Thuis

Voor de laatste keer proefden we gisteren van de oevers van de Rijn.  We lieten Oes Nest achter in Wellmich waar je eventueel zou kunnen overnachten.  We hadden een herhaling gepland: fietsen langs de linkeroever, een overzetje, terugkeren langs de rechteroever om dan opnieuw de overzet te nemen.  Duur is het niet, een tiende van een Noorse overzet.  De route viel echter tegen.  We reden langs de gewone weg waarop gelukkig weinig verkeer reed.  We zagen dat het aan de overzijde idem dito was, dus besloten we op de linkeroever te blijven.
We hielden na enkele kilometers halt voor een stevige klim naar de Dreiburgenblick.  Het was fris op de fiets, maar ik kreeg het snel warm toen ik zo'n rond getal van drie cijfers naar boven sleepte.
Op weg naar Kaub passeerden we de Lorelei, een rots die boven de Rijn uitsteekt van waarop een schone dame de vissers zou gelokt hebben die vervolgens schipbreuk leden.  In Kaub startten we een cultuurpad naar boven, waar het zicht merkelijk schoner was dan een uur ervoor.  We trakteerden ons daarna met een lekkere Riesling in het zonnetje op een terrasje aan de oever.
De terugtocht verliep met de wind in de rug, zodat we met een dubbele ondersteuning fietsten.  's Avonds vonden we nog net één plaats op een mooie camperplaats in Urmitz am Rhein.  Via Google vond ik dat op tien minuten stappen een lekkere Italiaan voor ons avondeten zou zorgen.

Sabrina wilde vandaag vroeg thuis zijn.  Morgen is het voor haar weer werkdag.  Ik vond het ook niet zo erg want zo kon ik nog twee uurtjes koers meepikken.  Er was weinig verkeer en zonder enige file kon ik met de cruisecontrol op 100 km/u vlotjes huiswaart rijden.  Deze keer meden we de Waalse wegen, omdat we niet alleen de wegenwerken vreesden, maar ook filterblokkades van boze Waalse truckchauffeurs.  Rond drie uur trok ik de handrem aan voor onze thuis.
De zondag was een zonnige dag, zodat we 's avonds onze eerste barbecue van het jaar deden samen met de oudste dochter die vandaag ook was thuisgekomen van Barcelona.