's Gravenvoeren

Ik ben nog niet begonnen aan een nieuw boek, dus tijd voor een blog.

Het was een vreemde morgen.  Ik zette koffie voor twee toen ik om 7 uur opstond, omdat ik toch wakker was.  Toen we een uur later aan de ontbijttafel zaten, bleek dat de koffiekan vol was.  De broodmand was echter leeg.  "Ik wacht nog op de bakker", zei Sabrina, een bakker die nog nooit aan huis is geweest.  Ik hoorde even later de garagedeur open en dicht gaan en vond het behoorlijk vrijpostig van onze bakker om zomaar onze woning te betreden.  Toen de keukendeur open zwaaide kwamen twee dochters binnen met een gelukkige verjaardag.  Sabrina had nog snel een onderonsje geregeld met ontbijtkoeken voor we vertrokken naar Voeren.  't Ja, ik ben alweer een jaartje ouder.

De 230 km werden zonder problemen overbrugd.  Het was kalm op de weg en Flip Kowlier begeleidde ons in de Rotonde op de radio.

Ons eerste doel voor de tweede week van de kerstvakantie was Arlon, een stad die we nog nooit bezocht hebben, maar onze oudste dochter merkte op dat Arlon weinig te bieden heeft.  Vele jaren geleden had ik een godservaring in de Voerstreek tijdens een ochtendwandeling op mijn eentje.  Oes Nest staat nu op de parking nabij 's Gravenvoeren.  Sabrina's geheugen rapporteerde dat we hier vier jaar geleden ook stonden met onze camper.  De prachtige wandeling in en rond Altenbroek was ook een herhaling, maar we genoten met volle teugen van de prachtige Engelse landschappen.

Op het einde van onze wandeling trakteerde Sabrina in De Wandeling  op een streekbier dat na een kort gesprek met de cafébaas waarschijnlijk ook in Ertvelde wordt gebrouwen, maar met lokale producten.

Nu zitten de escargots in de oven als voorgerecht.  We vervolgen met een heerlijke kaasfondue om af te sluiten met ijs.  Op je verjaardag mag het eens wat specialer zijn.

Morgen blijven we nog in de prachtige Voerstreek die trouwens naar het riviertje de Voer vernoemd is, een wist-je-datje.