Oestrich Winkel

De naam doet vermoeden dat we in Tirolerland vertoeven, maar we staan op zo’n 60 km van Frankfurt, de plaats waar de Europese bank gevestigd is en de reden waarom we bijna moeten betalen om ons geld bij de bank te laten staan.

Het bezoek aan Frankfurt verliep onder een grijs wolkendek en met een koude noordenwind. De U-baan lag vlakbij de camping zodat we na vijf minuten stappen met onze visakaart twee tickets kochten richting centrum van de stad. Via Reisroutes hadden we een stadwandeling van 9400 m afgeprint die ons langs de highlights van de stad bracht. Aangezien het reeds middag was, startten we met een viergangendiner op z’n Chinees. Voor dertig euro (fooi inbegrepen) hebben we bijzonder lekker gegeten. In het winkelcentrum belden we nog even met twee van onze meisjes die samen naar Praag zouden vertrekken. De oudste dochter genoot ondertussen van de zon in Barcelona.

Frankfurt is een collage van oude en nieuwe gebouwen, een combinatie die elke fotograaf (zoals ik) wel weet te waarderen. Wij vonden het nu niet een place to be, maar het weer zal hier ook zijn hand in hebben gehad, want de laatste vijf kilometer legden we in de motregen af. We warmden ons nog even op in een Starbucks bij een warme (chocolade)koffie, waarbij we tegen zessen terug in Oes Nest zaten. De rest van de avond werd met lezen gevuld.

De Chinezen wisten dat een druppel water je gek kon maken, zeker als je die met de regelmaat van een klok op het hoofd laat vallen van hun slachtoffer. Wij werden deze nacht gek van duizenden regendruppels die de hele nacht ons dak teisterden, maar hoewel we nog een meter met ons bed onder het dak slapen, hadden we beiden het gevoel dat we met onze oren tegen het plafond lagen, zodat we weinig tot geen nachtrust kenden. Deze morgen stopte het gelukkig dan toch met regenen. We volgden de rechteroever van de Rijn (vreemd, de Duitsers gebruiken een korte ei) om halt te houden in Oestrich Winkel. Van hieruit fietsten we naar Rüdesheim. Onze fietscomputer stuurde ons over de Johannisberg, zodat Sabrina doodsangsten uitstond op de glibberige wandelwegen. Net voor onze eindbestemming hielden we nog halt in Geisenheim, waar een linde van 600 jaar oud het centrum siert.

In Rüdesheim namen we de Seilbahn of kabellift(je) naar boven om daar een prachtig zicht te krijgen op Bingen aan de Rijn. Boven maakten we nog een wandeling van zo’n uurtje, genoten van mooie panorama’s en zakten vervolgens te voet terug af naar het Rathaus waar we onze fietsen geduldig op ons stonden te wachten. We keerden terug langs de Rijn waar de fietsers vertroeteld worden door prachtige wegen speciaal voor hen aangelegd.

Straks staat een gegrild kippetje op tafel, dat we gisteren kochten op een markt in Frankfurt. Ons e-boek zal voor de rest van de avond onze partner zijn.