Het is inmiddels bijna half 9, zelden dat ik dan nog mijn blog schrijf, maar we hebben er een zalige avond opzitten met Geert, een oud-collega, inmiddels gepensioneerd. Hij heeft er 30 kilometer stappen opzitten, wij 41 km trappen.
Deze morgen werden we wakker onder een stralende blauwe hemel. Na een korte verkenning rond het domein van chateau de la Motte, reden we naar de parking nabij de stroopfabriek van Borgloon waar onze fietstocht startte. Na anderhalve kilometer bemerkte ik dat we onze route in omgekeerde richting bezig waren. We keerden op onze trappen terug, om de tocht in de juiste richting aan te vatten. We fietsten voorbij het klooster van Coolen, een niemand-vertellen-plekje waar we al minstens twee keer stonden. Het landschap deed soms Engels aan. Mijn vader zaliger zou gezegd hebben: "Zoei nog willn doad goan?" We aten ons notenbrood op, op een bankje in de zon, maar toen die zich verschool achter de wolken, werd het vlug koud.
We kwamen vroeger dan gepland aan bij Betty, een spraakwaterval die zoveel mannen heeft versleten dat ze het niet wil zeggen. We lazen buiten zolang de zon zich liet zien. Een uur later kwam Geert toe na zijn tocht. Het werd een gezellig weerzien dat we langer trokken dan gehoopt. Waarschijnlijk dat de alcohol ons langer deed buiten zitten dan anders.
Morgen scheiden onze wegen zich, hoewel we morgenavond doorgeven wat onze volgende camperplek wordt. Misschien breien we er nog een verlengstuk aan. We zien wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten