Koekelare

Onze eerste gezamenlijke fietstocht van 2024 zit erop. Met Koekelare in het midden van een 8, maakten we twee lussen.  Eerst richting Diksmuide, met een eerste halte bij het Duits kerkhof van Vladslo. In Berlijn bezochten we ooit tijdens een citytrip aldaar een tentoonstelling van Käte Kollwitz.  Vandaag waren we opnieuw onder de indruk van het treurende ouderpaar, een kunstwerk waarin ze zelf het verdriet verbeeldt voor haar gesneuvelde zoon Peter die hier als Duits soldaat het leven liet tijdens de 1° WO.  De GPX die we vandaag volgden, bleek de Käte Kollwitz fietsroute te zijn en we hebben ervan genoten.  Na Vladslo deden we Esen aan en Bovekerke, om daarna via Koekelare Gistel/Moere aan te doen.  Met aanknopen naar het vertrekpunt en terug, stonden er 45 km op onze digitale teller.

Het was reeds een tijd geleden dat we samen erop uit trokken met Oes Nest. Ik zou een mopje kunnen schrijven dat het geleden was van vorig jaar, maar onze laatste uitstap viel op 31 december.  Zelf verbleef ik reeds verschillende keren in Oes Nest in combinatie met één of andere vorming die ik dan combineerde met twee wandelingen.  Volgende week woensdag is het weer zover.  

Koekelare ligt aan onze achterdeur, maar ik had gisteren nog een activiteit met de fotoclub waar ik ook lid van ben, zodat we pas om 17 u konden vertrekken.  We hielden het daarom dicht bij huis.  Via Camperstops had ik een plekje gevonden in het charmante dorpje Koekelare.  Gisterenavond kwam onze gastvrouw even op bezoek die we trakteerden op een glaasje rode wijn.  

Morgen hebben we nog afgesproken met een nicht die ook in Koekelare woont.  Hopelijk kunnen we daarna nog een wandeling maken, maar de weersvoorspellingen zijn niet denderend, dus dat is nog onzeker.