Wat zijn we trots op onszelf. Gisteren liepen we voor het eerst vijf kilometer aan één stuk. We namen daarbij afscheid van Evy, want we hebben haar 30 lessen letterlijk en figuurlijk doorlopen. We liepen richting Buxy via de oude spoorwegbedding. Daarna deden we het traject nog eens over, maar dan zeven kilometer verder, tot we in het prachtige Buxy aankwamen. Je waande je opnieuw in de Middeleeuwen. Jammer dat het kerkje in de steigers stond.
Het kasteel van Couches was jammer genoeg niet toegankelijk. Daarvoor moeten we wat later op het jaar komen. Maar we kregen wel een indruk van de pracht en praal waarin Margareta van Bourgondië verbleef. Bij het woord "kasteel" verwijst mijn verbeelding automatisch naar de majesteuze gebouwen uit de 17° en 18° eeuw, maar hier mag je de kastelen bekijken met sprookjesogen: torens, kantelen, ommuurd. Met een beetje verbeelding zie je zelfs een vlecht naar beneden hangen.
Nolay bezit een prachtige overdekte hal daterend uit de Middeleeuwen en het hele stadje ademt die sfeer ook uit. Na een point de vue die wel aangeduid stond, maar die plots verdween, zakten we af naar het einde van de wereld of "le bout du monde". Dit idylisch plekje kon zo een locatie geweest zijn uit Lord of the Rings, maar dan wel het deel dat zich in en rond de Shire afspeelt. Le bout du Monde neemt je mee naar een waterval aan de ene zijde en een grot waaruit het riviertje tevoorschijn komt, aan de andere kant. De grot stelde niet zo veel voor, maar de waterval kon ons wel bekoren.
Nu staan we op het domein van de familie Bruchard. We kochten er gisteren twee flessen Chardonnay. De rode wijn vond ik niet zo lekker, maar we namen er ook twee flessen van mee. Bij de spaghetti verdween er al één in ons keelgat.
Straks -want het is voor één keer 's morgens- vertrekken we naar Beaune.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten