Deze reisblog bevat schrijfsels over uitstappen & reizen met Oes Nest I, II en III. We rijden nu rond met een McLouis Carat 473. De blogs worden vooral neergeschreven voor persoonlijk gebruik en als souvenirwaarde. Maar omdat het internet voor mij de perfecte bibliotheek is om informatie te vinden, wil ik langs deze weg ook mijn info delen met anderen. Ik hoop steeds op een reactie.
Posts tonen met het label 2022 Paasvakantie Isle-de-France. Alle posts tonen
Posts tonen met het label 2022 Paasvakantie Isle-de-France. Alle posts tonen
De 350 km huiswaarts verliepen in een borstelloze carwash van 300 km lang. Naarmate we de Belgische grens naderden werd de regen minder en op eigen grondgebied zagen we opnieuw licht aan het einde van de tunnel.
Ondertussen werden alle blogs aangevuld met een video en heb ik ook de links van onze wandelingen en fietstocht gepost. Enkel vandaag blijft naakt achter...
Zalig. Met onze nieuwe kampeerstoelen in 't gras achter Oes Nest, uit de wind en in de zon. Een pastisje in het houdertje vastgeklikt in de leuning van de stoel. Meer moet een mens niet hebben.
Als Poetin ons alles kan wijs maken, dan kan ik dat ook. Net voor we wilden vertrekken aan onze stadswandeling door en rond Provins, brak er een Franse colère los met bakken regen en hevige rukwinden. Gelukkig bleef het verder droog toen we een uur later Komoot volgden voor een stadswandeling van 9 km door de oude boven- en nieuwe benedenstad. Provins heeft van oudsher de grootste jaarmarkt van de streek en vormde ook een verbinding tussen het koude noorden en het warme zuiden van Frankrijk. De stad was helemaal ommuurd en is dit nog steeds voor anderhalve km. De remparts worden momenteel grondig gerestaureerd.
Op een van de vele pleintjes ontdekten we een Normandisch pannenkoekenrestaurant dat we vanavond zullen aandoen om er ons laatste avondmaal te nuttigen.
Zonder veel voorbereiding hebben we enorm genoten van de streek. Frankrijk is altijd thuis komen. Vroeger was het ons vankantieland bij uitstek, maar vreemd genoeg trekken we nu met Oes Nest naar andere landen. Bordeaux en omgeving staat reeds lang op ons verlanglijstje. Misschien moeten we er eindelijk eens werk van maken.
We hebben -tuur mooi gespreid over onze dag. In de voormiddag een stevige brok natuur en tijdens de tweede helft wat cultuur rond het kasteel van Fontainebleau.
Le Sentier des Carriers was een schitterende verrassing. We trokken doorheen grote stukken zandsteen, die soms als reusachtige knikkers op onze weg lagen en andere keren een kloofje open lieten om erdoor te kunnen wandelen. Op sommige plaatsen leek de natuur de zandstenen in tweeën te hebben gekloofd, maar later leerde een informatiebord ons dat het de mens was die hier te werk was gegaan.
Hetzelfde bord informeert de lezer dat je vijf uur doet over de 6,5 km. Wij deden er nog een kilometer bij en rondden de toer af in 2,5 uur. We hadden een warme soep verdiend nadat we een blauwtje hadden gelopen, de wegmarkeringen die we moesten volgen.
Er was bijna geen volk bij le Chateau de Fontainebleau, een immens verschil met Versailles. De tuinen konden we deze keer zonder problemen bezoeken en het was gratis voor niets deze keer.
Moe, maar voldaan waren we tegen kwart voor vijf terug en kon ik nog de laatste kilometers meepikken van de Scheldeprijs. De druppels op de lens verraadden dat we hier droger weer hebben. Hopelijk blijft het zo voor onze laatste volledige dag morgen, maar we klagen niet, we gokten en hebben gewonnen met onze gekozen bestemming die ook bijzonder mooi meevalt.
Op weg van Isle Adam naar Versailles was het zaak om aandachtig te blijven, met de ogen wisselend op de GPS en het verkeer rondom ons, want het was behoorlijk druk op de weg. We naderden Parijs en Parijs is een wereldstad. Brussel is een provinciestadje daarbij vergeleken. Eenmaal, op anderhalve km van mijn GPS-coördinaten die ik deze morgen had ingevoerd, waren we de weg kwijt. Er was helemaal geen rond punt waarvan ik de derde afslag kon nemen. Na wat gevloek en omweg arriveerden we op onze camperplek voor vandaag, nabij een drukke viervaksbaan. We besloten wel Oes Nest achter te laten voor een wandeling naar Versailles, maar niet om er te blijven overnachten.
Ik had gisteren op RouteYou een wandeling gevonden door de stad Versailles naar het kasteel met dezelfde naam, lang geleden gebouwd op vraag van Louis XIII, maar zijn zoon met dezelfde voornaam, maar een cijfertje meer, zette het op de kaart.
De tuinen rond het kasteel zijn normaal gratis, uitgezonderd op dinsdag en laat dat net onze dag zijn vandaag. We zagen het niet zitten om twee keer 10 euro te betalen en korten onze wandeling dan maar met de helft in. Mijn uurwerk telde rond de 13500 stappen, we zullen toch meer dan 10 km gestapt hebben.
We troostten ons met de idee dat er in Fontainbleau ook een mooi park is nabij het kasteel met dezelfde naam en wij terug en route. Bij het verlaten van Versailles kregen we nog een mooi zicht op de Eifeltoren cadeau.
We staan nu op een rustige parking in de bossen van Fontainebleau. Het zal een stille nacht worden, misschien zelfs een heilige nacht.
Oh ja, vandaag was een droge dag en voor morgen wordt een kopie voorspeld. Laat ons bidden...
Frankrijk doet serieuze inspanningen om de fiets een plaats te geven in het verkeer. We ervaarden dit op weg van L'Isle Adam naar Auvers-sur-Oise, één van de tien hoogtepunten van Isle-de-France die ik vrijdagnamiddag op een website vond. Het is niet de bedoeling om ze alle tien te doen, maar dit schildersdorp stond wel op ons verlanglijstje. Het dorp kreeg zijn bekendheid omdat een groot aantal wereldberoemde kunstenaars als Cézanne en Daubigny er een deel van hun leven doorbrachten. Vincent van Gogh maakte hier 70 schilderijen tijdens de 80 dagen die hij ook in Auvers-sur-Oise verbleef. Na die 80 dagen joeg hij een kogel in zijn buik, wat hem twee dagen later het leven kostte. Zijn broer Theo wilde hem een begrafenis schenken in het prachtige kerkje Notre-Dame-de-l'Assomption dat door een schilderij van Van Gogh voor eeuwig op het cultureel netvlies van de wereld geprint staat, maar de priester vond dat er geen plaats was in zijn kerk voor een zelfmoordenaar en zeker niet als deze nog eens protestants was. Vincent ligt wel begraven op het kerkhof even verder en ook zijn broer Theo werd naast zijn graf bijgezet, hoewel die een jaar na zijn oudere broer stierf in Nederland.
Auvers-sur-Oise straalde zuiderse charme uit. De zon op de zandstenen huizen in combinatie met de mooie bebloeming zorgde hiervoor.
Deze charme verdween snel toen we ons een weg beukten tegen de koude noord-oosten-wind. Maar het werd toch een prachtige dorpenroute waarvan de foto's later hopelijk kunnen getuigen. De zon verdween ondertussen achter de wolken waaruit een spatje regen ons durfde te dopen, maar de laatste vijftien kilometer waren best aangenaam met een duwtje van de wind in de rug en elektrische ondersteuning tussen de benen.
Tegen drieën waren we terug, net op tijd voor ons dagelijkse kopje afternoon koffie.
We waren eerst van plan om gebruik te maken van de plaatselijke douches op de camping, maar we betaalden voor deze luxe in Oes Nest. Morgen vullen we onze watervoorraad wel terug aan. 't Is inbegrepen in de prijs.
Genesteld in een groen kader midden in het Regionaal Natuurpark van Oise-Pays de France, in de gemeente Asnières-sur-Oise, is de koninklijke abdij van Royaumont, gesticht in 1228 door Saint-Louis, de grootste cisterciënzerabdij van Ile-de-France. Na bewoond te zijn door een monnikengemeenschap tot aan de Revolutie, werd de abdij achtereenvolgens een katoenspinnerij, een noviciaat en daarna een militair hospitaal tijdens de Eerste Wereldoorlog, alvorens aangekocht te worden door de familie Goüin, die in 1964 de Royaumontstichting creëerde, een stichting met culturele inslag.
Om half twaalf was het eerste geleide bezoek. We konden daarom rustig wakker worden en ontbijten. We moesten slechts 14 km overbruggen. We hadden weinig last van het spoor dat vlak naast ons lag, de feestmuziek in het begin van de weg in de tent had iets meer gestoord vannacht.
De abdij van Royaumont was het culturele hoogpunt van de dag. Voor het sportieve trokken we naar de camping van Les trois sources bij het eilandje van Adam. Internet omschreef de camping als oud, maar proper, een omschrijving die klopt, maar voor 10 euro, elektriciteit en warme douches inbegrepen, klagen we niet. Meer zelfs, we beslisten zonet om er nog een dagje bij te doen.
Onze namiddag werd rustig gevuld met mannen- en vrouwenkoers in Vlaanderens mooiste.
Morgen heb ik een fietstochtje gepland en we hoeven slechts vijf kilometer bij te fietsen als we blijven staan.
Deze avond komt een klassieker op tafel: kaasfondue met enkele glaasjes cider. La douce France ten top.
Als een getormenteerde alcoholieker hield ik de voorbije week elke dag Kronenburg in het oog op Meteovista. We wisten dat het er geen kamertemperatuur zou zijn, maar de vooruitzichten wijzigden dagelijks van droog, maar koud naar één, twee tot drie druppels onder een wolk en dit een hele week lang. In gewone mensentaal: het zou koud en nat zijn in de Eifel. Aan een tafeltje in de nieuwe brasserie Besjamel hakten we vrijdagnamiddag samen de knoop door om het roer om te gooien, richting Frankrijk. Sabrina moest vrijdag nog aan de arbeid tot drie uur. Ik gaf mezelf één uur om een drogere locatie te vinden en een eerste overnachtingsplaats voor vrijdagavond. Meteo France deed me Ile de France van de hand. De vooruitzichten waren ook niet die van prille lentedagen, maar het zag er in elk geval beter uit. In het centrum van dit eilandje van Frankrijk ligt de hoofdstad Parijs, maar die laten we links of rechts liggen, ik wil niet partijdig zijn met de verkiezingen in aantocht.
Ik prikte op goed geluk een plekje uit langs de Somme, 150 kilometer rijden. La Neuville-lès-Bray bleek een schot in de roos te zijn, een kleine parking nabij een sluis. Onderweg ernaar toe, werden we beiden overspoeld door herinneringen aan vroeger, toen we vaak via Parijs langs de Bison Futé richting het zuiden reden.
We arriveerden tien voor zeven en het werd een bijzonder rustige nacht waarin we beiden deze morgen uitgeslapen wakker werden.
Voor vandaag had ik gisterenavond tijdens de Voice Kids een wandeling uitgestippeld langs de Somme en de vele waterpartijen die deze streek rijk is. We werden aangenaam verrast door de omgeving, de vredige Somme was gedurende vele kilometers onze buur samen met de vele zwanen en eenden. Jammer genoeg was dit tijdens 14-18 wel even anders.
Ik had tijdens het reclameblok op VTM ook een nieuwe overnachting vastgelegd, net geen 100 km verder, op een parking langs een andere rivier, de Oise. Even voor vijf waren we precies op tijd voor de aperitief/blog. Morgen bezoeken we de abdij van Royaumont. We kruipen vanavond met een tevreden gevoel onder de dekens over onze eerste dag die verrassend goed meeviel.
