Bonn

Oes Nest stond vrijdag vertrekkensklaar:  de fietsen had ik er 's morgens op gezet, het water was gevuld, toilet kreeg een dosis goedriekertje vanuit den Aldi.  Even voor 16.00 u vertrokken we in de hoop om rond 19.00 u aan te komen bij de stuwdam van de Gileppe, maar dit was buiten een verkeersongeval en werken gerekend langsheen de Route de Wallonie zodat we alles bij elkaar zo'n dik anderhalf aanschuivend verkeer hadden.  Maar we hebben er heerlijk geslapen na een portie lekkere kaasfondue.

Zaterdagmorgen reden we door, zonder een gevreesde grenscontrole.  Alle verkeer vanuit België kon zomaar de Duitse autostrade op.   De weersvoorspellingen wijzigden een beetje onze plannen.  Voor zaterdag was een zonnige dag voorspeld, zodat we besloten om te fietsen langs de Rijn.  Sabrina had een tochtje van 35 km uitgestippeld vanuit Remagen waar we Oes Nest voor twaalf euro acherlieten aan de rand van een camping.  De ondergrond was niet geschikt voor mobilhomes, maar we parkeerden de voorwielen nog net tegen de toegangsweg op twee blokken, zodat we geen contact hadden met het gras.  In Erpel namen we een overzet naar Linz, waar we een klein stadbezoek meepikten.  In Erpel zagen we de resten van de ingestortte brug over de Rijn, die het begaf onder de vele Amerikaanse soldaten, die zo snel mogelijk Berlijn wilden bereiken.  Unkel was ook een aangenaam dorp.  Koningswinter viel wat tegen, maar we genoten beiden van een Weissbier in de zon uit de wind aan de rand van de Rijn op een terrasje.  In Koningswinter namen we opnieuw een overzet om terug Oes Nest-waarts te fietsen.  We besloten om thuis te eten en drie quiches in de oven te steken.

Deze morgen reden we een dikke twintig kilometer door naar Bonn waar een camperplaats is op zo'n vier kilometer van het centrum, een afstand die met onze fietsen een fluitje van een cent is.  De voormalige hoofdstad van West-Duitsland is niet zo groot en heeft geen grootstadallures.  We verkenden de stad met behulp van een reisrouteswandeling.  Daarna brachten we een bezoek aan het museum over de Duitse geschiedenis.  In onze reisgids stond dat je de Duitse taal machtig moest zijn.  Niettegenstaande ik weinig Duits begrijp, konden we toch genieten van het opzet van het museum.

Onze eerste Duitse schnitzel hebben we deze middag ook verorberd.  Deze avond eten we dus niet warm, maar pistolets van een plaatselijke bakkerij.  Ik kon nog de laatste twintig kilometer meepikken van Gent-Wevelgem met Peter de Grootte die eindelijk verlost werd van zijn tweede plaatsen.

Morgen brengen we waarschijnlijk een bezoek aan Koblenz, maar we overleggen eerst met de weergoden of ze ons gunstig gezind zijn.