De voorbije week was een rollercoaster geweest van emoties en gebeurtenissen. Vorig weekend liep de ICT-praktijkdag in Leuven, drie dagen hard werken, maar een toffe belevenis, voor herhaling vatbaar. Vrijdagavond nam ik met een feestje afscheid van mijn collega's. Dit vroeg ook de nodige voorbereiding. Daarom zochten we zaterdagnamiddag de rust op in mijn geliefde Frans-Vlaanderen. Ik krijg er steeds een gevoel van thuiskomen. Zouden mijn roots dan toch hier ergens liggen?
We maakten twee prachtige wandelingen, gisteren een korte van 5,5 km, vandaag wat groter met 17 km. De korte wandeling vertrok uit Saint Jans Cappel en verkende de flanken van de Zwarte Berg in de sporen van de Franse schrijfster Marguerite Yourcenar, de eerste Franse vrouw die toegelaten werd tot de prestigieuze Académie Française en die hier gewoond heeft. Je vindt er in de lente de wereldberoemde boshyacinten die ook in de Hallerbossen zijn te bewonderen. Na de wandeling zakten we met met Oes Nest naar de parking nabij het kerkhof van Godewaertsvelde. Het was er toen bijzonder rustig zodat we beiden sliepen als Doornroosjes deze nacht.
De langere wandeling vertrok nabij het kerkhof. Het werd een verkenning van de Col de Berthen en le Mont des Cats met op de top een reusachtige zendmast en een eeuwenoude abdij. Het weer was grijs, maar het was niet koud en weinig tot geen wind. We genoten met volle teugen van de vele vergezichten, de holle wegen, de stilte die jammer af en toe onderbroken werd door de vele motards die de streek doorkruisten. De vele wandelaars en mountainbikers waren gelukkig heel wat stiller, op de bonjours na, die we steeds kregen en gaven.
Terug in Godewaertsvelde bleken de wegen afgezet voor carnaval. Muziek knalde uit de boxen in het stadscentrum waar we gelukkig niet door moesten, maar bij aankomst op de parking, bleek die afgezet met een bestelwagen drank en vele carnavalisten verkleed en geschminkt in allerlei figuren. De sfeer zat er om 2 uur reeds goed in, zodat ik lichtjes vreesde dat de drank in de man sommigen zou inspireren om wat moeilijk te doen, maar die vrees bleek ongegrond bij het vertrek. Ik moest van hen eens luid toeteren, de deur werd opengetrokken, enkel bonzen op de leefruimte en we konden zonder problemen vertrekken.
Onze korte uitstap heeft deugd gedaan. Morgen moet ik niet meer gaan werken, toch een vreemd gevoel.
Je hoeft je niet aan de melden om de routes op Komoot te zien, gewoon even naar beneden scrollen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten