De foto's

Zoals beloofd de foto's:

https://photos.app.goo.gl/qrQAnZEA2Q1BjNTf6 

Home

Deze morgen nog langs Roubaix gepasseerd,  zes uur later was deze stad opnieuw te zien op het scherm.  We vertrokken iets voor negen en tegen half één waren we thuis.  Zowel gisteren als vandaag hadden we vlot verkeer.  Enkel op de Francilliene, ten  zuidoosten van Parijs hadden we twintig minuten traag tot stilstaand verkeer.
Nog een vraagstukje voor de statistieken:  Een camper rijdt gedurende 10 dagen vanuit West-Vlaanderen naar Poitiers via wat omwegen en terug.  In 't totaal rijdt hij 1506 km bij elkaar, met een gemiddeld verbruik van 10,3 l per 100 km.  Als je weet dat de camper alles samen 25 uur gebold heeft, hoeveel liter diesel heeft hij dan gemiddeld per uur verbruikt?  Let op, er zit één overbodig gegeven bij.
Oes Nest is ondertussen terug proper, van binnen en van buiten.  Maar hij blijft even thuis staan, wellicht om wat TV te kunnen kijken vanaf woensdag tot het weekend.
Er wordt een zonnig weekend voorspeld, misschien breien we nog een korte uitstap aan onze vakantie zondag en paaasmaandag.  We zien wel.
Je hebt nog een pak foto's te goed, maar die komen later online.

Ten slotte link ik hier nog de voorbereiding van onze trip, misschien kan je er delen van gebruiken in de toekomst.

Rosnay

Zalig, luisteren naar de top 70 op radio 2 met muziek van... de jaren zeventig, terwijl ik m'n blog schrijf met een drankje aan mijn rechterhand en enkele tuckoekjes onder linkerhandbereik.

We hadden voor vandaag gekozen voor rust en natuur.  We zijn in beide opzets...  opzetten... ??? geslaagd.  We stonden om kwart voor negen op om ons daarna te laten verwennen door afgebakken boterkoeken, Frans brood en verse koffie.  De voormiddag werd ingevuld door Sabrina met de laatste bladzijden van haar boek (ééntje met echte bladzijden deze keer).  Ik liet mijn drone eens opstijgen boven de camping om enkele beelden te schieten van de omgeving en de vissers aan de vijver.

We staan in le Parc naturel régional de la Brenne, een mozaiek van vennen, heidevelden en heuvels.  La Brenne is te vergelijken met de Wijers in Zonhoven bij ons, maar dan met zijn drieduizend vijvers, heel wat groter.  De meeste vijvers werden door de mens aangelegd om er tijdens de Middeleeuwen vis te kweken.  Wij zagen nog enkele moderne viskwekerijen langs onze fietsroute vandaag.  Maar de opwarming van onze planeet is hier ook goed zichtbaar, want verschillende vennen staan bijna helemaal droog.  Op een infobord in één van de vele vogelkijkhutten lazen we dat het waterniveau dit jaar uitzonderlijk laag staat.  Onze buurman op de camping uit St-Job-in-'t Goor (uit Antwerpen, niet van Antwerpen, drukte hij mij op het hart) had tijdens zijn verblijf van drie weken reeds 57 verschillende vogels gespot.  De streek is een paradijs voor vogelaars.  Wij zijn al blij het verschil te herkennen tussen een zwaan en een reiger.
We stelden tijdens onze fietstocht vast dat we hier nog gefietst hebben in het verleden.  De wereld is klein voor een camperaar.

We vertrokken om half twee en 51 kilometer later waren we terug op de camping om half zes, net op tijd voor onze aperitief.

Vanavond staat paella op het menu (inderdaad broere).  Ik plan twee dagen in om terug huiswaarts te keren.  Het is de bedoeling om zondag nog de laatste 40 km mee te kunnen pikken van Parijs-Roubaix, op onze tv thuis welteverstaan.  We hebben er een schitterende week opzitten, die veel te vlug voorbij vloog.  Maar er komen gelukkig nog paasvakanties aan...

Rosnay

Woensdag 10 april

Toen men mij vroeg waar we naartoe trokken tijdens de paasvakantie, antwoordde ik dat onze eindbestemming  Futuroscope was.  Gisteren was het zo ver na enkele omzwervingen en stops.  Futuroscope is een Frans attractiepark opgebouwd rond de thema’s multimedia, cinema en vernieuwende audio-visuele technieken, zoals virtual reality-brillen.  We waren hier, schatten we, in de zomer van 2002 met de kinderen.  In het aanbod van Educpass zat één vrijkaart, ter waarde van € 45.  Omdat Poitiers van afstand net nog te doen is voor een week vakantie, werd dit onze eindbestemming.  Futuroscope opende in 1987.  Het attractiepark trekt op één park na het meeste bezoekers per jaar in Frankrijk.  De parkings stonden halfvol, dus echt druk was het niet.  We moesten twee keer 45 minuten in de wachtrij staan voor een attractie, maar Futuroscope doet er alles aan om dit wachten draaglijk te maken, met allerlei infoborden en kleine tussendoortjes.  Tegen 18u waren we rond, zodat we de leukste activiteiten nogmaals konden doen en nu stonden er geen wachtrijen meer.  Les mystères du kube vonden we een hoogtepunt waarin drie acrobaten toeren uithaalden in een steeds veranderd decor van allerlei projecties.  La Vienne dynamique was de enige attractie die mij bekend voorkwam, maar de dolle rit in een racewagen doorheen Poitiers vonden we de moeite waard om ‘s avonds nog eens te doen, deze keer op een betere plaats.  Ik vond de rallyrit naast Sébastian Loeb met een HTC Vive-bril op de neus, subliem.  De avondshow buiten om 22 u vonden we beiden minder, maar we verstonden ook weinig van het verhaal.  Tegen kwart voor elf lagen we in ons bed op de camperparking nabij het park.

Donderdag 11 april

Poitiers is omgekeerd evenredig met de futuristische stijl van Futuroscope.  Deze Romeinse stad oogt niet toeristisch, maar ademt Franse authenticiteit.  Alle gebouwen zijn in grijs/beige kleuren, zodat ze een éénheid vormen.  We hadden drie wandelroutes uit onze Michelingids aaneen genaaid tot een verkenning van 18500 stappen.  Zelf hebben we die niet geteld, daar bestaan gelukkig gadgets voor.  De stad beviel ons.  Over de middag zondigden we een maaltijd bij Saint Quick.  We maken er geen gewoonte van.
We staan nu tegen onze gewoontes in op een camping in het regionaal park la Brenne.  Het is de bedoeling om hier nog een tweetal dagen uit te rusten vooraleer we terug huiswaarts trekken.  Sabrina moet maandag terug werken, maar er staat ook heel wat werk voor mij op de plank met de renovatiewerken die we willen uitvoeren.

Naitré

RIP Paul Severs.

De week voor we vertrokken besteedde de media in alle kanalen aandacht aan de week van de slaap. We kregen allerlei tips en raadgevingen, van vermijden van blauw licht ‘s avonds tot spaarzaam zijn met alcohol.  Graag wil ik hier ook een tip aan toevoegen: ga op reis met een camper.  In Oes Nest doe ik het licht letterlijk en figuurlijk een uurtje vroeger uit dan thuis.  Binnen het kwartier ben ik vertrokken naar dromenland en ik slaap vaak aan één stuk door, wat van thuis niet gezegd kan worden.  Stress heb ik weinig thuis, maar ik zit hier wel geen uren achter een scherm te werken.

Mooi weer en een goede voorbereiding zijn vaak de fundamenten van een geslaagde trip.  Het eerste heb je niet in handen.  Ik had voor vandaag een fietstocht voorbereid van 26 km.  We konden Oes Nest laten staan, zodat er nog 15 km bij kwam, heen en terug.  We vertrokken in de mist, maar gelukkig verdween die plots na een uurtje fietsen.  Misschien werd de mist gefabriceerd in de nabijgelegen kerncentrale.  Tijdens onze fietstocht zagen we drie vertikale wolken en gisterenavond weigerde mijn drone de lucht in de gaan.  Wat opzoekwerk leerde me dat we op een no-fly-zone stonden met een kerncentrale in de buurt.  Misschien dat de straling mij zo’n goede nachtrust had bezorgd ;-)

De fietstocht was veel minder inspannend dan eergisteren.  Logisch als je langs de Loire fietst die het landschap voor ons heeft geëffend, door de jaren heen.  Eigenlijk hebben we de Loire niet zo vaak gezien, zodat we onze route bewust verlieten om toch eens aan de oevers te verpozen.

Tegen half twee waren we terug en na een tukje zetten we koers ten zuiden van Châtellerault, een vette 20 kilometer van Poitiers.  Na een uur rijden konden we onze stoeltjes buiten zetten en hebben we nog beiden in de zon van onze lectuur genoten.

Sabrina maakt momenteel pasta met zalm in mosterdsaus.  We staan op een simpele, maar mooie camperplaats aan de oevers van een riviertje waar Google Maps vertikt om de naam van te tonen.  Morgen bezoeken we Futuroscope.  Daarom morgen geen blog, want we willen zo lang mogelijk profiteren van deze plek die we vijftien jaar ook bezochten.  We waren toen enorm onder de indruk in een tijd dat 3D onbekend was, maar op de website staat dat we ook 4D zullen beleven.  Doet me aan Steven Hawking denken die tijd als vierde dimensie beschreef.

Chouze-suf-Loire

Dit is la douce Franse op zijn best.  We staan op een rustige camperplaats in het hart van een klein dorp dat op sterven na dood is.  Om het half uur horen we de kerkklok de tijd aangeven (hopelijk niet vannacht). De stoeltjes staan op het grasplein naast Oes Nest, de pastis zorgt voor de nodige inspiratie.
Ik blog nu enkele dagen en steeds wil ik het vermelden, maar bij het nalezen van mijn blog ‘s morgens stel ik vast dat ik het weer vergeten ben.  Hopelijk lukt het vandaag.
Le Mans is geen stad om een citytrip te plannen.  In drie uur heb je alles gezien.  Le Mans is bij ons vooral bekend voor z’n racecircuit, maar terwijl Zolder en Francorchamps als stad niets voorstellen, is le Mans wel een stad met 130 000 inwoners.  Voor toeristen is enkel de oude binnenstad interessant, maar deze oude Romeinse stad is op dat vlak wel een stop waard.  De stadsmuren met hun verschillende patronen zijn goed bewaard gebleven.  De majestueuze kathedraal behoort tot de mooiste die Frankrijk te bieden heeft.  Zeker op een dag als vandaag waarbij er weinig toeristen zijn, waan je jou terug in de Middeleeuwen doorheen de nauwe straatjes en vele vakwerkhuizen.
Op het plein voor het stadhuis, genoten we van een lekker menuutje voor weinig geld.  Enkel bier kost hier te veel, omdat de Franse staat dit buitensporig belast.
Halle kleurt blauw door zijn boshyacinten.  Haspengouw kleurt wit door zijn fruitbloesems.   De voorbije dagen reden we doorheen enorme velden gele koolzaadbloemen.  Zo ook vandaag, op weg naar onze camperplaats.  Zo, deze keer ben ik het niet vergeten te vermelden.
Onderweg sloegen we zowel diesel als wijn in, samen met wat kaas en een Frans stokbrood voor vanavond.  Morgen springen we weer op onze fietsen.
Het weer is voorlopig beter dan voorspeld.  Voor morgen wordt opnieuw halfbewolkt voorspeld.  We zijn daarmee content.

La Ferté-Bernard

La Ferté-Bernard, “waar ligt dat?”, vraag je jou wellicht af.  Wel, op zo’n 40 km van le Mans met een parking waar de schotel vrij zicht heeft om het laatste anderhalf uur te volgen van de Ronde van Vlaanderen.

Wij reden onze rondes, in ‘t meervoud inderdaad.  Ik had bij mijn voorbereiding twee lussen aan elkaar gebreid, goed voor zo’n 55 km fietsplezier doorheen een glooiend landschap met heel veel groen en lentefris.  De 36 km naar de vertrekplaats in Nogent-le-Rotrou waren adembenemend mooi, alsof je doorheen een 3D-film reed, met een zwanger wolkendek waar doorheen de zon probeerde de nevel op te lossen.  Le Parc regional de Perche was de kleine omweg meer dan waard. 

Het was de intentie om na de Ronde door te rijden tot in le Mans, maar daar is morgen genoeg tijd voor.  We blijven hier staan.  Straks maak ik na het avondeten nog een kleine wandeling naar een grote waterplas die hier vlakbij ligt, om daarna de afvallingskoers de Mol te volgen op Vier.

Mortagne-au-Perche

We staan met onze voeten in het water.  Het restaurant “Les pieds dans l’eau” is jammer genoeg volzet vanavond, maar het is een prachtige camperplaats waar we nu met z’n vijfen staan.

Amai Amiens, zo’n prachtige stad hadden we niet verwacht.  We raakten Oes Nest kwijt op de parking nabij de nieuw aangelegde groene long “Parc Saint Pierre”.  Van daaruit knoopten we aan met de wandeling uit Reisroutes die in zo’n 62 hectometer (waarom leer je dit anders nog in de lagere school) de highlights aandoet van deze verrassende stad (met twee rr Katleen) We verbleven er nu drie uur, maar neem dit gerust als tip mee: je kan er makkelijk een citytrip van maken van drie dagen, een plan dat we in de toekomst nog ondernemen.  De kathedraal spreekt natuurlijk het meest tot de verbeelding.  De Notre Dame van Parijs zou je volledig in die van Amiens kunnen onderbrengen.  Jules Vernes woonde ook 18 jaar in Amiens en er is een museum en binnencircus aan hem gewijd.  

Amiens werd in de Middeleeuwen rijk met de textielindustrie.  Het blauwe textiel was toen heel vermaard en uniek.  Het werd gekleurd met een lokale plant wede wat het textiel eerst geel kleurde, maar na drogen blauw werd, een kleur die in de Middeleeuwen stond voor rijkdom.

Na het verval van de textielindustrie spiegelde dit zich ook af op de stad.  Gelukkig werd Amiens tijdens de twee wereldoorlogen gespaard van vernieling, zeker de kathedraal.  De laatste tien jaar worden grote inspanningen gedaan om Amiens zijn glorie van weleer terug te geven en men slaagt daar wonderwel in.  Vele brede lanen, autovrije winkelstraten, groen en mooi gerestaureerde gebouwen, waarbij de Tour Perret in het oog springt.  We bezochten vroeger le Havre, de havenstad waar architect Peret zijn stempel op drukte na de tweede Wereldoorlog.

Straks schotelt Sabrina een gerechtje op tafel met pittavlees, rijst en sla.  De avond wordt voor de rest gevuld met lezen en een nieuwe aflevering van Homeland, seizoen 7.

Op weg naar Amiens

Atrecht en Utrecht, één lettertje verschil en toch liggen ze op 300 km van elkaar.  Beiden zijn in mijn geschiedkundig brein opgeslagen onder “De vrede van...”.  Atrecht behoorde lange tijd tot het graafschap Vlaanderen, maar kwam vanaf 1659 onder Frans bewind.  Atrecht werd Arras en is nu de hoofdstad van het departement Pas-de-Calais.  Het werd onze eerste tussenstop op weg naar Amiens. Via een korte stadswandeling van Reisroutes, arriveerden we via le Grand’ Place op Place des Héros, waar we een koffie nuttigden onder de belforttoren met op de top de Vlaamse leeuw, het symbool van Artois.  De stad oogt Vlaams in al zijn poriën.  We sprongen nog even binnen in de kathedraal van Saint Vaast (Vidasdus) maar de ondergrondse gangen waar tijdens de Eerste Wereldoorlog meer dan 20000 soldaten werden ondergebracht, hebben we niet bezocht.

Ik had een camperplaats in Naours voorbereid, maar ter plaatse aangekomen, bleek dit een privéparking te zijn.  Op CaraMaps (bedankt Geert) vond ik iets verder een andere parking, maar die lag naast een D-weg.  We vonden nog een parking dichter bij Amiens, maar op weg ernaar toe zag ‘t vrouwtje een pijl naar een plaatselijk sportstadion, waar we nu rustig staan naast een voetbalveld.

De schotel draait momenteel op zoek naar Astra 3, maar ik vrees ervoor wat in het zuid-oosten staan bomen.  Geen erg, we starten wel een nieuw e-boek en op mijn mobiele harde schijf staan nog heel wat series.