Fano

Het was een goedgevulde dag vandaag.  Onze eerste halte vanmorgen was Fiorenzuola di Focara, een pleiserplaats voor Italiaanse wielertoeristen die en masse hier halt hielden.  Wij genoten even van de mooie vergezichten over de Adriatische kust om daarna met ons ijzeren ros een deel van de panoramische route te verkennen in de richting van Rimini, gelukkig met elektrische ondersteuning, want er zaten pittige klimmetjes bij.  Na 8,5 km keerden we op onze trappen terug naar de parking waar we met veel moeite Oes Nest uit de parkeerplaats kregen, want het stond er inmiddels goed vol met dagjestoeristen.  Het is nooit gepland, maar wij slagen er altijd in op onze reizen, badsteden aan te doen in het weekend, als de lokale bevolking in grote getale de kust opzoekt.

Het was de bedoeling om in Monte San Bartolo een natuurwandeling te maken omdat onze toeristische gids de plek omschreef als een mooie uitvalbasis voor mooie wandelingen, maar het GR-pad dat we vonden, leidde ons terug naar het strand waar we een half uur ervoor tussen de honderden toeristen een koek en wat fruit hadden verorberd.  Ik weet niet wat zij zien om als kreeften naast elkaar in de schaduw te liggen van een parasol of boom, maar zij denken waarschijnlijk ook dat wij zot zijn om met deze temperaturen te fietsen en te wandelen.

Na ons mislukt wandeltochtje, fietsten we naar Pesaro, een stad die enigszins wel de moeite was, maar we voelden ons bijna in een filmscenario, want op sommige plaatsen was geen mens te zien. 
Dat veranderde toen we met Oes Nest verlegden naar ons laatste halte voor vandaag: Fano.  We reden langs de kust en wat we daar zagen grenst aan het ongelofelijke.  Honderden auto's stonden langs de weg geparkeerd, met daartussen nog eens honderden bromfietsen die gewoon de ruimte gebruikten tussen de auto's, zodat die auto's geen kant meer opkonden.  We zagen een gefrusteerde moeder vooruit rijden om de bromfiets weg te duwen en achterwaarts tegen een volkswagen die er geparkeerd stond.  Of ze inmiddels weg is geraakt, betwijfelen we nog steeds.

Maar Fano maakte onze dag wel goed.  Onze toeristsche gids loog er niet om dat dit een fantastische plek is, waar je de invloed van de Romeinen nog overal proeft.  Sabrina deed het schitterend voorstel om de avond af te sluiten in een visrestaurant.  Tripadvisor tipte ons bij La Liscia, waar we inderdaad genoten hebben van verschillende vissoorten en dit voor een prijsje waarbij ik met de glimlach nog een ruime fooi wilde geven.

We zitten ondertussen opnieuw in Oes Nest.  Het is 21u38, pikkedonker buiten en 28,8° binnen.  Het zal zweten worden vannacht.  Alles staat open, de ventilator probeert koude lucht van buiten naar binnen te blazen, maar echt fris is die lucht nog niet.

Oh ja, nog dit, zelden zoveel fietsers gezien op reis als tijdens de voorbije dag.  Het zijn niet alleen wielertoeristen, maar iedereen rijdt hier op de fiets, jong en oud.  Voor een zuiders land, is dit eerder zeldzaam.