We maakten deze morgen een wandeling van drieëneenhalf uur. Hoewel boswandelingen niet tot onze favorieten behoren, waren we blij dat "les trois rochers" vooral de schaduw opzocht van meestal eiken, afgewisseld met enkele beuken. Gelukķig was de route afgesloten door omgezaagd bomen, want bij controle van een alternatieve weg bleek dat we verkeerd waren gelopen. Moe maar voldaan bereikten we rond half twee terug Oes Nest. De plaatselijke bakker zorgde voor brood op de plank, of beter op onze witte tafel.
In Graufthal bezochten we enkele grotwoningen uit de middeleeuwen, maar nog bewoond tot 1956. Slechts één van de huizen kende de luxe van elektriciteit.
Straks schuiven we twee quiches in ons klein oventje, zo hebben we die ook geprobeerd en quiches behoren tot de lokale specialiteiten. Daarbij wordt nog maar eens sla geserveerd, want die moet op.




Geen opmerkingen:
Een reactie posten