Ons jaarlijks bezoek aan de parodontoloog (ja, zoek dat maar eens op) in Brugge, combineerden we met een vierentwintiguurdertje in Zeebrugge. De locatie waar we meer dan tien jaar geleden stonden op het einde van de Graaf Jansdijk is nu verboden voor campers, maar de locatie nabij een hoogspanningspost vlakbij de Oudemaarspolder was heel rustig met mooi zicht aan één kant. Er geraken was sukkelen, want de brug over de Pierre Vandammesluis stond omhoog, zodat we op onze wielen moesten terug keren, niet zo evident met een wirwar aan wegen en tramsporen doorheen de Zeebrugse haven.
Ik had een wandelingetje voorzien bij aankomst, maar het regende en hagelde, zodat we voor de rest van de dag binnen bleven die we afsloten met een fijn kaasplankje en ons boek. Sabrina vertrok om 21 uur naar dromenland, ik een uur later.
Vandaag was het een prachtige winterse dag met blauwe hemel en weinig wind. De wandeling Natuur tussen Zeebrugge en Blankenberge was een ontdekking doorheen een streek die we niet zo goed kennen. Jammer dat de wegen doorheen het natuurdomein De fonteintjes door mountainbikers herschapen zijn tot modderbaden, hoewel ze er niet mogen fietsen. Ook het domein Zeebos was tof wandelen, maar ook hier was de vele neerslag van de voorbije dagen goed merkbaar.
Tegen 17 uur waren we terug thuis. Vanavond mogen we de beentjes onder tafel schuiven bij vrienden, Pavlov begint al op te spelen...
Nog een tip die we kregen van onze parandontoloog: In 't Werftje zijn de garnaalkroketten blijkbaar heel lekker. Zelf hebben we ze nog niet geproefd, maar we weten nu waar we moeten staan in Zeebrugge om ze te smullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten