De vele cattle grids waar we in de Highlands
over moesten rijden. Cattle grids zijn
metalen balken, waar dieren met hun poten niet over kunnen, maar wij mensen
wel. Op die manier moet je geen hekken
zetten op straat, maar kunnen de schapen en koeien niet ontsnappen.
De wegen in de Highlands zijn meestal te smal om met twee
voertuigen te kunnen passeren. Schotten
lossen dit op met vele Passing Places,
een verbreding van de weg, waar chauffeurs geduldig op elkaar wachten.
We hebben veel zwaarlijvige Schotten gezien, vooral als je
een massa samen ziet, valt dit op.
Wij dachten dat Schots enkel in films en series werd
gesproken, maar het wordt weldegelijk door de bevolking gesproken. Engels met een twist waar je bij hoog
toerental, weinig van begrijpt.
We hebben enkele keren nog Gaelish horen praten, een oertaal
dat door de oudere bevolking in Schotland nog wordt gesproken. Naamaanduidingen en info op toeristische
borden wordt vaak ook in het Gaelish getoond.
Het heeft niets vandoen met Engels, maar zou een Keltische oorsprong
kennen.
Het weer is zoals we in vele reisverslagen en boekjes lazen:
een hutsepot van alle weertypes bijeen.
Sneeuw kregen we natuurlijk niet op ons dak, maar de dag kon met een
blauwe hemel starten om een uur later over te gaan in regen. Gelukkig hadden wij maar enkele dagen een hele
dag regen. De weergoden waren ons
meestal goed gezind als we buiten waren dat het niet tot weinig regende.
Schotland is geen vriendelijk camperland. Op de meeste parking is het no overnight parking. Maar toch stonden we bijna altijd op
schitterende plaatsen, vaak met zicht op een meer. Plaatsen om je toilet te lozen of water te
tanken zal je vruchteloos zoeken. De
vele campings kunnen dan een oplossing bieden.
Overal waar je rond je kijkt, zie je water in Schotland. Vaak is een loch een smalle, lange
rivier. Elke streek vindt dat hij het
langste loch heeft.
Wij waren gecharmeerd door de vriendelijkheid van de
Schotten, een eigenschap die wij trouwens in heel het VK ervaren. In het voetbal hebben Britse supporters geen
zo'n goede naam, maar deze groep is niet representatief voor de bevolking.
Hoe men het klaar speelt om hun graspleinen zo groen en gelijkgeschoren te krijgen, is mij een
raadsel. Mijn grasplein was bij de
thuiskomst een woestenij in vergelijking met deze in Schotland.
Wij hebben het stil vermoeden dat elk Engels gezin, minstens
één hond heeft. Ze verzamelen ook heel
gedisciplineerd de uitwerpselen in een plastiek zakje. Alleen jammer dat je soms in afgelegen
wandelgebieden, zo'n zakje langs de kant van de weg ziet liggen. Ik denk dat de stront van de hond veel sneller afgebroken
wordt in de natuur, dan de plastiekzak waarin hij verpakt zit. Veel hondeneigenaars lopen ook met een
ballenwerpstok.
Je merkt aan de kleur van onderbenen van veel Schotten en
Schottinnen, dat deze niet veel zonlicht zien.
Ik vermoed dat ze van nature ook niet snel bruin worden.
Het aantal B&B's is fenomenaal. Ze worden ook druk bezocht, want velen
droegen een bordje No vacancies.
Als voetganger is het de eerste keer een vreemde ervaring dat
op veel kruispunten met rode lichten je als voetganger in alle richting
tegelijkertijd kan oversteken. Alle
autoverkeer staat dan stil, maar je moet wel snel zijn, want lang staan de
voetgangerslichten niet op groen.
Zebrapaden zijn zeldzaam en auto's stoppen zelden spontaan voor
voetgangers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten