De vuurtoren van Sletterhage

Man, man, man, wat staan we hier weer op een mooi plekje.  Het moet gezegd, als we tweejaarlijks kiezen voor het Noorden, staan we op mooiere plaatsen dan in het Zuiden. 

De helft van het mysterie van de Deense wimpels is opgelost.  Het is bij wet verboden om de Deense vlag 's nachts te laten wapperen.  Voor wimpels zijn er geen probleem, vandaar het gebruik van dit lapje textiel in plaats van de vlag, die ook (de vlag) volledig volgens de Deense afspraken moet gemaakt zijn qua kleur en afmetingen.

Hoewel we in het bijna centrum van Aarhus geparkeerd stonden, was het uitzonderlijk rustig en stil vannacht.  Gisterenavond vertrok de ene auto na de andere na hun bezoek aan Tivolipark, een pretpark van grote broer in Kopenhagen.  Vanaf tien uur was het rustig.  Deze morgen leegde een vuilkar de afvalbakken, maar toen was het reeds half zeven.

De mooiste kunstwerken van The Garden stonden langs de Strandveyen.  Nu begrepen we ook waar de naam vandaan kwam, want de meeste kunstwerken hadden hier wel een relatie met de omgeving.  Vanop afstand was het zicht op Aarhus ook de moeite waard.

In de Lidl vulden we onze mondvoorraad nog wat aan en zetten toen koers naar Femmøler voor een wandeling van een kleine tien kilometer doorheen een oer-Deens landschap of het landschap zoals Denemarken er vroeger moet uitgezien hebben.  De wandeling pikten we opnieuw uit onze  anwb-gids, maar gelukkig kon ik een gedetailleerde wandelkaart op mijn smartphone erbij gebruiken, want anders waren we verloren gelopen en ik wilde zeker de klim op de Izoard zien, de laatse kans op vuurwerk in deze Tour.

Bij de terugkomst gaf ik snel de coördinaten in van de vuurturen van Sletterhage via de app van campercontact, en wijle weg.  Twintig kilometer later kon ik net op tijd de schotel opzetten en genieten van de zeldzame spannende momenten in deze ronde van Frankrijk.

Sabrina klutst vanavond een omelet, met kruiden gepikt uit een kunstwerk dat we deze morgen op onze route vonden.  Er viel ondertussen een klein buitje, maar gelukkig genoten we gedurende de dag weer van een noorderse zon zonder hoge temperaturen.

Voor en tijdens ons avondmaal stroomden auto's toe op de parking.  Sommigen haalden stoeltjes boven en settelden zich met een blikje bier en een verrekijker met zicht op de zee.  Toen een aantal mensen begonnen te wijzen, haalde ik ook onze verrekijker boven, omdat ik dacht dat er dolfijnen of een walvis kon gespot worden.  Toen ik niets zag, sprak Sabrina een wijzende vrouw aan, die vlak bij Oes Nest stond.  Bleek dat een enorm cruiseschrip - de Costa Favolosa - vanuit Aarhus op weg was en op 50 meter van het strand zou voorbijvaren.  Als je goed keek kon je de voorsteven inderdaad uit de mist zien opduiken.  Het werd een leuk tussendoortje.