er hopelijk niets meer te vertellen.

Deze morgen verlieten we onze camperplek om op een andere camperplek te staan in Briare waar we dachten onze toilet te kunnen lozen, wat door een technisch mankement niet lukte.  We hebben wel de fietsen nog eens van stal gehaald om zowel het Canal de Briare als een stuk van de Loire te verkennen.   Jammer dat men in Frankrijk nog niet dezelfde aandacht heeft voor het fietstoerisme als bij ons, want het is er wel heerlijk fietsen, enkel het weer wilde niet mee, maar we hadden gelukkig geen regen.

Na enkele inkopen in een zoveelste Carrefour en de tank nog eens voor 80 euro gevuld te hebben, vertrokken voor net geen 300 km.  We konden vlot doorrijden, beter dan verwacht, ook rond Parijs.

Wat ik zal onthouden van deze reis naar de Langeguedoc-Roussillon:

1) Het perfecte rijgedrag van de nieuwe mobilhome

2) De heerlijke slaapkamer die we nu hebben

3) Het zonnige weer in vergelijking met de rest van noordelijk Europa.  Ook wij hadden niet de zuiderse zon zoals ze deze hier gewoon zijn, maar we hebben overdag zelden regen gehad.

4) Het aangenaam gezelschap van mijn vrouw.

5) Het dikke boek, de Magiër dat ik op mijn ebook heb gelezen.

6) Dat er overal een goed bereik was op het internet, zelfs op de meest afgelegen plaatsen.

7) Het lekker eten en wijn die we dagelijk tot ons namen.  We zijn slechts twee keer uit wezen eten, maar ook in de mobilhome was het elke avond een feestmaaltijd.

8) Dat Frankrijk heel mobilhomevriendelijk is.

9) De variatie in landscappen en steden die we gezien hebben.

Ik heb genoten van mijn dagelijkse verslagen, ik hoop voor jullie ook.  Tot reis...

Oh ja, nog dit, ik post ook nog een boel foto's om dit verslag te illustreren.  Blijven kijken dus.

Epiloog

Om te eindigen nog wat statistische gegevens over onze reis.

We reden in het totaal 2891 km met een gemiddeld verbruik van 10,8 liter op 100 km, wat voor een nieuwe mobilhome niet slecht is.  We reden gemiddeld aan 55 km/u en hebben 52 uur en 13 minuten in een rijdende  mobilhome gezeten.  Ondertussen hebben we naar 1001 liedjes geluisterd uit de TOP 2000, we hebben er dus nog 999 te goed voor een volgende reis.