Terwijl we vrijdagavond over de Route de Wallonie zweefden -ja, de Walen hebben eindelijk eens hun autostrades onder handen genomen - hoorden we op Radio 1 dat er 350 kilometers file was op onze wegen. Laat anderen maar aanschuiven, dachten we, we rijden zonder problemen met de cruisecontrol vastgepind op 100 km naar onze eerste halte van dit verlengd weekend: Halle, de stad die Witse op de kaart heeft gezet (maar misschien was Paarse beter geweest...). Toen we op negen kilometer van onze bestemming waren, vertelden knipperlichten voor ons dat het ook van dadde was. Na drie kwartier aanschuiven (later bleek dat een dodelijk accident de oorzaak was) namen we op goed geluk de voorlaatste afrit. We vonden na wat rondtoeren een parking bij een springparcours voor paarden.
's Morgens werden we gewekt door een mobilhome voor paarden die zich naast ons parkeerde. Een teken voor ons, om ons, vroeger dan voorzien, uit de voeten te maken. We reden door tot parking 2 van het Hallerbos om te ontbijten. Maar toen een kaart mij leerde dat het hart van het bos nog wat verder lag, reden we door tot parking 5 om er te genieten van de duizenden paarse boshyacinten die er veertien dagen per jaar bloeien en zorgen voor een sprookjestafereel waar geen enkele drug tegenop kan. Ik hoop dat mijn foto's je een beetje kunnen doen proeven waarvan wij hebben genoten. De hyacinten staan nu op het einde van hun bloei. Het loont dus niet de moeite om nu nog naar het zuiden van Brussel te trekken, maar www.hallerbos.be alarmeert je ook volgend jaar wel als het de moeite loont om naar hier af te zakken. Hou er wel rekening mee dat je in het weekend niet te laat komt. Toen wij rond 9u parking 5 opzochten, stonden er slechts een tiental auto's. Maar toen we drie uur later de parking wilden verlaten, moesten we Oes Nest bijna letterlijk tussen de aan weerszijden geparkeerde auto's wringen. Met dichtgeklapte spiegels en het arendsoog van Sabrina, lukte het gelukkig nog net op tijd om onze puist te scheren en richting Landen te trekken, waar we voor de rest van de dag verbleven in het welnesscentrum Phoenix, waar we een heerlijke slome namiddag beleefden, tussen sauna's, ligzetels en klankschalen, want we konden ook proeven van een sessie relaxatie bij het geluid van allerlei klankschalen. Phoenix vertoont wat littekens van gebruik, maar voor een prijs van €20 pp mag je daar niet over klagen. De eigenaars zijn heel vriendelijk en we kregen zelfs een eigen parking achter de ketting die speciaal voor ons werd opengedaan.
Gisteren trokken naar een stukje paradijs nabij Borgloon, waar we reeks twee keer met Oes Nest stonden. Ik verklap liever geen coördinaten, maar vrienden mogen die altijd vragen. Het is er heerlijk staan en een mooie uitvalsbasis om te fietsen en te wandelen. Sedert wij Haspengouw met Oes Nest ontdekt hebben, komen wij er heel graag jaarlijks terug. Sabrina had twee fietsenroutes uit onze boekjes gecombineerd tot één route van op de kop 50 km. Ze voert je langs de fruitbomen, bossen, kapelletjes, kerkjes en de vele kastelen die deze streek rijk is. Voor wie de route ook wil fietsen, dit zijn de fietsknooppunten: 136 - 152 - 153 - 148 - 121 - 145 - 138 - 126 - 125 - 122 - 123 - 119 - 130 - 120 - 139 - 136. Maar eerst vond ik 's morgens nog een cache verstopt aan een elastiek in een holle boom. Na een lekkere ovenschotel 's middags genoten we daarna van de streek op onze e-fiets. 's Avonds stond er een mini kaasplank op tafel. De rest van de avond werd afgesloten met een e-boek. We hadden de vorige twee avonden de laatste twee afleveringen bekeken van The missing, een reeks die nu nog loopt op Eén. Het was lang geleden dat ik nog in twee dagen een boek had uitgelezen, maar Denken aan vrijdag, moest er toch aan geloven.
Sabrina zag het met rugpijn niet zitten om mij te vergezellen op de tweede loopsessie van de week van vijf kilometer. Ik liep dan maar eenzaam een oude spoorwegbedding op en af en kwam totaal bezweet terug bij Oes Nest. Het was merkelijk warmer geworden. Na een verkwikkende douche en broodjes die Sabrina tijdens mijn afwezigheid had afgebakken, maakten we nog een kleine, maar fijne wandeling vanuit Veulen bij Heers. Het zalige verlengd weekend sloten we af met een bezoekje aan Aagje in Merelbeke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten