Sassoferrato

Sabrina had er dagenlang naar uitgekeken, maar deze morgen was het weer zo ver: ze kon een douche nemen, in Oes Nest deze keer.  We konden ter plekke water lozen en tanken, dus het was het geschikt moment.  Ik mocht zelfs de spits afbijten.
Urbania verlaten bleek niet zo simpel.  De straat naar de hoofdweg was afgesloten met marktkraampjes en we werden de binnenstad ingedreven, met al zijn nauwe straatjes.  Op het einde van een eenrichtingsweg bleek ik niet meer door te kunnen, maar een vriendelijke politieagent zwaaide dat ik gerust tegen de richting in mocht rijden, hij hield het verkeer voor ons tegen.  Na wat uitleg in het Italiaans en Frans, konden we zonder verdere kopzorgen de stad verlaten.
Daarna brachten we een blitzbezoek aan Cagli, maar lang bleven we er niet, want we wilden om 12u30 een geleid bezoek brengen aan de Monasteria Fonte Avellana Scriptorium, één van de tien hoogtepunten van de Marken, volgens onze toeristische gids.  Die leerde ons ook dat er op het half uur een gegidst bezoek plaats vond.  Bij aankomst bleek dat de laatste gidsbeurt in de voormiddag reeds om 11u30 was, zodat we genoodzaakt waren te wachten tot 15u.  Er stonden vreemd genoeg nog een tiental mensen te wachten op het kerkplein.  Bleek dat de beurt van 11u30 nog moest beginnen.  De monniken hielden hun gebeden, niemand durfde hen storen.  Om 12u30 ging dan toch de poort open en kregen we een korte gidsbeurt.  We zagen reeds mooiere abdijen, maar we waren blij dat we weinig tijd hadden verloren.
Sassoferrato bleek een aangename verrassing, hoewel de start tegenviel.  We raakten Oes Nest kwijt op een camperplaats in de schaduw in de nieuwe stad, maar de zoektocht naar de oude stad lukte eerst niet zo goed.  We wandelden op goed geluk via een asfaltweg omhoog, maar eenmaal we in de oude binnenstad waren, die eigenlijk uit slechts één lange straat bestond, viel die wel mee.  We vonden dan nog een leuk wandelpad in de schaduw, om terug te keren.
In onze gids van het ter ziele gegane Fatore Amico (logeren bij de boeren) wisten we dat er een plek was in Sassoferrato, waar we ook konden aanschuiven aan tafel.  Bij aankomst was niemand aanwezig.  Een uur laten vertelden twee meisjes die met de fiets waren aangekomen, dat het restaurant gesloten was.  We koken dus opnieuw ons eigen potje.  We mogen wel blijven overnachten.
Morgen gaan we hopelijk onder de grond.