Afsluiter

Onze eerste uitstap van 2022 als zestigjarige zit er weer op.  Lichamelijk was er geen verschil, gelukkig maar.  

Ik vergat gisteren nog te schrijven dat we op twee kilometer van onze overnachtingsplek in Asse door een politieagent erop werden gewezen dat ik bezig was een verkeerd maneuver uit te voeren.  Ik mocht blijkbaar aan een kruispunt niet rechts afslaan, zoals mijn GPS voorstelde.  Gelukkig was de agent vriendelijk en werd ik niet op de bon geslingerd.  De politieauto reed blijkbaar achter mij.

Ik heb deze week ook een mooi boek uitgelezen: Wie omkijkt van Jeanine Cummings waarin je de schrijnende situatie van Latijns-Amerikaanse vluchtelingen beter leert begrijpen.

De fiets en wandelroutes zijn aangevuld en ik heb een kleine montage gemaakt van de foto's.

Tot de volgende, hopelijk met beter weer deze keer.  

Meise - Asse

De plantentuin van Meise verhuisde in 1939 van de Brusselse Kruidtuin naar de huidige locatie in Meise. Het is een prachtig domein van 92 hectare groot met 18000 soorten planten en bomen die over de hele aarde te vinden zijn, maar hier geconcentreerd te bewonderen zijn op één locatie.

De serres behoren tot de grootste van Europa en zijn onderverdeeld in verschillende klimatologische types zoals woestijn, regenwoud of mangroves.  We maakten er de winterwandeling van 2,5 km, maar breiden hier en daar een omwegje zodat we ook kennis maakten met de avondwandeling die je hier voor 12 euro kunt maken doorheen allerlei lichtjes ondersteund met muziek van Piet Godard.  Maar deze lichtwandelingen zijn reeds lang op voorhand uitverkocht, zodat we na ons bezoek afzakten naar Asse om dan morgen huiswaarts te keren.  Een bezoekje in Gentbrugge zit er jammer genoeg niet in.  Aangezien er veel regen voorspeld wordt, zal het rechtstreeks huiswaarts worden.  Maandag is het weer werkdag, onze fietsen en Oes Nest hebben een wasbeurt zondag zeker nodig.

De Arthurboom?

Begijnendijk

Fietsen rond Begijnendijk, zo heette onze fietstocht vandaag en het vat perfect onze dag samen.  We vertrokken rond half twaalf onder een schuchter winterzonnetje die niet zoveel warmte gaf, maar we waren blij om Lora te zien, het was een tijdje geleden.

We fietsen doorheen de donderdagmarkt van Begijnendijk om daarna gemeenten aan te doen zoals Betekom, Rotselaar, Wakkerzeel, Keerbergen en Grootlo.  Een deeltje van de route hadden we gisteren in omgekeerde richting verkend.

Iets over drie en vijftig kilometer later, waren we precies op tijd terug voor de koffie.  De rest van de namiddag werd er gelezen.  In de Okay, op vijf minuten wandelafstand, kocht ik nog twee flessen Vermouth, want mijn aperitief is op, zonder kan ik niet bloggen.  

Aangezien we vandaag ter plaatse blijven, konden de batterijen enkel opladen met het sprankeltje zonlicht.  Het zal wel lukken om de verwarming draaiende te houden tot morgen, maar we zullen geen gekke dingen mogen doen.

Morgen zakken we terug af naar de plantentuin van Meise, waar Arthur blijkbaar een betonnen boompje heeft gepland van vijf meter hoog.

 Fietsen rond Begijnendijk

Begijnendijk

Zot zijn doet soms een beetje zeer.

De meeste kerken leggen hun uurwerkklok stil tussen tien 's avonds en zeven of acht 's morgens.  In Haacht hoor je elk uur van de nacht hoe laat het is en ik heb er vele gehoord de voorbije nacht.  Gelukkig sliep ik de tijd ertussen wel.

Deze morgen reden we enkele kilometers door naar het station van Wespelaar-Tildonk.  Vandaar stapten we naar het station van Leuven, 21 kilometer verder en ik deed dit met mijn pas gekochte hoge schoenen van den Aldi, een beslissing waar ik na tien kilometer oprecht spijt van kreeg.  Ik ben steeds tevreden geweest over de goedkope wandelschoenen uit deze keten, maar blijkbaar is men veranderd van Chinese leverancier, want ik voelde onmiddellijk bij het aantrekken eergisteren dat de schoenen niet hetzelfde wandelcomfort boden als mijn voorbije drie paar.  Ik wou de schoenen vandaag nog een kans geven, maar blijkbaar loopt er letterlijk iets fout, want de laatste tien kilometer waren afzien door een geknelde knoezel, hoewel de schoen echt niet te hard was aangetrokken.  Ik had gelukkig geen probleem met de rechterschoen.  De kringwinkel krijgt er straks een paar schoenen bij die niet lang gedragen werden.

