We kozen ervoor om donderdag over de middag thuis van een warme maaltijd te genieten, nadat Sabrina terug thuis was van een halve dag werken. Omdat onze schoonvriend - kan je van een schoonzoon spreken als je dochter samenwoont? - zijn roots heeft in Asse en daar steeds lovend over spreekt, besloten we deze locatie eerst te bezoeken op doortocht naar Hasselt. We dachten beiden dat Asse een charmant plattelandsdorp was, maar we moesten snel onze mening bijstellen. We parkeerden Oes Nest op een parking nabij het containerpark en trokken onze stapschoenen aan voor een bedevaartwandeling van 11,9 km. Het stedelijk karakter van Asse maakte snel plaats voor het niet zo platte-land van Pajottenland, de groene streek ten zuidwesten van Brussel. Ondanks het vele groen, hoorde je steeds het gezoem van het verkeer op de achtergrond. Gelukkig was de ondergrond nog bevroren zodat we we enkel last hadden van een dunne modderlaag. 's Nachts bleek de parking een oase van rust en hadden we helemaal geen last van het nabije containerpark.
Vrijdag 28 december
Na een koude nacht werden we wakker onder een deken van mist die bleef aanhouden tot we Limburg naderden. Toen verdween de mist als sneeuw voor de zon. We veranderden ons plan om Hasselt te bezoeken voor een natuurwandeling in de omgeving van Kiewit. Dit is geen vogel, maar een prachtig domein nabij Hasselt. Het werd onze tweede stop deze week. We maakten er de groene hartroute van Kiewit naar Bokrijk en terug, een wandeling van zo'n twaalf kilometer met de eerste kilometers vaak over mooie vlonderpaden boven de drassige ondergrond. De tocht trok verder door het unieke landschap van de Wijers. Toen we Bokrijk naderden stapten we letterlijk door het water, een plek die we vorig jaar met de fiets aandeden.
Tegen 16u waren we terug en konden we verder luisteren naar de 1000 klassiekers. 's Avonds serveerde Sabrina een wokschotel van giros met rijst, aangevuld met veldsla.
Zaterdag 29 december
Omdat we beiden houden van graffitikunst en Hasselt nu ook een Graffiti en Street Art festival heeft, was dit voor ons de aanleiding om nog eens naar het relatief verre Limburg te trekken. De route wordt beschreven als een fietsroute van 17,3 km, maar 's morgens hielden we in Oes Nest een kleine discussie of we die met de fiets of te voet zouden doen. We sloten een compromis. Met de fiets zakten we eerst af naar het startpunt: de toeristische dienst van Hasselt. Daar lieten we onze fietsen achter en stapten de route te voet verder. Al snel bleek dat Sabrina de juiste keuze had gemaakt, want de kunstwerken waren vaak zo moeilijk te vinden, dat het met de fiets een ondoenlijke tocht zou geweest zijn. Hasselt moet eens aankloppen bij Oostende waar ze met hun Chrystal Ship meer ervaring hebben. Het Hasselts kaartje dat we bij de toeristische dienst vonden is te kleinschalig om je goed op te kunnen oriënteren. De website is een overbodige site die niets te bieden heeft. Met de technische mogelijkheden van vandaag was heel wat meer mogelijk.
's Middag kozen we voor het Magazijn om te middagmalen. Sabrina koos voor lasagne, ik voor pasta in roomsaus met spekbrokjes.
Ons compromis bestond erin om ook een deel met de fiets te doen, maar we raakten de weg voortdurend kwijt en toen het begon te regen, besloten we terug te keren naar de parking nabij de sporthal Alverberg. De Kempische kaai bleek 's morgens geen locatie meer te zijn om Oes Nest achter te laten zoals jaren geleden. De parking is nu te betalen en het stond er ook eivol.
Verkleumd trokken we rond 16u de camperdeur achter ons dicht.
De avond werd gevuld met lezen en de slotafleveringen van de start van Bordertown, een mooie Finse reeks die op Canvas werd uitgezonden.
Om 23u30 besloot ik om het einde van Oktober morgen af te werken.
Zondag 30 december
Om niet te vroeg terug thuis te zijn, stelde ik voor om in de Kalkense meersen nog een natuurwandeling te maken van Natuurpunt, waar we door onze buurman reeds enkele jaren lid van zijn. We weten ondertussen dat de wandelingen van Natuurpunt steeds de moeite waard zijn. Ik was vandaag gecharmeerd door hun app die de wandeling ondersteunde met auditieve uitleg over natuur en omgeving. De 8,3 kilometer lange wandeling startte op het kerkplein van Schellebelle. Toen we er Oes Nest na wat zoeken (er was markt) kwijt raakten, bleek dat een overzet over de Schelde de start was. Groot was onze verwondering toen die overzet ook tijdens de winter tussen 9 u en 18 u constant over en weer vaart. Natuur en kunst wordt door Will Beckers prachtig in vorm gegoten met zijn Salicetum, een gevlochten kunstwerk van wilgentakken. De wandeling sloten we af in den Aard, vernoemd naar het eeuwenoude gehucht aan de overzijde van de Schelde. Het café zat vol. Alle klanten die de drankgelegenheid verlieten, werden onmiddellijk door nieuwe klanten vervangen. De schipper genoot ook geen enkel ogenblik van wat rust, want constant werd de bel geluid voor een nieuwe overzet.
Even voor 17u waren we terug thuis, letterlijk deze keer.
Met een aperitiefje en de 1000 klassiekers schrijf ik dit verslag van onze uitstap. Ik koos er deze keer voor om te lezen in plaats van dagelijks een verslagje te tikken, maar bij deze heb ik dit toch weer goed gemaakt.
De croque monsieurs strelen mijn neus. Tijd om af te sluiten.
De foto's van onze korte trip kan je HIER bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten