Le Havre

We hadden een rendez-vous met collega Geert en Karol in Montreuil-sur-Mer. We vertrokken dinsdagavond bijna onmiddellijk wanneer Sabrina rond half zes thuis kwam van haar werk. Een dikke twee uur later arriveerden we op de camperplaats in Montreuil. Dank zij de diplomatie van Geert konden we naast elkaar overnachten, want bijna had een andere mobilhome zich naast Geert zijn nieuwe mobilhome geparkeerd.

 Na een schouwing van de nieuwe mobilhome van Geert en Karol, werd deze meer dan goedgekeurd bij een aperitiefje. Twee uur later trokken we ons terug in Oes Nest om nog snel wat calorieën op te doen voor het slapengaan.

Woensdagmorgen trok ik er eerst even alleen op uit om een cache te zoeken en te vinden langs de remparts van Montreuil. De camperplaats ligt net tegen de rand van Montreuil, voor de stadswandeling die ik gedownload had van reisroutes.be moesten we onze elektrische fietsen niet bezigen. Montreuil wordt in toeristische brochures omschreven als het Carcassonne van het noorden. Vauban heeft ook hier zijn voetafdruk achter gelaten. Wij vroegen ons af wanneer hij dit allemaal deed. De citadel bezochten we niet, maar we maakten wel een mooie wandeling op de vesten en in de binnenstad. We kozen bij het gemeentehuis niet voor een Belgisch biertje van 4,5 euro, maar hielden het bij rode wijn.

Over de middag testte Geert zijn nieuwe tafel (dank je wel collega's) uit op het asfalt en genoten we van lekkere tabouleh, boterhammetjes, koude kippenbillen (niet die van Sabrina) en wat sla.

 's Namiddags gebruikten we wel onze elektrische fietsen om de abdij Notre-Dame te bezoeken, waar in een ver verleden de paters Kartuizers zich opsloten in hun kluis, die al bij al niet zo klein was als je zou vermoeden. We proefden er van een plaatselijk streekbier aan Belgische prijzen (sorry broere dat het weer over drank gaat...) De avond sloten we af in Oes Nest.

 Deze morgen verraste warme bakker Geert ons met croissants en een Frans brood. Hij was al vroeg wakker, blijkbaar steken de eerste kopzorgen terug de ...kop op. Maandag begint collega Geert er opnieuw aan.

Vandaag reden we een vette tweehonderd kilometer door naar Le Havre. In een uitzending van Vlaanderen Vakantieland had Ilse Koben of is het Koben Ilse (;-) mij warm gemaakt om ooit deze stad eens te bezoeken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Le Havre door bommen met de grond gelijk gemaakt en tijdens de jarig vijftig van de vorige eeuw opnieuw opgebouwd onder de leiding van de Belgische architect August Perret. Mooi kan je de stad niet noemen, maar het adem wel een eenheid uit, ruimte en aandacht voor groen.

Momenteel valt de regen met bakken uit de lucht. Toen we de toeristische dienst opzochten, regende het ook, maar tijdens de stadswandeling werden we gelukkig gespaard van regenwater.

Morgen keren we terug richting België via de kustroute, met Fécamp als eerst halte. Als de regen ophoudt, maken we vanavond nog een wandeling in de haven, maar zoals het er nu uit ziet, zal het een boek worden en een aflevering van Les Revenants op de computer.