De voet van Keizer Karel intrigeerde me, zodat ik wat opzoekingswerk verricht heb. Het restaurant waar we gisterenavond lekker hebben gegeten: vispannetje voor Sabrina, ribbetjes voor mij, was vroeger een watermolen. De bakstenen, gebakken in een houtskooloven hadden een specifieke lengte die in de streek de voet van Keizer Karel werden genoemd. Feet is nog steeds een lengtemaat in de UK, maar elke streek gebruikte een andere voet. De prijzen zijn merkelijk gestegen, zelfs met de 6% BTW. Ik begrijp dat restaurants grote kosten moeten maken, zeker als ik de mooie tent zie waar we gisteren onder zaten. Ik vrees alleen dat de prijzen bijvertjes zullen zijn, ook jaren na deze crisis.
Deze morgen viel er nog geen nattigheid, zodat we nog een kleine wandeling maakten om voor de laatste maal te genieten van het mooie Pajottenland, het Toscane van de Lage Landen. Een Payot was een huurling van het Oostenrijkse leger. Het is ook de streek die Bruegel vaak op doek heeft vereeuwigd.
Kort na de middag waren we thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten