Gisteren reden we met de mobilhome naar het hartje van het regionaal park om er een VTT-ritje te maken van 25 km langsheen de tientallen meertjes die het park rijk is. De vijvertjes deden denken aan de Weyers in Limburg en naslagwerk bracht aan het licht dat het doel dezelfde is: kweken van karper en andere eetbare vis. Om twee uur waren we terug en na een slaapje in de schaduw, want het was bloedheet, werd er terug verder gelezen. Voor 's avonds hadden we een menuutje gereserveerd in het restaurant van de camping. Het werd een gezellige avond in 't gezelschap van een koppel Nederlanders.
's Nachts werden emmers regenwater over onze mobilhome uitgegoten. De onweerswolken hebben ondertussen Vlaanderen bereikt, vernam ik in het nieuws.
We staan nu aan een kanaal in Pont-Sainte-Maxence. Het was wat zoeken naar een leuke laatste camperplaats, maar we hebben ze gevonden. In de diepvries steekt nog één portie spaghettisaus en daarmee is alles op, op ons noodrantsoen na, maar dat hoeven we gelukkig niet aan te spreken.
Vanavond hoop ik de openingsceremonie te kunnen volgen op TF1 die ik intussen gevonden heb op onze TV. 270 km scheiden ons nog van het thuisfront. Morgen komen de oudste twee dochters ook thuis van Sri Lanka. Het zal een blij weerzien worden. Bieke zal blij zijn om de zware verantwoordelijkheid om over ons huis te waken, aan ons te kunnen overdragen.
We hebben een gevarieerde reis achter de rug, waarbij het weer aan onze kant stond. Jammer genoeg moet we afronden in de regen, maar het begint hier op te klaren, zodat we misschien nog een wandeling kunnen maken langs het kanaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten