De Liereman

Midden in de Kempen, tussen Oud-Turnhout en Arendonk, ligt het uitgestrekte natuurdomein de Liereman. Het is een van de oudste en meest waardevolle van België. Met zijn gevarieerde landschap van bossen, heide, vennen en graslanden biedt de Liereman een oase van rust en een thuis aan een unieke flora en fauna.

We besloten Oes Nest te laten staan en met onze fietsen de 6,5 km te overbruggen.  Het was een totaal ander weertje dan gisteren: bewolkt en een stevige koude wind.  Dat wordt waaiers trekken in Gent-Wevelgem.

Het bezoekerscentrum was het startpunt voor onze ontdekkingstocht. We waren hier vier jaar geleden ook al eens, maar waar toen schapen en lammetjes dartelden, stonden nu mooie Gallowaykoeien.  De Gallowayrunderen worden in de Liereman ingezet als 
grote grazers voor het natuurbeheer. Door hun graasgedrag helpen ze om de heide open te houden en de vergrassing en verbossing tegen te gaan. Ze eten zowel grassen als ruigere vegetatie zoals bramen en jonge boompjes, wat bijdraagt aan de biodiversiteit van het gebied.

Naast Gallowayrunderen zagen we ook Konikpaarden en Shetlandpony's, die eveneens een belangrijke rol spelen in het begrazingsbeheer.  Na onze wandeling deden we ons nog te goed aan een Gageleer en een blonde Tapuit in het bezoekerscentrum.

De terugreis verliep quasi vlekkeloos, ik kon bijna de hele rit op cruisecontrol rijden, zonder veel aanpassingen.  Tegen half 5 waren we terug thuis.

Wandeling

Ravels

Het werd geen zo'n rustige nacht: boem-boemmuziek en een luide conversatie nabij onze camper hielden ons te veel wakker.  Gelukkig mogen we volgende nacht een uurtje... oh nee, minder slapen.  Maar vannacht zal het rustig staan zijn in Ravels, een zalig plekje dat we vier jaar geleden ontdekten.

Deze morgen hielden we het kalm.  Ik nam de Humo door van deze week, Sabrina oefende haar Duits en Spaans met Duolingo.  Vanaf half twaalf volgden we de gedeeltelijke zonsverduistering met ons eclipsbrilletje van zoveel jaar geleden.  

Door de vennen ten noorden van Turnhout heet de tocht die we deze namiddag fietsten.  De route liep voorbij onze camperplek, maar wel aan de overkant van het kanaal.  Een voetgangersbrug loste dit probleem op, maar gelukkig was er een vriendelijke man om Sabrina's fiets terug omlaag te loodsen.  Ik kreeg de tijd niet om het zelf te doen.  Vanaf Turnhout volgden we een oude spoorwegbedding.  De spoorlijn Tilburg-Turnhout, in de volksmond het Bels Lijntje genoemd, opende op 1 oktober 1867. De aanleg en exploitatie waren in handen van de Belgische maatschappij Grand Central Belge, vandaar de naam. Er waren grootse plannen voor internationaal goederenvervoer, maar al snel bleek het personen- en goederenvervoer tegen te vallen. In 1986 werd de lijn afgebroken.  Het Bels Lijntje is nu een populaire fiets- en wandelroute die negen keer de grens tussen Nederland en België oversteekt.

De complexe grenssituatie van Baarle-Hertog gaat terug tot de middeleeuwen. In 1198 gaf de hertog van Brabant gronden in Baarle in leen, maar behield andere, reeds ontgonnen percelen. Hierdoor ontstond een lappendeken van gebieden onder verschillende heersers.  Door de eeuwen heen veranderden de machtsverhoudingen, maar de versnipperde eigendomsverhoudingen bleven bestaan. Toen in 1830 België onafhankelijk werd en de grenzen werden vastgelegd in het Verdrag van Maastricht (1843), bleef de situatie in Baarle ongewijzigd vanwege de complexiteit.  Pogingen om de grenzen te vereenvoudigen mislukten. Hierdoor bleef Baarle-Hertog een Belgische gemeente, omringd door Nederlands grondgebied, met talrijke enclaves tot gevolg. We deden het stadscentrum vandaag niet aan, maar fietsen langs de vele landbouwbedrijven die deze streek rijk is.  

Het Boshuis van Natuurpunt in Ravels is enkel de zondag open, zodat we iets vroeger dan voorzien terug thuis waren, onder een stralende zon, maar toch te fris om onze stoeltjes buiten te zetten als in februari 4 jaar geleden.

