We verlieten vandaag de fruitmand van Europa. Nergens wordt er in Europa meer fruit gekweekt dan in de Povlakte en Zuid-Tirol. Het goede weer en de grote voorraad water zal hier wel een rol in spelen.
Op weg naar Padova, in onze volksmond als Padua uitgesproken, reden we voorbij een kilometerlange file van hoofdzakelijke Italianen, op weg in tegengestelde richting naar de frisse kust. Tientallen scooters en andere motoren op twee of soms drie wielen, laveerden voortdurend over de witte middellijn, zodat het soms wel eens schrikken was.
We parkeerden Oes Nest aan de rand van de stad om met onze fietsen, zonder batterijen deze keer, de binnenstad in te trekken. Padova is een gracieuze stad met opnieuw talloze grote pleinen, kerken en straten. Toch ervaarden we minder een ziel zoals in andere steden. De steden zijn hier opvallend proper, de talloze kerken worden goed onderhouden, de winkels getuigen van Italiaanse delicatesse. We bezochten drie kerken: de mooie Chiesa degli Eremitani, de prachtige fresco’s in de Battistero Duoma en ten slotte de op Byzantijnse stijl gestoelde Sant’Antonio. In de laatste kerk hadden we beiden het gevoel dat de grootste pracht en praal in schril contrast stond met de soberheid van ons geloof.
We vonden Oes Nest zonder problemen terug. Padova is de fietsvriendelijkste stad tot nu toe met behoorlijke fietspaden. Toen moesten we kiezen: tussen een boer uit onze Fattore Amico of een camperplaats. We kozen voor die laatste, wat achteraf misschien een verkeerde beslissing was, want op het warme asfalt lopen de temperaturen hier op tot 36 graden en mijn partner heeft het daar heel moeilijk mee. Maar we staan nu op onze uitvalsbasis om morgen Vicenza te bezoeken, alweer een stad. Het wordt tijd om terug de natuur in te trekken. We zien gelukkig de voorlopers al terug van de Dolomieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten