Jeugny

Nee, zoek Jeugny niet op in een toeristische gids.  Je zal er waarschijnlijk niets over terug vinden.  Zo'n dertig kilometer voor Troyes sloeg ik op de tast rechts af, op zoek naar een camperplaats die er officieel geen is.  Ik vond een plaatsje in dit boerengat.

Deze morgen fietsen we vauit Châtel-Censoir zo'n 35 kilometer langs het Canal du Nivernais, een strook die op de Michelinkaart groen omboord is, met andere woorden, een regio met veel natuurschoon.  Het weer kwam overeen met dat in Belgiê, maar we kregen gelukkig geen nattigheid tijdens onze trip.

De laatste halte die ik voor deze reis had voorbereid was Noyers.  De Trotter beschrijft dit stadje als het mooiste stadje van Bourgondië en misschien zelfs van Frankrijk.  Als je dit leest, denk je eerst dat de makers van de Trotter deze zin vaker kopiëren en plakken bij verschillende steden, maar het moet gezegd, we ontdekten er een parel die je zeker niet mag laten liggen als je ooit Bourgondië bezoekt.

Onze neus vertelde ons dat onze doos nodig moest geledigd worden.  We deden dit in Chablis.  We waren toen reeds op de terugweg.

We moeten nog zo'n 400 km rijden.  Morgenvroeg lopen we eerst onze vijf kilometer om na een douche en ontbijt verder huiswaarts te trekken.  We hebben een prachtige vakantie gehad in Bourgondiê en komen zeker nog terug naar deze streek.  Vanaf nu is het aftellen naar onze zomervakantie in Schotland, maar hopelijk kunnen we nog vele weekends ertussen genieten van Oes Nest.

Vezelay

Wie vanuit onze contreien naar Compostella trekt, passeert blijkbaar langs Vezelay.  De prachige kathedraal getuigt hiervan.  Unesco heeft trouwens het hele dorp beschermd en terecht.

Deze morgen wilde ik de cache vinden die zich op 37 meter van Oes Nest bevond.  Terwijl Sabrina de tafel opruimde na het ontbijt, ging ik op zoek naar de eerste cache van vandaag.  Het zouden er uiteindelijk drie worden, want tijdens de mooie wandeling "Le Sentier des Crêtes" vanuit Gevrey, vonden we er nog twee op onze weg.  Mijn externe GPS doet het blijkbaar goed in samenwerking met mijn smartphone.

Na het middagmaal en ons tukje, reden we zo'n 110 km door naar Vezelay.  Binnen 60 minuten hadden we de belangrijkste bezienswaardigheden gezien, zodat we onze fles Crément met Kir konden kraken als aperitief, die we onder de laatste zonnestralen tot ons namen.

Tijdens het VTM-journaal -ik wissel af en toe het journaal tussen Eén en VTM- genoten we van biologische opgeklopte eitjes van 't thuisfront.

Onze trip zit er bijna op.  Morgen hopen we met onze fietsen de oevers van de Cure te verkennen, vooraleer we zondag naar huis trekken.

Nuits-Saint-Georges

We staan momenteel op een parking, hoog gelegen, met zicht op Nuits-Saint-Georges.  Wat een prachtige naam, niet?  Als je de kaart van de maan bij de hand hebt, dan zal je een krater vinden, met dezelfde naam.  Jules Vernes gebruikt de naam van dit stadje bij één van de wijnen die werden gedronken en later werd de landingsplaats van Apollo 15 genoemd naar dit stadje.  Een wistje datje voor een quiz waarin die vraag waarschijnlijk nooit gesteld zal worden.

We hadden een rustige nacht tot de honden en de kerkklok rond 7 uur ons wekten.  Rond half 9 zetten we koers naar Beaune.  We lieten Oes Nest achter op een parking op wandelafstand van het centrum.  Mijn lerarenkaart kreeg geen vat op een goedkoper tarief voor een bezoek aan les Hospices de Beaunes, maar voor 7 euro per persoon konden we met een audiogids toch genieten van dit meesterwerk van Bourgondisch-Vlaamse bouwkunst.  Het deed me onmiddellijk denken aan het Sint-Jans-hospitaal van Brugge, waar armen ook een bed konden krijgen voor (de laatste) zorgen.  Lodewijk XVI drukte de waarheid wel cynisch uit:  "vreemd dat je jouw geweten moet sussen om de mensen die je eerst arm hebt gemaakt, later een hospitaal geeft om ze te verzorgen."

Via de omwalling of rempards verkenden we na ons middagmaal verder de stad, met af en toe een afslag terug naar het centrum.

Nuits-Saint-Georges was een zoveelste charmant stadje in een streek waar we zeker nog terug keren.  De wijn van Bourgogne vinden we niet direct een hoogvlieger, maar de streek straalt zoveel rust en charme uit.

Toen we op weg waren naar een chamignonkwekerij in de buurt om er te overnachten, een tip uit onze France Passion, kwamen we de leuke parking tegen waar we nu staan met zicht over het dal van Nuits-Saint-Georges.  De eerste dagen vroegen we ons af waar die wijnvelden lagen, maar hier zien we ze overal liggen.  We genoten op een picknicktafel van onze geroosterde kip met koude patatjes en sla/tomaatjes.  Het chicste hotel kan je nooit het uitzicht bieden dat we gisteren en vandaag bij ons avondmaal kregen.

Voor morgen hebben we eigenlijk een rustdag op het programma.  We hebben die reeds verder ingevuld, maar dat is voor morgen, als het God in Frankrijk belieft.

Mavilly-Mandelot

Het dorpje waar we nu staan ligt ten westen van Hol de Flutol, maar 't is een prachtig hol.  We staan op een weide van een Bourgonese wijnboer met zicht op de vallei en het miniscuul dorpje.  Gisteren zaten we gezellig buiten te aperitieven, zodat er van bloggen niets in "mobilhome" (een variatie op "huis") kwam.  Ik heb hier zelfs geen digitaal lijntje, zodat ik deze blog eerst offline zal moeten opslaan en later verzenden.

Wat zijn we trots op onszelf.  Gisteren liepen we voor het eerst vijf kilometer aan één stuk.  We namen daarbij afscheid van Evy, want we hebben haar 30 lessen letterlijk en figuurlijk doorlopen.  We liepen richting Buxy via de oude spoorwegbedding.  Daarna deden we het traject nog eens over, maar dan zeven kilometer verder, tot we in het prachtige Buxy aankwamen.  Je waande je opnieuw in de Middeleeuwen.  Jammer dat het kerkje in de steigers stond.

Het kasteel van Couches was jammer genoeg niet toegankelijk.  Daarvoor moeten we wat later op het jaar komen.  Maar we kregen wel een indruk van de pracht en praal waarin Margareta van Bourgondië verbleef.  Bij het woord "kasteel" verwijst mijn verbeelding automatisch naar de majesteuze gebouwen uit de 17° en 18° eeuw, maar hier mag je de kastelen bekijken met sprookjesogen: torens, kantelen, ommuurd.  Met een beetje verbeelding zie je zelfs een vlecht naar beneden hangen.

Nolay bezit een prachtige overdekte hal daterend uit de Middeleeuwen en het hele stadje ademt die sfeer ook uit.  Na een point de vue die wel aangeduid stond, maar die plots verdween, zakten we af naar het einde van de wereld of "le bout du monde".  Dit idylisch plekje kon zo een locatie geweest zijn uit Lord of the Rings, maar dan wel het deel dat zich in en rond de Shire afspeelt.  Le bout du Monde neemt je mee naar een waterval aan de ene zijde en een grot waaruit het riviertje tevoorschijn komt, aan de andere kant.  De grot stelde niet zo veel voor, maar de waterval kon ons wel bekoren.

Nu staan we op het domein van de familie Bruchard.  We kochten er gisteren twee flessen Chardonnay.  De rode wijn vond ik niet zo lekker, maar we namen er ook twee flessen van mee.  Bij de spaghetti verdween er al één in ons keelgat.
Straks -want het is voor één keer 's morgens- vertrekken we naar Beaune.

Givry

We konden zonet voor het eerst dit jaar  buiten aperitieven.  Voor die gelegenheid haalden we maar een fles bubbels boven.  We staan reeds van deze middag in het charmante dorpe Givry, langs een voie verte, waarover straks meer.

Deze morgen, na een goede nachtrust zonder het verwachte lawaai, bezochten we eerst le Creusot, het imperium van staalmagnaat Schneider.  We hadden een vuile industriestad verwacht, maar waren aangenaam verrast door een modern ogende stad die met zijn tijd mee is geëvolueerd.  In het toeristisch bureau konden we een aantal Nederlandstalige brochures op de kop tikken, onder andere met fietsroutes of voie vertes.  De meeste van deze routes lopen langs kanalen of net als bij ons krijgen oude spoorwegbeddingen fietsbestemmingen.

Omdat Chalon-sur-Saöne een grote stad is, besloten we die stad met de fiets te bezoeken vanuit Givry langs zo'n oude spoorwegbedding.  We raakten even de weg kwijt in St-Remy, maar een behulpzame man zette ons weer op het goede spoor.  Tien minuten later, we vermoeden dat hij ons met de wagen was gevolgd, toonde hij nogmaals de juiste richting waarheen we moest fietsen.

Chalon-sur-Saöne is een stad die ons echt kon bekoren.  Mooie winkelstraten, gezellige pleintjes, Middeleeuwse woningen, overgoten met een sausje zon. Meer moet dat niet zijn om te genieten van een stad.

Vanavond wagen we een tweede poging om een gezellig restaurantje aan te doen.  De locatie ligt al vast.  Die ontdekten we deze morgen tijdens een verkenning  van Givry.  Meteovista geeft morgen het weer een maximum van de punten.  De wind zal eindelijk wat gaan liggen, want die was de enige spelbreker tot nog toe.

Autun

Voor mijn trouwe volger Philippe: gisteren hebben we eindelijk nog eens een cache gezocht en gevonden.  De cache lag op 65 meter verstopt waar Oes Nest gesetteld stond.  We maakten ervoor nog een aangename wandeling in het leuke dorpje.

Deze morgen hielden we eerst halt in Arnay-le-Duc, een oud stadje met veel spitse daken dat uitkijkt over de vallei van de Arroux.  Het stadje sliep en liet een vervallen indruk na.  In zijn hoogdagen zal het wel veel uitstraling gehad hebben, maar nu was alles dof.

Op de Mont Beuvray bevindt zich een museum van de Keltische beschaving.  Het museum is één van de prestigeprojecten van François Mitterand die in de streek een woning bezat.  Het museum zelf hebben we niet bezocht, maar wel de omgeving errond, waar archeologen de geschiedenis opgraven van 100 voor Christus tot de Middeleeuwen.

Wie de zoekfunctie van Blogger gebruikt op de zoekwoorden "gele markeringen", zal merken dat we in het verleden al dikwijls verloren liepen tijdens wandelingen die aangeduid zijn met gele strepen.  Vandaag was niet anders, maar op een gegeven ogenblik kruisten twee wandelingen die met geel aangeduid waren elkaar en zaten we weer op het goede pad.

In Autun is een camperplaats bij het meer aldaar.  De plaats stelt niet veel voor.  Het is er een druk op en afrijden van auto's waartussen de mobilhomes een plaats moeten vinden.  Het was onze intentie om vanavond een gezellig restaurantje op te zoeken na het stadbezoek, maar ook in deze stad was alles ferme gesloten.  Straks gaan we wat calorieën inslaan in de Mc Donalds die hier vlakbij ligt.

Autun is wel een stop waard, met een kathedraal opgedragen aan Saint Lazaire.  De stad lijkt in de Middeleeuwen achtergebleven te zijn.  Ook vind je er nog een groot stuk Middeleeuwse omwalling.

Oh ja, nog dit: onze eerste picknick van het jaar is ook al achter de rug.  Op de Mont Beuvray genoten van ons frans brood met kaas en een lekkere fles cider.

Vandenesse-en-Auxois

We staan op een mooie locatie langs het water van de Vandenesse op een boogscheut van het kasteel van Chateauneuf-en-Auxois dat geldt als het prachtigste kasteel van de Bourgogne.  Wij konden dit vandaag gratis bezoeken, misschien omdat het de eerste zondag is van de maand, ik weet het niet.

Deze morgen liepen we rond le lac Kir, onze 29ste etappe met Evy Gruyaert.  We zijn bijna rond om 5 kilometer in één ruk te lopen.  En ik die dacht dat dit me nooit zou lukken, dat mijn knieën zouden janken om te stoppen.  Niets van dus.

Ik had voor vandaag een fietstocht uitgestippeld van Dijon naar Pont-de-Pany.  Jammer genoeg fietsten we vanaf ons vertrekpunt de verkeerde richting uit langs le canal de Bourgogne.  We weten nog altijd niet waarom we spontaan de verkeerde richting namen, maar pas later, toen we op weg waren naar Chateauneuf-en-Auxois, reden we voorbij Pany en zagen we onze vergissing in.

De fietstocht begon mooi, maar al snel veranderde het asfalt in steenslag.  Omdat we geen e-mountainbikes onder ons gat hadden, keerden we terug en reden daarna nog een tijdje vanuit Dijon de andere kant op.  We merkten onmiddellijk op dat die kant veel mooier was.  Later zou blijken waarom.

Omdat het vandaag niet alleen een katholieke hoogdag is, maar ook een hoogdag voor fietsminnend Vlaanderen, wilde ik rond 16u mijn schotel opzetten om de rest van de Ronde van Vlaanderen te volgen en zo geschiedde.

Vanavond eten we kippefiletjes met rijst en tomaatjes.  De zon liet zich gelukkig al zien vandaag hoewel een sterke koude wind nog wat roet in het eten gooit.  Maar de vooruitzichten zijn schitterend!

Dijon

Omgekeerd evenredig, het is een term uit de wiskunde, maar hou deze in 't oog tijdens deze blog.

Gisteren vertrokken we klokslag 16u richting Laon, onze eerste halte richting le Cote d'or.  Nee, dat laatste is geen chocolade -hoewel ik daar een beetje verslaafd aan ben-, maar de streek ten zuiden van Dijon.  We verblijven hier een vette week tot zondag.  We kozen ervoor geen tolwegen te nemen.  Daarom reden we richting Valencienne.  Onze GPS had voor de 230 km, twee uur en twintig minuten voorzien, maar het zouden er uiteindelijk het dubbele worden.  Wegenwerken en de vele dorpen en steden in het Noorden hadden hier de hand in.  Ik weet niet of we via betalende autostrades sneller vooruit waren geraakt, maar feit is dat we pas om even na 20u Oes Nest parkeerden tegen de omwalling van Laon.

Laon is één van de laatste uitstappen geweest met onze caravan zo'n zes jaar geleden en we hebben mooie herinneringen aan deze Middeleeuwse stad.  Na een lekkere broodjesmaaltijd, verkenden we nog even de stad via een korte wandeling.  De kathedraal blijkt helemaal gerenoveerd te zijn en was best impressionant in de spots die erop schenen.

Vandaag hadden we nog zo'n 340 km voor de bumper en die afstand werd in een tijd afgelegd die omgekeerd evenredig was aan die van gisteren.  Er was bijna geen verkeer en we kwamen nog weinig dorpen en steden tegen op onze route naar Dijon, waar we rond half drie een plaats vonden op een camping bij het meer van Kir.  Kir is niet alleen een lekker drankje, maar ook de naam van een pastoor die lange tijd burgermeester van Dijon was en deze stad figuurlijk op de kaart heeft gezet.
Met de e-bikes fietsen we naar de stad om aldaar met een uitgestippelde wandeling op papier, de stad te verkennen.  Dijon heeft een band met Vlaanderen, via de hertogen die er daar hun tweede verblijf hadden neergepoot.  Namen als Karel de Stoute en Filips de Goede zouden je bekend in de oren moeten klinken.
Omdat het weer omgekeerd evenredig was aan de snelheid waarmee we vandaag in Dijon raakten, moesten we de wandeling onder begeleiding van miezerige regen voltrekken, maar vanaf morgen worden het zonniger, net als in België.
We kozen ervoor om de avond af te ronden in Oes Nest met een kaasfondue.  Mijn speekselklieren beginnen al te werken...