Wambeek

De voet van Keizer Karel intrigeerde me, zodat ik wat opzoekingswerk verricht heb.  Het restaurant waar we gisterenavond lekker hebben gegeten: vispannetje voor Sabrina, ribbetjes voor mij, was vroeger een watermolen.  De bakstenen, gebakken in een houtskooloven hadden een specifieke lengte die in de streek de voet van Keizer Karel werden genoemd.  Feet is nog steeds een lengtemaat in de UK, maar elke streek gebruikte een andere voet.  De prijzen zijn merkelijk gestegen, zelfs met de 6% BTW. Ik begrijp dat restaurants grote kosten moeten maken, zeker als ik de mooie tent zie waar we gisteren onder zaten.  Ik vrees alleen dat de prijzen bijvertjes zullen zijn, ook jaren na deze crisis.

Deze morgen viel er nog geen nattigheid, zodat we nog een kleine wandeling maakten om voor de laatste maal te genieten van het mooie Pajottenland, het Toscane van de Lage Landen.  Een Payot was een huurling van het Oostenrijkse leger.  Het is ook de streek die Bruegel vaak op doek heeft vereeuwigd.

Kort na de middag waren we thuis.

  Wandelroute

    Fotomontage

Wambeek

Gisteren gegokt en gewonnen toen we nog een vrije plaats kregen in Roosdaal, vandaag verloren toen we deze morgen toch besloten om een fietstocht te maken en na vier kilometer uitgeregend terug moesten keren.  Ons (e)boek werd onze partner tot drie uur, toen we de fietsen wisselden met wandelschoenen.  Langs de camperplek liep de wandeling, de Dikken van Pamel.  Victor De Klerck was pas 37 jaar toen hij stierf, maar toen reeds was hij in Roosdaal beroemd als de dikste man van Europa.  Zijn begrafenis was een waar volksfeest in 1885.  Er was geen familie die dit betreurde want Victor had vrouw noch kind.

Na drie kilometer moesten we even schuilen onder de paraplu van een kastanjeboom.  Het is hier een waar wandelparadijs met de vele kerk- en boerenwegels waar we als wandelaar gebruik van mogen maken.  Op het einde van onze wandeling moesten we wat langer schuilen voor een hevige regenbui in het gezelschap van koeien die met hun gat naar de regenvlaag lagen of stonden.  

Als je hier ooit staat, moet je zeker het brood en ontbijtkoeken van bakker Josse Locus proeven.  Je kan er jammer genoeg niet elektronisch betalen, ik had ook geen 20 cent in mijn zakken, want het is maanden geleden dat ik nog cash moest betalen.

We staan nu aan de voet van Keizer Karel (Geert, het is jouw plicht om met jouw Karel hier ooit te staan, hoewel jij eerder symphatiseert met een andere Karel).   Het restaurant met deze naam staat ook in het lijstje van  Camperstops en ik heb een tafeltje gereserveerd voor vanavond.  Na ons eerste terrasje wordt het eindelijk ook ons eerste eettafeltje, buiten weliswaar.

Morgen keren we op het gemakske terug naar huis. De plicht roept.

  Wandelroute

Roosdaal

Het was tot gisteren onzeker of we weg zouden gaan met het Hemelvaartweekend, maar de kleine operatie die mijn moeder dinsdag moest ondergaan, verteerde ze veel beter dan gehoopt.  Jullie moeten voor mij niet thuis blijven, zet maar aan! was haar boodschap, toen ik haar ophaalde in het ziekenhuis.  We deden nog wat boodschappen, regelden bezoekjes door de (klein)kinderen en gisterenmiddag vertrokken we naar Ninove, één van de weinige Vlaamse steden die we nog nooit bezocht hebben en die op een goed uur rijden ligt van thuis indien het nodig mocht zijn.  We maakten bij aankomst een wandeling rond Ninove en Meerbeke, de vroegere aankomstplaats van De Ronde.  We hadden verwacht dat een groot deel van de Ninovieters uit allochtonen zou bestaan, want Ninove is toch gekend als een bastion van Vlaams Belang, maar ofwel zagen we die niet door het Suikerfeest, ofwel zijn wij meer gewoon in de stad waar wij wonen.  Ik heb me op geen enkel moment onveilig gevoeld.

Na het avondeten, zakten we nog eens te voet af naar het centrum van Ninove waar we ons eerste terrasje van het jaar deden, gelokt door jazzmuziek dat uit een statig herenhuis klonk.  17000 stappen later kropen we onder ons dekbed.

Vandaag maakten we een heerlijke wandeling, aangeraden door Aagje die de wandeling gevonden had in een wandelgids en omschreven werd als de mooiste wandeling uit het boek.  Het werd inderdaad de mooiste wandeling die ik in deze coronatijden gemaakt heb en ik heb ondertussen al wat kilometers in de benen.  De vijftien kilometer doorheen het Pajottenland, slingerde ons over talrijke kerkwegels, weiden, met als hoogtepunt het Neigembos, het kleine broertje van de Hallerbossen.  De boshyacinten waren bijna uitgebloeid, maar de witte bloemen van de daslook waren ook van een oogstrelende schoonheid.  

Het was de bedoeling om te blijven overnachten op de parking van Oetingen, maar het verkeer tijdens ons tukje wijzigde de plannen.  In Roosdaal is een camperplek voor twee campers.  Op goed geluk reden we veertien km terug en het geluk was aan onze kant, we konden naast een kopie van de Columbus parkeren.  Deze bus is ondertussen vertrokken, zodat we alleen staan.  Door het raam van de deur zie ik een donkerblauwe lucht, we mogen dus nog regen verwachten op ons dak, maar het weer viel vandaag veel beter mee dan voorspeld, we moesten maar één keer onder een boom schuilen gedurende vijf minuten.  Hopelijk morgen van hetzelfde voor onze fietstocht.  

 Wandelroute