Fietstocht

Turnhout

Gisterenavond observeerden we hoe één werknemer de meer dan honderd koeien in de melkautomaat onder handen en uier nam.  Als een geoliede machine kwamen en gingen koeien van en naar hun standplaats.  Zuhal Demir zou dit gerust als voorbeeld kunnen stellen voor ons Vlaams onderwijs.  

Turnhout, de hoofdstad van de Kempen heeft ons verrast, aangenaam verrast.  Deze morgen geen blauw, wel mist, voor ons de aanleiding om twee dagen te wisselen in onze voorbereiding.  Omdat het aangenamer fietsen is onder een zonnetje (hopelijk morgen), besloten we vandaag de graffitiwandeling te maken in Turnhout in het teken van drukkerij Brepols, uitgever van speelkaarten, agenda's en notitieboekjes.

Turnhout heeft een officiële camperplaats voor 4 campers, wel zonder voorzieningen.  Bij aankomst rond 10 uur stond er een Nederlander, maar die was verdwenen na onze eerste wandeling.  De camperplaats ligt naast het kanaal Dessel-Schoten en je hebt een beetje last van het lawaai op de ophaalbrug die iets verder ligt.  Onze voormiddagwandeling liep ook langs dit kanaal weg van Turnhout.  Later trokken we het groen in, maar het was zeker geen stiltegebied door de Nassaulaan en later de Steenweg op Antwerpen.  Los daarvan was ons oog wel tevreden.

Tegen de middag waren we terug.  Twee uur later trokken we de bebouwde kom van Turnhout in, opnieuw langs het kanaal waar aan weerszijden splinternieuwe gebouwen zijn opgetrokken voor de betere burger die langs het water wil wonen.  Een kilometer verder startte de eigenlijke wandeling.  De muurschilderijen waren interessant, maar mede daardoor ontdekten we een bruisende stad die een citytrip zeker waard is.  Nabij de Sint-Pieterskerk dronken we iets terwijl we op het terras genoten van mensenkijken. De jeugd begon aan zijn paasvakantie, ook al start die officieel pas een week later.

Ik kon rond 5 uur nog de laatste kilometers van de E3 Saxo Classic meepikken, blijkbaar regent het reeds in onze provincie, hier is het nog steeds droog en windloos.  

Oh ja, nog een wist-je-datje: de Romeinen noemden de Kempen Taxandria, een naam die je hier vaak tegenkwam tijdens de wandeling.

• Wandeling 1
• Wandeling 2

Loenhout

Wat een zalige lentedag kregen we vandaag.  Het begon bij het openen van de gordijntjes in onze slaapkamer, blauw lachte ons toe.  Sabrina had gisteren via een mail een afspraak geregeld op de ijshoeve Boerenijsje in Loenhout, een deelgemeente van Wuustwezel.  Je kan er aan de elektriciteit hangen en het toilet lozen, alles voor € 13.  Tegen elven stonden we er naast een caravan.  Ik bracht een bedrijfsbezoekje aan de stallen waar veel informatieborden uitleg geven over de melkkoeien en de productie van melk.  Het was een komen en gaan van schoolkinderen die een rondleiding kregen op de boerderij om daarna te genieten van een ijsje en te springen op het springkasteel. De koeien slapen er op een waterbed en kregen tijdens mijn bezoekje klassiek van Klara te horen.

De fietstocht die Sabrina had voorbereid vonden we met 50 km iets te lang, daarom vond ik een kortere die ook rond het Groot Schietveld toerde.  Het werd geen toppertje zoals gisteren, omdat de rit vele kaarsrechte wegen aandeed, gelukkig op mooi afgescheiden fietspaden.  We maakten er kennis met de vele poepchique huizen waarvoor Brasschaat gekend is.  Het gebied ten noorden van Brasschaat, waar nu het vliegveld Brasschaat ligt, was oorspronkelijk onderdeel van Groot Schietveld, een uitgestrekt militair oefenterrein dat in de late 19e en vroege 20e eeuw werd aangelegd.  Na de Tweede Wereldoorlog bleef het Groot Schietveld in gebruik door het Belgische leger, maar delen ervan kwamen geleidelijk aan voor andere doeleinden beschikbaar.  

Vroeger dan voorzien, waren we rond 4 uur terug.  Op een bankje lazen we elk in ons e-boek, ik ben ondertussen twee maanden bezig met Alle blauw van de hemel.  Hopelijk kan ik dit e-boek deze uitstap afronden.

Fietstocht

Wortel

Lang geleden dat er bovenaan mijn telefoon een e staat van Edge of 2G.  We staan op de parking van de Wortelkolonie van Hoogstraten, op een beugscheut van de Nederlandse grens.  Gelukkig kon ik handmatig overschakelen op KPN, een Nederlandse provider, zodat we online terug verbonden zijn.  

De geschiedenis van Wortel Kolonie in Hoogstraten gaat terug tot het begin van de 19e eeuw. In 1810, ten tijde van de Franse annexatie, werd het kasteel van Hoogstraten ingericht als een bedelaarsgesticht. Na de onafhankelijkheid van België werd in 1822 de Maatschappij van Weldadigheid opgericht, die tot doel had de armoede te bestrijden door het stichten van landbouwkolonies.

Wortel werd in 1822 een van deze kolonies. Arme gezinnen uit de steden kregen er een kleine boerderij en een stuk grond om te bewerken in ruil voor onderdak en voedsel. Het was een poging om de armen te heropvoeden door middel van discipline en arbeid.

De kolonie kende periodes van groei en neergang. Na de Belgische onafhankelijkheid in 1830 veranderde de aanpak en werd de focus meer gelegd op gedwongen arbeid voor landlopers en bedelaars. In 1993 werd de wet op de landloperij afgeschaft.

Vandaag de dag is Wortel Kolonie een gebied met een rijke geschiedenis en een uniek landschap. Het is erkend als cultureel-historisch erfgoed en in 2021 werd het zelfs UNESCO Werelderfgoed. Het gebied is nu een plek waar men kan wandelen, fietsen en genieten van de natuur, terwijl de sporen van het verleden nog steeds zichtbaar zijn.

Deze morgen maakten we een mooie wandeling door het prachtige natuurdomein Het Merkske, in Vlaanderen beheerd door Natuurpunt, in Nederland door Staatsbosbeheer.  De vele vennen, ontstaan door het ontginnen van turf, zijn een magneet voor allerlei soorten ganzen en reigers.  Sabrina's dag kon niet meer stuk toen een ree voor onze neus het hazenpad koos.  Het is gelukkig al een tijdje droog, want nu was het laarzenpad net te doen voor mijn sportschoenen.

Deze namiddag maakten we een fietstocht naar Baarle Hertog en Baarle Nassau.  Hertog is een enclavegebied van Belgische lappen grond in Nederland.  Lang geleden, toen we nog reisden met een caravan, ontdekten we deze streek via het Bels Lijntje vanuit Turnhout.  We wilden daar nu graag een vervolg aan breien.  De fietsroute stond in het teken van de Dodemansdraad, een elektrisch hekken waarmee de Duitsers tijdens  WO 1 het bezette België scheidde van het neutrale Nederland.  Langs de route stonden verschillende borden met meer interessante uitleg.

Onze mooie dag sloten we af  in het ontmoetingspunt De Klapekster van Natuurpunt in Wortel.  Ik genoot er van een lekkere Galgenaar, Sabrina van een fruitsap.

We staken vandaag verschillende keren de grens over.  Vreemd genoeg merk je dit onmiddellijk aan het landschap, de woningen en de taal.

Fietstocht

Koksijde & Bray-Dunes

Vrijdag 14 maart

Online maakten we ons lid van Camping-Car Park zodat we in Frankrijk ook gebruik kunnen maken van deze betaalparkings voor campers.  Vroeger werd je lidkaart per post opgestuurd, maar nu moet je die zelf aan een automaat afhalen.  Omdat de kust voor het weekend mooi weer zou krijgen, besloten we er een weekendje uit te trekken.  Na een bezoekje aan mijn ma, vertrokken we richting Koksijde, waar we nu staan nabij de militaire luchthaven die volgens mij opgedoekt werd.  In een ver verleden lag Sabrina's pa hier gekazerneerd bij het vliegend personeel van de zeemacht.  Hij was verantwoordelijk voor de elektriciteit van de Alouette, een kleine helikopter die meereisde met het fregat.

Bij aankomst werden onze fietsen onmiddellijk van het fietsenrek gehaald voor een ritje van een kleine 40 km.  Met wind viel dit mee, tegen wind was het behoorlijk koud aan handen en voeten.  Onderweg genoten we van een lekker biertje in café De Leute in Oeren, het café waar ik op mijn 18 ook halt hield met de wielerclub van de RTT.  Ik gaf de fietstocht 4 sterren op Komoot, een mooie score voor een tochtje bachten de kupe waarbij we weinig gemotoriseerde voertuigen tegen kwamen.

Morgen rijden we door naar Bray-Dunes waar een Camping-Car Park is waar we hopelijk zonder problemen onze kaart uit de automaat kunnen plukken, zodat we er tijdens onze reis straks naar Frankrijk gebruik kunnen van maken.

Zaterdag 15 maart

De Camping Car Park in Bray-Dunes bleek volzet te zijn.  Je kon wel vooraf reserveren, maar omdat we onze lidkaart nog niet hadden, wilde ik dit nog niet doen.  We hadden een online een code gekregen, maar die bleek niet te werken om deze lidkaart te bemachtigen aan de automaat.  Een telefoontje later spuwde onze lidkaart wel uit de automaat, maar daarmee hadden we wel onze kaart, maar nog geen plaats.  Een Duits koppel gaf ons de tip om bij het toeristisch bureau van Bray-Dunes te staan, wat gratis kon.  Ik profiteerde nog snel om ons toilet te legen voor we verder reden.  Het is hier op de aangeprezen parking inderdaad ook rustig staan en ondertussen staan we er ook met zo'n tiental campers.

Ik had opnieuw een fietstocht voorbereid, maar windkracht 5 deed onze plannen wijzigen in de wandeling die we morgen zouden maken.  Het was op papier een korte wandeling van 12 km, maar de helft was door de zanderige duinen van Marchand.  We moesten geen kar achter ons trekken zoals in Expeditie Namibië, maar het was ook lastig stappen, dus 12 km was genoeg.  Toen we rond waren, genoten we nog van een duur terrasje met een Paix Dieux van € 6,9 't glas.  Als dat de prijs is om de hemelpoort door te moeten... Onze Belgische kust is met een camper bijna niet te doen, maar als je de grens oversteekt is hier plek zat, zelfs als er geen plaats is op de Camping-Car Park, zijn er nog voldoende gratis parkeerplaatsen waar je kan staan.

Zondag 16 maart

Vandaag 4 beaufort, we wagen ons aan het fietstochtje dat we gisteren zouden trappen.  De rit naar Dunkerque verliep voorspoedig, aangedreven door spierkracht, elektrische ondersteuning en wind in de rug. De route verkende ook Dunkerque met het centrum en de haven, voor ons onontgonnen gebied.  We maakten er ooit een stadswandeling, maar vandaag was interessanter.  Toen we Duinkerken door waren gefietst, draaiden we links af over het kanaal van Bergues en vanaf toen was het uit met de pret.  De wind deed er alles aan om om onze voorkant te teisteren.  Ik zag het bereik van mijn batterij zienderogend dalen, hoewel ik op de laagste stand reed.  We reden voorbij Téteghem, Uxem en les Moëres. De grensweg tussen Frankrijk en Vlaanderen bleek voor anderhalve kilometer een boerenslag te zijn, waarover het niet prettig fietsen was.  De laatste vier kilometer draaiden we terug af richting Bray-Dunes en hadden we opnieuw de wind vanachter.  Moe, maar voldaan kwamen we aan bij Oes Nest die ik had vergeten af te sluiten.  Mijn vermoeden bleek juist te zijn.

Het was een korte, maar krachtige trip die deugd heeft gedaan.

Foto-album

Machelen: Dag 4

Het was een tijdje geleden: opstaan onder een blauwe hemel.  We profiteerden er dan ook van om snel na het ontbijt te vertrekken voor een wandeling richting Gottem, niet de stad uit de Batmanfilms, wel een dorp gelegen langs de GR129 waar we op 9 juni vorig jaar door stapten.  

De Leistreek is aangenaam wandelen, maar met de voorbije regen waren de paden langs oude Leiearmen wel modderig.  Op een kort vlonderpad gleed ik weg en belandde ernaast in het water, gelukkig op mijn twee benen, anders was ik proper gezegend geweest.  Maar mijn nieuwe wandelschoenen zijn waterdicht, het was een goede test.

Toen we bijna rond waren, besloten we opnieuw af te zakken naar Gottem, om er eentje te drinken in huisbrouwerij Sint Canarus. Je kan er 7 bieren proeven, ik koos voor de tripel.  Tegen half 2 waren we terug en maakten een praatje met de buurvrouw die in de caravan woont.  We moesten onze vooroordelen bijstellen naar boven, want het was een heel beleefde vrouw die twee hondjes heeft van 16 jaar oud waar ze veel tijd en zorg in moet steken.  Tijdens de zomer verblijft ze in Spanje, wel vreemd dat ze dit in deze periode niet doet, maar ze zal wel haar redenen hebben.

We hebben er weer van genoten ook al was het weer geen toppertje, we waren buiten op elk moment dat het niet regende.

 

 

Machelen Dag 3

Plannen gewijzigd.

