De situatie doet me denken aan 35 jaar geleden toen mijn broer trouwde. Ik zat toen meer in de auto te luisteren naar de finale van Wimbledon. Nu gebeurt hetzelfde. Via internet volg ik de spannende finale tussen Djokovic en Federer.
Het weer zou vandaag scheidsrechter spelen of we nog een dag langer bleven op de camping of niet. Meteovista's voorspellingen waren juister dan die van Accuweather: het begon te regenen rond 10 uur. We hadden gelukkig alles reeds opgeborgen en hadden gisterenavond reeds afgerekend, zodat we snel konden vertrekken.
Na vijftig kilometer bollen, stopten we in Buçaco, een magische plek met een mysterieus bos, het duurste hotel van Portugal, de achttien staties van de kruisweg uitgebeeld in prachtige terracottabeelden, zeldzame en oude bomen en vooral, veel... regen. We lieten het niet aan ons hart komen en maakten toch een mooie wandeling door dit domein, wat ons €7 kostte bij het binnenrijden.
Na de koffie rond 15 u, probeerden we nog een cache te versieren iets verderop, maar die vonden we niet en de vochtige omgeving deed ons besluiten om verder te rijden naar Mira aan de kust, zo'n 50 kilometer verder.
Mira, het Blankenberge van Portugal was druk. De Portugezen trekken op zondag massaal naar zee en alle parkings stonden vol. Het weer was intussen positief gekeerd. De zoektocht naar een mooie camperplaats duurde daarna meer dan anderhalf uur. We reden steeds verder door naar onze volgende halte: Aveiro. We staan nu op een kleine parking met zicht op Aveiro, gelegen aan het water. Voor ons dobberen werkloos een rij vissersbootjes.
Drie, drie, veertig, veertig, vijfde set. Het is razend spannend, net als mijn boek, de sneeuwman van Jo Nesbo, wat ik gisteren uit kreeg.
Track
Geen opmerkingen:
Een reactie posten