Mont Noir: Op zoek naar de boshyacinten

Wie vorig en dit weekend een bezoek wilde brengen aan de Hallerbossen, was er volgens mij aan voor de moeite.  Wereldwijd trekken wandelaars naar dit bos om er de boshyacinten te bewonderen.  Wij genoten reeds drie keer van dit spektakel, maar vorig jaar was de toestroom van bezoekers reeds op het randje, want we geraakten er bijna niet meer weg met Oes Nest.
Dit jaar zochten we deze purperen bloemen dichter bij huis.  We wisten dat ze ook floreerden op de heuvels van onze Vlaamse Ardennen.  Op WTV was er deze week een reportage over de boshyacinten op de Kemmelberg.  Wij zochten het iets verder.
Vrijdagavond wilden we slapen op de parking aan de Lijstermolen, maar een verbodsbord deed er ons rondrijden om terug te kiezen voor de parking aan de Kosmos.  We stonden er gelukkig niet alleen, je weet nooit dat er wietdealers opdaagden...
Zaterdagmorgen reden we iets verder om Oes Nest achter te laten langs de straat bij de parking van de Lijstermolen vanwaar we onze wandeling startten over de Zwarte Berg die op Frans grondgebied ligt.  We ontdekten er het prachtig park opgedragen aan de Franse schrijfster Marguerite Yourcenar die er haar jeugd door bracht.  Het was de bedoeling op in Saint Jans Cappel te genieten van de Vlaamse keuken in la maison de la commune, maar dat bleek over de middag gesloten te zijn.  Jammer, want de reacties op Trip Advisor waren lovend.  De wandeling is prachtig, maar het aantal boshyacinten is niet te vergelijken met de Hallerbossen.
Toen we terug thuis waren, vulden we de namiddag met lezen tot we rond vier uur afzakten naar Poperinge, waar we om 17u hadden afgesproken met onze jongste, die we terug meenamen omdat ze 's avonds naar een trouwfeest moest.  We waren mooi op tijd voor onze koorrepetitie en achteraf deden we nog een brasserietje om de innerlijke mens te versterken.
Een dagje rond met Oes Nest zat er weer op.