Torino. Zegt het jou iets? Misschien dat Turijn wel een belletje doet rinkelen. We staan inderdaad op een betalende camperplaats in Turijn, de hoofdstad van mijn auto’s: Fiat.
Deze morgen vertrokken we redelijk vroeg voor ons doen, rond kwart over negen, richting Italiaanse grens. Het werd een prachtige rit over de Col du Petit Saint Bernard, op de kaart aangegeven als een uitgebreide verzameling van pittige haarspeldbochten en die kregen we dan ook te verwerken. Maar het was de rit zeker waard. Onze GPS was van plan 500 km om te rijden om Aosta te bereiken. Gelukkig volgden we deze keer niet slaafs ons technisch speeltje.
Aosta was geen hoogvlieger. We settelden ons voor vier uur op een betalende camperplaats. Eerst moesten we via de GSM de eigenaar oproepen. Die troggelde ons dan €8 af, terwijl het €14 was om 24 uur te staan. Een bewijsje kregen we ook niet.
Ik had via reisroutes een korte wandeling op mijn telefoon staan. We vonden een aantal Romeinse littekens terug zoals twee poorten en de ruïnes van een amfitheater. De kathedraal was gesloten wegens de siesta. En ik die dacht dat dit een Spaans fenomeen was.
We waren vroeger terug dan gepland. Ik loosde nog eerst ons toilet en vulde onze watervoorraad aan. Zo konden we nog iets recupereren van onze €8. Via een tweede telefoontje werden de slagbomen geopend en we konden verder rijden, richting Turijn die we morgen willen verkennen. Het werd een trage rit van het ene dorp of stad naar de/het andere.
Bij aankomst kon ik nog net de overwinning van Cavendish meepikken via de satelliet-TV. Onderweg luisterden we naar radio 1 via internet op onze autoradio. Dat vind ik steeds heerlijk. Gisterenavond genoot ik ook van de math Frankrijk-IJsland via de internetradio.
Morgen verkennen we Turijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten