Camogli

Staat tsjoolen in den dikken Vandale? Ik weet het niet, maar vandaag weten we weer wat dit betekent. Iedere vakantie hebben wij zo’n dag en we hopen steeds dat het de laatste is. De toekomst zal uitwijzen of dit zo zal zijn. We planden om via Varazza de trein te nemen naar Genova of Genua in onze taal. Daarvoor moesten we eerst een dikke twintig kilometer krinkeldewinkel over smalle bergwegen, richting de Liturgische kust. Varazze was druk, de plaatselijke markt had hier zeker mee te maken, maar wij vonden er geen 9 meter parking voor Oes Nest. We besloten daarom via Genua door te rijden naar de camperplaats voor vanavond in Camogli. Die lag wel niet bij het station, maar met onze elektrische fietsen, zou dat wel lukken. We maakten een uitzondering en kozen toch voor betaalde autostrade die onze door tientallen tunnels naar ons einddoel leidde. Het was een pittige klim, die we vandaag nog tweemaal zouden overdoen met onze fiets.

Stazione kennen we ondertussen ook, jammer genoeg wist Google Maps deze niet zo gemakkelijk te vinden, maar de Italianen zijn heel behulpzaam, ook al gebruiken ze enkel spaghetti-Engels. We gebruikten jammer genoeg niet het treinstation van Recco, maar dat van Camogli, drie kilometer verder, een beslissing die we ons nog zouden beklagen, maar we wisten toen nog niet dat Recco ook een treinstation bezit.

In Camogli – het vissersdorp beneden aan de kust – namen we de trein nadat opnieuw een behulpzame Italiaan ons geholpen had met de ticketautomaat.

In Genua vonden we maar geen toeristisch dienst zodat we zonder kaart en met Google Maps de oude binnenstad opzochten. Genua heeft de grootste Europese haven van Europa en is de geboortestad van Christoffel Colombus. De oude haven is een mengelmoes van kleine straatjes waar je volgens onze trotter best ’s nachts niet alleen rond loopt, maar overdag was het er koel flanneren. In de haven vonden dan toch een tourist office waar we een gratis kaart op de kop tikten. Hiermee konden we makkelijker onze points of interest uitstippelen. Zo’n punt was een lift waarvoor je een buskaartje moest kopen om enkele tientallen meters boven de stad uit te stijgen.

We hadden om 17u22 een trein terug, maar toen we rond vijf uur in het station kwamen, bleek dat in het weekend er geen trein stopte in Camogli. Een vriendelijke stationsmedewerker kon ons ook niet helpen, zodat we kozen om af te stappen in Recco en de rest à pied af te leggen.

Na een klimmetje bereikten we de haven van Camogli waar we even van proefden voor we onze fietsen opzochten bij het station, een speurtocht die ons weer een flinke wandeling bezorgde. De klim naar de parking-camperplaats was een aanslag op onze batterijen, maar ze hielden het vol, of beter halfvol tot onze bestemming. Een tjooldersdag zat erop.