We staan nu nabij het kerkhof van Offagne. In Redu konden we geen water tappen, maar op de meeste kerkhoven kan dit wel. Een douche kon er dus vanaf en wat deed die deugd.
In de voorbije dertig jaar heb ik nooit meer geslapen dan de voorbije vier dagen: van 22u tot 7u30. Sabrina was 's avonds nog een half uur eerder vertrokken. Onze trektocht in de Walen eist blijkbaar meer van ons lichaam dan in Vlaanderen. We hebben nog 166 km te gaan tot de bron van de Semois in Arlon, ik zal bij mijn voorbereiding de dagkilometers wat naar beneden moeten halen.
Ideaal wandelweer vandaag: geen regen, niet koud, een verfrissend briesje en geen volle zon (gelukkig, want ik was mijn wandelhoed vergeten). Het werd ook de makkelijkste route met minder klimkilometers. Enkel op het einde liep de route voor 2,5 km bergop, maar met het einde in zicht, lukte dit wel. We waren vroeg thuis, tegen 16u. Oes Nest voelt toch steeds als thuiskomen.
Tijdens onze tocht werden we enkele keren geconfronteerd met het feit dat hier tijdens de Eerste Wereldoorlog hevig werd gestreden tussen Franse en Duitse soldaten. Oorlogsmonumenten en kerkhoven getuigen hiervan. Wist je trouwens dat de rivier de Lesse vernoemd is naar een dorpje waar het door stroomt en dat we vandaag ook aandeden?
Vandaag kwamen we heel wat zitbanken tegen, zelfs in het midden van een prachtig bos waar Sabrina wilde picknicken deze middag. De zitbank zag er spiksplinternieuw uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten