Inveraray

20 juli Inveraray

Eerst nog een kort taallesje: inver is een riviermonding.  We staan dus aan de monding van de Aray.   De afstand Oban Inveraray bedroeg 68 km, we hebben dus weinig kilometers gebold vandaag.  We stopten twee keer onderweg.  De eerste halte was voor een bezoekje aan de holle berg of hollow mountain van Cruachan.  Hier staat de eerste omkeerbare krachtcentrale ter wereld.  Kort samengevat komt het hier op neer: wanneer weinig elektriciteit nodig is, dan gebruikt men de elektriciteitsturbines om miljoenen liters water op te pompen uit het Loch Awe naar een hoger gelegen natuurlijk reservoir, waar een dam rond werd gebouwd.  Op piekmomenten, stroomt het water terug naar beneden door twee buizen van vijf meter doorsnede om daarna te splitsen in vier buizen van twee meter doorsnede, die zo één tot vier turbines aandrijven.  Onze gids vertelde dat zo elektriciteit wordt geleverd aan heel Groot-Brittannië, het Noorden van Frankrijk en Nederland.  Of België ook gevoed kan worden, weten we niet.  Het is een technisch staaltje van het vernuft van de mens.  De holle berg werd met mankracht uitgegraven, hier was niets natuurlijk aan, een werkje waar slechts zes jaar aan werd gegraven tussen 1959 en 1965.

We stopten nog één keer voor een zicht op de kasteelruïne van Kichurn Castle, die jammer genoeg onder een grijs wolkendek stond.  We hebben trouwens de slechtste dag wat het weer betreft. 

In Inveraray aten we warm in de pub George, die in 2011 tot de mooiste pub van het Verenigd Koninrijk werd uitgeroepen.  Sabrina bestelde een lap ham overgoten met chedarkaas en een ei.  Ik kreeg een hamburger met gerookte zalm en ook een vierkantje kaas.  De frietjes die we gepresenteerd kregen, waren gelukkig wel goed gefrituurd, want de kunst van het frietbakken kennen ze hier niet, hoewel we gisteren in Oban drommen mensen fish & chips zagen eten.

Inveraray is een Middeleeuwse vissersstad, maar heeft niet zoveel te bieden.  Morgen worden er op het domein van het kasteel op onze nationale feestdag Highland Games gehouden.  Het één heeft niets te maken met het ander.

We staan nu op een eenvoudige camping aan Loch Fyne op een veel te klein grindpad met aan weerszijden van Oes Nest een lap grasland waarvan onlangs het gras werd getrimd.  Omdat we verplicht zijn over dat gras te lopen om binnen te stappen, lijkt Oes Nest vanbinnen op een minituin, door het natte gras dat we aan onze zolen meenamen.  Vegen hielp weinig.  Ik zit alvast met een gefrustreerde vrouw, gelukkig niet door mijn fout.

Vanavond houden we het bij een simpel kaasplankje met Britse kazen.  We komen niet meer buiten, zoveel is zeker.

21 juli Inveraray

Wie dacht dat er op deze rustdag in de Tour geen sport te beleven viel, was niet op de Highland Games in Inveraray vandaag, een memorial Vandamme op Schotse wijze.  We verzamelden in het centrum van Inveraray samen met vele genodigden, waar de duke en duchess of Argyll ons ook opwachten.  Ze herkenden ons niet, maar ik hen toen ook nog niet.  Achter een groep doedelzakspelers, trok de massa naar het grote grasveld, naast het kasteel van de graaf.  Toen we vertrokken met de fiets deze morgen, stopte het gelukkig met regenen en we hebben er verder geen last meer van gehad.

Highland games zijn een verzameling van sporten die je in de atletiek en moderne sporten ook terug vindt, maar met een traditioneel sausje.  Kogelstoten gebeurt met twee soorten keien.  Hamerslingeren is een echte  reusachtige hamer.  Er waren verschillende wielerwedstrijden, maar telkens met dezelfde vijf wielrenners die met pistefietsen over het grasveld reden. Er zijn ook verschillende loopdisciplines, worstelen, verspringen, hink-stap-springen en hoogspringen.  Ondertussen worden er door tientallen meisjes van jong tot oud, traditionele dansen uitgevoerd voor punten.  De hele dag hoor je het janken (sorry dat ik het zo omschrijf) van doedelzakken, die ook aan een concours deelnemen.  Ze spelen telkens hetzelfde deuntje terwijl ze als een schildpad vooruit stappen in vierkantjes.  Hoe de twee juryleden niet in slaap vielen, is mij een raadsel. 

Het hoogtepunt van de games is het boomstamwerpen, waarbij het de bedoeling is om een lange boomstam zo te gooien dat hij over de hele lengte om zijn as valt in het verlengde van de werper.  Er deed bij de werpwedstrijden ook een reus van een Belg mee, die met kop en schouders boven zijn concurrenten uitstak.  Hij kreeg wel de boomstam niet om, terwijl een kleiner magerder mannetje daar wel in slaagde.  Zoals vaak is een juiste techniek hier van winnaarsbelang.

Een hele dag recht staan, kruipt in de kuiten.  We zijn terug thuis en eten vanavond niet te laat, want deze dag leefden we op een pakje koeken.  Niet dat er niets kon gekocht worden, maar het was in rijen aanschuiven en de geur nodigde mij niet bepaald uit om het geduld op te brengen.