Desvres

Vandaag waren we op pad in la Pays de la Faïance.  Het was een mooie, gevarieerde, maar pittige wandeling.  Volgens Strava hadden we 24,2 km afgelegd.  Komoot hield het bij een iets sobere 23,5 km.  De wandeling plukten we uit de Dagstappergids Frans Vlaanderen, waar Piet Hardeman ook aan meewerkte, een copain van mijn vader zaliger toen ze zich samen inzetten voor de Grote Routepaden in West-Vlaanderen.  Gelukkig vond ik deze morgen de gpx-route terug op RouteYou, want enkel met ons boekje zou moeilijk zijn geweest.

We vertrokken vanuit de faïancestad Desvres, waar het gelijknamige museum is gevestigd, het startpunt van de wandeling.  De tocht voerde ons over de hoogste toppen van de Boulonnais - de streek rond Boulogne sur Mer - en die van Pas de Calais.  De 200 meter boven zeespiegel voelden we in onze kuiten.  We trokken door vele kleine dorpjes waar de tijd stil is  blijven staan.  De kerkjes waren gesloten, maar de vele Calvaires (grote kruisbeelden) getuigden van een godvruchtig verleden.  Of dit nog zo is, betwijfel ik.  

Enkele kilometers na het vertrek moesten we door een tunnel die vroeger gebruikt werd om de afgegraven kalk van de Mont Pelé of afgegraven berg te vervoeren naar Desvres.  Bij het calvariekruis-met-altaar bij het gesloten gerestaureerde kerkje van Clique aten we ons notenbrood op dat Sabrina thuis had gebakken.  We waren toen net niet halfweg.

Zoals je in het begin kon lezen, was het een heel gevarieerde, maar ook avontuurlijke wandeling.  Door bossen, bocachelandschappen -waarbij de velden zijn afgeboord met hagen, zoals in Engeland, langs en door beekjes die wegen veranderden in holle wegen.  

De auteurs in onze wandelgids beschreven dat ze hun wandelstokken goed konden gebruiken, een tip die Sabrina volgde door ook haar wandelstokken mee te nemen.  Ik gebruik ze al een tijdje omdat ik me er goed bij voel.  Ze ontlasten m'n knieën en slechte rug en houden me op de modderige wegen recht.  Toen onze schoenen volledige wegzakten in de natte bosbodem, besloten we net voor het einde de asfaltweg te nemen, zodat we even van de uitgestippelde route afweken.

Onze gemiddelde stapsnelheid lag lager dan anders.  We waren vijf uur onderweg met een pauze van twintig minuten op de middag.  Bij aankomst reden we naar de rand van Dresves waar we nu op een kleine, stille parking staan.  Na een wasbeurt trokken we onze chillkleren aan.  De lasagne steekt in de oven.  Straks lees ik verder in mijn boek van Stephen King over de laatste opdracht van huurmoordenaar Billy Summers.  De laatste jaren lees ik nog enkel in Oes Nest.   De avond sluit ik af in bed met een Netflix aflevering, vooraf opgeslagen op mijn telefoon.