Oud-Rekem

Oud-Rekem werd door de kijkers van het ter ziele gegane Vlaanderen Vakantieland uitgeroepen tot mooiste dorp van Vlaanderen. Of dit terecht is, laat ik hier in het midden, maar het is onze eerste halte op Belgische bodem. Reizen begint bij ons op het ogenblik dat we onze huisdeur dichttrekken tot het moment dat we ze weer ontsluiten. Sabrina is vrijdag van permanentie op haar werk, we kunnen dus nog even genieten van een mooie streek die ons niet onbekend is.

We hebben een prachtige reis achter de rug. Italië is ons heel goed bevallen. Het is evenwaardig aan Frankrijk om er te reizen met een camper. We konden praktisch dagelijks ons toilet lozen. Het land biedt ook veel afwisseling in landschappen. Vooraf had ik gevreesd of Italië wel veilig zou zijn, zowel qua inbraken als het rijden op de weg. We hebben ons geen enkel moment onveilig gevoeld. We hadden gisterenavond voor de eerste keer last van wat avondlawaai door de Ierse trekkers, maar na elf uur viel dit gelukkig ook stil. Slechts één keer kreeg ik een kleine adrenalinestoot toen een dronken/gedrogeerde vrouw in het begin van onze reis in Oes Nest wilde stappen, toen we koffie aan ’t drinken waren. Ze stak eerst haar neus tegen onze vliegendeur om binnen te kijken. Toen ik de deur dichttrok, probeerde ze mijn voordeur open te trekken, bedelend om een koekje. De Italianen hebben we steeds als heel vriendelijk en behulpzaam ervaren.

We stonden alles bij elkaar misschien een half uur in de file. Ondanks de vele wegenwerken verliep de trip door Duitsland heel vlot. Enkel rond Stuttgart greep Google Maps even in met een alternatieve route.

Enkele dagen hebben we afgezien van de warmte. Sabrina overdag, ik ’s nachts, maar met het prachtige voorjaar in België namen we er dit met plezier bij.

De Italiaanse keuken beviel ons ook. We aten enkele keren mee op een camping of bij een boer. Het was zeker geen haute cuisine, maar smaken deed het wel.

Voor de reis kreeg ik nog een berichtje van een collega met de boodschap om vooral van elkaar te genieten. We hebben dit ook gedaan. Er waren zelden woorden en we voelen ons samen een geoliede machine. Elk kent zijn/haar taken die als een puzzel in elkaar vallen.

Afhankelijk van het weer fietsen we morgen in Zuid-Limburg of we pikken nog een sauna mee, we zien wel. Hopelijk vond je mijn schrijfsels leuk, zo ja, tot de volgende trip.