In het station van Leuven kon ik via de app van de NMBS geen tickets aankopen.  We richtten ons dan maar tot één van de ticketautomaten.  We kregen de tip om gebruik te maken van een duoticket, waarbij je met twee spoort voor de prijs van één.  We kochten daarom twee duotickets, zodat de conducteur op de trein vroeg  of we betaald hadden voor vier.  Gelukkig kregen we van de conducteur een tegoedbon, voor het te veel betaalde tweede ticket.

Een kwartier later stopte de trein vlakbij Oes Nest. We waren terug thuis.  Maar eerlijk is eerlijk, het was wel een mooie wandeling met twee keer een spatje regen.  Zelfs de koude viel mee.  Hopelijk kunnen we morgen fietsen, want mijn linkervoet kan nu even geen wandeling aan.

 Treinstapper Wespelaar-Tildonk naar Leuven

Een dagje Leuven

We staan momenteel in een gemeente die zijn naam geschonken heeft aan een pilsje.  Neen, niet Stella, dat is geen gemeente, toch niet in België.  Haacht is het goede antwoord.  Zou de pils met de gelijknamige naam nog bestaan?

Omdat we veel regen verwacht hadden vandaag, kozen we voor twee binnenactiviteiten: een bezoek aan de universiteitsbibiliotheek op het Ladeuzeplein en één aan Museum M, beiden in het kader van de tentoonstelling Knal! rond de oerknal van priester Lemaitre, een Belg waar we trots mogen op zijn en die in het rijtje met Einstein en Steven Hawkings mag staan.

Museum M bood werken aan hoe de mens de kosmos zag van vroeger tot eind 1800.  De universiteitsbibliotheek stelde zijn focus op de moderne astronomie en de invloed op hedendaagse kunt.

Met een dochter die master is in de fysica en sterrenkunde, konden we deze tentoonstelling niet laten passeren, maar we hadden zelden een wauw-moment.  En het bleek een veel drogere dag te zijn dan verwacht.  Hopelijk krijgen we morgen een kopie van het weer van vandaag, want we hebben een serieuze wandeling voorzien.

Aangezien we over de middag warm aten in een ouderwetse bistro waar je de nicotine nog kon aflikken van het plafond, stellen we ons vanavond tevreden met een simpel kaasplankje en pistoletjes, gekocht op de terugweg.  We aarzelden even of we zouden blijven staan in Kessel-Lo, maar besloten toen wat kilometers te rijden om de huisbatterijen op te laden en het oorspronkelijk plan te volgen.

Begraafplaats bij de abdij van Vlierbeek (nabij Leuven)

We staan op een vertrouwd plekje, nadat de weersvoorspelling ons deed beslissen om de plannen te wijzigen, maar later meer hierover.

Deze morgen zette ik eerst koers naar de loosplaats in Lebbeke waar ik ons toilet kon legen.  Water konden we niet tanken, maar dat is voorlopig nog niet nodig.  Eind deze week waarschijnlijk wel, maar tijdens de winter zijn de kraantjes op de kerkhoven afgesloten.  Benieuwd hoe we dit gaan oplossen.  

We hielden het vandaag bij een korte stadswandeling in Vilvoorde, een stad waar we al dikwijls over reden, maar nog nooit door.  Het was de bedoeling om er te overnachten, maar we vonden geen geschikt plekje dat ons kon bekoren.  Ook de kleine parking nabij de Kruitfabriek was niet geschikt door het geflapper van de vlaggen van Matexi, de bouwonderneming die de wijk een nieuwe uitstraling wil geven, met een veelvoud van appartementen nabij het kanaal.  

Nadat we terugkeerden naar onze eerste stop, omdat die dichter lag bij het vertrek van de stadswandeling,  was dit een overbodige actie, want de wandeling passeerde aan de Kruitfabriek.  Maar soit.  De weerapp van het KMI - die ik meer begin te gebruiken - voorspelde een droge periode tussen twee en vier uur en dit bleek te kloppen.  Het begin van de wandeling  was met de kap op het hoofd, daarna konden we verder zonder.

Vilvoorde is één grote bouwwerf en industrie.  We denken dat het over vier jaar en onder de zon wel een zekere charme zal hebben, maar nu waren we blij dat we het eens gezien hadden, zodat we het konden schrappen van ons lijstje te bezoeken Vlaamse steden.  Overal hoor je het geluid van verkeer, naast, maar ook in de hoogte over de verschillende viaducten die Vilvoorde rijk is.  Het is geen Far West zoals Kris Debruyne ooit zong en onveilig voelden we er ons ook niet, maar je hoeft er geen citytrip te plannen via Booking.com

Na onze wandeling trokken we naar Leuven, omdat voor morgen veel regen wordt voorspeld.  We hebben Leuven al enkele keren bezocht vanaf Vlierbeek, we kennen dus de weg (Sabrina toch).  We hebben voor morgen twee binnenactiviteiten gereserveerd via onze slimme telefoons.  Elk boekte zijn eigen tickets, maar morgen meer.

Oh ja nog dit, Sabrina begon dag op dag 35 jaar geleden te werken bij stad Roeselare en werd hiervoor deze morgen verrast door haar vele collega's met een tas vol lekkers en kaartjes.  Ik was natuurlijk op de hoogte, want vrijdag was een collega langs gekomen met de verrassingstas die een plaatsje kreeg in Oes Nest, zonder dat Sabrina het wist.  Het werd het emotioneelste moment van onze dag.

 Stadswandeling Vilvoorde (Best de GPX downloaden)

Buggenhout

Bedenk eens een originele titel voor het bos waar we nu staan in de gemeente Buggenhout?  Momenteel heet het: Buggenhoutbos.  Dan is Sterrenbos toch beter dan Rumbekebos.

Ik heb het nieuwe jaar ingezet met de langste platte rust van het voorbije jaar: van half tien tot kwart voor negen.  De zevende aflevering van the Killing kon ik niet uitkijken, daarvoor werden mijn oogleden te zwaar.

Vandaag werden de fietsen naar beneden gehaald voor een tocht over vergeten kerkpaden in de omgeving van Merchtem.  Aangezien de parking bij het Buggenhoutbos er bijna langs ligt, was dit ons ideale vertrekpunt.  Maar bij aankomst waren we niet de enigen die er zo over dachten.  Alles stond vol op één plekje na, het onze.  Het bos is blijkbaar een trekpleister voor vooral wandelaars, met of zonder hond.  Straks hopen we Oes Nest wat te kunnen verplaatsen.

De weergoden waren ons goed gezind of was het 't cadeautje van Bieke zoals ze deze morgen beweerde aan de telefoon?  Het werd een mooie tocht, met dubbele ondersteuning wanneer de wind in de rug zat.  We reden door of langs verschillende dorpskernen met poëtische namen als Mollem, Mazenzele, Rossem (van de Jean-Pierre), Meuzegem. 

Steenhuffel op het einde is ons wel bekend, omdat de brouwerij aldaar ooit geprobeerd heeft om onze Rodenbach te brouwen.  Het blijft bij bottelen, omdat het water van Steenhuffel de originele smaak van ons bier niet kon waarmaken.

We tellen nu af naar 17u. ons aperitiefmoment met slakken uit de slakkenkwekerij van Comines.  Daarna een kaasfonduetje, gekoeld met witte wijn.  Meer moet een verjaardag niet zijn.  Ik kreeg al één puzzelstuk uit een reeks van twaalf.  Benieuwd wat de hele puzzel zal tevoorschijn toveren.

 Over vergeten kerkpaden rond Merchtem

  

Erpe-Mere

Omdat schoonbroer Johan onze geplande nieuwjaarsbijeenkomst liever verplaatste naar veiliger tijden, konden wij het nieuwe jaar inzetten door in Oes Nest te zitten.  Na alles opgeruimd te hebben thuis, vertrokken we rond elven richting Aaigem, een prachtige naam voor een dorp.  Sabrina had er een wandeling voorzien van zo'n 8,5 km.  Bij aankomst herkenden we de dorpskern van tijdens een coranawandeling met vrienden.  Maandelijks gingen we toen stappen vanuit één of ander station met onze gratis treintickets.

Om vier uur begonnen we aan onzen aperitief, een uur vroeger dan normaal, maar het was vooral voor de hapjes en minder voor de drank.  We hadden beiden een hongertje omdat we deze middag niet hadden gegeten.  Gelukkig waren er nog wat aperitiefhapjes over van gisterenavond.  Ook ons avondmaal was een opwarmertje van gisterenavond, maar het smaakte opnieuw.

We staan tussen een visvijver en het sportcomplex van Erpe-Mere (in de buurt van Aalst).  Het is de bedoeling om deze tweede week van de kerstvakantie de ronde van Brabant te doen.  Het weer zal meestal bepalen hoe onze dag er zal uitzien: wandelen, fietsen of een binnenbezoek.  We zien wel.  Even zag het er op weg naar hier uit dat het een korte vakantie ging worden, toen een BMW aan hoge snelheid op een kruispunt geen voorrang voor rechts verleende aan mij.  Gelukkig reed ik traag, zodat een botsing nipt vermeden werd.  De jongedame was blijkbaar meer geschrokken dan ik, want ze stond nog een tijd stil in 't midden van het kruispunt.

 Door weilanden en langs erfgoed in Aaigem