Amandola

Tolentino zou een zustergemeente kunnen zijn van Knokke-Heist, maar er staat geen verbroederingsbord.  Waarom? In deze stad wordt tweejaarlijks een biënale georganiseerd met internationale cartonisten.   Het museum ging pas om 10u30 open, dus hadden we nog wat tijd voor een stadswandeling.  Het was juist markt.  Het viel ons onmiddellijk op dat heel wat huizen en monumenten in de steigers stonden.  Ik heb het al vaak in deze blog gehad over de mooi gerestaureerde gebouwen, vandaag werd ons duidelijk waarom.
We waren de enige bezoekers van de kleine, maar charmante tentoonstelling.  De mevrouw van de toeristische dienst moest er wel even haar bureautje voor in de steek laten en ons naar het nabijgelegen gebouw vergezellen.
Maakten we onze bergwandeling of niet?  Ik had de naam ingegeven van een supermarkt nabij onze vertrekplaats.  Bleek dat ik gekozen had voor een dorp met dezelfde naam en dat het vertrekpunt nog 75 km verder lag.  We hebben geen (wandel)kaarten van de omgeving, ik moet het doen met Wikilocs.  Er lagen twee steden in de onmiddellijke omgeving uit mijn voorbereiding, dus besloten we die eerst te bezoeken.
Sarnano bleek een topper te zijn, zonder ster aangemerkt in onze gids, maar wij vonden de stop een hoogtepunt.  Het dorp is als een huwelijkstaart in lagen opgebouwd, met op de top twee kerken. Heel wat gebouwen stonden net als in Tolentino in de steigers, maar nu beschreef onze reisgids kort de aardbeving die deze streek in 2016 trof.  Wikipedia leerde ons dat het epicentrum 40 km verder lag met een magnitude van 6,2.  386 mensen verloren het leven, waaronder ook toeristen.  Sommige dorpen werden met de grond gelijk gemaakt.  Het werd ons duidelijk waarom sommige steden zo prachtig gerestaureerd zijn en andere nog in de stellingen staan.
San Ginesio, het balkon van de Monti Sibillini was een omweg, maar het uitzicht vanaf de stadsmuur is onbeschrijfelijk.  Hopelijk doen mijn videobeelden dit in mijn plaats.  Grote delen van het stadje zijn met hekken afgeschermd.  Vele stegen zijn onbereikbaar.  We voelden ons als spelers in een laberint om de stad opnieuw te kunnen verlaten.
We staan nu in Amandola, geen mooie plaats, maar de eigenlijke camperplaats is opnieuw met een hek afgesloten en je moet via een telefoonnummer vragen of ze het hek willen komen open doen.  Gelukkig is er plaats op de parking van het sportcentrum.  Straks gaan we naar Amandelo om in de toeristische dienst meer info op te vragen over wandelingen in de streek hier.   In Italië wordt laat gegeten.  We zochten gisteren in Tolintino een restaurant op, maar om 19u kregen we te horen dat we ons opnieuw mochten aandienen om 20u.  Het werden eieren met spek naast Oes Nest.