Er was een zwart weekend voorspeld op de Franse wegen, maar wij hebben er niet veel van gemerkt. Enkel even voor Lille was er vertraagd verkeer door wegenwerken.
Voor een tweede nacht op rij werd onze mobilhome aangevallen door grote regenvlagen, zo erg zelfs dat de regen zich een weg vond naar binnen via de verluchtingsgaten rond ons raam achteraan. Het kleedje van Sabrina was nat.
Rond 13 uur trok ik de remmen dicht.
Voor de statistieken nog volgende gegevens: We verbruikten de voorbije 2800 km van onze reis gemiddeld 10,8 liter per 100 km. We zaten de voorbije drie weken 47 uur en 16 minuten in een rijdende zwerfwagen. Aperotime werd hier niet bijgerekend!
Een selectie van de foto's staat inmiddels ook online op deze blog.
Posts tonen met het label Midi-Pyrénées. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Midi-Pyrénées. Alle posts tonen
zondag 29 juli 2012
vrijdag 27 juli 2012
24 - 27 juli Pont-Sainte-Maxence
De voorbije drie dagen stonden we op een camping nabij het Parc Regional de la Brenne. Onder begeleiding van verschillende podcasts (vooral radio 1-programma's) die via mijn USB-stick op de radio werden afgespeeld, reden we de 450 km in één ruk af. Op de camping kochten we een fietskaart, waarmee we woensdagmorgen een fietstocht maakten van 48 km. Volgens de kaart werd de route als sportief geklasseerd, maar het viel eigenlijk best mee, we hebben al zwaardere loodjes opgeraapt. In de namiddag genoten we van de zon en een goed boek.
Gisteren reden we met de mobilhome naar het hartje van het regionaal park om er een VTT-ritje te maken van 25 km langsheen de tientallen meertjes die het park rijk is. De vijvertjes deden denken aan de Weyers in Limburg en naslagwerk bracht aan het licht dat het doel dezelfde is: kweken van karper en andere eetbare vis. Om twee uur waren we terug en na een slaapje in de schaduw, want het was bloedheet, werd er terug verder gelezen. Voor 's avonds hadden we een menuutje gereserveerd in het restaurant van de camping. Het werd een gezellige avond in 't gezelschap van een koppel Nederlanders.
's Nachts werden emmers regenwater over onze mobilhome uitgegoten. De onweerswolken hebben ondertussen Vlaanderen bereikt, vernam ik in het nieuws.
We staan nu aan een kanaal in Pont-Sainte-Maxence. Het was wat zoeken naar een leuke laatste camperplaats, maar we hebben ze gevonden. In de diepvries steekt nog één portie spaghettisaus en daarmee is alles op, op ons noodrantsoen na, maar dat hoeven we gelukkig niet aan te spreken.
Vanavond hoop ik de openingsceremonie te kunnen volgen op TF1 die ik intussen gevonden heb op onze TV. 270 km scheiden ons nog van het thuisfront. Morgen komen de oudste twee dochters ook thuis van Sri Lanka. Het zal een blij weerzien worden. Bieke zal blij zijn om de zware verantwoordelijkheid om over ons huis te waken, aan ons te kunnen overdragen.
We hebben een gevarieerde reis achter de rug, waarbij het weer aan onze kant stond. Jammer genoeg moet we afronden in de regen, maar het begint hier op te klaren, zodat we misschien nog een wandeling kunnen maken langs het kanaal.
Gisteren reden we met de mobilhome naar het hartje van het regionaal park om er een VTT-ritje te maken van 25 km langsheen de tientallen meertjes die het park rijk is. De vijvertjes deden denken aan de Weyers in Limburg en naslagwerk bracht aan het licht dat het doel dezelfde is: kweken van karper en andere eetbare vis. Om twee uur waren we terug en na een slaapje in de schaduw, want het was bloedheet, werd er terug verder gelezen. Voor 's avonds hadden we een menuutje gereserveerd in het restaurant van de camping. Het werd een gezellige avond in 't gezelschap van een koppel Nederlanders.
's Nachts werden emmers regenwater over onze mobilhome uitgegoten. De onweerswolken hebben ondertussen Vlaanderen bereikt, vernam ik in het nieuws.
We staan nu aan een kanaal in Pont-Sainte-Maxence. Het was wat zoeken naar een leuke laatste camperplaats, maar we hebben ze gevonden. In de diepvries steekt nog één portie spaghettisaus en daarmee is alles op, op ons noodrantsoen na, maar dat hoeven we gelukkig niet aan te spreken.
Vanavond hoop ik de openingsceremonie te kunnen volgen op TF1 die ik intussen gevonden heb op onze TV. 270 km scheiden ons nog van het thuisfront. Morgen komen de oudste twee dochters ook thuis van Sri Lanka. Het zal een blij weerzien worden. Bieke zal blij zijn om de zware verantwoordelijkheid om over ons huis te waken, aan ons te kunnen overdragen.
We hebben een gevarieerde reis achter de rug, waarbij het weer aan onze kant stond. Jammer genoeg moet we afronden in de regen, maar het begint hier op te klaren, zodat we misschien nog een wandeling kunnen maken langs het kanaal.
maandag 23 juli 2012
23 juli Rieux Volverde
Het was niet gepland, maar we mochten vandaag de voeten kussen van de Pyreneeën. We hadden een rustdag ingepland, maar de kleine camping die we hiervoor uitgekozen hadden, was volzet. Daarom werkten we de programmatie af die eerst gepland was.
