Ôhringen

Eén staat op, nog tien minuten voor de aftrap.  Ik ben geen voetballiefhebber, maar als de Belgen spelen, wil ik toch kijken.  We staan nu op een camping in Duitsland.  Ons Aagje vertrekt eind deze week naar Japan, maar ik zal toch supporteren voor ons landje.  Veel steun heb ik niet, want we staan hier behoorlijk moederziel alleen op een kleine camping die we langs onze weg vonden.
We vieren vandaag onze koralen bruiloft.  't Ja, ik moest het ook even googelen, maar 35 jaar huwelijk  wordt naar een onderzees organisme vernoemd.
We hadden beiden een zalige nacht.  Op reis realiseren we ons vaak hoeveel lawaai er op ons af komt.  Waar we wonen hoor je constant het zoemen van het rubber over de rijksweg waarlangs we wonen.  Ook hier is het natuurlijk stil.  Ik hoor enkele krekels, tijdens ons feestmaal kwam een vink piepen terwijl een roofvogel boven ons dacht nog een graantje mee te kunnen pikken van onze hamburgers die ik op onze barbecue had klaar gemaakt.
Gisteren zagen we enkel vrachtwagens rusten langs de kant van de weg, vandaag zagen we kilometers file waarbij de vrachtwagens in twee stroken als treinwagons achter elkaar stil stonden.  Waze leidde ons via een alternatieve route om de file te vermijden. Onze gemiddelde snelheid lag niet hoog, maar we stonden niet stil.
Morgen doen we niets.  Ik lees hopelijk mijn boek "De val der titanen" uit, een boek waar ik reeds twee maanden aan bezig ben.  Thuis lees ik nooit, enkel in en rond Oes Nest.  Morgen geen verslag.  Dus tot woensdag.