GR130 Van Buysscheure naar Herzeele

De GR130 krijgt ook de GR-IJzer als naam, omdat de route doorheen het stroomgebied loopt van de IJzer, beginnend in Buysscheure aan de monding, om te eindigen in Nieuwpoort.  De GR 130 IJzer loopt voor de helft door de Westhoekregio van Frans-Vlaanderen en voor de helft door West-Vlaanderen. De start van de wandeling loopt samen met de GR128.

Na het afwerken van de GR5A zocht ik een kort GR-pad dat ik dit jaar nog kan afwerken.  Mijn oog viel op de 100 km lange route langs de IJzer.  Het was reeds een tijdje geleden dat ik nog eens op stap was met mijn ex-collega Geert en na vele pogingen lukte het dan toch.  

De eerste 50 km die we over twee dagen spreidden, is niet de mooiste route van de GR-routes die ik reeds ondernam, maar we hadden veel bij te klappen, zodat we niet altijd oog hadden voor de omgeving.  Nu ik de foto's bekijk, valt het vlak en open landschap nog best mee.  De bron misten we bijvoorbeeld in het begin van onze tocht, zodat we 's avonds die nog gingen opzoeken met de camper.  

De eerste dag was het zwaar bewolkt met veel wind, maar we kregen pas 's avonds regen toen we reeds binnen zaten.  De tweede dag brak de zon af en toe door en in de namiddag lukte het zelfs om in T-shirt te stappen.

Frans-Vlaanderen is altijd een beetje thuiskomen.  Het voelt Vlaamser aan dan vele van onze dorpen en steden.

Fotoalbum

GPX-bestanden: Dag 1      Dag 2

GR5A Boekhoute <> Overslag

De westenwind bepaalde het traject vandaag.  Gisteren bond ik mijn fiets aan het verkeersbord in Boekhoute dat aangeeft dat enkel auto's er mogen parkeren.  Daarna reed ik met de camper naar het plein nabij de kerk van Overslag, op een boogscheut van de Nederlandse grens.  Gisteren gaf ik een vorming in Don Bosco in Sint-Niklaas, dit op mijn eerste officiële dag van mijn actieve rust.  In de namiddag maakte ik een korte stadswandeling met de art deco-gebouwen van Sint-Niklaas in de kijker.  Mijn beslissing om in Overslag te overnachten i.p.v. Boekhoute had ik beter niet gemaakt.  In Boekhoute zou ik niet om het half uur de kerkklokken gehoord hebben en vanaf vier een haan die de lente voelde kriebelen in zijn keel.  Maar soit, ik had er reeds overnacht op de parking die bestemd is voor auto's en wilde daarom afwisseling.

Rond half negen vertrok ik voor mijn tocht die de langste uit mijn reeks zou worden, maar het was een mooie.  Er was een grijze, miezerige dag voorspeld, maar daar merkte ik weinig van deze voormiddag.  Ik stapte onder een blauwe hemel en ook de zon was van de partij. Een heerlijk vakantiegevoel overviel mij.  De brug in Sas van Gent was gelukkig open, want gisteren stond ik een half uur voor een gestremde brug.  Verschillende vrachtwagens hadden reeds letterlijk hun kar gekeerd.  Na een half uur besloot ik hetzelfde te doen en over de brug van Zelzate te rijden.  Toen ik met de fiets terug keerde was de brug ook gesloten, maar ik kon nog net zien hoe de brug terug draaide naar af vooraleer we er terug over mochten.

De tocht van 28 km was heel afwisselend waarbij voortdurend geflirt werd met de grens België-Nederland.  Ik ontdekte dat er een betalende camperplek is in Sas van Gent.  Dit zal voor een volgende keer zijn, want het is best een mooie streek.

De fietstocht was gejaagd door de westenwind in de rug.  Na een uur en een kwart was ik terug in Overslag.  Ik had het dubbele nodig om daarna met de camper terug thuis te geraken in volle spits.  

Slaapplaats: 51.20054103056886, 3.888611773367817 Begraafplaats Overslag

Fietsen naar Boekhoute: 51.25812737802878, 3.713352417311371   17,8 km

Wandelroute

Achterwaarts-vooruit: De Panne <> Leisele

Opdracht van de dag: wandel evenveel kilometers als de temperatuur van vandaag.  Missie geslaagd: het was vandaag 26 graden. 

Er was te weinig plaats voor Mijn Nest in Izenberge.  De Panne leek me ook geen optie, Streetview toonde me enkel parkeerborden met een auto op bij de locaties waar ik zou kunnen staan.  Het werd daarom Leisele bij de kerk, op anderhalve km van mijn vertrekpunt van de GR5a.  Ik verbrak daardoor mijn wandelrecord, vandaag zat ik voor het eerst boven de 25 km, voor een caminoganger een peulschil, maar ik ben toch een beetje trots op mijn prestatie.

Google Maps deed me een route van de hand die een landbouwer in Moeren niet kent, want hij had een deel van het pad als zijn landbouwgrond bewerkt, zodat ik op mijn trappers mocht terugkeren op zoek naar een wel berijdbare weg.

Ik hou niet van zand.  De eerste vier kilometer vond ik daarom niet leuk, wandelen door zand is lastig en het ging traag vooruit.  Ik vertrok uit Adinkerke waar ik mijn fiets achterliet nabij het provinciaal bezoekerscentrum.  Het was blijkbaar toch geen probleem geweest om de camper achter te laten op de parking, maar het was ook een stille nacht nabij de kerk van Leisele waar de klokken zwegen tussen 10 en 7 uur.

Een groot deel van de wandeling liep op de schreve tussen België en Frankrijk door een streek die bij ons de Moeren wordt genoemd en over de schreve les Moëres.  Gelukkig droeg ik mijn wandelhoed, want schaduw vind je niet in deze streek.  Het duurde tot kwart over één vooraleer ik een bankje vond bij de kerk van Houtem in de schaduw.  

Het was een klein jaar geleden mijn plan om de GR5a te verkennen tot de kust, ik zie nog wel of ik verder ga.

 Izenberge <> De Panne

Overnachten: 50.98386611064789, 2.62152647115818  Bij St-Martinuskerk Leisele

Fiets: De Panne = 51.091650, 2.597591

Fietsroute

GR5a: Izenberge <> Proven

 De fietstocht van Proven naar Izenberge - de naam doet mij altijd denken aan Reinaert de Vos, zou Izegrim daar voor iets tussen zitten - flirtte met de grens tussen Vlaanderen en la douce France.  Soms aan de ene zijde, dan weer aan de overkant. De wind kwam van linksvoor, maar daar laat een achterwaarts-vooruiter zich niet door afschrikken, zeker niet met een windsnelheid van 15 km/u.  Ik bond mijn fiets nabij de Sint-Mildredakerk van Izenberge (een deelgemeente van Alveringem), om te voet terug te keren naar de Sint-Victorkerk van Proven, die me deze morgen met klokkengeluid om 7 uur wakker maakte na een heerlijke nachtrust.  Gelukkig hoorde ik geen klok 's nachts, altijd een gokje als je bij een kerk staat.

Het werd een mooie tocht waarvan één vierde via een klein pad liep langs de IJzer.  In de schaduw van de Kallebrug kon ik na twee uur stappen pauzeren, het was toen letterlijk vijf voor twaalf.  Het door vrouwlief gebakken notenbrood, een banaan, appel en mandarijn werden mijn middagmaal.  Overal zag je kerktorens: van Roesbrugge, Beveren aan de Leie of Stavele.

Het is ondertussen alweer een maand geleden dat ik nog een stuk van de GR5A afstapte.  Achteraf bleek dat ik dit de vorige keer deed met een coronabesmetting.  Geen wonder dat ik de tweede dag zo moe was.  Gelukkig had ik er voor de rest weinig last van.

25 over 2 en 21,5 km later bereikte ik terug de camper die jammer genoeg enkel figuurlijk in de schaduw stond van de Sint-Victorkerk in Proven met zijn peperbus, zoals de toren door de lokale bevolking wordt genoemd. 

• Proven <> Izenberge
• Izenberge = 50.99396952448381, 2.6548032087705726
• Overnachting Proven = 50.89130516051232, 2.657127602332640
• Fietsroute  

GR5a Proven <> Westouter

 

• RouteYou
• Fietsen tot   50.89130516051232, 2.6571276023326407
• Fietsroute

GR5a Westouter <> Wijtschate

• RouteYou 21,6 km
• Overnachten 50.801593, 2.746429
• Fietsroute 

GR5A Wijtschate <> Geluwe

Tegen mijn gewoontes in, begon ik deze morgen met stappen.  Mijn fiets liet ik gisteravond gebonden achter in Geluwe, vlakbij de GR5A.  Daarna reed ik door naar het sportcomplex in Wijtschate, één van de vele dorpjes die Heuvelland rijk is.  Ook hier stond ik vlakbij mijn route, zodat ik vandaag puur route mocht stappen zonder omwegen naar fiets of camper.  Oh ja, waarom ik afstap van mijn gewoonte?  Omdat de wind vandaag uit het zuiden komt.  Verdorie, gisteren was dat nog zuidoosten, dat gaf me nog een beter duwtje in de rug.  Nu zal ik de wind van opzij voelen.  Maar er wordt gelukkig weinig wind voorspeld.