In Montesquieu Volvestre kregen we van een vriendelijke dame in het toeristisch bureau aldaar heel wat interessante tips. Ze dacht dat we een week zouden blijven in de omgeving. Toen we vertelden dat we enkel een daguitstap maakten, raadde ze ons twee plaatsen aan: de grotten van Le Mas d'Azil en het kunstenaarsdorp Carla-Bayle. Grotten zijn niet onmiddellijk onze dada, maar het bezoek was de moeite waard. Naast de rivier werd een weg aangelegd van een halve kilometer, die net als de rivier zich een weg boort door het gesteente. Je wandelt daarom in een natuurlijke tunnel. Halfweg kregen we een geleid bezoek aan een drietal grote galerijen, met aandacht voor de prehistorie en de geschiedenis van de grotten.
Carla-Bayle ligt op de top van een heuvel en biedt een prachtig zicht op de Pyreneëen. Aan de ene kant liggen uitgestrekte tapijten van zonnebloemen, de andere kant zijn grasgroene velden.
Daarna was het zoeken naar een mooie overnachtingsplaats. We hebben al veel geluk gehad deze reis, maar deze keer moesten we ons tevreden stellen met asfalt, nabij het zwembad van Rieux. De thermometer geeft een buitentemperatuur aan van 35,4 graden. Binnen is het nog 4 graden koeler, maar daar heeft de airco zijn aandeel in. Over een uurtje zijn deze twee waarden verwisseld.
Morgen verlaten we de Midi-Pyrenées die ons gecharmeerd heeft door de veelzijdigheid aan landschappen. We hebben een plaats gereserveerd op een camping in Le Parc Natural de la Brenne, die we tijdens de heenreis leerden kennen als een zeer aangename camping. We willen er de streek nog verkennen met de fiets vooraleer we huiswaarts keren.
In Montesquieu Volvestre kregen we van een vriendelijke dame in het toeristisch bureau aldaar heel wat interessante tips. Ze dacht dat we een week zouden blijven in de omgeving. Toen we vertelden dat we enkel een daguitstap maakten, raadde ze ons twee plaatsen aan: de grotten van Le Mas d'Azil en het kunstenaarsdorp Carla-Bayle. Grotten zijn niet onmiddellijk onze dada, maar het bezoek was de moeite waard. Naast de rivier werd een weg aangelegd van een halve kilometer, die net als de rivier zich een weg boort door het gesteente. Je wandelt daarom in een natuurlijke tunnel. Halfweg kregen we een geleid bezoek aan een drietal grote galerijen, met aandacht voor de prehistorie en de geschiedenis van de grotten.
Carla-Bayle ligt op de top van een heuvel en biedt een prachtig zicht op de Pyreneëen. Aan de ene kant liggen uitgestrekte tapijten van zonnebloemen, de andere kant zijn grasgroene velden.
Daarna was het zoeken naar een mooie overnachtingsplaats. We hebben al veel geluk gehad deze reis, maar deze keer moesten we ons tevreden stellen met asfalt, nabij het zwembad van Rieux. De thermometer geeft een buitentemperatuur aan van 35,4 graden. Binnen is het nog 4 graden koeler, maar daar heeft de airco zijn aandeel in. Over een uurtje zijn deze twee waarden verwisseld.
Morgen verlaten we de Midi-Pyrenées die ons gecharmeerd heeft door de veelzijdigheid aan landschappen. We hebben een plaats gereserveerd op een camping in Le Parc Natural de la Brenne, die we tijdens de heenreis leerden kennen als een zeer aangename camping. We willen er de streek nog verkennen met de fiets vooraleer we huiswaarts keren.
zondag 22 juli 2012
22 juli Le Ségala
55 km fietsen langs Unesco's werelderfgoed, dat was ons deel vandaag. Le Canal du Midi ontstond uit een weddingschap en verbindt Toulouse met de Middellandse Zee. Via de Garonne is er dus ook een verbinding met de Atlantische Oceaan. Het kanaal is een groen lint waar het prachtig is om te fietsen. Met een stijgingspercentage van 5O meter over 50 km is dit voor iedereen haalbaar en dat merk je langs de weg. Het enige nadeel is dat de autoroute er vlak langs loopt, zodat je toch last hebt van het suizen van de autobanden op macadam.
Deze morgen bezochten we nog eerst Burlats, een niet door toerisme verkracht Middeleeuws dorp waar koning auto geen plaats krijgt om te rijden. Daarna reden we door naar Montferrand, waar de fietsen van het rek werden gehaald. De geplande rit van 65 km werd met tien kilometer ingekort, omdat we er lichamelijk een beetje door zaten. Gisteren hebben we toch ook minstens 14 km gewandeld en niet altijd over een vlak parcour.
We opteerden om de parkeerplaats in Montferrand achter ons te laten, omdat we er toch onze toilet niet konden lozen. Dit kon wel volgens het boekje in Le Ségala, maar ook hier was geen sanizuil te vinden. We maakten dan maar gebruik van het plaatselijk openbaar toilet om ons eigen toilet te legen en onze watertank een beetje aan te vullen. We staan hier beter aan het kanaal zelf. We zagen slechts één bootje passeren tot ongenoegen van Sabrina. De rest van de week houden we rustweek. Dus veel zal er hier niet meer verschijnen.
Deze morgen bezochten we nog eerst Burlats, een niet door toerisme verkracht Middeleeuws dorp waar koning auto geen plaats krijgt om te rijden. Daarna reden we door naar Montferrand, waar de fietsen van het rek werden gehaald. De geplande rit van 65 km werd met tien kilometer ingekort, omdat we er lichamelijk een beetje door zaten. Gisteren hebben we toch ook minstens 14 km gewandeld en niet altijd over een vlak parcour.
We opteerden om de parkeerplaats in Montferrand achter ons te laten, omdat we er toch onze toilet niet konden lozen. Dit kon wel volgens het boekje in Le Ségala, maar ook hier was geen sanizuil te vinden. We maakten dan maar gebruik van het plaatselijk openbaar toilet om ons eigen toilet te legen en onze watertank een beetje aan te vullen. We staan hier beter aan het kanaal zelf. We zagen slechts één bootje passeren tot ongenoegen van Sabrina. De rest van de week houden we rustweek. Dus veel zal er hier niet meer verschijnen.
Zaterdag 21 juli Burlats
Gisteren begon de ramadan las ik toevallig op 't internet. Ik weet niet of dat de reden was, maar deze nacht werden we tot 2u30 gepest door hangjongeren op de parking van Castres. Wat een mooie overnachtingsplaats bleek bij aankomst, werd een kleine nachtmerrie. Terwijl we naar een film keken, het werd niet Les intouchables, omdat de ondertitels niet klopten, maar The Girls with the Dragon tattoo, de Engelse verfilming van de Melliniumtrilogie. Er waren 's avonds al jongeren toegekomen, maar die vertrokken rond 23 uur, nadat ze gegeten hadden in een restaurant dichtbij. Vanaf 23 u begonnen een vijftal auto's toe te komen op de parking. Deuren werden tientallen keren open- en dichtgegooid, Arabische muziek werd de lucht in gestuurd vanuit de achterklep die open stond. Men riep en tierde. Gelukkig lieten ze onze mobilhome met rust en ook de drie andere die op de parking stonden. Ik deed toch geen oog dicht tot half drie toen ze het leuk vonden om met een drietal auto's nog eens vijf minuten lang te toeteren om aan te geven dat ze vertrokken. Ik heb er mijn lesje uit getrokken. We staan nu niet op een camperplaats die je op het internet vindt, maar wel op een heel rustige plaats langs de Agout en met ons tafeltje en stoeltje in 't gras naast de mobilhome. Deze nacht zal er ons niemand storen, daar ben ik gerust in.
We hebben deze reis al veel steden en dorpjes gezien. We waren daarom blij om de natuur in te trekken. In een toeristisch bureau hadden we een kaart bemachtigd met een rondrit doorheen de Sidobre. Dit is een streek met heel veel granieten rotsblokken, ontstaan uit magma van duizenden jaren geleden. De route zelf is 65 km lang, maar niet volledig berijdbaar met de mobilhome. Daarom hebben we een stuk afgesneden.
Op de middag kochten we brood in een lieflijk dorpje Saint-Salvy-de-la-Balme. Daar vertrok ook een kleine wandeling van twee en een halve kilometer, een tochtje onder andere gemaakt door de kinderen van de plaatselijke lagere school. Dit leek ons uitstekend geschikt om onze broodmaaltijd te verteren. We hoefden enkel de gele markeringen te volgen. Na een uur vond ik het toch vreemd dat we nog steeds aan het wandelen waren. Daarom haalde ik mijn smartphone boven om eens met Google Maps te kijken waar we ons bevonden. Bleek dat we een wandeling aan het maken waren van 17 km die ook gele markeringen heeft. Via mijn smartphone zakten we terug af naar een D-weg, maar vanaf daar was het nog minstens 5 km tot Oes-Nest. Sabrina besloot om voor het eerst in haar leven te liften en met de vierde auto was het prijs. Bleek dat we nog zeker 6 km van Saint-Salvy verwijderd waren.
Daarna bezochten we nog enkele speciale steenformaties: les trois fromages en roc de l'oie. Daarna zakten we af naar Keltische overblijfselen en graven van Katharen in Roquecourbe. Nadat ik even dag had gezegd aan mijn voorvaderen, keerden we terug naar de waterval Saut de la truite. Op weg naar boven maak ik een rollebol, zonder erg weliswaar, maar ik probeerde wel mijn fototoestel te beschermen. Daar groeit geen herstel aan als iets breekt, aan mijn armen en benen wel. Gelukkig maakte ik een zachte landing tegen Sabrina.
Nu staan we in het lieflijke dorpje Burlats. Sabrina is bezig met een wokschotel met de zalm die door een ontdooide vriezer niet opnieuw ingevroren kan worden. 't Eten is bijna gereed, dus ik sluit hierbij af. Morgen brengen we eerst een bezoekje aan Burlats, daarna zakken we terug af naar le canal du midi voor een fietstochtje richting Toulouse.
vrijdag 20 juli 2012
20 juli Castres
Ik ben niet goed in het onthouden van plaatsen waar we halt houden, maar Castres ligt in de lijn van een werkwoord waar ik niet graag mee te maken zou hebben, vandaar heb ik deze plaats met een geheugensteuntje onthouden.
Deze morgen kwam Emiel ons uitzwaaien. Ik heb nog een boek van hem gekocht, waarin zijn avonturen staan met een omgebouwde bestelwagen, waarmee hij in de jaren zeventig het Midden Oosten heeft verkend en later ook Amerika en Brazilië. Een mobilhomer avant la lettre.
Tegen de middag stonden we op een parking nabij een parc des loisirs in Castres. We maakten eerst een wandeling in het park. Na ons middagmaal en een dutje, reden we met de fiets naar het centrum van de stad. De eerste kennismaking was niet om te juichen, maar toen we het centrum verder te voet verkenden, viel dit toch mee. We eindigden met een museumbezoek in het plaatselijke Goyamuseum met heel wat Spaanse meesters.
De aperitief genoten opnieuw in het park naast de deur. Ondertussen zitten we binnen, terwijl lasagne aan het opwarmen is in de oven. Voor vanavond heb ik een film van Belgische bodem gepland. Onze koning had het er vandaag nog over in zijn speech, dat we meer over de grenzen moeten kijken. Hopelijk bevalt Les entouchables ons, maar de dochters hebben reeds gezegd dat het een topfilm is.
Morgen verkennen we de natuur van de streek van Sitobres.
Deze morgen kwam Emiel ons uitzwaaien. Ik heb nog een boek van hem gekocht, waarin zijn avonturen staan met een omgebouwde bestelwagen, waarmee hij in de jaren zeventig het Midden Oosten heeft verkend en later ook Amerika en Brazilië. Een mobilhomer avant la lettre.
Tegen de middag stonden we op een parking nabij een parc des loisirs in Castres. We maakten eerst een wandeling in het park. Na ons middagmaal en een dutje, reden we met de fiets naar het centrum van de stad. De eerste kennismaking was niet om te juichen, maar toen we het centrum verder te voet verkenden, viel dit toch mee. We eindigden met een museumbezoek in het plaatselijke Goyamuseum met heel wat Spaanse meesters.
De aperitief genoten opnieuw in het park naast de deur. Ondertussen zitten we binnen, terwijl lasagne aan het opwarmen is in de oven. Voor vanavond heb ik een film van Belgische bodem gepland. Onze koning had het er vandaag nog over in zijn speech, dat we meer over de grenzen moeten kijken. Hopelijk bevalt Les entouchables ons, maar de dochters hebben reeds gezegd dat het een topfilm is.
Morgen verkennen we de natuur van de streek van Sitobres.
Donderdag 19 juli Caraman
Het is tijd om op te staan! Sabrina's Nokia maakte ons wakker tien over zeven. Voor deze tijd van het jaar is dit heel vroeg. We hadden om half negen een afspraak met Airbus in Blangnac nabij Toulouse. Bij het verlaten van onze standplaats had ik blijkbaar geen rekening gehouden met een tak, want even later zag ik een beschadiging aan één van de lijsten bovenaan onze mobilhome. 't Is gelukkig maar een klein stuk dat zal moeten vervangen worden.
Het werd nog even spannend. Ik had alles vooraf online gereserveerd en betaald, maar nooit geen bevestiging gekregen via mail dat alles in orde was. Gelukkig had ik wel een screenprint afgedrukt van onze reservering en dat bleek voldoende te zijn. We hadden gekozen voor een bezoek aan de hallen waar het grootste vliegtuig ter wereld wordt gemaakt, de airbus 380. Meer dan 70 meter lang en breed (allé, de vleugels natuurlijk), 525 passagiers, een actieradius van 16000 km. In de assemblagehal staan er zo drie vliegtuigen broederlijk naast elkaar. Gelukkig dat er nog enkele mensen rondliepen om zo een indruk te krijgen van de gigantische afmetingen van zowel de vliegtuigen als het gebouw.
Na de anderhalf uur durende rondleiding, reden we naar Caraman waar we de rest van de dag luilekkerden. We liepen nog een oude bekende tegen het lijf van de fotoclub.
Morgen rijden we verder naar Castres. We laten de start van de Tour in Blagnac aan ons voorbij rijden. Echt spannend is het dit jaar toch niet meer.
Dinsdag 17 en Woensdag 18 juli Toulouse
Fantaseer over een typische Franse hoofdstad in het Zuiden: 't is er heet, de meisjes lopen er fantastisch bij, smalle straatjes, leuke winkeltjes, veel kerken, musea en andere oude gebouwen en daarlangs een rivier die zorgt voor de nodige afkoeling. Dit is Toulouse.
's Morgens scheepten we in op de camping en betaalden voor twee nachten. Vrij kamperen durfden we niet en als we de beveiligingsmaatregelen zien op de camping, hebben we gemerkt dat dit de juiste beslissing was. De camping ligt vlakbij een kanaal waarlangs we naar Toulouse fietsten, een afstand van een kleine 7 km. Eerst zochten we de de toeristische dienst op waar Sabrina voor € 1 een boekje kocht met vijf uitgestippelde routes langsheen de mooiste bezienswaardigheden van Toulouse. Gisteren startten we met de kerken- en de kunst/geschiedenisroute.
's Avonds aten we in het restaurant Entrecote... entrecôte. Je kon in dit restaurant enkel kiezen hoe je jouw vlees wenste gebakken te krijgen. De frietjes waren als luciferstokjes, maar we kregen een bord vol.
Vandaag doen we de andere drie routes. Eéntje met de fiets en de andere twee te voet. Vanavond barbecuen we op de camping. Gisterenmorgen hebben we hiervoor inkopen gedaan voor we ons settelden.
Bij aankomst in Toulouse lag er net een boot vertrekkendsklaar op de Garonne. Voor 2 keer 8 euro konden we nog net mee. De boot maakte een tochtje op het kanaal van Brienne en de Garonne. Beiden hadden we reeds twee keer met onze fiets afgetrapt, dus veel nieuws kregen we niet meer te zien. De schipper tetterde wel aanhoudend.
Na het boottochtje verkenden we de overkant van de Garonne. We kochten er enkele belegde boterhammen die we opaten bij het Abatoir, het oude slachthuis dat nu een museum is van moderne kunst. Op de middag was het reeds duidelijk dat het een bijzonder hete dag ging worden.
In de namiddag namen we nog een lus onder voeten die in onze brochure stond. We maakten er kennis met een minder druk deel van Toulouse. Rond drie uur zakten we terug af naar de camping zodat ik het einde van de koninginnerit in de Pyreneeën kon volgen. De thermometer in de mobilhome gaf een buitentemperatuur aan van 37 graden, gemeten onder de mobilhome. Binnen was het 39 graden.
Het koelde voor het eerst 's avonds niet af.
's Morgens scheepten we in op de camping en betaalden voor twee nachten. Vrij kamperen durfden we niet en als we de beveiligingsmaatregelen zien op de camping, hebben we gemerkt dat dit de juiste beslissing was. De camping ligt vlakbij een kanaal waarlangs we naar Toulouse fietsten, een afstand van een kleine 7 km. Eerst zochten we de de toeristische dienst op waar Sabrina voor € 1 een boekje kocht met vijf uitgestippelde routes langsheen de mooiste bezienswaardigheden van Toulouse. Gisteren startten we met de kerken- en de kunst/geschiedenisroute.
's Avonds aten we in het restaurant Entrecote... entrecôte. Je kon in dit restaurant enkel kiezen hoe je jouw vlees wenste gebakken te krijgen. De frietjes waren als luciferstokjes, maar we kregen een bord vol.
Vandaag doen we de andere drie routes. Eéntje met de fiets en de andere twee te voet. Vanavond barbecuen we op de camping. Gisterenmorgen hebben we hiervoor inkopen gedaan voor we ons settelden.
Bij aankomst in Toulouse lag er net een boot vertrekkendsklaar op de Garonne. Voor 2 keer 8 euro konden we nog net mee. De boot maakte een tochtje op het kanaal van Brienne en de Garonne. Beiden hadden we reeds twee keer met onze fiets afgetrapt, dus veel nieuws kregen we niet meer te zien. De schipper tetterde wel aanhoudend.
Na het boottochtje verkenden we de overkant van de Garonne. We kochten er enkele belegde boterhammen die we opaten bij het Abatoir, het oude slachthuis dat nu een museum is van moderne kunst. Op de middag was het reeds duidelijk dat het een bijzonder hete dag ging worden.
In de namiddag namen we nog een lus onder voeten die in onze brochure stond. We maakten er kennis met een minder druk deel van Toulouse. Rond drie uur zakten we terug af naar de camping zodat ik het einde van de koninginnerit in de Pyreneeën kon volgen. De thermometer in de mobilhome gaf een buitentemperatuur aan van 37 graden, gemeten onder de mobilhome. Binnen was het 39 graden.
Het koelde voor het eerst 's avonds niet af.
maandag 16 juli 2012
Maandag 16 juli Montan
We staan momenteel bij een wijnboer die rode wijn verbouwt volgens een oude methode. Gaillac is blijkbaar ook een gekende wijnstreek in Frankrijk. Morgen proeven en kopen we wellicht enkele flessen wijn.
Gisteren was het de Franse nationale feestdag. Jammer genoeg weer geen Franse winnaar in de Tour. Wij bezochten op deze feestdag Cordes-sur-Ciel, waar het ook twee dagen feest was. Cordes kon je enkel binnen nadat je portemonnée negen euro lichter werd gemaakt (x2), maar dan kwam je wel terecht in een Middeleeuwse stad met alles erop en eraan: muziek, acrobaten, verklede mensen (die zo waarschijnlijk gratis binnen mochten). We stonden op een mobilhomeparking aan de voet van het stadje. Het was er een aan- en afrijden van mobilhomes en elk vrij plaatsje werd onmiddellijk ingenomen door een collega.
Na een eerste bezoek 's morgens, besloten we het in de namiddag wat kalm aan te doen om 's avonds nog eens terug te keren. Met een stempeltje op onze arm hoefden we niet nog eens te betalen.
Cordes ligt hoog en dat hebben we gevoeld tijdens de tweede klim naar boven. Maar de sfeer zat er goed in, zodat we genoten van ons tweede bezoek. Rond tien uur was er nog een parade van alle deelnemers met daarna een vuurspektakel rond middernacht, maar dan zaten we al terug in onze mobilhome.
Vandaag brachten we een bezoek aan Albi. De parking bij de kathedraal was een calvarietocht met de vele eenrichtingstraatjes en omleidingen. Daarom besloten we om de mobilhome even buiten de stad te parkeren en met de fiets Albi terug binnen te rijden. Sabrina had een leuke wandeling gekopieerd die ons langs de bezienswaardigheden leidde van deze mooie stad, het hoogtepunt momenteel van onze reis. De kathedraal van Albi is het grootste bakstenen gebouw ter wereld. Ik had er nog nooit over nagedacht dat men reeds in de Middeleeuwen gebouwen neerpootte in baksteen.
Na enkele inkopen in een klein warenhuis in de overdekte hallen, trokken we verder naar Gaillac. Eerst bezochten we er de officiële camperplaats, maar dat was een veld beton. We hadden meer zin in gras onder onze voeten en vonden even buiten Gaillac in Montan een wijnboer waar we nu staan voor de enorme wijnvelden.
Het heeft even geregend, zodat we binnen zitten, maar hopelijk kunnen we straks terug buiten eten.
zondag 15 juli 2012
Zaterdag 14 juli en zondag 15 juli Gaillac
We staan momenteel bij een wijnboer die rode wijn verbouwt volgens een oude methode. Gaillac is blijkbaar ook een gekende wijnstreek in Frankrijk. Morgen proeven en kopen we wellicht enkele flessen wijn.
Gisteren was het de Franse nationale feestdag. Jammer genoeg weer geen Franse winnaar in de Tour. Wij bezochten op deze feestdag Cordes-sur-Ciel, waar het ook twee dagen feest was. Cordes kon je enkel binnen nadat je portemonnée negen euro lichter werd gemaakt (x2), maar dan kwam je wel terecht in een Middeleeuwse stad met alles erop en eraan: muziek, acrobaten, verklede mensen (die zo waarschijnlijk gratis binnen mochten). We stonden op een mobilhomeparking aan de voet van het stadje. Het was er een aan- en afrijden van mobilhomes en elk vrij plaatsje werd onmiddellijk ingenomen door een collega.
Na een eerste bezoek 's morgens, besloten we het in de namiddag wat kalm aan te doen om 's avonds nog eens terug te keren. Met een stempeltje op onze arm hoefden we niet nog eens te betalen.
Cordes ligt hoog en dat hebben we gevoeld tijdens de tweede klim naar boven. Maar de sfeer zat er goed in, zodat we genoten van ons tweede bezoek. Rond tien uur was er nog een parade van alle deelnemers met daarna een vuurspektakel rond middernacht, maar dan zaten we al terug in onze mobilhome.
Vandaag brachten we een bezoek aan Albi. De parking bij de kathedraal was een calvarietocht met de vele eenrichtingstraatjes en omleidingen. Daarom besloten we om de mobilhome even buiten de stad te parkeren en met de fiets Albi terug binnen te rijden. Sabrina had een leuke wandeling gekopieerd die ons langs de bezienswaardigheden leidde van deze mooie stad, het hoogtepunt momenteel van onze reis. De kathedraal van Albi is het grootste bakstenen gebouw ter wereld. Ik had er nog nooit over nagedacht dat men reeds in de Middeleeuwen gebouwen neerpootte in baksteen.
Na enkele inkopen in een klein warenhuis in de overdekte hallen, trokken we verder naar Gaillac. Eerst bezochten we er de officiële camperplaats, maar dat was een veld beton. We hadden meer zin in gras onder onze voeten en vonden even buiten Gaillac in Montan een wijnboer waar we nu staan voor de enorme wijnvelden.
Het heeft even geregend, zodat we binnen zitten, maar hopelijk kunnen we straks terug buiten eten.
zaterdag 14 juli 2012
Donderdag 12 juli & Vrijdag 13 juli
Vanavond vangen we twee dagern in één klap. Over vandaag valt weinig te schrijven: rustdag. We staan op een camping nabij Vieux om te genieten van de zon. Sabrina en ik lazen ons eerste boek uit. Sabrina begon reeds aan haar tweede, ik koos ervoor om de omgeving deze namiddag te verkennen met de fiets. Het landschap golft meer dan me lief was, maar het is hier wel mooi. Deze avond kunnen we nog steeds genieten van een zalige warmte, hoewel het wolkendek zich terug dichtritste boven onze hoofden.
Gisteren stond een kleine dorpenroute op het programma. De streek waar we vertoeven bestaat uit verschillende middeleeuwse dorpjes, het ene al pittoresker dan het andere. We startten met St Antonin Noble Val. Het bleek een mooi bewaard dorpje te zijn dat nog leeft. Dat laatste is belangrijk, want je hebt ook dorpen die gecremeerd lijken zoals het volgende dorp op onze route: Bruniquel. Dat bereikten we via de Gorge de Aveyron. Na een kleine maaltijd en een tukske, reden we verder naar Puycelci. Dit dorp dat in de hoogte ligt en volledig ommuurd is, kon ons wel bekoren met zijn vele pleintjes en groen. Na een natje zakten we af naar Castelnau-de-Montmiral. Het dorpje heeft een mooi marktpleintje, maar kon voor de rest niet tippen aan Puycelci dat voor ons het hoogtepunt van de dag was.
Daarna kozen we om te overnachten op een camping en wat te genieten van de zon die er eindelijk was. We hebben het ons niet beklaagd. Ondertussen zitten we in de wijnstreek van de Gaillac, die we ondertussen soldaat hebben gemaakt en goed werd gekeurd.
Morgen trekken we verder naar Cordes-sur-Ciel, voor de tweede keer voor mij, want ik stond reeds aan de muur van dit stadje vandaag met mijn fiets.
Woensdag 11 juli L'Abbey de Beaulieu
Onze Vlaamse feestdag vieren we nu met een Spaanse Sangria met diepvriesfruit erin. We staan bij een oude Cysterziënzersabdij dat momenteel dienst doet als expositieruimte. Voor net geen tien euro mochten we dit fraai gerestaureerd monument bezoeken. Ik had een grasveld bij de abijd als overnachtingsplaats geprogrammeerd, maar hoe mooi het er op Streetview ook uitzag, ik had de takken van een boom niet gezien, die de inrit voor onze mobilhome belemmerde. We staan nu wat verder op een kleine parking, met zicht op de abdij.
Deze morgen besloten we om door te rijden. Ons besluit ging volledig af van het weer dat fris en bewolkt was. Genieten van de zon zat er niet in. We hoopten 358 km verder wel de zon te zien, maar ook dat bleek een te optimistische wens. Het is hier wel wat warmer, maar de bewolking zit nog steeds potdicht.
De autorit verliep heel rustig over een eerst niet en dan wel betalende autosnelweg, richting Toulouse. Voor we onze eindhalte bereikten, stopten we nog even in Caylus. In de versterkte kerk aldaar, hangt een mooi kruisbeeld van Ossip Zadkin. Ik moest terug denken aan mijn werk dat ik in het laatste jaar van mijn humaniora had² gemaakt over hedendaagse beeldhouwers.
Op de menukaart vanavond staat rijst met giros. Ondertussen bekijk ik het Tourjournaal op TV. Ik weet ondertussen dat de Fransman V gewonnen heeft, maar in dit hol van fluthol is er geen internetverbinding. Ze hebben de abdij gelukkig niet gebruikt om er een mast op te zetten zoals ze in Vlaanderen zouden doen.
woensdag 11 juli 2012
Dindag 10 juli Parc Naturel de la Brenne
De camperplaats in Lailly-en-Val toont aan dat je niet altijd op een toeristische trekpleister moet staan, om mooi gesetteld te staan. Beaugency was druk, met de ene mobilhome naast de anderen, Lailly-en-Val, vijf kilometer verder was rustig met plaats om een stoeltje buiten te zetten. De plaatselijke bevolking speelde er petanque, wij dronken ons aperitiefje en zagen dat het goed was.
Vandaag reden we een kleine 170 km verder naar het Parc Naturel de la Brenne. Het was de bedoeling om er twee dagen te staan op een camping (van Nederlandse eigenaars), maar het is er te fris (zo'n 20 graden) dat we besloten hebben om morgen door te rijden naar onze eindbestemming. Het weer zou daar beter zijn, laten we hopen dat dit zo is.
Vanavond hebben we gereserveerd voor een pizzabuffet op de camping. Daarna zal de avond verdeeld worden tussen een boek en een filmpje op TV. Meer moet dat niet zijn. Een lekker glaasje wijn erbij of een Chti is natuurlijk ook welkom.
maandag 9 juli 2012
Maandag 9 juli Lailly-en-Val
Bradley Wiggins is bezig met een supertijdrit. Ik volg momenteel de Tour online via Radio 1. Gisteren zag ik €25 in digitale rook opgaan. Toen ik mijn Orange Mobicarte opgewaardeerd had, heb in één keer kunnen luisteren naar het nieuws en eventjes de Tour gevolgd op mijn smartphone. Daarna ging het licht uit en kreeg ik een SMS-je dat mijn te goed op was. Hoe is dat mogelijk? Deze morgen vond ik in een Inter Marché een opwaardering voor internet voor €5 per week. Dat dus geprobeerd en nu valt het internet gelukkig niet meer weg.
Toen we opstonden regende het opnieuw waardoor we even twijfelden om ons ritje langs de Loire te annuleren en verder door te rijden naar het Zuiden. Gelukkig wachtten we nog een uurtje met een boek. Ondertussen had ik de mobilhome verplaatst en zelfs de fietsen achteraan opgebonden. Maar ik haalde de fietsen er terug af en we vertrokken voor een fietstocht van 51 km. Voor ons zagen we de koeltorens van de kerncentrale nabij St-Laurent Nouen. We verlieten de Loire na 18 km om af te draaien naar Mer. Vandaar ging de tocht naar het kasteel van Talcy. In Tavers zou er ook een kasteel staan, maar dat hebben we niet gezien. Soms veranderde de hemel in een donker tapijt van grijze wolken, maar regen hebben we niet meer gehad.
Na ons ritje zakten we af naar een warenhuis in Baule om wat inkopen te doen voor de komende dagen. Morgen verblijven we twee dagen op een camping, dus het is belangrijk om mondvoorraad in ons rijdend huis te hebben.
Omdat het te druk was in Beaugency, reed ik 5 km verder naar een camperplaats in Lailly-en-Val waar we de tafels en stoelen konden buiten zetten. We staan bij een klein meertje, maar dat moet ik nog verkennen straks.
Morgen rijden we verder op zoek naar de zon. Ik heb er een goed gevoel bij.
Toen we opstonden regende het opnieuw waardoor we even twijfelden om ons ritje langs de Loire te annuleren en verder door te rijden naar het Zuiden. Gelukkig wachtten we nog een uurtje met een boek. Ondertussen had ik de mobilhome verplaatst en zelfs de fietsen achteraan opgebonden. Maar ik haalde de fietsen er terug af en we vertrokken voor een fietstocht van 51 km. Voor ons zagen we de koeltorens van de kerncentrale nabij St-Laurent Nouen. We verlieten de Loire na 18 km om af te draaien naar Mer. Vandaar ging de tocht naar het kasteel van Talcy. In Tavers zou er ook een kasteel staan, maar dat hebben we niet gezien. Soms veranderde de hemel in een donker tapijt van grijze wolken, maar regen hebben we niet meer gehad.
Na ons ritje zakten we af naar een warenhuis in Baule om wat inkopen te doen voor de komende dagen. Morgen verblijven we twee dagen op een camping, dus het is belangrijk om mondvoorraad in ons rijdend huis te hebben.
Omdat het te druk was in Beaugency, reed ik 5 km verder naar een camperplaats in Lailly-en-Val waar we de tafels en stoelen konden buiten zetten. We staan bij een klein meertje, maar dat moet ik nog verkennen straks.
Morgen rijden we verder op zoek naar de zon. Ik heb er een goed gevoel bij.
Zondag 8 juli Beaugency
Onze mobilhome stond vannacht opnieuw in een natuurlijke carwash van hemelwater. De dag begon ook betrokken. We werden rustig wakker. Sabrina heeft bijna 12 uur geslapen, want rond half 10 gaf ze toe aan haar slaap. Ik heb nog rustig de film uitgekeken en daarna Mark Smeets aanhoort op BVN over de tour.
Orléans werd aangedaan met de fiets. Het stadje waar Jeanne d'Arc de Engelsen versloeg, lag er rustig bij. Het stadje oogt bevallig en net. De kathedraal heeft twee torens in drie etages, wat uniek is in de bouwkunst. Tegen de middag hadden we alles gezien en besloten om na ons tukje af te zakken naar Beaugency waar we toch zouden overnachten. Het is een gouden regel om met een mobilhome voor 17u gesetteld te staan en ook nu klopte deze theorie, want om 15u waren er slechts twee plaatsen vrij op de mobilhomeparking. Momenteel rijden er constant mobilhomes op die in achteruit de mobilhomeplaats moeten verlaten, omdat alles volzet is.
Langs de Loire fietsten we naar Meung, waar een mooi kasteel ligt dat zich verkoopt voor 8,5 euro de man of vrouw. Een lerarenkaart werkt niet, want het kasteel is privé-eigendom. We overwonnen onze gierigheid en besloten toch een bezoekje te wagen. De rondgang was informatiever dan gedacht.
Intussen zijn we terug thuis (Thuis is waar oes nest staat). Vanavond staat er een kaasplankje op tafel. Daarna verkennen we te voet Beaugency.
Ik heb mijn Orange Mobicarte reeds opgewaardeerd, had 2 uur internet, maar nu niets meer. Hopelijk kan ik morgen mijn twee verslagen online zetten. Tot dan.
Zaterdag 7 juli 2012 Orléans
Onze reis begon speciaal: met een trouwfeest. Gisterenavond sloegen we ons bivak op in de buurt van Maelstede in Kuurne, waar we verwacht werden voor een trouwfeest. Dit is ook het voordeel van een mobilhome. Je hoeft beiden niet te kijken op een glaasje min of meer. Rond kwart voor drie zochten we ons bed op. Sabrina was rond 8 uur reeds uit de veren, ik bleef nog een anderhalf uur liggen. Even na half 10 loste ik de handrem en vertrokken we richting Orleans. Ik heb constant de indruk dan OMD hier een liedje over heeft gemaakt, maar kan me niet herinneren welk. In de GPS werden geen tolwegen geprogrammeerd, maar even voor Parijs kozen we toch voor een stuk betalende autoweg, omdat we hoopten om zo vlot Parijs achter ons te laten. Het bleek een verkeerde gok. Op de périphirique was het een klein uur geduldig aanschuiven. Bij het verlaten van Parijs, waren er wegenwerken die nogmaals voor de nodige vertraging zorgde.
De camperplaats in Orléans bleek niet meer te bestaan. We zochten daarom een plaatsje op naast de Loire. Na een pittige wokschotel, maakten we nog een avondwandeling. Het weer was intussen opgeklaard, na de regen die we over ons heen kregen gedurende de dag.
Morgen verkennen we de stad, om daarna zo'n 20 km door te trekken, om met de fiets terug af te zakken langs de Loire naar Orléans.
Internet heb ik nog niet, maar ik kan gelukkig terug BVN ontvangen op de TV met mijn schotel, zodat ik een verslag van de Ronde kon bekijken. Vanavond pik ik nog een tourverslag mee rond 23 uur. Daarna zal 't bedje snakken om mij te ontvangen. A demain!
Abonneren op:
Posts (Atom)