De weersvoorspellingen klopten: de hele nacht bleef het gestadig regenen.  Sabrina had er geen last van, ik werd wel constant uit mijn slaap gewekt toen het wat meer begon te regenen.  Het was daarom over negen dat we aan de ontbijttafel aanschoven. Tijdens het ontbijt ontdekte ik dat alle tickets voor de Emile Claus-tentoonstelling in het Mudel in Deinze uitverkocht waren.  Het feit dat het het laatste weekend is dat je de tentoonstelling kan bezoeken, zal hier wel voor iets tussen zitten.  We besloten om het er toch op te wagen, maar als alternatief had ik een wandeling gevonden vanuit Deinze langs een oude Leiearm die langs het museum loopt.

Om half twee zakten we met onze aluminium rossen af naar Deinze.  We bonden onze fietsen vast aan de Brielpoort om vandaar onze wandeling aan te vatten.  Even later passeerden we voorbij museum Mudel, maar de inkomhal stond bomvol, zodat we besloten om verder te wandelen.  Achteraf waren we blij, want het was een mooie tocht, hoewel het wat ploeteren was door de modder met de regen van vannacht.  Op een bepaald moment moesten we op onze stappen terugkeren, want we zagen het niet zitten om door water te waden. Zo breidden we nog twee kilometer aan onze wandeling. In Deinze deden we nog een terrasje binnen voor we naar thuis fietsten: thuis is waar Oes Nest staat. Het valt op dat de dagen lengen, eindelijk, een mens heeft nood aan wat meer licht.

Vanavond komt paella op tafel, één van onze traditionals in de camper

Machelen aan de Leie

Donderdag 23 januari

In Vlaanderen heb je twee gemeentes die Machelen heten: eentje die een deelgemeente is van Vilvoorde en Machelen aan de Leie, een deelgemeente van Zulte.  Die laatste is waarschijnlijk de bekendste omdat Roger Raveel er woonde en het gelijknamig museum er gevestigd is.  Dat museum sluit eind deze maand de deuren, voor ons een trigger om nog eens naar de camperplaats alhier af te zakken om er nog snel een bezoek te brengen.  Voor € 8 mag je hier drie dagen staan, elektriciteit inbegrepen.  Normaal is er plaats voor 8 campers, maar dan sta je wel heel dicht naast elkaar.  Nu staan er 2 mobilhomes en een caravan die hier waarschijnlijk zijn vaste stek heeft, iets waar we vragen bij hebben, maar wij hebben er geen last van.  Ik vraag me af of die hier nog staat in het hoogseizoen.

Toen we arriveerden zat er een reukje aan onze aankomst, letterlijk, want ik had in een hondenstront getrapt die net naast onze ingangsdeur van Oes Nest lag.  Leuk is anders.

Omdat het droog zou blijven tot 4 uur, maakten we eerst een fietstochtje met knooppunten, maar door werken aan een fietstunnel aan een fietsostrade, konden we de knooppunten niet meer volgen, zodat de route flink werd ingekort.  Dit was niet zo erg, want voeten als vingers voelden aan als ijsklompjes.

Na een opwarmingssessie onder ons dekbed, maakten we nog de kleine Roger Raveel-wandeling doorheen het dorp.

Nu maakt Sabrina een klassieker klaar: zalm in mosterdsaus met pasta.  Jamijami.

Vrijdag 24 januari

Deze voormiddag bleven we binnen.  We sliepen lang, bleven lang aan de ontbijttafel zitten terwijl we online de kranten doornamen.  De afwas van gisteren werd manueel verwerkt.  Terwijl Sabrina las, behandelde ik op de PC enkele dringende mails en overliep ik twee vormingen die eraan komen.

Na de middag werd het droog, zodat we zonder paraplu tegen tweeën naar het museum Roger Raveel stapten.  De schilderijen bekoorden ons minder, maar we waren onder de indruk van de architectuur van Stéphane Beel.  Het museum sluit vanaf 9 februari en in enkele video's werden enkele mensen geïnterviewd die nauw met Roger Raveel hebben samengewerkt, deze gaven een interessant beeld van de kunstenaar en zijn eerste muze Zulma.  Het museum is tegenwoordig eigendom van de Vlaamse Overheid, nadat de stichting verbonden aan het museum in moeilijk vaarwater kwam toen Raveel stierf en zijn nieuwe jongere vrouw de financiële vruchten wilde plukken van het werk van de kunstenaar.

Ondertussen is buurvrouw gearriveerd in de caravan naast ons en... ze heeft een hondje mee.  Het mormel liep even vrij rond zodat we vermoeden dat de eigenaar van de drol van gisteren niet ver is te zoeken.

Deze avond mag ons oventje aan voor twee quiches.  Ik heb het vermoeden dat onze voormiddag morgen een kopie zal zijn van vandaag, ik hoorde net het weerbericht.