Deze morgen wilden we dus een cache vinden aan de overkant van het nationaal park van Caberceno. Ik had de gps-coördinaten ingegeven in mijn Garmin en die had een mooie wandeling geprogrammeerd doorheen het park. We zagen het helemaal zitten. We startten onder een zwangere hemel van regen en gelukkig kon ons parapluutje het beetje vruchtwater opvangen. Na een kwartiertje wandelen, werd ons pad afgesneden door een hoge omheining. Wat we ook probeerden, er was geen mogelijkheid om aan de andere kant van deze obstructie te komen. We keerden ontgoocheld terug en bij het terug binnenkomen van het dorp, zagen we dat je het park enkel binnen kon na betaling van €25 per volwassene. Het park bleek een soort wildpark te zijn, met allerlei dieren, waar je enkel binnen mag met een auto.
's Middags hielden we opnieuw halt aan de Atlantische kust in het plaatsje Beda. We konden net een brug onder met Oes Nest. Het juweeltje Bilbao lieten we daarna links liggen, of was het nu rechts? Deze stad bezoeken we wel nog eens met het vliegtuig als citytrip.
We gaven de coördinaten in van een camperplaats in Hondarribia, de laatste stad voor de Franse grens, Jammer genoeg wilde mijn GPS een straat indraaien waar een verbodsbord stond. Ik zag het niet zitten om Oes Nest eventueel vast te rijden in te smalle straatjes. De camperplek schreven we dan maar op onze buik, maar we raakten Oes Nest wel kwijt aan de rand van de stad, zodat we het charmant stadje toch nog bezochten.
Ik vond op het internet een camperplaats in Labenne-Océan, zo'n 54 km over de Franse grens. We dienden €8 te betalen, maar alle campervoorzieningen waren aanwezig. Een uurtje later zetten we onze stoelen buiten en aten onze spaghetti bolognaise met het bord op de billen.
Track
Geen opmerkingen:
Een reactie posten