Lochearnhead

22 juli Lochearnhead

Het weer kan heel wispelturig zijn in Schotland, dat merkten we vandaag ten volle.  We hadden ons feitelijk overslapen en schrokken van de klok die kwart over negen aanwees, toen we wakker werden.  We hebben al vele uren in bed doorgebracht hier, 't is dat het nodig is.

We loosden ons bruin en zwart water op de camping terwijl de motregen ons humeur niet in de goede zin beïnvloedde.  Nochtans waren we wakker geworden met een waterig zonnetje dat veel beloofde voor vandaag.

Op weg naar Killin bleef het regenen, soms met stevige buien. Killin was een halte voor de watervallen die er in het centrum van dit stadje te zien zijn, een toeristische attractie samen met de watermolen en de oude brug.  Tijdens ons broodmiddagmaal regende het nog pijpenstelen, maar toen we de korte wandeling aanvatten naar de watervallen, stopte het gelukkig.

Na Killin gaf ik Callendar in op de GPS, maar op weg daar naartoe zagen we in onze fantasie de Zweinsteinexpress rijden langs de weg op honderd meter hoogte.  Toen we ons beter focusten, bleken het fietsers te zijn.  We stopten in Lochearnhead omdat we vermoedden dat de fietsroute hier ook zou voorbij komen.  Mijn fietsgps wist inderdaad deze prachtige route te vinden en we fietsten eerst een tiental kilometer terug naar Killin.  De klim naar de tot fietsroute herwerkte oude spoorwegbedding, was pittig, zelfs met ondersteuning van een elektromotor, zeker als die bij Sabrina nare kuren vertoonde.

Toen de fietsroute de A85 dwarste, keerden we op onze trappers terug om richting Balquidder te fietsen, naar de begraafplaats van Rob Roy, de Schotse Baekeland, die voor de enen een volksheld was en voor de andere een ordinaire dief.  Op het stemmige kerkhof raakten we in gesprek met enkele Noordenburen die aan ons taaltje herkenden dat we uit Vlaanderen kwamen.

Op de terugweg was het regelmatig kermis in de hel, met andere woorden regenvlagen terwijl de zon de valleien groen kleurde.

De fietstocht was niet voorbereid, maar bezorgde ons een aangename dag, ondanks het mindere weer, hoewel we vonden dat we weer eens geluk hadden.  Uitgeregend werden we niet terwijl we buiten waren.