Laarne

De Reien van Brugge, de Ruien van Antwerpen, één lettertje verschil. Die van Brugge liggen bloot, de Ruien zijn verdwenen onder de grond en daar trokken we vandaag door. We werden verwacht om 11 uur in de Suikerrui. Daar kregen we een overall, type technische recherche, maar in het blauw. Terwijl onze schoenen en jas in een rugzak verdwenen, staken we onze voeten in de laarzen die we boven onze overall moesten aantrekken. Zo waren we klaar om onder begeleiding van Linda een wandeling van anderhalve kilometer te maken door de Ruien.

Een kleine geschiedenisles. Tijdens de Middeleeuwen waren de Ruien open grachten die kriskras door de stad liepen, zoals in Brugge en Gent. Door het ontbreken van een riolering, deponeerde iedereen zijn gevoeg in de Ruien. De leerlooiers loosden er ook hun giftige stoffen in. Gevolg: de brouwerijen konden geen bier meer brouwen, want er was geen zuiver water meer. Dit losten ze op door een kanaal te graven dat enkel de brouwerijen van proper water voorzag. Toen de stank niet meer te harden was en mens en dier slachtoffer werden van allerlei besmettelijke ziektes zoals pest, cholera en mazelen, besloot Napoleon dat alle Ruien overdekt moesten worden. Wie dit deed op eigen kosten, kreeg de grond cadeau. Het duurde nog honderd jaar vooraleer alle grachten overdekt waren.

We kregen deze geschiedenisles van Pieter Embrechts die in mooier Nederlands dan zijn zuster ons te woord stond op de tablet die we samen met de laarzen en overall bij het vertrek kregen. Linda was enkel mee om ons veilig door de ondergrondse Ruien te loodsen en dit was ook nodig, want hoewel Aquafin ervoor gezorgd heeft dat er nu rioolbuizen lopen langs de Ruien, was het toch vaak waden door slijkerige plassen met de stank van str. Hier en daar schoot een bruine rat weg. Op hun gevoeg groeiden fijne zwamdraden als breekbare kunst omhoog. Ook een zeldzame spin is hier te vinden, we kregen er met het geoefend oog van Linda ééntje te zien.

Na anderhalf uur moesten de laarzen geborsteld worden in een bak water en met de tuinslang door Linda afgespoten. We kregen de raad om onze handen te wassen, waarna we het Stadsmagazijn verlieten, de eindhalte van onze wandeling. Voor wie Antwerpen bezoekt, is deze wandeling zeker een aanrader.

Daarna maakten we nog een korte stadswandeling van zo'n 6 km. Tegen de eerste regenbuien waren we terug binnen in Oes Nest. Om drie uur vertrokken we richting Laarne waar we nu staan. Morgen pikken we onze kleindochter op in Gentbrugge voor een weekendje bij oma en opa.

Het waren grijze dagen, maar we hebben geluk gehad met de regen. Jammer dat de zon ontbrak voor een gouden randje aan ons bezoek aan Antwerpen.