Op weg met de camper tussen Geluwe en Wijtschate schoot ik even in paniek.  Ik passeerde langs Komen met zijn indoor skicomplex en de Soete molen.  Had ik deze route reeds niet afgestapt?  Toen viel mijn euro dat we tijdens onze treinstapper tussen Ieper en Comines hier ook in de buurt hadden gestapt. Vandaag viel ik een stukje in herhaling.

Op het ogenblik dat ik Oes Nest afsloot, sloeg de Sint-Medarduskerk van Wijtschate negen keer.  Mijn weerapp leerde me dat het vier graden was.  Starten deed ik dus met jas en handschoenen.  Het stuk langs het nooit-kanaal-geworden Ieper / Komen was hetzelfde als onze treinstapper van 12 februari, maar ik wandelde deze keer telkens aan de andere oever.  Ook het deel langs de spoorlijn naar Komen was hetzelfde, maar deze keer met betere temperaturen.  Ik ontdekte er zowaar de eerste vlinder van dit jaar.  

De tocht verliep voor een deel op de schreve van het Vlaams en Waals gewest.  Mijn goeiendag werd dan ook vaak beantwoord met een bonjour.

Bij aankomst bij mijn fiets rapporteerde Strava 23,30 km.  Google Maps stippelde een route van 17 km uit terug naar de camper.  Om half vier kon ik huiswaarts keren.

Wandelroute
Fietsroute         
Fiets achterlaten

Overnachten

GR5A Geluwe <> Rollegem

Een nieuw ingesteld muziekje op mijn telefoon maakte me deze morgen wakker om half 8.  De klok van de verwarming had ik ook een uur vervroegd, zodat het aangenaam warm was toen ik opstond.  Na mijn te flauw gezette koffie, goot ik de rest in een kleine thermos, zodat ik deze keer warme koffie zou hebben bij mijn terugkeer.  Ik was vele keren wakker geworden deze nacht, hoewel het stil staan was in het Tuinpark van Geluwe.

Om half 9 vertrok ik richting Rollegem met de fiets.  De route over de N8 naar Menen was behoorlijk saai, maar in de grensstad aangekomen mocht ik achter de brug over de Leie de Oostkaai volgen, voor kilometers langs de Leie, een route die ik vier uur later opnieuw zou stappen in omgekeerde richting.  Aangekomen aan het Sportcentrum Weimeersen kon ik mijn fiets deze keer wel beveiligen met m'n fietsketting.

Het parcours terug was niet het mooiste deel van de GR5A, maar was wel verkeersarm.  Ook hier loopt de route over een aantal kerkwegels.   Het bedrijf Galloo zorgt wel voor veel lawaai langs de Leie in Menen.  Recyclage vraagt blijkbaar de nodige decibels.

Rond half 4 was ik terug bij de mobilhome, blijkbaar zorgde de mindere nachtrust voor wat slappe benen, was ik was blij dat ik er was.  Gelukkig moest ik niet meer fietsen.  22 minuten later pikte ik mijn tweewieler terug op om achteraan vast te zetten op de mobilhome.

Afgelegde afstand met de fiets: 17,1 km
Afgelegde wandelafstand: 25,45 km

Overnachting  
RouteYou
Fietstocht

Achterwaarts / Vooruit: Heestert <> Rollegem

De kortste weg is vaak niet de mooiste

Een voordeel van Achterwaarts / Vooruit is dat je vooraf kan bepalen welk deel van de route je met de fiets wilt afleggen. De wind bepaalt de keuze. De vorige keer had ik verkeerd gegokt, maar deze keer had ik vooraf de route geobserveerd op een kaart en koos om met de westenwind in de rug te fietsen van Rollegem (Kortrijk) naar Heestert (Avelgem).

Gisteravond vertrok ik om kwart over zes na het avondeten richting Sportcentrum Weimeersen in Rollegem dat ik na wat omleidingen over Kortrijk klokslag zeven bereikte. Aangekomen stond de parking behoorlijk vol met wachtende papa’s op hun spruit(jes) die op het voetbalveld les kregen.

De fietstocht deze morgen, uitgestippeld door Google Maps, viel beter mee dan verwacht omdat er niet veel drukke autowegen gebruikt werden. De fiets werd na vijftien kilometer achtergelaten bij frituur ‘t Pleintje, een weinig originele naam voor de parking nabij het kerkhof van Heestert. Jammer genoeg kon ik de fiets niet beveiligen met mijn fietsketting, die lag nog te drogen op het fietsenrek van de camper.

Ik startte op krak dezelfde plaats op de GR-route waar ik de vorige keer geëindigd was. Op de middag had ik een leuk gesprek met de boswachter. Voor de rest weinig hindernissen op een omgewaaide boom na, die waarschijnlijk het slachtoffer werd van storm Malik.

Rond half vier arriveerde ik tweeëntwintig en een halve kilometer later terug bij de camper en mijn vrees kwam gelukkig niet uit dat er een auto zou staan voor de neus van de mobilhome, zodat ik niet kon vertrekken. Op de parking was het niet mogelijk om twee parkeerplaatsen achter elkaar in te nemen, ik had daarom drie plaatsen moeten opofferen om er verticaal over te staan, maar voor en achter was er weinig ruimte. Ik had deze morgen de camper wat schuiner gereden, zodat ik met wat maneuvers wel zonder problemen zou kunnen vertrekken.

Twintig minuten later was ik terug in Heestert. Mijn fiets stond er nog en na een kop lauwe koffie die ik deze morgen had gezet, keerde ik terug huiswaarts.

De wandeling

Raversijde (Oostende) naar Nieuwpoort en terug

Hopelijk is driemaal scheepsrecht, ook voor wie willen te kaap'ren varen...

Ik hou van wandelen.  Ontdekt tijdens de eerste lockdown.  Het begon met op m'n eentje tochtjes van vijf kilometer, later tien en nu draaien mijn wandelingen rond de twintig kilometer.  Maar ik heb een angstfobie opgedaan voor wandelschoenen.  Het begon met een paar hoge schoenen uit de Decathlon: pijn aan de enkels.  Gelukkig mocht ik ze terug brengen na een fabricagefout.  In AS Adventure kocht ik een paar dure Ecco-bergschoenen. Ecco, mijn merk wat ik al jaren doordeweeks draag.  Blaren op de hielen. Ik kocht in een sportwinkel een paar lage Merrels: pijn aan mijn tenen van mijn linkervoet. Drie keer een (dure) miskoop.

Ik had genoeg van dure schoenen en kocht een paar in de weekaanbiedingen van ALDI willen te kaap'ren varen.  Een openbaring.  Geen pijn, geen blaren, maar de zolen waren na zes maanden krom versleten.  Geen probleem, ik kocht nog een paar platte en hoge schoenen, steeds met hetzelfde wandelcomfort, maar snel verslijtende zolen.  M'n laatste paar hoge schoenen dat ik er kocht, werd een kleine marteling voor m'n voeten.

Wandelschoenen koop je best als je gewandeld hebt en met je vertrouwde wandelkousen rond je voeten.  Je voeten zijn dan wat groter.  Het plan voor vandaag was daarom: met de auto naar Raversijde.  Daar de auto achterlaten op een kleine parking nabij het domein.  Te voet naar Nieuwpoort waar de speciaalzaak Buencamino gevestigd is. Na hopelijk goed advies, terugkeren met de tram en zo terug naar huis.

Het was mistig en koud onderweg.  De parking was afgesloten, zodat we de auto achterlieten bij een winkelcentrum van Raversijde.  In Middelkerke beklom ik de uitkijktoren waar vroeger de watertoren stond.  We volgden de GR5A, het Grote Routepad van de Panne naar Knokke of omgekeerd.  Ik had er 18 km uitgeknipt en Komoot gaf perfect de weg aan.  Enkel in Nieuwpoort bad moesten we een beetje afwijken van ons pad door werken.

We hadden voor Buencamino gekozen, omdat we er als lid van de Grote Routepaden 10 % korting kregen en hoopten op deskundig advies.  Er werd eerst een scan van mijn voeten gemaakt.  De uitkomst kwam overeen met een afdruk bij een podoloog toen ik 19 jaar was: ik heb platvoeten.  Mijn linkervoet is ook een halve cm groter dan mijn rechter.  Dat verklaart de pijn van mijn Merrels.  Ik werd deskundig geholpen bij de keuze en het werd een paar Lowa Renegade.  Sabrina was onder de indruk van de expertise die we kregen en ging ook voor een nieuw paar hoge schoenen, want haar Merrels waren niet meer waterdicht.  Bleek dat ze een beetje een holle voet heeft, maar helemaal niet zo uitgesproken als bij mij.

Met onze nieuwe schoenen aan de voeten, keerden we met de tram terug naar Raversijde.  Om zes uur waren we terug thuis.

En nu maar hopen dat het deze keer vlot zal lopen of beter stappen.  Twee van mijn dochters waren in de wolken, want bleek dat ik hetzelfde type had gekocht waar zij zo tevreden over zijn.

https://www.routeyou.com/nl-be/route/view/10141582/wandelroute/gr5a-kustroute-raversijde-nieuwpoort 

Begijnendijk

Zot zijn doet soms een beetje zeer.

De meeste kerken leggen hun uurwerkklok stil tussen tien 's avonds en zeven of acht 's morgens.  In Haacht hoor je elk uur van de nacht hoe laat het is en ik heb er vele gehoord de voorbije nacht.  Gelukkig sliep ik de tijd ertussen wel.

Deze morgen reden we enkele kilometers door naar het station van Wespelaar-Tildonk.  Vandaar stapten we naar het station van Leuven, 21 kilometer verder en ik deed dit met mijn pas gekochte hoge schoenen van den Aldi, een beslissing waar ik na tien kilometer oprecht spijt van kreeg.  Ik ben steeds tevreden geweest over de goedkope wandelschoenen uit deze keten, maar blijkbaar is men veranderd van Chinese leverancier, want ik voelde onmiddellijk bij het aantrekken eergisteren dat de schoenen niet hetzelfde wandelcomfort boden als mijn voorbije drie paar.  Ik wou de schoenen vandaag nog een kans geven, maar blijkbaar loopt er letterlijk iets fout, want de laatste tien kilometer waren afzien door een geknelde knoezel, hoewel de schoen echt niet te hard was aangetrokken.  Ik had gelukkig geen probleem met de rechterschoen.  De kringwinkel krijgt er straks een paar schoenen bij die niet lang gedragen werden.

In het station van Leuven kon ik via de app van de NMBS geen tickets aankopen.  We richtten ons dan maar tot één van de ticketautomaten.  We kregen de tip om gebruik te maken van een duoticket, waarbij je met twee spoort voor de prijs van één.  We kochten daarom twee duotickets, zodat de conducteur op de trein vroeg  of we betaald hadden voor vier.  Gelukkig kregen we van de conducteur een tegoedbon, voor het te veel betaalde tweede ticket.

Een kwartier later stopte de trein vlakbij Oes Nest. We waren terug thuis.  Maar eerlijk is eerlijk, het was wel een mooie wandeling met twee keer een spatje regen.  Zelfs de koude viel mee.  Hopelijk kunnen we morgen fietsen, want mijn linkervoet kan nu even geen wandeling aan.

 Treinstapper Wespelaar-Tildonk naar Leuven

Achterwaarts vooruit: Ronse - Heestert

Tijdens mijn koffietje deze morgen, sloeg de twijfel toe: Zou ik met de mobilhome naar Heestert rijden en mijn fiets achter laten bij de Sint-Hermesbaseliek in 't centrum of zou ik met de fiets rijden naar het militair kerkhof van Heestert en dan te voet terug keren naar Ronse?  Ik koos voor optie twee omdat ik hoopte wind in de rug te hebben en mijn weerapp voorspelde weinig tot geen regen tot de middag.  Ik weet niet of je meteovista een proces kan aandoen, maar feit is dat ik doorweekt aankwam in de deelgemeente van Zwevegem en de wind was waarschijnlijk gedraaid, want ik zat voortdurend met het liedje van Boudewijn de Groot in mijn kop: Hoe sterk is de eenzame fietser, kromgebogen over zijn stuur...  

Hoewel mijn schoenen bij 't vertrek droog waren, zwierde ik een natte bottine met dito sok over de buis van mijn fiets bij aankomst.  De volgende twintig kilometer zouden met natte voeten afgelegd worden, maar al bij al viel dat nog mee.

Ik ben tevreden over mijn fluo fietsregencape die ik als wandelaar gebruik, maar bij rukwinden vliegt het achterste deel soms over mijn hoofd naar voren, waarbij ik bijna struikelde over mijn wandelstok die zich een weg zocht tussen mijn benen, zonder dat ik deze kon zien.

De route was geen zo'n glijbaan als gisteren.  De meeste paden waren verhard en de onverharde paden doorheen het Kluisbos waren wel modderig, maar op één uitzondering na, was het geen schaatsen over de modder.

Geloof het of niet, maar onderweg hoopte ik als warm avondmaal op macaroni met hesp en kaas.  Bij aankomst in Oes Nest kreeg ik een whatsappje van Sabrina dat ik deze avond kon kiezen tussen frietjes en ... inderdaad.  Zouden gedachten tussen geliefden dan toch mogelijk zijn zonder 4G?

Ik kan niet schrijven dat het vandaag een topdag was, daarvoor wilde het weer niet mee.  Ik had gegokt dat de twee eerste dagen van de week de betere zouden zijn, maar er is een reden dat ik nooit mee doe met de lotto.  Maar de formule is voor herhaling vatbaar, maar dan wel met beter weer.  Ik heb er in elk geval mijn kerstmiscalorieën afgestapt.  Op naar Nieuwjaar!

Foto-album

Dag 1
Dag 2

Achterwaarts vooruit: Brakel - Ronse

De titel heeft niets te maken met de processie van Echternacht, die ging nog vooruit, ook al was het langzaam. Ik ben ook niet op stap geweest met mijn rug richting doel. Met ouder worden zijn evenwichtsoefeningen wel interessant, maar in de Vlaamse Ardennen niet aan te raden.

 

Sedert de eerste lockdown heb ik het plezier van wandelen ontdekt. Bijna wekelijks maak ik op mijn eentje een tocht. In het begin was ik tevreden met een tiental kilometer. Maar het aantal kilometers nam toe met de zoveelste golf. Momenteel probeer ik wandelingen te maken tussen de twintig en vijfentwintig kilometer.

Mijn vader zaliger was een Grote Routetrapper. Het was al een tijdje mijn bedoeling om een meerdaagse tocht te maken met overnachting. Omdat Oes Nest die mogelijkheid biedt, reed ik deze morgen met mijn fiets achteraan naar Brakel waar de GR5A passeert in zijn Ronde van Vlaanderen. Ik klikte mijn fiets op slot tegen een weidepaal onder een boom. Daarna keerde ik met Oes Nest terug naar de nieuwe camperplaats in Ronse, nabij het sportstadion. Rond half 11 begon ik aan de twintig kilometer terug naar Brakel. Het weer viel de eerste twee uur mee. Rond kwart over twaalf nam ik mijn lunchpauze in het Muziekbos. Het was er heel rustig.

Een half uur later begon mijn eerste moddergevecht, ook met mezelf, in mijn pogingen om geen modderbad te nemen. Mijn beste beslissing van vandaag was het meenemen van één wandelstok. Die voorkwam dat verscheidene slippertjes eindigden tegen de modderige vlakte, maar twee keer kon zelfs mijn stok dit niet voorkomen.

Even na vieren kon ik mijn fiets bevrijden en keerde ik in de regen terug naar Ronse.  Mijn GPS stuurde me in het begin via binnenwegen richting Ronse, maar na drie kilometer moest ik toch dezelfde grote weg nemen als Oes Nest deze morgen.  De zes kilometer naar Elzelles waren lastig, voortdurend klimmen met wind op kop.  Ik had geen ondersteuning, want ik wou niet mijn elektrische fiets deze morgen alleen achter laten.  Gelukkig  kon ik me de laatste vijf kilometer laten afzakken naar de camperplaats van Ronse.

  

Mijn voeten waren doorweekt, de rest viel mee.  Voor één keer koos ik voor warm water aan de lavabo bij mijn wasje.  Daarna kon ik me verder opwarmen met een telefoontje aan het thuisfront.  Na mijn verslagje vliegt er paëlla in de pot om op te warmen.  Daarna kruip ik lekker onder de dekens met twee of drie afleveringen van The Killing. 

Morgen stap ik Heestert - Ronse af, ongeveer evenveel kilometers.  Hopelijk zijn mijn wandelschoenen dan droog, maar ik heb nog een back-up mee in onze koffer.  

Zelfs met het slechte weer, heb ik geen spijt van mijn meerdaags tochtje. In Oes Nest is het nu zalig warm en de Top 2000 katapulteert me af en toe vele jaren terug.