Valognes

Een grijs wolkje met een half zonnetje erbij, zo wordt het weer d.m.v. een icoon omschreven op weeronline of weertype 7.  Ik was gelukkig als dit cijfer op mijn rapport stond, we zijn ook blij met dit weertje.  Gisteren was wel uitzonderlijk, zo ook het weerfenomeen dat we 's avonds beleefden.  We planden om buiten te eten op ons privégrasveldje, toen in vijf minuten tijd de mist kwam opzetten, de zon verjoeg en de temperatuur met 10 graden deed dalen.  De stoeltjes en ons tafeltje verdwenen in de garage en toen we een kwartier later gezellig binnen zaten te tafelen, trok de mist even snel op zoals hij (of is mist vrouwelijk?) was gekomen.  We konden 's avonds nog een avondwandeling maken naar de geklifte kust.

Deze voormiddag stond opnieuw in het teken van de inval in Normandië met een bezoek aan Pointe du Hoc.  Een regiment Amerikaanse rangers, klom hier met touwladders (sommige afgeschoten vanop schepen) de kliffen op om een belangrijk artilleriepunt te veroveren op de Duitsers.  Na hevige gevechten en vele doden en gewonden, bleek dat de Duitsers hun artillerie verwijderd hadden en vervangen door nepwapens uit hout.  De heldenmoed van de rangers was toch een aanmoediging voor de vele andere soldaten langs de invasie over een afstand van 120 km langs de Normandische kust.

Het Duits kerkhof in Cambes vertelt de andere kant van het verhaal.  Dertienduizend, vooral jonge, Duitse gesneuvelde soldaten, kregen hier hun laatste rustplaats.  Slachtoffers van de geniale gekte van een paar enkelingen die hoopten de wereld te veroveren en ondertussen het onkruid van de samenleving te vernietigen als Joden, zigeuners, homo's en invaliden.

Fietstocht 11 uit het rode boekje van ANWB verkende zo'n dertig kilometer in het regionaal park van Marais du Cotentin et du Bessin.  De realiteit was 20 km korter, want na 10 km zat onze fietstocht erop.  We zagen wel prachtige natuur in een polderlandschap dat ons aan Zeeuw-Vlaanderen deed denken.  Honderden Hollanders wilden zich hier eind de Middeleeuwen ook vestigen, maar dat feestje ging niet door.  Plaatsnamen als Dijk en Polders zijn hier nog de fossielen van.

We stonden op een heel charmant plekje in Brévands met de bedoeling er te overnachten, maar omdat we vroeger terug waren dan voorzien, zakten we verder af naar Valognes, le petit Versailles, zoals het hier wordt omschreven, met statige herenhuizen die tijd de oorlog met de grond gelijk werden gemaakt, maar later in al hun glorie terug werden opgebouwd.  We staan er op een officiële camperplek van de gemeente, met drie mobilhomes dicht tegen elkaar.  Morgen zoeken we gelukkig opnieuw de boer op.